Οι Δημοκρατικοί γίνονται πιο πλούσιοι και πιο λευκοί.

 

Οι Δημοκρατικοί γίνονται πιο πλούσιοι και πιο λευκοί.

Κανείς δεν είναι δεδομένος. Και όμως επί χρόνια η στρατηγική των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ θεμελιωνόταν στην παραδοχή ότι οι μειονότητες θα αποτελούν δεδομένους υποστηρικτές του κόμματος, το οποίο με την σειρά αποκτούσε έτσι την ελευθερία να "φλερτάρει” πιο εντατικά την ψήφο των λευκών, ευκατάστατων προαστίων.

Ωστόσο, μια μεγάλη μετατόπιση δείχνει να βρίσκεται σε εξέλιξη στον αμερικανικό πολιτικό χάρτη, με την τελευταία πανεθνική έρευνα των Upshot/Siena College για λογαριασμό των New York Times να αποτυπώνει ένα αναπάντεχο εύρημα. Για πρώτη φορά στα έξι χρόνια που διεξάγεται η εν λόγω έρευνα οι λευκοί ψηφοφόροι με κολλεγιακές σπουδές ξεπερνούν ως ποσοστό της βάσης των Δημοκρατικών τους μη λευκούς.

Ήδη στις προεδρικές εκλογές του 2020, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε καταφέρει να εισπράξει απρόσμενα υψηλά (αν και όχι πλειοψηφικά) ποσοστά μεταξύ των Ισπανοφώνων, των Ασιατών και των Μουσουλμάνων και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εργάζεται έκτοτε εντατικά για την διεύρυνση της απήχησής του σε αυτές τις κατηγορίες ψηφοφόρων.

Αντίθετα, οι Δημοκρατικοί από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2018 και εξής κερδίζουν ψήφους (και χρηματοδότηση) σε περιοχές με υψηλότερο εισόδημα και εκπαιδευτικό επίπεδο, ενώ χάνουν έγχρωμους ψηφοφόρους ασχέτως εκπαιδευτικού επιπέδου.

Και τα διαφορετικά εκλογικά ακροατήρια φέρνουν και διαφορετικά αντικείμενα ενδιαφέροντος. Στην έρευνα των New York Times οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών κατονομάζουν ως σημαντικότερα προβλήματα της χώρας την οπλοφορία, το δικαίωμα στην άμβλωση και τις απειλές προς τη δημοκρατία, ενώ μόνο το 17% των λευκών, κολλεγιακής μορφώσεως ψηφοφόρων του Μπάιντεν στέκονται στην κατάσταση της οικονομίας και τον πληθωρισμό.

Από την άλλη οι λιγότερο προνομιούχοι και μη λευκοί ψηφοφόροι που έχουν ακριβώς την οικονομία ως το κυριότερο μέλημά τους στρέφουν το βλέμμα στους Ρεπουμπλικανούς, τους οποίους προτιμούν, σε ποσοστό 62% έναντι 35%, να αναλάβουν τον έλεγχο του Κογκρέσου. Και μάλιστα η επιλογή αυτή δεν δείχνει να επηρεάζεται από τη θεματολογία των "πολιτιστικών πολέμων”, καθώς η ίδια αυτή κατηγορία εκφράζει την άποψη ότι οι εκτρώσεις θα πρέπει να είναι νόμιμες. Το συγκεκριμένο εύρημα αποδίδεται στην ενίσχυση της ρεπουμπλικανικής επιρροής μεταξύ των Ισπανοφώνων.

Ευρύτερα, πάντως, ενώ η ατζέντα των Ρεπουμπλικανών σε ζητήματα αξιών γίνεται όλο και πιο σκληροπυρηνική και αποσυντονίζεται από τον εθνικό μέσο όρο, οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης εμφανίζονται πρόθυμοι να την παραβλέψουν, για χάρη της μεγαλύτερης οικονομικής ασφάλειας, που έχουν ταυτίσει με τις ημέρες του Τραμπ. Όπως άλλωστε παραβλέπουν τα πεπραγμένα του πρώην προέδρου στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, όπου ως κυριότερη κληρονομιά προβάλλει η θέσπιση φοροαπαλλαγών για τα πολύ μεγάλα εισοδήματα.

Πρόκειται για αξιοσημείωτο "κατόρθωμα” των Δημοκρατικών το ότι έχουν πείσει μεγάλα στρώματα μη προνομιούχων πως βρίσκονται κοντύτερά τους οι αφοσιωμένοι στην αποδυνάμωση κάθε στοιχείου κοινωνικού κράτους Ρεπουμπλικανοί. Αλλά το είδος των μαχών που επιλέγουν οι Δημοκρατικοί είναι αποκαλυπτικό: εν μέσω εκτίναξης του τιμαρίθμου, αύξησης της φτώχειας και συμπίεσης των νοικοκυριών επιδεικνύουν χαρακτηριστική έλλειψη ενδιαφέροντος για ό,τι βρίσκεται έξω από την αγαπημένη τους "πολιτιστική” ατζέντα.

Για την ακρίβεια, η ηγεσία των Δημοκρατικών έδωσε μεγάλη μάχη για να αποκρούσει την "απειλή” που συνιστούσαν οι δύο προεδρικές καμπάνιες του Μπέρνι Σάντερς, οι οποίες έφερναν στο προσκήνιο το αίτημα της οικονομικής αναδιανομής. Όμως οι καμπάνιες αυτές μπόρεσαν να συσπειρώσουν διαφορετικές εθνοφυλετικές κατηγορίες ψηφοφόρων. Οι Δημοκρατικοί του Μπάιντεν δεν το καταφέρνουν και ο λογαριασμός αναμένεται να έρθει στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.  

 Κώστας Ράπτης

https://www.capital.gr/diethni/3648133/oi-dimokratikoi-ginontai-pio-plousioi-kai-pio-leukoi

19/7/2022