Το μέγα θύμα της ανατίναξης των αγωγών Nord Stream.




Το μέγα θύμα της ανατίναξης
των αγωγών Nord Stream.
 
Του Κώστα Ράπτη

Οι υποθαλάσσιες εκρήξεις που έθεσαν εκτός λειτουργίας ταυτόχρονα τους αγωγούς Nord Stream1 και Nord Stream2 αποτελούν μια τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή, αν και ουδείς μοιάζει πια να ασχολείται ιδιαίτερα. Αποτελούν επίσης μια πράξη πολέμου, της οποίας ο δράστης και τα κίνητρα μένει ακόμη να αποκαλυφθούν.

Προφανώς πρόκειται για "μετάσταση” του πολέμου στην Ουκρανία – ενός πολέμου, ο οποίος, σύμφωνα με το τελευταίο διάγγελμα του Βλαντίμιρ Πούτιν, δεν είναι παρά αντιπαράθεση της Ρωσία (και δι' αυτής, όλων των "αναδυομένων”) προς την ηγεμονία της "συλλογικής Δύσης”. Αλλά η αυταπάτη που μπορούσαν να έχουν οι δύο πλευρές ότι μπορούν να λύνουν τις διαφορές τους αποκλειστικά επί του εδάφους της ατυχούς Ουκρανίας, κρατώντας τις δικές τους κοινωνίες εν πολλοίς ανεπηρέαστες, έχει πλέον διαψευσθεί. Η μία πλευρά το βιώνει ήδη αυτό με την μερική επιστράτευση που φέρνει τους κινδύνους του πολέμου μέσα σε όλο και περισσότερα ρωσικά σπίτια. Η Δύση θα το βιώσει, για αρχή, με μια δραστική υποβάθμιση των όρων διαβίωσης του πληθυσμού εν μέσω ενεργειακής κρίσης και ενδεχομένως αποβιομηχάνισης.

Η μετάπτωση των διακρατικών σχέσεων σε ανταλλαγή τρομοκρατικών πληγμάτων "αγνώστου πατρότητας” εναντίον των πολιτικών υποδομών, και μάλιστα εντός Ευρώπης, είναι ένα εφιαλτικό νέο δεδομένο στη διεθνή σκηνή. Αλλά και η ευκολία με την οποία ο αγγλοσαξωνικός τύπος πλαισιώνει επικοινωνιακά το γεγονός, σπεύδοντας να ενοχοποιήσει την Ρωσία για το σαμποτάζ εναντίον ενός αγωγού δικών της συμφερόντων, γρονθοκοπεί τη λογική, εμπεδώνοντας ένα κλίμα το οποίο καθαυτό παρεμποδίζει την αποκλιμάκωση της κρίσης.

Οι αγωγοί Nord Stream δεν αποτελούσαν μόνο μια τεράστια επένδυση, αλλά και έναν μοχλό προβολής ρωσικής ισχύος. Το γιατί η Ρωσία θα αυτοτραυματιζόταν χάνοντας για πάντα ένα τέτοιο "όπλο” θα πρέπει να το εξηγήσουν όσοι ακριβώς επεσήμαιναν το προηγούμενο διάστημα τους κινδύνους εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και βασίμως υποστήριζαν (μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και τις διαταράξεις της τροφοδοσίας μέσω Nord Stream1 για "τεχνικούς λόγους”), ότι η Μόσχα επιδίδεται σε κινήσεις ενεργειακού εκβιασμού.

Τα επιχειρήματα περί του αντιθέτου που κυκλοφορούν συνίστανται συνήθως σε εικασίες ψυχολογικού τύπου για τους στόχους του Πούτιν και τα "μηνύματα” που αυτός θέλει να αποστείλει – σαν να μην υπήρχαν πολύ υλικά, μετρήσιμα αποτελέσματα για άλλες πλευρές. Θα πρέπει δηλ. να αποδεχθούμε αναγκαστικά ότι ο Πούτιν είναι "μη ορθολογικώς δρών”, ίσως για να μην αναδειχθεί η "ορθολογικότητα” άλλων δρώντων.

