DW: Πώς τα drones αλλάζουν τον τρόπο του πολέμου στην Ουκρανία.
DW: Πώς τα drones αλλάζουν τον τρόπο του πολέμου στην Ουκρανία.
Τι κάνει όμως το Phoenix Ghost, που δίνουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία; Σε τι διαφέρει από άλλα οπλικά συστήματα;
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει ότι τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα αποτελούν μέρος του σύγχρονου πολέμου. Τα drones έχουν διάφορα καθήκοντα από εναέρια επιτήρηση έως πυραυλική άμυνα.
Τα drones πληρούν τις απαιτήσεις του σύγχρονου πολέμου — αυτή είναι η γραμμή του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ. Και το Πεντάγωνο λέει ότι έχει το drone για να καλύψει όλες τις απαιτήσεις της Ουκρανίας. Είναι ένα νέο drone, ή μη επανδρωμένο εναέριο όχημα (UAV), που ονομάζεται Phoenix Ghost.
«Θεωρήσαμε ότι αυτό το συγκεκριμένο σύστημα θα ταίριαζε πολύ καλά στις ανάγκες τους, ιδιαίτερα στην ανατολική Ουκρανία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Τζον Κίρμπι σε συνέντευξη Τύπου.
Ο Κίρμπι είπε ότι οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να αναπτύσσουν το Phoenix Ghost πριν από το ξέσπασμα του πολέμου και ότι οι εργασίες θα επιταχυνθούν τώρα για να ανταποκριθούν ακόμη καλύτερα στις απαιτήσεις της Ουκρανίας.
Το σχέδιο είναι να παραδοθούν περισσότερα από 120 από τα drones ως μέρος ενός πακέτου στρατιωτικής βοήθειας 800 εκατ. δολαρίων (περίπου 750 εκατ. ευρώ).
Τι κάνει όμως το Phoenix Ghost; Σε τι διαφέρει από άλλα οπλικά συστήματα;
Δεν έχουν γίνει πολλά πράγματα γνωστά και δεν υπάρχουν εικόνες. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το Phoenix Ghost αναπτύχθηκε από την αμερικανική αμυντική εταιρεία Aevex Aerospace με την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και σύμφωνα με τον Κίρμπι, το προσωπικό δεν θα χρειαστεί πολλή εκπαίδευση για να το χειριστεί. Πρόσθεσε δε, πως το νέο drone ήταν σαν τα παλαιότερα, τα drones Switchblade, τα οποία κατασκευάστηκαν από την αμερικανική εταιρεία AeroVironment για χρήση από τις ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν το 2012.
Drone καμικάζι με διακόπτη
Το μη επανδρωμένο σακίδιο Switchblade ανήκει στην κατηγορία των «περιπλανώμενων» όπλων. «Είναι ένας συνδυασμός πυραύλου και drone», είπε στη DW ο Arthur Holland Michel, συγγραφέας και ανώτερος συνεργάτης του Συμβουλίου Κάρνεγκι για την Ηθική στις Διεθνείς Υποθέσεις στη Βαρκελώνη.
Τα «περιπλανώμενα πυρομαχικά» παίρνουν το όνομά τους από τον τρόπο που λειτουργούν. Εκτοξεύονται χωρίς συγκεκριμένο στόχο και κάνουν κύκλους πάνω από μια περιοχή έως ότου οριστεί ένας στόχος από έναν χειριστή στο έδαφος, και τότε είναι που χτυπάει.
Διαθέτουν αισθητήρες που μπορούν να ανιχνεύσουν αναδυόμενους στόχους. Ανάλογα με το μέγεθος και το βάρος του μοντέλου, μπορούν να παραμείνουν στον αέρα από 15 έως 40 λεπτά, με αυτονομία από 10 έως 40 χιλιόμετρα (6-25 μίλια).
«Σε αντίθεση με ένα μεγάλο drone, δεν χρειάζεται αεροδρόμιο ή πολλές υποδομές για να εκτοξευτεί», είπε ο Μισέλ. «Και σε αντίθεση με έναν πύραυλο, σας δίνει χρόνο να αναγνωρίσετε τον στόχο, να αποκτήσετε επίγνωση της κατάστασης και στη συνέχεια να οδηγήσετε κυριολεκτικά το μη επανδρωμένο αεροσκάφος του πυραύλου στον στόχο».
Drone Switchblade στο έδαφος
Το
Switchblade 300 ζυγίζει περίπου 5,5 κιλά και μπορεί να παραμείνει στον
αέρα για 15 λεπτά. Τα drones Switchblade είναι επίσης γνωστά ως drones
καμικάζι επειδή αυτοκαταστρέφονται κατά την πρόσκρουση.
