Αυτό με το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, γιατί το κάνατε σύντροφοι;
Αυτό με το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό,
γιατί το κάνατε σύντροφοι;
Αυτό που έσπευσαν άπαντες να δηλώσουν ανακουφισμένοι για την «αλλαγή στάσης» της Τουρκίας αμέσως μετά τους φονικούς σεισμούς, μας ξεπερνάει. Αν δεν πρόκειται για αφέλεια, τότε μιλάμε για μια έμφυτη διάθεση στρουθοκαμηλισμού. Βάζουμε το κεφάλι μας μέσα στην άμμο και θεωρούμε ότι ο πισινός μας θα περάσει απαρατήρητος. Αμ δε! Με το που αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι πόσο πρόθυμοι είμαστε να πούμε «ναι σε όλα», άρχισαν και πάλι να βάζουν τους όρους και τις προϋποθέσεις τους!
Ακόμη δεν συνήλθαν, δηλαδή, από τον σεισμό και επέστρεψαν στο γνωστό μοτίβο. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Όταν βλέπει κανείς την υποχωρητικότητα του αντιπάλου θα ήταν ανόητος αν δεν προσπαθούσε - τουλάχιστον αυτό - να κερδίσει άκοπα μερικά ακόμη μέτρα.
Γιατί όχι; Απ΄ ότι φάνηκε κάποιοι στην Αθήνα περίμεναν πώς και πώς μια ευκαιρία για να δώσουν άφεση αμαρτιών στον Ερντογάν και στις απειλές του για... βομβαρδισμό της Αθήνας. Κι η αφορμή αυτή βρέθηκε στους σεισμούς και στην ανάγκη της Τουρκίας να ανασυγκροτηθεί. Την τακτική υποχώρηση, λοιπόν, κάποιοι την εξέλαβαν στην Αθήνα ως μια «ευκαιρία στην ειρήνη» και ως ένδειξη καλής θέλησης πρόσφεραν στη γείτονα τη θέση του γενικού γραμματέα στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό. Ένας οργανισμός που διαδραματίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο σε θέματα έρευνας και διάσωσης. Το αγαπημένο, δηλαδή, θέμα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ότι η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει διεθνείς συμβάσεις για το δίκαιο της θάλασσας είναι μόνο μία λεπτομέρεια σε αυτή τη δυσάρεστη ιστορία.
Κι ύστερα ήρθε η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Απανωτές οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας. Για να μην ξεχνιόμαστε...
Είναι αλήθεια ότι αρκετοί στην Αθήνα έκαναν καριέρα ως «τουρκοφάγοι», όπως και άλλοι ως «πρέσβεις της ειρήνης». Εκείνο που λείπει τις περισσότερες φορές είναι η κοινή λογική. Ασφαλώς και θα πρέπει κανείς να αρπάξει όσες ευκαιρίες δοθούν για μια ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μας με την Τουρκία. Αρκεί να μην τα δώσουμε όλα στην προσπάθειά μας να «αγοράσουμε ειρήνη» έναντι οποιουδήποτε τιμήματος. Κι ακόμη δεν είναι λογικό ο υπουργός εξωτερικών της χώρας να το κάνει Κούγκι μέσα στην Άγκυρα και να επιδεινώνει ένα ήδη τεταμένο κλίμα και στη συνέχεια να είναι ο πρώτος που σημάνει υποχώρηση, χωρίς, επίσης, να συντρέχει λόγος.
Η Τουρκία δεν φαίνεται να υποχωρεί από τους στρατηγικούς της στόχους. Δεν είμαστε εναντίον του διαλόγου! Κάθε άλλο! Και μάλιστα πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά αν κατορθώσουν να μιλήσουν την ίδια γλώσσα. Αλλά είμαστε ακόμη μακριά απ΄αυτό...
ΥΓ: Αν και δεν συνηθίζω να στέλνω προσωπικά μηνύματα, σήμερα θα κάνω μία εξαίρεση. Προς σύμβουλο του υπουργείου, λοιπόν, πρώην στρατιωτικό: Φιλελεύθεροι είμαστε, όχι ηλίθιοι. Εσείς που στηρίξατε την παραχώρηση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, το κάνατε από άποψη ή επειδή δεν θέλατε να αποχωριστείτε την παχυλή σας αμοιβή;
https://www.liberal.gr/th-mayridis/ayto-me-diethni-naytiliako-organismo-giati-kanate-syntrofoi
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
1.
Κύριε Κεμάλ... για να ξέρεις.
Σε περίπτωση που η αντιπολίτευση στην Τουρκία κερδίσει τις εκλογές.
Μέσα στο πλαίσιο της διαχρονικής πολιτικής αρπακτικού που ακολουθεί η σύγχρονη Τουρκία και ανεξάρτητα από ποια απόχρωση νεότουρκων, ισλαμιστών ή παντουρκιστών βρίσκεται κάθε φορά στην εξουσία, ο προσανατολισμός και οι στόχοι απέναντι στον Ελληνισμό δεν μεταβάλλονται.
Μπορεί έκτακτες ανάγκες να αναγκάζουν σε μερικά «βήματα πίσω» και σε άνετη αντικατάσταση καθημερινών ύβρεων και προκλήσεων με γλυκόλογα (δήθεν) φιλίας και συνεργασίας – όπως ακριβώς συμβαίνει μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023 και την εντεινόμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.