Αλλά τα πράγματα δεν κρίνονται μόνο στον παρόντα χρόνο, παρά σε μία ευρύτερη προοπτική. Παρότι τεχνικά υφίσταται ακόμη η δυνατότητα αποκατάστασής τους, είναι σαφές ότι για λόγους πολιτικούς και ασφαλείας, οι δύο αγωγοί δεν έχουν πλέον κανένα μέλλον. Με άλλα λόγια, ακυρώνεται κάθε πιθανότητα υπαναχώρησης της Γερμανίας (όπου γινόταν λόγος από ορισμένους για ξεμπλοκάρισμα του μηδέποτε λειτουργήσαντος Nord Stream2, ενώ η ενεργειακή κρίση έθετε σε συναγερμό τόσο το βιομηχανικό λόμπι όσο και τμήμα του πληθυσμού) από τις αντιρωσικές κυρώσεις. Το είδος της γερμανο-ρωσικής σύμπραξης που υλοποιούσαν οι δύο αγωγοί δεν είναι δυνατό μελλοντικά να αποκατασταθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες – ακόμη και αν έχει μεσολαβήσει "αλλαγή καθεστώτος” στη Μόσχα...

Με άλλα λόγια, αν και παραμένουν άγνωστοι οι δράστες του σαμποτάζ στους αγωγούς Nord Stream, είναι γνωστό και προφανές το θύμα: πρόκειται για τη Γερμανία, η οποία, πολύ χαρακτηριστικά, δεν έχει επισήμως τοποθετηθεί. Η "συνταγή” γερμανικής πρωτοκαθεδρίας στην Ευρώπη που συνδύαζε προνομιακή σχέση με τις κινεζικές αγορές, φθηνή ενεργειακή τροφοδοσία από την Ρωσία και απαλλαγή από τα κόστη ασφαλείας λόγω της αμερικανικής προστασίας έχει κατά κυριολεξία βυθιστεί. Γεωπολιτικός εταίρος και ταυτοχρόνως οικονομικός ανταγωνιστής της Αμερικής, η Γερμανία προσδένεται, θέλοντας και μη, περισσότερο στον πρώτο ρόλο, χάνοντας ολοένα και περισσότερο τις υλικές προϋποθέσεις για να επιτελέσει τον δεύτερο.   

29/9/2022
https://www.capital.gr/diethni/3661255/to-mega-thuma-tis-anatinaxis-ton-agogon-nord-stream
 

            ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ           


 Χωρίς τους αγωγούς το Βερολίνο εξαρτάται απελπιστικά από τις ΗΠΑ για τον ενεργειακό εφοδιασμό του. Θα του είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει πολιτική στο Ουκρανικό.


Fuck Europe:
Τo σαμποτάζ των δύο αγωγών Nord Stream.

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (*)

«Ευχαριστούμε ΗΠΑ» γράφει στο Twitter ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας, νυν ευρωβουλευτής και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής (Steering Committee) της Λέσχης Bilderberg, Ρομάν Σικόρσκι, αναφερόμενος στο σαμποτάζ, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, κατά των δύο υποθαλάσσιων αγωγών Nord Stream που μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Ο Σικόρσκι επιχαίρει γιατί η Ρωσία πληρώνει το τίμημα της ουκρανικής κρίσης, βλέποντας τον αγωγό που κόστισε είκοσι δισεκατομμύρια να κείται άχρηστος στα βάθη της Βαλτικής.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαψεύδουν ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με το σαμποτάζ των αγωγών. Τον περασμένο Ιανουάριο πάντως, ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε τον εξής διάλογο με τους δημοσιογράφους:

– Αν η Ρωσία εισβάλλει (στην Ουκρανία)… δεν θα υπάρχει πλέον Nord Stream 2. Θα τον τερματίσουμε.
– Μα πώς θα το κάνετε; Ο αγωγός είναι υπό γερμανικό έλεγχο.
– Σας υπόσχομαι ότι θα μπορέσουμε να το κάνουμε.

Την ίδια «πρόβλεψη» έκανε και η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, πρωτεργάτης του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014 (και «εφευρέτης» της πενταμερούς για την Κύπρο): «Αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ο Nord Stream 2 δεν θα προχωρήσει» (η υπογράμμιση δική μας).

Τη Ρωσία έσπευσε στο μεταξύ να κατηγορήσει για το σαμποτάζ (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις) κατά των δύο υποθαλάσσιων αγωγών που μεταφέρουν ρωσικό αέριο στη Γερμανία ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι.