Vector: Γερμανική τεχνολογία για την Ουκρανία
Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις χρησιμοποιούν και drone παρακολούθησης της γερμανικής εταιρείας Quantum Systems. «Τα drones μας βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία», δήλωσε στο γερμανικό δίκτυο ειδήσεων RND ο Florian Seibel, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας με έδρα τη Βαυαρία.
Το γερμανικό drone «Vector» δεν είναι ένα όπλο από μόνο του — δεν μπορεί να ρίξει βόμβες, αλλά μπορεί να αποτελέσει μέρος ενός οπλικού συστήματος. Λέγεται ότι χρησιμοποιείται καλύτερα για τις δυνατότητες πτήσης και βίντεο. Η Ουκρανία μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να βελτιστοποιήσει τον στόχο του πυροβολικού της, για παράδειγμα.
Το Vector προσφέρει βίντεο υψηλής ανάλυσης σε πραγματικό χρόνο πάνω από 15 χιλιόμετρα και μπορεί να παραμείνει στον αέρα για έως και δύο ώρες.
Η Ιαπωνία έχει επίσης προμηθεύσει drones στην Ουκρανία. Αλλά η Ουκρανία χρησιμοποιεί και τοπικά drones. Το πιο κοινό ουκρανικό drone είναι το Leleka-100, το οποίο ζυγίζει περίπου πέντε κιλά και παράγεται από την Deviro, μια εταιρεία στο Dnipro στην κεντρική Ουκρανία.
Λιγότερα τα ρωσικά drones
Ο ρωσικός στρατός φαίνεται να βασίζεται λιγότερο σε drones, αλλά τα χρησιμοποιεί. Το κύριο drone του είναι το Orlan-10, ένα μικρό UAV αναγνώρισης και επιτήρησης που κατασκευάστηκε στο Κέντρο Ειδικής Τεχνολογίας στην Αγία Πετρούπολη.
Με άνοιγμα φτερών 3,1 μέτρα (10 πόδια), το Orlan-10 μπορεί να πετάξει έως και 100 χιλιόμετρα. Το σύστημα αναγνώρισης είναι απλό στη σχεδίαση: Χρησιμοποιεί εμπορικές κάμερες της σειράς Canon EOS-D για αεροφωτογράφηση, καθώς και θερμική απεικόνιση και βιντεοκάμερες.
Με όλες αυτές τις εξελίξεις στον αυτοματοποιημένο πόλεμο, ο ειδικός των drones Michel λέει ότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι και ανησυχίες με τα drones.
Για παράδειγμα: Έχουν οι χρήστες επαρκή επίγνωση της κατάστασης για να λάβουν αποφάσεις σχετικά με το αν θα χρησιμοποιήσουν βία; Είναι τα όπλα ευάλωτα στο hacking; Εάν ένα drone προκαλεί ακούσια ζημιά, πώς μπορούν οι άνθρωποι να λογοδοτήσουν για αυτή τη ζημιά; Πώς μπορούν να προστατευτούν οι πολίτες;
«Με
κάθε πρόσθετο αυτόνομο χαρακτηριστικό που προστίθεται σε τέτοια όπλα,
αυτές οι ανησυχίες πολλαπλασιάζονται», έγραψε ο Μισέλ στο Twitter.
https://www.liberal.gr/news/dw-pos-ta-drones-allazoun-ton-tropo-tou-polemou-stin-oukrania/447982
9 Μαΐου 2022
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Μετά σχεδόν 11 εβδομάδες επιχειρήσεων στην Ουκρανία μπορεί να εξαχθεί με αρκετή βεβαιότητα μία αρχική σειρά διδαγμάτων για στρατιωτικά ζητήματα. Η ελληνική αμυντική σχεδίαση θα έπρεπε ίσως να αρχίσει άμεσα να τα λαμβάνει υπόψη, να τα μελετήσει σε βάθος και να τα ενσωματώσει στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ώστε να μεγιστοποιήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες και αποτελεσματικότητα τους.
Του Περικλή Ζορζοβίλη
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”
Ταυτόχρονα, η ίδια διαδικασία θα καταδείξει ποιοι τεχνολογικοί τομείς θα πρέπει να αποκτήσουν προτεραιότητα στη διάθεση των οικονομικών πόρων. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρώσουμε σε μερικά από αυτά τα διδάγματα.
