Ντεβλέτ Μπαχτσελί: Αμοργός.
Ντεβλέτ Μπαχτσελί: Αμοργός.
Κάθε σπίτι έχει έναν τρελό. Η Αθήνα θα μπορούσε να είχε αντιμετωπίσει τον Μπαχτσελί με αυτήν τη συγκατάβαση. Κάποιος που φωτογραφίζεται με έναν χάρτη, όπου η Αμοργός ανήκει οριακά στην ελληνική επικράτεια, από την οποία ωστόσο έχει αφαιρεθεί μέχρι και o Κίσσαμος Χανίων, δεν μπορεί να λογίζεται «πολιτικός». Πρέπει μάλλον να τον μετράει κανείς ανάμεσα στους ταχυδακτυλουργούς του φρονήματος, που εισβάλλουν ενίοτε στην πολιτική, όταν τους το επιτρέπει κάποια ιστορική ανωμαλία. Είχαμε κι εμείς τέτοιους και ξέρουμε.
Και μόνο το γεγονός ότι στο περιβόητο στιγμιότυπο με τον «χάρτη» ακρωτηριασμού της Ελλάδας ο Μπαχτσελί ποζάρει με φόντο ισομεγέθη πορτρέτα του ιδίου και του Κεμάλ αρκεί για να καταδείξει τον κλινικό χαρακτήρα του μεγαλοϊδεατισμού του.
Εχει νόημα να ασχολείται κανείς με τέτοιες γραφικότητες; Εκανε σωστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης που σχολίασε τον εταίρο του Ερντογάν – εγγράφοντας το εθνικιστικό περιθώριο στην ατζέντα των διμερών σχέσεων;
Θα άξιζε να περιφρονεί κανείς τις γραφικότητες και να μην τις αφήνει να δηλητηριάζουν το κλίμα· θα άξιζε, αν δεν είχε γίνει η «γραφικότητα» ο κανόνας –και η κινητήρια δύναμη– στην τουρκική πολιτική ζωή. Πρόκειται για ένα «εκκαθαρισμένο», στεγανό πολιτικό σύστημα, στο οποίο μετέχουν πλέον μόνο οι δυνάμεις που ανταγωνίζονται σε ελληνοφαγική δημαγωγία. Ο Μπαχτσελί δεν είναι μόνος.
- Αρκεί να μην υποδαυλίζεις απλώς τους εμπρηστές;
Η Αθήνα έχει τηρήσει μέχρι στιγμής γραμμή αυτοσυγκράτησης. Εχει τηρήσει τη γραμμή που εμποδίζει το θέατρο των χαρτών να εισβάλει στην πραγματικότητα του πεδίου.
Από μια άποψη, ακρότητες σαν αυτές του Μπαχτσελί βοηθούν την ελληνική προσπάθεια να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία συνιστά όντως επικίνδυνη αναθεωρητική δύναμη. Η απειλή, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τη συνοχή της Συμμαχίας, είναι κραυγαλέα.
Παραδόξως, αυτή η προσπάθεια αφύπνισης των συμμάχων αποδίδει περισσότερο στις ΗΠΑ –όπου φαίνεται να έχει γίνει συστηματική δουλειά στους μηχανισμούς επιρροής της αμερικανικής ηγεσίας– παρά στην Ευρώπη.
Ακόμη, όμως, κι αν η Αθήνα μπορεί να εκμεταλλευτεί υπέρ της αυτές τις εντυπώσεις· ακόμη κι αν μπορεί να ελέγξει τον τόνο της αντίδρασής της, ώστε να μην καταλήξει να υποδαυλίζει τους εμπρησμούς, δεν μπορεί να ελέγξει το ενδεχόμενο εσωτερικής ανάφλεξης της Τουρκίας. Δεν μπορεί να σταματήσει τη δημαγωγική νομοτέλεια που θεματοποιεί την Ελλάδα ως πεδίο κομματικού ανταγωνισμού.
Σε μια συρρικνωμένη δημόσια σφαίρα, απ’ όπου τα πραγματικά –βιοτικά– προβλήματα έχουν εξοβελιστεί, ο επικεφαλής του καθεστώτος έχει καταφέρει να επιβάλει το μονοπώλιο των αυτοκρατορικών φαντασιώσεων. Των φαντασιώσεων που αποτυπώθηκαν και στην «ταπετσαρία» του Μπαχτσελί. Η οργουελική φαντασία κανιβαλίζει την πραγματικότητα. Η γραφικότητα δεν είναι πια ακίνδυνη.
