H εκλογή μουφτήδων, η μειονότητα, η Τουρκία.
H εκλογή μουφτήδων, η μειονότητα, η Τουρκία.
Η Τουρκία αντέδρασε στην απόφαση της ελληνικής Βουλής για τη συγκρότηση διευρυμένου εκλεκτορικού σώματος, αποτελούμενου από 33 μουσουλμάνους ιερωμένους της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, οι οποίοι θα αποτελούν τη συμβουλευτική επιτροπή που θα εξετάζει τις υποψηφιότητες των μουφτήδων.
Η τουρκική πλευρά (Αγκυρα και βαθύ κράτος) απέρριψε τη μεταρρύθμιση επιμένοντας στην απευθείας εκλογή στα τζαμιά. Εκεί όπου δι’ ανατάσεως της χειρός οι πιστοί θα επικυρώνουν απλώς την επιλογή του προξενείου την οποία επιβάλλει, με δήθεν «δημοκρατικές» διαδικασίες – οι οποίες φυσικά δεν ισχύουν στην ίδια την Τουρκία όπου οι μουφτήδες διορίζονται στο νευραλγικό πόστο της μουφτείας.
Δεν ήταν έκπληξη για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις. Οποια μεταρρύθμιση και αν επιχειρήθηκε έως τώρα από την ελληνική πολιτεία με στόχο τον εκσυγχρονισμό της μουσουλμανικής κοινωνίας και τον εναρμονισμό της με το ευρωπαϊκό κεκτημένο συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας, η οποία διά των παράλληλων δομών που έχει εγκαθιδρύσει, εντός της ελληνικής επικράτειας, επιχειρεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει το μειονοτικό στοιχείο. Και όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εξουσία του προξενείου και του συστήματός του εξοβελίζεται ως προδότης, χριστιανός, «όργανο» των Ελλήνων, κ.λπ.
Ο διωγμός του μειονοτικού βουλευτή Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει δημόσια τον παρεμβατικό ρόλο του Τούρκου προξένου Μουράτ Ομέρογλου είναι η πλέον κραυγαλέα περίπτωση. Η σύγκρουση του Ιλχάν με τους μηχανισμούς του προξενείου και τον ίδιο τον πρόξενο δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Ηταν το επιστέγασμα της πολιτικής του αυτονομίας και της δυναμικής που αντλεί από το εκλογικό σώμα της μειονότητας, το οποίο τον εξέλεξε δύο φορές τα τελευταία χρόνια με πενταψήφιο αριθμό ψήφων κάθε φορά.
Η αποπομπή και στοχοποίησή του από την αποκαλούμενη Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία μάλιστα με ανακοίνωσή της τον «κήδεψε» πολιτικά, μόνο ως πρόκληση για τη δημοκρατία μας μπορεί να εκληφθεί. Ηταν, ταυτόχρονα, και ένα μήνυμα προς τη μερίδα εκείνη της μειονότητας που προσβλέπει στη χειραφέτησή της και κοιτάζει προς την Ευρώπη, για το ποιος διαφεντεύει τις τύχες και το μέλλον της.Υπό άλλες συνθήκες, η (επαν)εκλογή του Ιλχάν Αχμέτ, όποτε και αν στηθούν κάλπες, ενδεχομένως και να μην είχε ιδιαίτερη σημασία. Τώρα πλέον λαμβάνει άλλες διαστάσεις, τις οποίες ωστόσο, όπως φάνηκε από τις μάλλον χαλαρές αντιδράσεις, έδειξε να μην αντιλαμβάνεται η πολιτική μας τάξη με πρώτο το κόμμα του (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ). Θα είναι μια αναμέτρηση ανάμεσα στο δικαίωμα (καθήκον) ενός μέλους του ελληνικού Κοινοβουλίου να αποφασίζει και να εκφράζεται ελεύθερα και των μηχανισμών ενός ξένου προξενείου που εργάζεται για να τον εξοντώσει πολιτικά. Αφορά, εντέλει, την ποιότητα της ίδιας της δημοκρατίας μας.
Σταύρος Τζίμας
https://www.kathimerini.gr/
12/8/2022