Πόσο µπλοφάρει ο Ερντογάν.

 

Πόσο µπλοφάρει ο Ερντογάν.


 
Toυ Κώστα Ράπτη


Η ρητορική δεν είναι απλώς λόγια. Δημιουργεί και πραγματικότητες, από τις οποίες είναι δύσκολο κατόπιν να αποδράσεις.

Και η επιθετική ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν και όλων των υπ' αυτόν εναντίον της Ελλάδας έχει το τελευταίο διάστημα στοιχεία πρωτόγνωρα, ακόμη και για τις προβληματικές εδώ και πενήντα χρόνια ελληνο-τουρκικές σχέσεις. Προφανώς γιατί το ευρύτερο πλαίσιο αυτών των σχέσεων, το οποίο πρωτίστως όριζε η συμμετοχή και των δύο πλευρών του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ, έχει αλλάξει άρδην.

Δηλώσεις του τύπου "Θα έρθουμε νύχτα" και "Θα σας πετάξουμε στη θάλασσα, όπως το 1922" θα μπορούσαν έστω να αποδοθούν στην επετειακή περίσταση της συμπλήρωσης εκατό ετών από την ελληνική ήττα στη Μικρασιατική Εκστρατεία – αλλά όχι και να παραγραφούν.

Σε κάθε περίπτωση, η στάση της Τουρκίας συνίσταται στη μεθοδική οικοδόμηση, ήδη από τις περσινές επιστολές Σινιρλίογλου προς τον ΟΗΕ, ενός καθαρά αναθεωρητικού και επεκτατικού επιχειρήματος: ότι η ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου, μεγάλων και μικρών, εξαρτάται από τον όρο της "αποστρατιωτικοποίησής" τους, όπως τον αντιλαμβάνεται η Άγκυρα. Και ότι η καταγγελλόμενη "στρατιωτικοποίησή" τους αποτελεί, δεδομένων και των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων, μιαν "απειλή" την οποία η Τουρκία οφείλει να αποκρούσει. Με "κάθε νόμιμο μέσο", όπως το διατύπωσε χαρακτηριστικά το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας στη συνεδρίασή του την Τετάρτη, η οποία είχε το θέμα των νησιών ως "κύριο πιάτο".

Προληπτική νομιμοποίηση

Η συγκεκριμένη αναφορά δεν θα πρέπει να μας παραπλανήσει: διότι "νόμιμα μέσα" δεν είναι μόνο τα ειρηνικά, όταν κανείς επικαλείται την ανάγκη "αυτοάμυνας". Το κλίμα που δημιουργείται είναι ακριβώς αυτό της προληπτικής νομιμοποίησης (στα μάτια τόσο του εγχώριου όσο και του διεθνούς ακροατηρίου) επιθετικών διαθέσεων, οι οποίες ακριβώς για αυτόν τον λόγο "προβάλλονται" στον αντίπαλο.

Βρισκόμαστε προφανώς πολύ μακριά από την ατζέντα των "ελληνοτουρκικών διαφορών" όπως την είχαμε γνωρίσει στο παρελθόν. Η μετατόπιση της συζήτησης στο αν η Ελλάδα δικαιούται να ασκεί πλήρως και δίχως το "βέτο" των γειτόνων την κυριαρχία της (σκληρός πυρήνας της οποίας είναι η άμυνα) σε όλη της την επικράτεια, από τα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου μέχρι και τη Δυτική Θράκη, η οποία "ξεμυτίζει" όλο και πιο συχνά στις τελευταίες δηλώσεις των Τούρκων ιθυνόντων, είναι κάτι το πολύ διαφορετικό από την αμφισβήτηση συγκριτικώς "αφηρημένων" κυριαρχικών δικαιωμάτων στον αέρα, τη θάλασσα και τον βυθό.

Η δε καθημερινή δαιμονοποίηση της ελληνικής πλευράς, η επίκληση "υπαρξιακών κινδύνων" και η διαρκής υπενθύμιση ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η Αθήνα έχει μετατραπεί σε ενεργούμενο μη κατονομαζόμενων δυνάμεων (βλ. ΗΠΑ) που επιδιώκουν να ακυρώσουν την "τουρκική ανάδυση" δεσμεύει τον ίδιο τον Ερντογάν σε ανυποχώρητη στάση.