Η άποψή του βέβαια έχει την ίδια σοβαρότητα με τον άλλο ισχυρισμό του ότι οι Ρώσοι βομβαρδίζουν οι ίδιοι τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια που κατέχουν. (Ή και τον άλλο, ότι πράκτορες του Πούτιν ανατινάζουν στη Μόσχα τα αυτοκίνητα Ρώσων δημοσιογράφων που υποστηρίζουν την επέμβαση στην Ουκρανία).

Αν και γελοίοι, αυτοί οι ισχυρισμοί είναι χρήσιμοι στις εξτρεμιστικές δυνάμεις και τις υπηρεσίες που ελέγχουν τον Ζελένσκι και τον χρησιμοποιούν ως διεθνή προβοκάτορα, να λέει δηλαδή αυτά που δεν μπορούν να πουν άλλοι, ακόμα και να επεμβαίνει στην εσωτερική ζωή της Γερμανίας για λογαριασμό του διεθνούς «κόμματος του πολέμου».

Σε ένα δημόσιο περιβάλλον στη Δύση που κυριαρχείται από αντιρωσική υστερία, είναι απλώς σχεδόν αδύνατο να βρεθούν μέσα μαζικής ενημέρωσης που να εκθέσουν τη γελοιότητα των ισχυρισμών αυτών, αν μη τι άλλο για να μην εμφανιστούν φιλορωσικά.

Τιθέμενοι προ του διλήμματος να πιστέψουν τα μέσα που εμπιστεύονται ή το μυαλό τους εναντίον τους, οι πολίτες περιπίπτουν σε γενικευμένη σύγχυση. Αυτή είναι και η λογική του Γκέμπελς: πες, πες, κάτι θα μείνει.

Με τους δύο αγωγούς σε καλή κατάσταση η Ρωσία κρατάει στο χέρι της σε μεγάλο βαθμό τον ενεργειακό εφοδιασμό της Γερμανίας. Μπορεί, αν θέλει, να παράσχει αέριο και αν δεν θέλει, να το σταματήσει. Για να είναι όπλο στα χέρια της οι αγωγοί, όπως υποστηρίζει το Bloomberg, χρειάζεται οι αγωγοί να υπάρχουν και να μπορούν να λειτουργήσουν.

Αλλά και η Γερμανία μπορεί, αν αποφασίσει να μεταβάλλει την πολιτική της, πιεζόμενη και από την έλλειψη ενέργειας, να αποκαταστήσει άμεσα την πλήρη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την ίδια.

Αντίθετα, με τους δύο αγωγούς εκτός λειτουργίας, το Βερολίνο εξαρτάται απελπιστικά από τις ΗΠΑ για τον εφοδιασμό του σε ενέργεια, άρα θα του είναι πολύ δυσκολότερο να αλλάξει πολιτική στο Ουκρανικό.

Αυτό που κάνουν δηλαδή τα σαμποτάζ των δύο αγωγών είναι ότι αφενός στερούν τη Ρωσία από το «όπλο» της, αφετέρου δένουν περαιτέρω την Γερμανία, δηλαδή την Ευρώπη, σε έναν πόλεμο που ναι μεν έχει εξαπολυθεί κατά της Ρωσίας, στην πραγματικότητα όμως, εμμέσως πλην σαφώς, στοχεύει την ίδια την Ευρώπη.

Η Ευρώπη πληρώνει το κόστος των κυρώσεων, τα κράτη, οι ένοπλες δυνάμεις και οι υπηρεσίες της, οι μηχανισμοί, τα μέσα της και η οικονομία της ελέγχονται όλο και περισσότερο από τις αμερικανικές υπηρεσίες. Χάνει τη δυνατότητα ισορροπημένων σχέσεων και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία που είναι η βασική προϋπόθεση για την αυτονομία της.

Αυτή είναι και η επιδίωξη που ετέθη ήδη με την έκθεση Wolfowitz και με το Σχέδιο για έναν Nέο Αμερικανικό Αιώνα, από τη δεκαετία του 1990. Να αποτραπεί οποιαδήποτε συνεργασία δύο μεγάλων δυνάμεων (όπως π.χ. της Ευρώπης με τη Ρωσία ή της Ρωσίας με την Κίνα) που θα απειλήσει την αμερικανική παντοκρατορία.