Μιχάλης Τσιντσίνης
https://www.kathimerini.gr/opinion/561952099/ntevlet-mpachtseli-amorgos/?fbclid=IwAR1Esnsr3IezTWeUjnDG7sE03oL6v7R40VsNfg2WNEHQjENOB8f8g-b4NJ8
12/7/2022
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι βλάκες, το πηγάδι και το δηλητήριο.
Από τα πολλά που μοιράζονται Ελληνες και Τούρκοι είναι και το απόφθεγμα «ένας βλάκας ρίχνει μια πέτρα στο πηγάδι και 40 σοφοί δεν μπορούν να τη βγάλουν». Παρόμοια ρητά συναντώνται σε πολλές χώρες, καθώς η σοφία τους επιβεβαιώνεται καθημερινώς σε πράγματα μικρά και μεγάλα. Σπανίως, όμως, φαίνεται τόσο ξεκάθαρα η ευκολία με την οποία λίγοι μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή και τις προοπτικές τόσο πολλών, όπως παρατηρούμε στις ημέρες μας. Εδώ και καιρό, Τούρκοι πολιτικοί, αξιωματούχοι, απόστρατοι και διάφοροι τηλεοπτικοί μαϊντανοί συναγωνίζονται για το ποιος μπορεί να ρίξει περισσότερο δηλητήριο στο πηγάδι των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η ένταση που καλλιεργείται θα επηρεάσει τουλάχιστον άλλη μια γενιά και στις δύο χώρες, εμποδίζοντας την ανάπτυξη σχέσεων προσωπικής φιλίας και αλληλοσεβασμού, που είναι και το μόνο αντίδοτο. Πολύ φοβάμαι ότι δεν αρκούν ούτε 40 σοφοί, ούτε εκατομμύρια ανθρώπων καλών προθέσεων, για να εμποδίσουν την παρέλαση της βλακείας, καθώς ο αριθμός των μισαλλόδοξων, των ανεύθυνων και ηλιθίων αυξάνεται συνεχώς.
Ο χάρτης του Αιγαίου με το οποίο πόζαρε υπερήφανος πριν από λίγες ημέρες ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου περί ανάγκης «ζωτικού χώρου», οι επιστολές στον ΟΗΕ και δηλώσεις που αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία σε πολλά νησιά, οι επιθέσεις του Τούρκου προέδρου εναντίον του Ελληνα πρωθυπουργού, είναι η επίσημη υιοθέτηση των ακραίων θέσεων απόστρατων υπερεθνικιστών. Οσο και αν σοβαροί Τούρκοι αναλυτές υποτιμούσαν την ανάπτυξη του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» ως τηλεοπτική ονείρωξη κάποιων «ευρασιατικών» κύκλων που θα αποτελούσαν σύντομη εξαίρεση στη μακρόχρονη ΝΑΤΟϊκή πορεία της χώρας, σήμερα ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Τουρκίας έχει υιοθετήσει ακραίες θέσεις και επιθετικές εκφράσεις εναντίον των Ελλήνων.
- Οι δηλώσεις και η προπαγάνδα στα τουρκικά ΜΜΕ πλάθουν μια εικόνα σύμφωνα με την οποία η Τουρκία είναι και παντοδύναμη και αδίκως βαλλόμενη.
Η ολοένα μεγαλύτερη επιθετικότητα της Τουρκίας λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, όπου η ελληνική αντίδραση θεωρείται δικαιολογία για κλιμάκωση της έντασης. Οταν κυριαρχούν οι απειλές, προτεραιότητα είναι να εξασφαλίσουμε την άμυνά μας, με στρατιωτικά και διπλωματικά μέσα. Πρέπει, όμως, να μην ξεχνάμε ότι, στο τέλος, θα χρειαστούν σοφοί και από τις δύο πλευρές για να καθαρίσουν το πηγάδι.
Νίκος Κωνσταντάρας
12.07.2022
https://www.kathimerini.gr/