Συνομιλίες για "δίκαιη μοιρασιά"

Ακόμη και οι εν παρόδω αναφορές του Ταγίπ Ερντογάν και του Χουλουσί Ακάρ στη δυνατότητα "ειρηνικής επίλυσης" των θεμάτων, με την οποία διανθίστηκαν την εβδομάδα αυτή οι κατά τα λοιπά συνήθεις απειλές, δεν παραπέμπει απαραιτήτως σε "δεύτερες σκέψεις" μπροστά στα ρίσκα της κλιμάκωσης. Πέρα από το σημειολογικό του πράγματος, ότι δηλαδή ήταν ο Τούρκος υπουργός Άμυνας που ανέλαβε ρόλο "ειρηνοποιού" (προτείνοντας συνομιλίες για μια "δίκαιη μοιρασιά" του πλούτου του Αιγαίου), ενώ ο συνάδελφός του των Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επέμεινε στη "σκληρή γραμμή", τα συγκεκριμένα μικρά "ανοίγματα" ενδέχεται απλώς να αποτελούν άλλη μία ψηφίδα στο μωσαϊκό απονομιμοποίησης της Αθήνας – η οποία θα "αρνείται τον διάλογο".

Διότι το αντικειμενικό αδιέξοδο παραμένει: Σε ποιον διάλογο θα μπορούσε να προσέλθει η ελληνική πλευρά, όταν η Τουρκία τροποποιεί τόσο θεαματικά την ατζέντα; Και ποιος τρίτος θα μπορούσε να διευκολύνει και να εγγυηθεί έναν τέτοιο διάλογο;

Παραδοσιακά, ο "τρίτος" ήταν (ακόμη ή ιδίως σε στιγμές κρίσης, όπως αυτή των Ιμίων) οι ΗΠΑ, ως ο ηγεμόνας της συμμαχίας στην οποία συμμετέχουν Ελλάδα και Τουρκία. Πράγμα το οποίο μπορεί να μην ευνοούσε υπέρμετρα τα ελληνικά συμφέροντα, λόγω της λογικής "ίσων αποστάσεων" που επικρατούσε στην Ουάσινγκτον ακριβώς λόγω του ρόλου της, όμως τουλάχιστον έθετε όρια στο πόσο μακριά μπορούσε να πάει η σύγκρουση. Όμως αυτήν τη στιγμή, είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ οι οποίες στοχοποιούνται πίσω από τα ρητορικά ξεσπάσματα του Ερντογάν κατά της Ελλάδας.

"Οι κύκλοι που ενθαρρύνουν την Ελλάδα να εξοπλίσει τα νησιά με μη στρατιωτικό καθεστώς καλούνται πίσω στην κοινή λογική", ανέφερε χαρακτηριστικά το ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά το πέρας της συνεδρίασης του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

Πώς μπαίνουν οι ΗΠΑ στο "κάδρο"

Η τουρκο-αμερικανική σχέση έχει μεταβληθεί δραματικά, αφότου ο Τούρκος ηγέτης αισθάνθηκε "αδειασμένος" από την ελέω Δύσης συριακή περιπέτειά του και αναζήτησε αντίβαρα στην πλευρά της Ρωσίας. Μετατράπηκε δε σε σχέση αμοιβαίας καχυποψίας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία – για να οδηγηθεί, εν μέσω ουκρανικής κρίσης, στην εκτίμηση του Ερντογάν ότι η ακροβασία μεταξύ του ευρωατλαντικού και του ευρασιατικού "πόλου" μόνο οφέλη, διπλωματικά και οικονομικά, μπορεί να προσφέρει στη χώρα του. Σε μία εποχή βίαιης αλλαγής συνόρων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας καταλήγει στην εκτίμηση ότι η δυνατότητα της αμερικανικής πλευράς να επιβάλλει τους όρους της στην περιοχή έχει περιορισθεί, αλλά και ότι η Ουάσινγκτον είναι ακόμη περισσότερο αναγκασμένη να ανέχεται τις αξιώσεις της χώρας που διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και ελέγχει τις νότιες ακτές της Μαύρης Θάλασσας, με δυνατότητα προβολής ισχύος ευρύτερα μέχρι την Κασπία και την Κεντρική Ασία.