Για αυτό και στη διάρκεια της κρίσης στην Ουκρανία το 2014, όταν οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. (Γάλλος, Γερμανός και Πολωνός) κατάφεραν να καταλήξουν με τον Γιανουκόβιτς σε συμφωνία για ειρηνική εκτόνωση της κρίσης, τα όπλα μίλησαν αμέσως μόλις απογειώθηκε από το Κίεβο το αεροπλάνο τους.

«Fuck the EU», όπως είπε στην ιστορική της φράση η Νούλαντ προς τον Τζέφρι Πάιατ, πρεσβευτή τότε των ΗΠΑ στο Κίεβο και μετέπειτα στην Αθήνα.

Δεν μπορούμε να κάνουμε εικασίες για το ποιος έκανε το σαμποτάζ. Ελάχιστες χώρες στον κόσμο έχουν την τεχνική δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο και θα ήταν λάθος να προεξοφλήσουμε ποια από αυτές είναι υπεύθυνη.

Αυτό που πρέπει να θεωρείται όμως πρακτικά βέβαιο, αντίθετα, είναι ότι το σαμποτάζ των αγωγών έχει να κάνει με κέντρα της «βαθιάς αυτοκρατορίας» και του «Κόμματος του Πολέμου», που ελέγχουν ακόμα και τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τη δράση τους διαπιστώσαμε επανειλημμένως όχι μόνο στο ουκρανικό μέτωπο, αλλά επίσης και σε αυτά της Μέσης Ανατολής και της Κίνας. Η κυρία Νούλαντ είναι ο «άνθρωπος-γέφυρα» που συνδέει τις δυνάμεις που ξεκίνησαν τους πολέμους στη Μέση Ανατολή με αυτούς που προκάλεσαν την κρίση στην Ουκρανία.

Όσο δεν αντιμετωπίζει καμιά σοβαρή αντίσταση ούτε από το δυτικό πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο, ούτε από μαζικά κινήματα και κόμματα στην Ευρώπη και την Αμερική, ούτε από τους «διανοούμενους», το «κόμμα του Πολέμου», γενικεύοντας χωρίς όρια και περιορισμούς τη σύγκρουση με τη Ρωσία, δεν θα «νικήσει» μεν τη Ρωσία, τείνει όμως να οδηγήσει τη «συλλογική Δύση» στον («νεοκλασικό» ή «μεταμοντέρνο») νέο-Φασισμό και στον ολοκληρωτικό Παγκόσμιο Πόλεμο.
 
(*) Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής  της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα. Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Ράπτη (Pablo) στην έκδοση της διεθνούς επιθεώρησης για την Αυτοδιαχείριση “Utopie Critique”. Έχει γράψει τα βιβλία: “Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες” (Ινφογνώμων 2017), “Η Κύπρος σε Παγίδα” (Λιβάνης, 2008), “Η Αρπαγή της Κύπρου” (Λιβάνης, 2004) και “Φάκελος Ελλάς – Τα αρχεία των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών” (Λιβάνης, 1993).

28/9/2022

Πηγή:  kosmodromio.gr
 

3.
THE NEW YORK TIMES:Ποιος έκανε το σαμποτάζ 
στους αγωγούς της Βαλτικής;

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι μυστηριώδεις υποθαλάσσιες εκρήξεις που προκάλεσαν μεγάλη διαρροή φυσικού αερίου από  τους αγωγούς  Nord Stream 1  και Nord Stream 2 οφείλονταν σε σαμποτάζ.