Συν Αθηνά (διεθνής παράγοντας) και χείρα κίνει
Με την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, η γενικά εκτίμηση ήταν ότι η κατάρρευση της Ουκρανίας ήταν ζήτημα ημερών, λόγω της συντριπτικής ρωσικής υπεροχής στον συνολικό συσχετισμό στρατιωτικής ισχύος. Όμως σχεδόν τρεις μήνες μετά αυτό δεν συνέβη και η μάλιστα η Ρωσία εξαναγκάστηκε σε εκ βάθρων τροποποίηση του αρχικού επιχειρησιακού σχεδιασμού της.
H εξέλιξη των πραγμάτων αποκάλυψε μη αναμενόμενες αδυναμίες και ανεπάρκειες του ρωσικού στρατιωτικού οικοδομήματος, αλλά οι καθοριστικοί παράγοντες ήταν δύο. Η ισχυρή θέληση των Ουκρανών για αντίσταση στον εισβολέα και σε επιχειρησιακό επίπεδο, η μετατροπή κάθε οικισμού, χωριού, μικρής και μεγάλης πόλης σε περίκλειστο που απέδειξε την αξία μίας καλά οργανωμένης άμυνας, που κατ’ ελάχιστο μπορεί να κερδίσει χρόνο, και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα λάθη του αντιπάλου.
Επίσης η μη ταχεία κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας επέτρεψε την ενεργοποίηση της Δύσης και την τάχιστη έναρξη της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας, που αποδείχθηκε καθοριστική για την εξέλιξη των επιχειρήσεων μέχρι σήμερα και πιθανά ακόμη περισσότερο στο μέλλον.
Αν όμως ο ρωσικός σχεδιασμός επετύγχανε τους στόχους τα πρώτα 24ωρα, το τετελεσμένο θα είχε δημιουργηθεί και με την πάροδο του χρόνου η κατοχή ή ο ασφυκτικός έλεγχος της Ουκρανίας από τη Ρωσία θα είχε παγιωθεί (παράδειγμα η τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου).
Ταυτόχρονα η αρχική αποτυχία ρυμούλκησε τη Ρωσία σε μία παρατεταμένη σύγκρουση και την καταβολή πολύπλευρου και δυσανάλογου κόστους. Ας σημειωθεί εδώ ότι τη δεκαετή ρωσική εμπλοκή στο Αφγανιστάν ακολούθησε η πτώση του σοβιετικού καθεστώτος.
Στην περίπτωση της χώρας μας, μετά το φιάσκο των Ιμίων το 1996 και το θεώρημα περί «σημειακής κρίσης» (που ευτυχώς τον Ιούνιο του 2020 δημόσια απορρίφθηκε από τα πιο επίσημα χείλη, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας), θα πρέπει να έχει γίνει προφανές ότι η παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα καθορίζεται όχι μόνο από τα συμφέροντα του αλλά και από την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στο πεδίο.
Η φοβία αποφυγής της κλιμάκωσης στη διαχείριση μίας κρίσης σε συνδυασμό με τη «μοιρολατρική» αναμονή της παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα για την εκτόνωση της, δεν αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων της.
Αντίθετα η επίδειξη ισχυρής και αταλάντευτης θέλησης για άμυνα και φυσικά η δυνατότητα υλοποίησης της στην πράξη εκπέμπει ισχυρό μήνυμα αποτροπής στον αντίπαλο, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα τετελεσμένου και μπορεί να επηρεάσει και την παρέμβαση του διεθνή παράγοντα.
Τα “όπλα του λαού,” φορητά κατευθυνόμενα αντιαρματικά και αντιαεροπορικά βλήματα
Σε ό,τι αφορά τα άρματα μάχης, o πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται σε μείζονα κρίση εμπιστοσύνης στη επιβιωσιμότητα τους στο σύγχρονο χώρο μάχης, ανάλογη με τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. Όπως και τότε πολλοί πιθανόν να προβλέψουν τον θάνατο του άρματος μάχης ως κύριας οπλικής πλατφόρμας των χερσαίων δυνάμεων αλλά και στις δύο περιπτώσεις κοινός παρονομαστής είναι η λανθασμένη τακτική χρήση.
Αν το 1973 οι Ισραηλινοί αιφνιδιάστηκαν με τη για πρώτη φορά μαζική χρήση του ρωσικής προέλευσης, ενσύρματης καθοδήγησης αντιαρματικού βλήματος Sagger, το 2022 οι Ρώσοι ομόλογοι τους δεν έχουν καμία δικαιολογία για τις τουλάχιστον ελλειμματικές τακτικές χρήσης των αρμάτων τους που αναδεικνύουν σημαντικά κενά στην εκπαίδευση τους.