Οι βάσεις, η Κύπρος, τα F-16

Στην παρούσα συγκυρία, η δοκιμασία των τουρκο-αμερικανικών σχέσεων περνά από δύο κινήσεις, οι οποίες έχουν κορυφώσει τον εκνευρισμό της Άγκυρας: τη ραγδαία ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην ελληνική επικράτεια (συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης μεταφοράς τεθωρακισμένων στη Σάμο και τη Λέσβο, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την ενίσχυση της φιλολογίας περί "αποστρατιωτικοποίησης των νησιών") και την απόφαση των ΗΠΑ να άρουν το εμπάργκο αποστολής οπλισμού στην Κυπριακή Δημοκρατία. Για "ανεξήγητη απόφαση", τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και προς τη χρονική της στιγμή, έκανε λόγο υπαινικτικά ο Ερντογάν.

Όλα αυτά την ίδια στιγμή που παραμένει εκκρεμές το ζήτημα της προμήθειας-εκσυγχρονισμού μαχητικών F-16 από την Τουρκία. Με αναπάντητο το ερώτημα αν οδηγούν σε κατεύθυνση ρήξης ή συμβιβασμού τα μηνύματα που ανταλλάσσουν οι δύο πλευρές διά της "ελληνικής οδού".

1/10/2022

https://www.capital.gr/diethni/3661793/poso-%c2%b5plofarei-o-erntogan


             ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ             
 

1.
«Ο Ερντογάν έχει πάρει την απόφαση να χτυπήσει, μένουν οι λεπτομέρειες»

Παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες μία έντονη καθημερινή αυξανόμενη ανησυχητική   ρητορική  ολόκληρου σχεδόν του πολιτικού συστήματος  της  Τουρκίας με έντονα και απαράδεκτα  σχόλια και συνθήματα  σε βάρος της χώρας μας .

Επίσης,  επί του πεδίου παρατηρούμε  επιθετικές κινήσεις από τα τουρκικά Drones  που οφείλουμε να τις διερευνήσουμε σε βάθος ,και στη συνέχεια  να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά ,δεδομένου ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να συνεχιστεί  για ευνόητους λόγους . Είχαμε την συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου της Τουρκίας με κύριο θέμα την Ελλάδα ,απ’ όπου προέκυψαν για ακόμη μία φορά επιθετικές πολεμικές   δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν .Αν προσθέσουμε και τις τελευταίες δηλώσεις του “Νύχτα θα έρθουμε “ ,” Η στήριξη από τις ΗΠΑ δεν θα σας σώσει “  δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο ,ότι ενδεχομένως βρισκόμαστε στην τελική φάση ενός πολύ καλού οργανωμένου τουρκικού αναθεωρητικού σχεδίου, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ,ανάλογα με τις διεθνείς εξελίξεις που θα επικρατήσουν την κατάλληλη για τα τουρκικά σχέδια χρονική στιγμή . Και το λέω αυτό ψύχραιμα , γιατί θεωρώ  σχεδόν βέβαιο ,ότι έχουν πάρει την απόφασή τους να μας επιτεθούν . Ωστόσο, περιμένουν στη γωνία να διερευνήσουν σε βάθος τις κινήσεις των συμμάχων μας, και πως θα διαμορφωθεί η διεθνής γεωπολιτική και οικονομική  κατάσταση που επηρεάζεται άμεσα από το ενεργειακό.

