Οι τρεις περίοδοι εξέλιξης του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή.


Σήμερα νιώθω υποχρεωμένος να απαντήσω σε μια επίμονη ερώτηση που μου τίθεται συνέχεια (μέχρι και τις προηγούμενες ημέρες στην διάρκεια διαλέξεών μου), χωρίς να έχω τον χρόνο (και πολλές φορές και την πρόθεση) να απαντήσω λόγω διάφορων συνθηκών και εσωτερικών σκέψεών μου.
Υπενθυμίζω ότι, πάρα πολλές φορές μέχρι σήμερα, χρησιμοποιώντας επιστημονικά πειραματικά δεδομένα της Νευροφυσιολογίας και της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, έχουμε δείξει το γεγονός ότι ο η υλική υπόσταση του Ανθρώπου, λειτουργεί ως ένας σταθερά εξελισσόμενος βιοϋπολογιστής τεραστίων δυνατοτήτων.
Η ερώτηση η οποία συνεχώς και ευλόγως τίθεται αφορά τις μελλοντικές δυνατότητες εξέλιξης του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή, καθώς και κάποιες ψυχοφθόρες σκέψεις και ερωτήσεις που δημιουργούνται σε κάθε στάδιο εξέλιξής του.
Μια πρώτη άποψή μου, της οποίας συνεχίζω να ελέγχω την αλήθεια, παραθέτω στην συνέχεια αν και γνωρίζω ότι τα μεγάλα κείμενα δεν ενδείκνυνται αυτή την περίοδο των πολλαπλών βασάνων και προβλημάτων.
 
Οι τρεις περίοδοι εξέλιξης
του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή.

Η πρώτη περίοδος της συγκρότησης του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή, αναφέρεται στον Πολιτισμό του Homo Sapiens. Μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου και μετά την τεχνολογία των εξελιγμένων robots, ο Άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται σιγά –σιγά τις έννοιες του «Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή» και της «Τεχνητής Νοημοσύνης».
Το τέλος αυτής της περιόδου και η αρχή της επόμενης σηματοδοτείται από το πληθυσμιακό ξεπέρασμα ενός «κρίσιμου» αριθμού πολιτών οι οποίοι θα πρέπει να έχουν αντιληφθεί ότι: «Η Υλική Πραγματικότητα» δεν αποτελεί παρά μια ψευδή εικόνα μιας άλλης, αθέατης για την ανθρώπινη φυσιολογία κατάστασης, η οποία σχηματοποιείται μέσω του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή».
Συγχρόνως όμως με την επέκταση των γνώσεων αυτών θα πρέπει ο αναπτυχθεις μέχρι εκείνη την περίοδο επιστημονικός πολιτισμός, να έχει επεκτείνει την «Πολιτισμική του Συνειδητότητα» έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η «καλή» και «επωφελής» χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων.
Αν δεν έχει επιτευχθεί αυτή η πολιτισμική αναβάθμιση οι κοινωνίες μπορεί να οδηγηθούν σε καταστροφικές καταστάσεις.
Ήδη οι κοινωνίες των ανθρώπων βρίσκονται σε αυτή την περίοδο χωρίς οι πολίτες να έχουν ενσωματώσει στον Βιοϋπολογιστή τους την γνώση της αλήθειας των τεχνολογικών επιτευγμάτων, ούτε να έχουν κατακτήσει την αναγκαία Πολιτισμική συνειδητότητα η οποία θα αποκλείσει την περίπτωση κακής χρήσης των όποιων τεχνολογιών από τις κοινωνικές εξουσίες.
Την πρώτη αυτή περίοδο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Υλική πραγματικότητα είναι μόνο μια ατελής απεικόνιση μιας μη αισθητής τετραδιάστατης περιοχής της συμπαντικής πραγματικότητας.
Το γεγονός αυτό το έχει αποδείξει και πειραματικά τόσο η Νευροφυσιολογία όσο και η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας (βλέπε : https://www.youtube.com/watch?v=Joq9ou8vI4Y&t=1431s)
Τα δραματικά όμως γεγονότα τα οποία κατά κάποιο τρόπο τρομοκρατούν ένα μεγάλο μέρος των κοινωνιών είναι δύο:
1. Ξεχνάμε ότι εφόσον η υλική πραγματικότητα αποτελεί μια απλή εικόνα πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο ευκλείδειο και νευτώνειο καθρέφτη που σχηματίζει ο εγκέφαλός μας (Ψευδοευκλείδειος χώρος Μινκόφσκι), πρέπει να υπάρχει και κάτι επιστημονικά μεν υπαρκτό πειραματικά, αλλά αόρατο ως απεικονιζόμενο αληθινό συμπαντικό γεγονός. Το αληθινό αυτό και αποδεικνυόμενο πειραματικά πλέον συμπαντικό γεγονός, επειδή είναι αόρατο το ξεχνάγαμε εφόσον δεν ενδιαφέρει τα διάφορα κοινωνικοπολιτικά και θεολογικά μας δόγματα. Δηλαδή δεν έχει, κατά την εσφαλμένη μας άποψη, άμεση σχέση με την ύλη και τα διάφορα συμφέροντα τα οποία συνδέονται με αυτήν.
2. Λόγω των προηγουμένων, οι κοινωνίες της τρέχουσας πολιτισμικής περιόδου, ταυτίζουν μονοσήμαντα την ανθρώπινη φύση με το matrix που παράγει ο βιοϋπολογιστής, γεγονός το οποίο δημιουργεί μια λογική αναζήτησης και υπακοής σε έναν αόρατο χειριστή από την καλή ή την κακή διάθεση και τις ικανότητες του οποίου καθορίζεται η εξέλιξη της ζωής τους.

