Το ιδιόμορφο "τρίγωνο" ΗΠΑ-Κίνας-ΕΕ.

Το ιδιόμορφο "τρίγωνο" ΗΠΑ-Κίνας-ΕΕ.

Αυτό που αποζητούν οι ΗΠΑ είναι η ηγεμονία, αυτό που αποζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η επιβίωση - και δεν πρόκειται να την εξασφαλίσει δίχως την Κίνα. Τάδε έφη Sun Keqin, ερευνητής του Κινεζικού Ινστιτούτου Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων, όπως τον παραθέτουν οι Global Times, αγγλόφωνο ημιεπίσημο όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας.

Η εκτίμηση αυτή, ενδεικτική τόσο μιας αφ' υψηλού θεώρησης της Ευρώπης, όσο και της πεποίθησης ότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα αποκλίνουν θεμελιωδώς από τα αμερικανικά, διατυπώθηκε με αφορμή την συνάντηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, την Πέμπτη, στο Πεκίνο με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπινγκ.

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, ο Μισέλ έδωσε με την επίσκεψή του το σήμα ότι εκπροσωπεί τις ορθολογικές φωνές, αυτές δηλαδή που αρνούνται να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ, αντιμετωπίζοντας την Κίνα κυρίως υπό μία πολιτικο-ιδεολογική οπτική, ενώ μάλιστα η τελευταία ουδέποτε αποτέλεσε απειλή για τους Ευρωπαίους, συμπλήρωσε ο ίδιος Κινέζος αναλυτής.

Το ίδιο μήνυμα, διαφορετικά διατυπωμένο, έστειλε και ο ίδιος ο Κινέζος ηγέτης, απευθυνόμενος στον Σαρλ Μισέλ. "Δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές ή συγκρούσεις θεμελιώδους χαρακτήρα μεταξύ ΕΕ και Κίνας. Η Κίνα δεν επιδιώκει κυριαρχία ή ηγεμονία και δεν δοκίμασε, ούτε πρόκειται να δοκιμάσει, να εξαγάγει το μοντέλο της", είπε ο Σι Τζινπινγκ.

Ο δε Μισέλ ανταπέδωσε διαβεβαιώνοντας ότι η ΕΕ δεν αναμιγνύεται στα εσωτερικά της Κίνας, ακολουθεί την πολιτική της "Μίας Κίνας”, προσβλέπει στην επίλυση των προβλημάτων μέσω διαλόγου και επιθυμεί την επικύρωση της σινο-ευρωπαϊκής επενδυτικής συμφωνίας.

Εξηγώντας ποιές είναι και δεν είναι οι "ορθολογικές φωνές", ο Cui Hongjian, διευθυντής του Τμήματος Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Κινεζικό Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών τόνισε, πάντα στο ίδιο δημοσίευμα, ότι ο Μισέλ εκπροσωπεί το σύνολο της Ε.Ε. και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των 27 κρατών-μελών και όχι της μειοψηφίας χωρών, όπως η Λιθουανία, που ακολουθούν επιθετική αντικινεζική πολιτική, αλλά δεν μπορούν να παίξουν ηγετικό ρόλο στις σινο-ευρωπαϊκές σχέσεις. Υπενθυμίζεται ότι η Κίνα επέβαλε στις αρχές του χρόνου απαγόρευση εισαγωγών λιθουανικών προϊόντων, εμπλέκοντας έτσι σε εμπορική διαμάχη το σύνολο της Ε.Ε., αφότου το Βίλνιους εγκαινίασε διπλωματική αντιπροσωπεία της Ταϊβάν.

Το Πεκίνο έχει βέβαια κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένο από την επίσκεψη Σαρλ Μισέλ, πόσω μάλλον που αυτή έπεται της πολυσυζητημένης επίσκεψης του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς, αλλά και της πρωτοβουλίας της Ολλανδίας να μη συμμορφωθεί στο αμερικανικό μποϊκοτάζ των κινεζικών ημιαγωγών. Κυρίως όμως, δεν διαφεύγει της προσοχής οποιουδήποτε ενδιαφερομένου η χρονική σύμπτωση της επίσκεψης του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με το τριήμερο ταξίδι του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στην Ουάσιγκτον.

Οι θερμές εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις δεν κατέστη δυνατόν να αποκρύψουν το γεγονός ότι στην καρδιά των επαφών Μακρόν-Μπάιντεν βρέθηκαν δύο ζητήματα που διευρύνουν την απόσταση ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού. Το πρώτο αφορά την σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία για μεν τον Αμερικανό πρόεδρο θα λήξει "όταν ο Πούτιν αποφασίσει να αποσύρει τα στρατεύματά του”, για δε τον ένοικο των Ηλυσίων στο πλαίσιο μιας συνθετότερης στρατηγικής που περιλαμβάνει μεν την ενίσχυση της ουκρανικής ικανότητας αντίστασης, αλλά και την προοπτική διεξαγωγής συνομιλιών, με προοπτική μάλιστα, όπως ξεκαθάρισε ο Μακρόν επιστρέφοντας στην έδρα του, και παροχής στη Μόσχα εγγυήσεων συλλογικής ασφάλειας.

Ακόμη κρισιμότερες είναι οι αποκλίσεις σε ό,τι αφορά το αμερικανικό πακέτο επιδοτήσεων των 369 δισ. δολαρίων για την ενίσχυση της "πράσινης μετάβασης”, το οποίο αντιμετωπίζεται τόσο από τη Γαλλία όσο και από την Γερμανία ως κίνηση αθέμιτου ανταγωνισμού που θα έπρεπε να απαντηθεί από ευρωπαϊκής πλευράς, ει δυνατόν, με αντίστοιχα μέτρα προστατευτισμού.

Είναι σε αυτό το τοπίο που οι ευρω-αμερικανικές σχέσεις μετατρέπονται σε ένα συνθετότερο τρίγωνο με την παρεμβολή της Κίνας. Η ανάγκη της Ευρώπης να κρατηθεί από περισσότερο οικείες σχέσεις "παγκοσμιοποίησης”, αντί για την ύψωση νέων τειχών, πολύ δε περισσότερο η φιλοδοξία του Μακρόν για ενίσχυση της "ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας” καθιστούν υποχρεωτική τη διατήρηση ανοικτών διαύλων συνεργασίας με την Κίνα.

 Κώστας Ράπτης
5/12/2022

https://www.capital.gr/diethni/3685258/to-idiomorfo-trigono-ipa-kinas-ee