Οι λογοι που συγκλίνω
προς αυτή την κατεύθυνση είναι:


•Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ μπορεί να λένε ” ότι η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου δεν αμφισβητείται  και ότι  αυτά είναι ελληνικά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο “. Ωστόσο,  δεν προχωρούν στο δια ταύτα ,δηλαδή δεν παίρνουν  καθαρή θέση, αφήνοντας κάποιο κενό. Και όταν λέω καθαρή θέση εννοώ να δηλώσουν επίσημα ότι σε περίπτωση  επίθεσης της Τουρκίας στην Ελλάδα , τότε αυτή θα έχει να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ και την ΕΕ αμυντικά και  με πολύ σκληρά οικονομικά  μέτρα .Μόνο με αυτό τον τρόπο ενδεχομένως θα   βάλουν την Τουρκία  στη θέση της και τον Ερντογάν να σταματήσει να            ” κελαηδά”.

Όσο οι ΗΠΑ και η ΕΕ αποφεύγουν να κάνουν μία  παρόμοια δήλωση ,ο Ερντογάν θα αξιολογεί τις δηλώσεις,την  διεθνή γεωστρατηγική σκηνή , και ανάλογα θα αποφασίσει πότε θα έρθει η κατάλληλη χρονική στιγμή.

• Το ενεργειακό είναι επίσης κυρίαρχο θέμα και ιδιαίτερα τώρα με την καταστροφή των αγωγών Nord Stream 1 και 2 και το πιθανό κλείσιμο των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ουκρανία.Το γεγονός αυτό δεν ήταν τυχαίο, και ενδεχομένως κρύβει ένα συνολικό σχέδιο αποσταθεροποίησης της Ευρώπης που θα επηρεάσει και τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη αναγκαστικά έχει στρέψει και θα στρέψει ακόμη περισσότερο την προσοχή της στην ενεργειακη κρίση ,που είναι λογικό, ώστε να εξασφαλίσει ηλεκτρική  ενέργεια στους πολίτες της. Και επομένως το θέμα της επιθετικότητας  της Τουρκίας θα έρθει σε δεύτερη ή τρίτη  προτεραιότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία θα εφοδιάζεται κανονικά με φυσικό αέριο από την Ρωσία, ενώ η χώρα μας ίσως   αντιμετωπίσει προβλήματα με τον εφοδιασμό της , γεγονός που θα μας επηρεάσει αμυντικά.

•Επίσης η δημοφιλία του Τούρκου προέδρου συνεχώς μειώνεται .Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση  είναι βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα χάσει τις επερχόμενες εκλογές λόγω της τουρκικής οικονομίας που βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Επομένως λογικό είναι  να  κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο .

•Οι τελευταίες μας σοβαρές εξοπλιστικές προμήθειες ,που έχουν την δυνατότητα  να δώσουν την  ισχυρή  δύναμη ποιοτικά στην αποτρεπτική μας ικανότητα χρειάζονται  χρόνο για να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά  οι γείτονες . Δυστυχώς , δεν έχουν ληφθεί οι κατάλληλες εξοπλιστικές απαραίτητες αποφάσεις. Όπως είναι το πρόγραμμα   της προμήθειας των νέων κορβετών που είναι μία συνολική λύση στον εκσυγχρονισμού του στόλου  σε συνδυασμό με την προμήθεια των φρεγατών Belharra . Επίσης, δεν είδαμε την  ενίσχυση του στόλου με πλοία ενδιάμεσης λύσης όπως ήταν ο σχεδιασμός του ΓΕΝ, ενώ το πρόγραμμα της αναβάθμισης των φρεγατών ΜΕΚΟ έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα .

• Η οικονομία μας λόγω του ενεργειακού  βρίσκεται σε ασύμβατα οικονομικά νερά ,αφού όλα τα οικονομικά στοιχεία καθημερινά μεταβάλλονται.Το δεκαετές ομόλογο τρέχει κοντά στο 5% ,οπότε ο δανεισμός καθίσταται αδύνατος προς το παρόν .Συνεπώς η διαχείριση του κρατικού προϋπολογισμού προϋποθέτει σύνεση ,να καλύψουμε με τον βέλτιστο τρόπο τις ανάγκες μας ανάλογα με τις προτεραιότητές μας. Στοιχεία λαϊκισμού λόγω των επερχόμενων εκλογών δεν πρέπει να παρατηρηθούν λόγω των εξελίξεων,  γιατί ζούμε σε μία θολή οικονομική και γεωπολιτική κατάσταση με αβέβαιο μέλλον και επομένως όλα οφείλουμε να τα λαμβάνουμε υπόψη για να μην αιφνιδιαστούμαι , και  να μην βρεθούμε για ακόμη μία φορά σε οικονομικό  εκτροχιασμό  ,που αυτή τη φορά είναι βέβαιο ότι  ο λαός μας  δεν θα το αντέξει. Συνεπώς και η πατρίδα μας βρίσκεται και αυτή σε οικονομική αρρυθμία λόγω των εξελίξεων με το ενεργειακό που δεν γνωρίζουμε την κατάληξη, και όλα θα εξαρτηθούν από τις οικονομικές  αποφάσεις που θα δρομολογήσει η ΕΕ προς την  θετική ή αρνητική κατεύθυνση. Ωστόσο, τα οικονομικά κερδοσκοπικά συμφέροντα είναι τόσο ισχυρά στην Ευρώπη ,που πολύ αμφιβάλλω αν οι ευρωπαίοι είναι ικανοί να μεταβάλλουν την  ανεξήγητη λογική τους στο ενεργειακό .

•Ο Ερντογάν είναι πανούργος ,η κάθε δήλωσή του κρύβει σκοπιμότητα ,τίποτα δεν είναι τυχαίο, διαθέτει τα χαρακτηριστικά του προέδρου Πούτιν , έχει άριστες σχέσεις με την Ρωσία και το Ιράν και πιθανόν να κρύβει κάποιο ” άσσο στο μανίκι ” για τις τουρκικές επιδιώξεις .Αυτή είναι η δουλειά της ΕΥΠ , και όχι να παρακολουθεί τους μη αρεστούς πολίτες .

Η μάχη της καρέκλας στις ΕΔ


Μέσα σε αυτή την γεωπολιτική και ενεργειακή κρίση και με τον ” τούρκο ” στην πλάτη μας ,είχαμε και τον θόρυβο από δημοσιεύματα στον τύπο σχετικά με τον αρχηγό του στόλου . Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις ” κουρτίνες” , ανέκαθεν οι κυβερνώντες προωθούσαν τα δικά τους παιδιά ,ανεξάρτητα αν αυτά ήταν ικανά ή όχι ,εκτός κάποιων εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα .Αυτό δεν πρόκειται  να  αλλάξει λόγω της κακής  νοοτροπίας που επικρατεί  διαχρονικά. Είναι μία άρρωστη κατάσταση που επιβλήθηκε από τα πολιτικά κόμματα που θέλησαν να αλώσουν κομματικά τις ΕΔ . Επομένως τα  στελέχη θα έπρεπε να δηλώσουν την κομματική τους ταυτότητα  για να επιβιώσουν ,διαφορετικά το μέλλον τους ήταν σκοτεινό . Η εξουσία της ” καρέκλας” για την ηγεσία ,είναι συνάρτηση της πολιτικής τοποθέτησης του εκάστοτε στελέχους ή του πολιτικού μέσου  ,και αυτό συμβαίνει και τώρα . Που είναι το περίεργο ; Είναι η πρώτη φορά; Ή θα είναι η τελευταία ;  Αυτό που θα πρέπει να δει σοβαρά η πολιτική ηγεσία ,είναι να αποφασίσει τι στελέχη επιθυμεί να προκύψουν από τις παραγωγικές σχολές των ΕΔ . Στελέχη του κομματικού σωλήνα   ή  σκεπτόμενα ικανά άτομα που θα έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να βελτιώσουν με τομές και  ρίξεις την επιχειρησιακή και δομική λειτουργία των ΕΔ .