Η Δεύτερη περίοδος αρχίζει ακριβώς μετά την κατάκτηση του μεγάλου μέρους των ιδιοτήτων του «Homo Sapiens», από τις οποίες, δυστυχώς η ανθρωπότητα βρίσκεται πολύ μακριά.
Την περίοδο αυτή την ονομάσαμε «περίοδο του Homo Universalis» και χαρακτηρίζεται από την σταδιακή κατανόηση, από όλο και μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων ότι: ο «Άνθρωπος» δεν ταυτίζεται μονοσήμαντα με τον μηχανιστικό «ανθρώπινο βιοϋπολογιστή» και ως εκ τούτου δεν αποτελεί απλά ένα σύστημα σχηματισμού της ψευδαίσθησης του matrix της λεγόμενης Υλικής Πραγματικότητας αλλά και ο «απόλυτος Χειριστής της».
Μια επιδίωξη αυτής της περιόδου, καλή ή κακή, αναλόγως της χρήσης της, θα είναι η ανάπτυξη της σχέσης της «Τεχνητής Νοημοσύνης» και της Ρομποτικής, σε τέτοια επίπεδα ώστε κατασκευάζοντας εντελώς τεχνητές βιολογικές διατάξεις, να μπορούμε να τις ενσωματώνουμε στον σημερινό ανθρώπινο βιοϋπολογιστή, τροποποιώντας δραματικά την βασική και κλασσική αντίληψη περί των γεγονότων τα οποία χαρακτηρίζουν ένα «βιολογικό σύστημα» αλλά και την έννοια «Άνθρωπος». Αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να πορευτούμε και να ολοκληρώσουμε επιτυχώς αυτόν τον μελλοντικό κύκλο εκπαίδευσης του Βιοϋπολογιστή μας είναι, η αντικατάσταση ενός μεγάλου όγκου πληροφοριών και δογμάτων μας, σε επιστημονικό, κοινωνικό και θεολογικό επίπεδο. Η ανανέωση αυτή του σκληρού δίσκου και του λογισμικού του Βιοϋπολογιστή μας θα οδηγήσει σε μια επέκταση της ήδη υπάρχουσας γήινης Συνειδητότητας του Homo Sapiens, σε μια συμπαντική Συνειδητότητα πολύ υψηλότερου Πολιτισμικού Επιπέδου.
Χωρίς αυτήν την τεράστια συνειδησιακή μεταλλαγή, η κακή χρήση των τεχνολογικών δυνατοτήτων αυτής της περιόδου, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε έναν νέος καταστροφικό κύκλο.
Το περίεργο και επικίνδυνο της εποχής που διανύουμε είναι ότι οι κοινωνίες μας, ευρισκόμενες καταμεσής ενός τεχνολογικού Μεσαίωνα, μεταξύ πρώτης και δεύτερης περιόδου, βιώνουν μια σύγκρουση μεταξύ των «Παλαιών» συνηθειών και δογμάτων, της πρώτης περιόδου και των «Νέων» της δεύτερης. Η κατάσταση αυτή οδηγεί στην αίσθηση της κατάρρευσης του υφιστάμενου Δυτικού Πολιτισμικού Ρεύματος με όλες τις συνέπειες πού ήδη αναλυτικά έχουμε αναφέρει.
Την δεύτερη αυτή περίοδο αναγνωρίζουμε ότι είμαστε οι χειριστές αυτού του παιχνιδιού, και ως εκ τούτου μαθαίνουμε να το χειριζόμαστε.
Το θετικό αυτού του γεγονότος είναι ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει την συμπαντική αληθινή υπόστασή του από εκείνη της ψευδαίσθησης των εικόνων του matrix αλλά δημιουργούνται νέα θεμελιακά ερωτήματα: Ποιος είναι ο δημιουργός τόσο του βιντεοπαιχνιδιού αλλά και του χειριστή- εαυτού του.

Η τρίτη περιόδος ανάπτυξης του Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια κατανόησης ότι ο μη αισθητός «Άνθρωπος» αποτελεί, όχι μόνο τον χειριστή του δημιουργηθέντος matrix, αλλά ουσιαστικά και τον δημιουργό του «Λογισμικού» του Βιοϋπολογιστή του, ο οποίος και το δημιουργεί.
Κατά την Τρίτη αυτή περίοδο, αν φτάσουμε ποτέ σε αυτή, ίσως αποκτήσουμε την δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι είμαστε «Εμείς», δηλαδή η συμπαντική και μη αισθητή φύση μας, οι δημιουργοι τόσο του μηχανιστικού μέρους του βιοϋπολογιστή μας και του λογισμικού του, όσο και του δημιουργούμενου matrix.
Η νέα αυτή αποκάλυψη όμως δημιουργεί νέες ερωτήσεις τεράστιας σημασίας. Αν «Εμείς» είμαστε οι Δημιουργοί και Χειριστές του Συμπαντικού game (παιχνιδιού), ποιος ή τι μας δημιούργησε και για ποιους λόγους;
Μακάριοι αυτοί οι οποίοι μπορούν να θέτουν όλες τις προηγούμενες ερωτήσεις από την πρώτη περίοδο ζωής του βιοϋπολογιστή τους, έστω χωρίς να έχουν την δυνατότητα να απαντήσουν σε αυτές με το μυαλό τους, αλλά μόνο με την πνευματική δύναμή της σιωπής τους.
Έχουν φτάσει στον προορισμό τους άσχετα με το αν μπορούν να αντιληφθούν τις φυσικές θεωρίες, τα μαθηματικά και την βαριά φιλοσοφία που συνήθως συνοδεύουν κάποιες απαντήσεις
-----------------------
Δρ Μάνος Δανέζης,Αστροφυσικός - 10/11/2022