Πόσος τουρισμός θα μείνει στα χέρια μας;

Πόσος τουρισμός θα μείνει στα χέρια μας;

Ως τώρα καταγράφουμε πλειστηριασμούς σε μεγάλα και μεσαία ξενοδοχεία. "Επενδύσεις" (ακόμη και Τούρκων) σε τουριστικές εκτάσεις. Ανησυχία καμιά…

Είναι δικές μας υπερβολές; Πρόκειται για αστήρικτη γκρίνια; Για πράγματα που συμβαίνουν χρόνια στον τόπο και μάλλον λύνουν προβλήματα… αντί να δημιουργούν;

Κατά τη δική μας γνώμη τίποτε δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρείται υπερβολή, για τα όσα συμβαίνουν στον τουρισμό και τις υπηρεσίες, από τη στιγμή που θεωρούνται βασικοί πυλώνες στην οικονομία μας.

Τίποτε δεν μπορεί και δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο από εδώ και πέρα όταν έχει να κάνει με την Ελλάδα που "πωλείται". Και αυτό συμβαίνει τώρα με τις μεγάλες εκποιήσεις στον τουρισμό. Με τους πλειστηριασμούς στα ξενοδοχεία και συνδεδεμένες με τα ξενοδοχεία εκτάσεις…

Που αν τις ψάξεις θα βρεις να χάνονται στρέμματα επί στρεμμάτων στην ακριτική Βόρεια Ελλάδα. Στην παραλιακή Ελλάδα, σε όλες τις περιφέρειες της. Στη νησιώτικη Ελλάδα εκεί που άλλες χρονιές, δεν θα πήγαινε ο νους μας. Και στην Ήπειρο σε σημεία που αν τα βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο θα έχει συμπεράσματα να θέλουν συζήτηση.

Να επανέλθουμε στο θέμα (που έχουμε θίξει και άλλες φορές) της αλλαγής ιδιοκτησιών σε παλαιές μεν αλλά σημαντικής αξίας από χωροταξικής πλευρά πολυκατοικίες ή πολλά από τα διαμερίσματά των πολυκατοικιών αυτών στην Θεσσαλονίκη.

Δεν χρειάζεται να σταθούμε και στις δυσάρεστες επιχειρηματικές προβλέψεις για την τύχη της Βιομηχανικής Περιοχής  Σίνδου της πρώην βιομηχανικής Θεσσαλονίκης.

Ούτε θα πούμε κάτι καινούργιο αν μιλήσουμε για το τι συμβαίνει στη Χαλκιδική. Σε περιοχές του Έβρου όπου και εκεί οι πωλήσεις ή αν θέλετε οι τουριστικές επενδύσεις από γείτονες μας… έχουν να κάνουν με τις τοποθετήσεις οικονομιών… εκτός του τόπου τους.

Τα σημειώνουμε αυτά γιατί κλείνουμε ακόμη ένα χρόνο (μέσα σε αλλεπάλληλες κρίσεις) όπου τα μάτια και η προσοχή μας είναι στραμμένη στον κυρίαρχο πυλώνα της οικονομίας μας. Τον τουρισμό. Τις υπηρεσίες του. Και τις τυχόν "επενδύσεις" του…

Και για να μείνουμε στο θέμα των επενδύσεων (που έχουμε ανάγκη ως οικονομία) θα συναντήσουμε κυρίως αυτές που δένουν με τις προσφορές μας για εξαγορές. Τις εξαγορές όμως στον ιδιωτικό τομέα.

Γιατί στον κρατικό, η αποκρατικοποίηση έχει επιστρέψει και πάλι στα κρατικά ντουλάπια όπου θα μείνουν για τα επόμενα χρόνια (λόγω και της νέας χαλαρής… εποπτείας) μέχρι να επανέλθει η ενισχυμένη, ενώ εμείς (από το 2023 και μετά) θα σχηματίζουμε κυβερνήσεις…

Το υπογραμμίζουμε και αυτό γιατί συμβαίνει σε μια εποχή όπου η οικονομία χάνει πυλώνες. Και μεταβάλει σε  βασικά στηρίγματα τον τουρισμό και τις υπηρεσίες.

Και μιας ο λόγος για τις υπηρεσίες ας μην αφήνουμε απαρατήρητη την εξέλιξη… με τα χέρια που αλλάζουν και πολλά, ανά την ελληνική επικράτεια, μαγαζιά στην εστίαση, ενώ τόσο το βασικό προσωπικό όσο και το βοηθητικό μιλάει πλέον σπαστά ελληνικά ή καθόλου... Η δε συνεννόηση γίνεται με τα μάτια και με νοήματα…

Αυτά συμβαίνουν σε τεράστια έκταση στα σουβλατζίδικα, στα βενζινάδικα, στις καφετέριες και στην συρρικνωμένη πλέον αγροτική μας οικονομία σε όλες τις δράσεις και τους τομείς της παραγωγής της.

Χέρια ξεκίνησαν να αλλάζουν οι ιδιοκτησίες και στα ενοικιαζόμενα σπίτια, δωμάτια και ότι άλλο προσφέρεται προς ενοικίαση σε κάθε κορύφωση περιόδων του τουρισμού.

Αυτό έχει ήδη περάσει στα ψιλά... καθώς το μόνο που προσέχουμε ως τουριστική Πολιτεία είναι πόσους φόρους θα μας φέρει ο τουρισμός και τίποτε άλλο. Μας είναι εντελώς αδιάφορο από ποιους ιδιοκτήτες και επιχειρηματίες παίρνουμε τους φόρους τα τελευταία χρόνια.

Εκείνο που μας νοιάζει είναι αν οι φόροι που θα εισπράξουμε από τουρισμό και υπηρεσίες το 2022 είναι περισσότεροι ή ίδιοι με εκείνους του 2019. Να αποδείξουμε έτσι ότι τουριστικά πετύχαμε… Και άρα μπορούμε να ζητήσουμε να ξαναψηφιστούμε στις επόμενες εκλογές. Και πάει λέγοντας…

Πόσος τουρισμός όμως μένει στα δικά μας χέρια σε σχέση με αυτόν που αλλάζει χέρια και μαζί του και η τουριστική Ελλάδα, ενώ όλο και περισσότεροι αλλοδαποί γίνονται και θα γίνονται αφεντικά στον τόπο μας, θα τα μάθουμε κάποτε… Ίσως τότε που θα  μας απασχολήσει και η ταυτότητα της οικονομία μας εκτός από αυτά που προσφέρει από τους φόρους της. Ας μη ξεχνάμε όμως, ότι και έτσι μπορεί να μικρύνει η Ελλάδα…

 Γιώργος Κράλογλου

https://www.capital.gr/

18/8/2022