 
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι μυστηριώδεις υποθαλάσσιες εκρήξεις που προκάλεσαν μεγάλη διαρροή φυσικού αερίου από τους αγωγούς Nord Stream 1 και Nord Stream 2 οφείλονταν σε σαμποτάζ. «Ολες οι διαθέσιμες πληροφορίες συνηγορούν υπέρ της εκδοχής ότι επρόκειτο για δολιοφθορά», δήλωσε ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ. «Κατά τα φαινόμενα, πρόκειται για σαμποτάζ», αποφάνθηκε ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, θα χρειαστούν μήνες για να επιδιορθωθούν οι ζημιές στους αγωγούς μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Βαλτικής. Τα νέα για τις διαρροές σε τρεις (από τις τέσσερις συνολικά) γραμμές των αγωγών ενίσχυσαν τους φόβους για την ενεργειακή ασφάλεια μιας Ευρώπης που ήδη ατενίζει με ανησυχία τον επικείμενο χειμώνα λόγω των επιπτώσεων από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις στη Ρωσία. Αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος το έκανε και γιατί; Ελλείψει απτών αποδείξεων –Αμερικανοί αξιωματούχοι μάς έλεγαν ότι λόγω των διαρροών είναι πολύ επικίνδυνο να πραγματοποιηθούν αποστολές για συλλογή στοιχείων– οι ΗΠΑ και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους αποφεύγουν να κατονομάσουν υπόπτους. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι αξιωματούχοι κατ’ ιδίαν εκμυστηρεύονταν τις εκτιμήσεις τους, κατά τις οποίες η Ρωσία θα μπορούσε να έχει κέρδος από αυτή την εξέλιξη, όσο και αν οι αγωγοί κατασκευάστηκαν για να μεταφέρουν δικό της φυσικό αέριο.

Πολωνία και Ουκρανία κατηγόρησαν από την πρώτη στιγμή τη Μόσχα, η οποία με τη σειρά της κατηγόρησε την Ουάσιγκτον. Ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι και ειδικοί διατύπωσαν την εικασία πως η Ουκρανία και οι χώρες της Βαλτικής, οι οποίες από καιρό έβαλλαν εναντίον των αγωγών Nord Stream, θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το σαμποτάζ, ενώ ταυτόχρονα θα έστελναν τα πολιτικά τους μηνύματα.

Μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Γερμανία ακύρωσε την προγραμματισμένη έναρξη λειτουργίας του Nord Stream 2, η κατασκευή του οποίου μόλις είχε ολοκληρωθεί, ενώ στα τέλη Αυγούστου η Ρωσία σταμάτησε τη ροή φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream 1, επικαλούμενη αδυναμία συντήρησης λόγω των δυτικών κυρώσεων. Οι εξελίξεις αυτές ανάγκασαν τους Ευρωπαίους ηγέτες να αποδυθούν σε έναν φρενήρη αγώνα δρόμου για εξεύρεση εναλλακτικών πηγών και εξοικονόμηση ενέργειας ενόψει του χειμώνα. Ωστόσο, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θεωρούν τουλάχιστον πρόωρο να υποστηρίξει κανείς ότι η Ρωσία βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις στους αγωγούς. Σύμφωνα με τη λογική τους, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να δείχνει ότι διαθέτει δύναμη πίεσης στους Ευρωπαίους, αφού μπορεί να ανοιγοκλείνει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου, αλλά αυτό προϋποθέτει οι αγωγοί, που ανήκουν στο ρωσικό μεγαθήριο Gazprom, να βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Αλλοι αξιωματούχοι, όμως, αντιτείνουν ότι μία από τις δύο γραμμές του Nord Stream 2 δεν έπαθε καμία βλάβη και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον Πούτιν ως μέσο πίεσης στη Γερμανία. Σε κάθε περίπτωση, οι νέες εξελίξεις ήρθαν να υπογραμμίσουν πόσο ευάλωτες είναι οι υποδομές της Ευρώπης, κάτι που αφορά όχι μόνο τους αγωγούς φυσικού αερίου, αλλά και υποθαλάσσια καλώδια ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών.
  • Τα σενάρια για δάκτυλο Ρωσίας, ΗΠΑ ή Βαλτικών Χωρών στις εκρήξεις σε Nord Stream 1 και Nord Stream 2.
Στη Μόσχα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ χαρακτήρισε «προβλέψιμα βλακώδεις» τις κατηγορίες εναντίον της χώρας του και έστρεψε τις υποψίες προς την Ουάσιγκτον, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ έχουν τεράστια κέρδη από την πώληση ακριβού, υγροποιημένου φυσικού αερίου στους Ευρωπαίους. Ρωσικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να ενισχύσουν αυτό το μήνυμα, ανασύροντας δήλωση του Τζο Μπάιντεν από τις 7 Νοεμβρίου, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος προειδοποίησε πως, αν οι Ρώσοι εισβάλουν στην Ουκρανία, «δεν θα υπάρχει πια αγωγός Nord Stream 2. Θα φροντίσουμε γι’ αυτό». Αμερικανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι ο Μπάιντεν είχε κατά νουν διπλωματική και πολιτική πίεση στη Γερμανία.