Αυτό όμως δεν απομειώνει την επιχειρησιακή αξία των σύγχρονης τεχνολογίας, φορητών αντιαρματικών όπλων «fire and forget» (δεν απαιτείται η συνεχής καθοδήγηση προς τον στόχο) που όπως αποδείχθηκε στην Ουκρανία, η μαζική χρήση ακόμη και από μη εκπαιδευμένο προσωπικό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές, δυσανάλογου οικονομικού κόστους σε σχέση με το κόστος του άρματος, απώλειες στον αντίπαλο και απαιτεί από αυτόν υψηλό συντονισμό και δεξιότητες για να εφαρμόσει τις κατάλληλες τακτικές αντιμετώπισης τους.
Το ίδιο ισχύει και για τα εκτοξευόμενα από τον ώμο, κατευθυνόμενα αντιαεροπορικά βλήματα (MANPADS) που περιορίζουν σημαντικά τις δυνατότητες αεροκίνησης του αντιπάλου και εφόσον αυτός δεν διαθέτει επάρκεια κατευθυνόμενων όπλων μεγάλου βεληνεκούς, αποτελούν σημαντικό κίνδυνο και για τα μαχητικά του αεροσκάφη.
Ας σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με δηλώσεις Ουκρανών αξιωματούχων οι απαιτήσεις ανέρχονται σε 500 αντιαρματικά βλήματα Javelin και 500 αντιαεροπορικά βλήματα Stinger ανά ημέρα αγώνα!
Συνεπεία αυτού το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ σε συνεργασία με τις κατασκευάστριες εταιρίες επιχειρεί να αυξήσει δραματικά την παραγωγή τους καθώς άρχισαν να εξαντλούνται τα αμερικανικά αποθέματα. Σύμφωνα με ανοικτές πηγές, ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ χρηματοδοτεί την ετήσια παραγωγή 6.000 βλημάτων Javelin.
Ο Θεός του Πολέμου, το Πυροβολικό
Η ρήση αποδίδεται στον Ιωσήφ Στάλιν και απεικονίζει τη διαχρονικά μεγάλη σημασία που αποδίδουν οι Ρώσοι στο συμβατικό και το πυραυλικό Πυροβολικό, που στις τρέχουσες επιχειρήσεις στην Ουκρανία κατέχει κομβικό ρόλο. Η επερχόμενη ωρίμανση νέων τεχνολογιών θα επιφέρει δραματικές αλλαγές σε ακρίβεια, φονικότητα και βεληνεκή, καθώς θα επιτρέπει στα μέσα εκπομπής πυρών να προσβάλουν στόχους στο βάθος της ενδοχώρας του αντιπάλου προσδίδοντας τους στρατηγικά χαρακτηριστικά.
Στην ελληνική περίπτωση η
ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πυροβολικού θα έπρεπε να
ήταν από τις υψηλότερες προτεραιότητες.
Η ενίσχυση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την προμήθεια νέων μέσων εκπομπής πυρών αλλά μπορεί να επιτευχθεί σε επαρκή βαθμό με σαφώς χαμηλότερου οικονομικού κόστους δράσεις,
όπως η προμήθεια πυρομαχικών αυξημένων επιδόσεων, η προσθήκη
δυνατότητας αυτόματης τάξης σε όλα τα μέσα εκπομπής πυρών, η
βελτιστοποίηση των δυνατοτήτων εντοπισμού και στοχοποίησης καθώς και του
τεχνικού και τακτικού ελέγχου των πυρών.
Για να γίνουν εύκολα αντιληπτές οι δυνατότητες του σύγχρονου πυροβολικού θα αναφέρουμε ότι σε δοκιμές που έγιναν περί το 2000, 15 βλήματα προσβολής οροφής, διαμετρήματος 155 χλστ., τύπου που διαθέτει σε υπηρεσία ο Ελληνικός Στρατός βλήθηκαν κατά 24 αρμάτων μάχης σε απόσταση 17 χλμ. Επιτυγχάνοντας ποσοστό αξιοπιστίας 100%, τα 30 ανεξάρτητης καθοδήγησης υποπυρομαχικά που αφέθηκαν (δύο από κάθε βλήμα), έπληξαν τα 20 από τα 24 άρματα (ποσοστό επιτυχίας 83%).
Γίνονται εύκολα αντιληπτές οι επιχειρησιακές επιπτώσεις της γενίκευσης της χρήσης βλημάτων της κατηγορίας στο σύνολο των περίπου 450, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, αυτοκινούμενων οβιδοβόλων διαμετρήματος των 155 χλστ. που βρίσκονται σε υπηρεσία.
https://www.defence-point.gr/news/10/5/2022