  Γιώργος Σπ. Τσιτσιλιάνος

Από Militaire News - 01/10/2022




 2.
H Αλεξανδρούπολη και η Μαύρη Θάλασσα.

Γιατί έχει θυμώσει τόσο με την Αλεξανδρούπολη ο Ερντογάν και «αφρίζει» ο Πούτιν; Τι φοβούνται οι δύο γεωπολιτικοί συνεταίροι και «φίλοι» και έχουν στοχοποιήσει το έως πρόσφατα ψαρολίμανο του βορείου Αιγαίου, μη διστάζοντας να εκτοξεύουν ανοιχτές ή συγκαλυμμένες απειλές εναντίον της Ελλάδας;

Ο Ερντογάν πνέει τα μένεα θεωρώντας ότι η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να επιτηρούν από απόσταση αναπνοής ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στα Δαρδανέλλια, αλλά και τη θαλάσσια κινητικότητα στο βόρειο Αιγαίο, και, βεβαίως, θωρακίζει τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Εβρο.

Ο δε Πούτιν, διότι το ΝΑΤΟ μεταφέρει μέσω του λιμανιού της στρατεύματα και οπλισμό στην καυτή ζώνη, δηλαδή στην Ουκρανία και στα δυτικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.

Υπάρχει όμως και ένας λόγος στρατηγικός: με τον εναλλακτικό διάδρομο Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάς, παρακάμπτεται ο υψίστης σημασίας για τις διεθνείς μεταφορές και τους πολεμικούς στόλους θαλάσσιος δίαυλος προς και από τον Εύξεινο Πόντο και τις αγορές του Καυκάσου, για τον οποίο έγιναν πόλεμοι και χύθηκε αίμα, από την εποχή της Τροίας ακόμη.

Σήμερα, η ρωσοτουρκική συμμαχία ελέγχει τα Στενά του Βοσπόρου εμποδίζοντας (αποκλείοντας) κάθε ανεπιθύμητη πρόσβαση των Δυτικών στη Μαύρη Θάλασσα και στα ταραγμένα παράλιά της.

Στην πράξη, η Συνθήκη του Μοντρέ, που ρυθμίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, έχει καταστρατηγηθεί με διάφορα προσχήματα από την τουρκική πλευρά. Ο Εύξεινος Πόντος είναι τούτες τις κρίσιμες ώρες ρωσοτουρκικό «οικόπεδο».

Ο Ερντογάν βοηθάει τον Πούτιν, ο οποίος έχει το κεφάλι του ήσυχο πως δεν θα περάσουν μέσω Βοσπόρου στη Μαύρη Θάλασσα στρατεύματα και οπλισμός του ΝΑΤΟ προς ενίσχυση των Ουκρανών και της αναπτυσσόμενης άμυνας στον άξονα Ρουμανίας και Βουλγαρίας.

Ο Τούρκος ηγέτης πουλάει στον «αδελφό Βλαντιμίρ» εξυπηρέτηση και ταυτόχρονα εκβιάζει τη Δύση κραδαίνοντας το «κλειδί» των Στενών, ως διαπραγματευτικό εργαλείο στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του.

Και οι δύο μαζί επιδιώκουν τη μετατροπή της Μαύρης Θάλασσας σε de facto κλειστή λίμνη «τους», όπου θα κάνουν κουμάντο τα ρωσοτουρκικά συμφέροντα, θέτοντας έτσι υπό την επιρροή και εξάρτησή τους τις οικονομίες και τις κοινωνίες των χωρών που εκτείνονται στα παράλιά της και στον Καύκασο. Ο διάδρομος της Αλεξανδρούπολης τούς χαλάει τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Εναν υπό διαμόρφωση «χερσαίο Ελλήσποντο» θέλει να αποτρέψει ο Ερντογάν· αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Πούτιν φοβερίζει την Ελλάδα και επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει τη Βουλγαρία, εργαλειοποιώντας τους εκεί ισχυρούς φιλορωσικούς πυρήνες στην κοινωνία, στην οικονομία, στην Εκκλησία και στην πολιτική τάξη. Το αν θα το πετύχουν θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από την έκβαση της ουκρανικής σύγκρουσης.

Σταύρος Τζίμας
30/9/2022


https://www.kathimerini.gr/opinion/562068862/h-alexandroypolikai-i-mayri-thalassa/?fbclid=IwAR3gsWBe4da1XEgRklZ3PQDffvQeGJYIr
3ekHKNyIi0_CmhnQdf06tZkaSU