Το tweet του Σικόρσκι

Παραδόξως, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας Ράντεκ Σικόρσκι, ένας από τους σκληρότερους επικριτές της Μόσχας, μοιάζει να στηρίζει τη ρωσική εκδοχή για το σαμποτάζ. «Σας ευχαριστούμε, ΗΠΑ», έγραψε στο Twitter, κάτω από μια φωτογραφία που έδειχνε τα νερά της Βαλτικής να αναβράζουν λόγω των διαρροών.

Καθώς και οι δύο αγωγοί ήταν ανενεργοί τη στιγμή που συνέβησαν οι διαρροές, δεν υπήρξε άμεση επίπτωση στα ευρωπαϊκά ενεργειακά αποθέματα. Μάλιστα, την επομένη των διαρροών εγκαινιάστηκε ο νέος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου της Νορβηγίας στην Πολωνία και πολλοί θεωρούν ότι δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση. Ο νέος αγωγός κατασκευάστηκε ακριβώς για να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αν και αξιωματούχοι ορισμένων Ευρωπαϊκών χωρών επικαλέστηκαν αυτήν τη συγκυρία για να υποστηρίξουν τα περί ρωσικού δακτύλου, οι Αμερικανοί είναι πιο επιφυλακτικοί. Υπενθυμίζουν, δε, ότι τον περασμένο Ιούλιο υπήρχε έντονη φημολογία που υποστήριζε ότι η Ρωσία βρισκόταν πίσω από εκτεταμένη κυβερνοεπίθεση κατά της Αλβανίας. Αλλά αυτό τον μήνα, η έρευνα που διεξήχθη για το θέμα αυτό κατέληξε στο οριστικό συμπέρασμα ότι πίσω από την επίθεση βρισκόταν το Ιράν.

Κάποιοι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον εκτιμούν πως το σαμποτάζ θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί από μη κρατικούς παράγοντες. Συνάδελφοί τους αντιτείνουν, όμως, ότι οι δονήσεις που κατέγραψαν σεισμογράφοι της Σουηδίας και της Δανίας παραπέμπουν σε εκρήξεις από μαγνητικές νάρκες, που προσκολλήθηκαν στους αγωγούς, ή από επιθέσεις από τον αέρα, κάτι που σαφώς παραπέμπει σε οργανωμένο κράτος.

Νέα απειλή από την Gazprom


Μπορεί οι διαρροές από τους αγωγούς της Βαλτικής να προκάλεσαν κάποια αύξηση στις τιμές του φυσικού αερίου, αλλά οι επιπτώσεις ήταν περιορισμένες, αφού κανένας από τους δύο δεν βρισκόταν σε λειτουργία, ούτε προβλεπόταν να λειτουργήσει άμεσα. Την ίδια στιγμή, όμως, μια άλλη, βραχυπρόθεσμα σοβαρότερη απειλή διαγραφόταν στον ορίζοντα. Το ρωσικό ενεργειακό μεγαθήριο Gazprom απείλησε ότι θα επιβάλει κυρώσεις στην ουκρανική εταιρεία Naftogaz, η οποία διαχειρίζεται μία από τις τελευταίες οδούς μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Ο λόγος είναι ότι η Naftogaz προσέφυγε στη διεθνή διαιτησία υποστηρίζοντας ότι η Gazprom δεν είχε καταβάλει τα οφειλόμενα τέλη μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ουκρανίας. Αν κλείσει και η ουκρανική οδός, έπειτα από εκείνη της Βαλτικής, ο μόνος δρόμος μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα είναι ο αγωγός Turkish Stream, προς αγαλλίαση του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος θα εισπράξει άλλο ένα παράπλευρο κέρδος από την ουκρανική κρίση.

REUTERS

ΚΑΤΡΙΝ ΜΠΕΝΧΟΛΝΤ, ΝΤΕΪΒΙΝΤ Ε. ΣΑΝΓΚΕΡ

 3/10/2022
https://www.kathimerini.gr/world/562071583/poios-ekane-to-sampotaz-stoys-agogoys-tis-valtikis/