Έτσι, και μετά τις επερχόμενες Εκλογές… αλατούρκα που έχουν εξαγγελθεί για τις 14 Μαΐου 2023, η μακροπρόθεσμη στρατηγική της Τουρκίας απέναντι στον Ελληνισμό ουδόλως θα μεταβληθεί.
Εάν, όπως είναι και το πιθανότερο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ηττηθεί στις εκλογές, αλλά αρνηθεί να παραδώσει την εξουσία και αυτό-ανακηρυχθεί νικητής μέσω των διορισμένων και ελεγχόμενων μελών του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου (Yüksek Seçim Kurulu - YSK) το οποίο θα «νομιμοποιήσει» αναγκαστικά το νοθευμένο αποτέλεσμα που θα παρουσιάσει το παλάτι της Άγκυρας, μια περίοδος μεγάλης εσωτερικής αναστάτωσης μέσα στην Τουρκία είναι αναπόφευκτη.
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι όποιες αντιδράσεις θα αντιμετωπιστούν με εντεινόμενη καταστολή και ακόμα μεγαλύτερο αυταρχισμό. Το καθεστώς ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας, θα περιμένει υπομονετικά να κοπάσει η κρίση, πριν επανέλθει πλήρως στις γνωστές πολιτικές, αμέσως μόλις θεωρήσει ότι σταθεροποιήθηκε η εσωτερική κατάσταση.
Αλλά και στην πολύ λιγότερο πιθανή περίπτωση που το καθεστώς ισλαμιστών, φασιστών και τουρκικής μαφίας καταρρεύσει και την εξουσία καταλάβει η ενωμένη (στα λόγια) αντιπολίτευση, ο τουρκικός προσανατολισμός και οι στόχοι απέναντι στον Ελληνισμό δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο Κύριος Κεμάλ που ηγείται των κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του στο θέμα αυτό, πολλάκις κατά το παρελθόν:
Τον Δεκέμβριο του 2017 ισχυρίστηκε πως «18 νησιά είναι υπό κατάληψη από τους Έλληνες στρατιώτες» στο Haberturk (Ομίλου Ciner). Όταν μάλιστα ο τότε Έλληνας ΥΠΕΘΑ απάντησε «Μολών Λαβέ» επανήλθε με προκλητικότητα λέγοντας πως «Το 2019 θα έρθω στην εξουσία και θα τα πάρω, όπως πήρε ο Ετζεβίτ την Κύπρο», λες και κλέβει κότες από ανυποψίαστους αγρότες!
Τον Μάρτιο του 2018 η Εφημερίδα Sozcu (το δημοσιογραφικό όργανο του CHP) πολλαπλασίασε αυθαίρετα και κατά το δοκούν τον αριθμό των νησιών που δήθεν αμφισβητούνται, γράφοντας με πηχυαίους τίτλους: «156 νησιά και βραχονησίδες που ανήκουν στην Τουρκία και η στρατιωτικοποίηση τους δεν είναι σωστή».
Τον Ιούνιο του 2018, σε ομιλία του προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του (CHP) ο Κύριος Κεμάλ αναρωτήθηκε δεικτικά: «Γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει άχνα για τα 16 κατεχόμενα νησιά του Αιγαίου;», αλλάζοντας σκοπίμως και συνεχώς τον αριθμό των ελληνικών νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου που δήθεν «βρίσκονται υπό κατάληψη», προκειμένου να διατηρείται μια νεφελώδης αοριστία.
Τον Ιανουάριο του 2020, σε συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό Haber Global (Όμιλος Global Media), ο Κύριος Κεμάλ κατηγόρησε τον Ερντογάν για την απόφαση του να στείλει στρατό στην Λιβύη και προχώρησε σε ένα παραλήρημα ασυναρτησίας εναντίον της Ελλάδος, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Υπάρχουν νησιά στο Αιγαίο, σωστά; Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, αυτά τα νησιά πρέπει να εκκαθαριστούν από όπλα. Καμία χώρα δεν έχει το δικαίωμα να διαθέτει ένοπλες δυνάμεις σε αυτά τα νησιά. Υπάρχουν Έλληνες στρατιώτες στα ελληνικά νησιά; Ναι. Τα νησιά, που μας ανήκουν, είναι υπό κατοχή; Ναι, είναι. Πού είναι ο εθνικός ήρωας; Πού είναι ο παγκόσμιος ηγέτης; Πού είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο μόνος άνθρωπος εξαιτίας του οποίου η Τουρκία θα απωλέσει τη Γαλάζια Πατρίδα».
Τον Ιούνιο του 2022 σχολιάζοντας το «θα ρθούμε μια νύχτα ξαφνικά» του Ερντογάν, ο Κύριος Κεμάλ κατηγόρησε τον Τούρκο πρόεδρο για ενδοτικότητα απέναντι στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας πως «κάνει νταηλίκια στην Ελλάδα», αλλά «για τα νησιά υπό κατοχή και δεν κάνει τίποτα».
Τον Σεπτέμβριο του 2022 ο Κύριος Κεμάλ απαξίωσε τις απειλές θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά του Ρ. Τ. Ερντογάν προς την Ελλάδα λέγοντας:
«Δεν είμαστε σαν κι αυτούς που λένε ότι θα έρθουν ξημερώματα. Τι έκανε όμως ο Ετζεβίτ; Ο στρατός έκανε την απόβαση κι εκείνος πήγε στο γραφείο του και ανακοίνωσε ότι βρισκόμαστε στην Κύπρο. Και τελείωσε. Τα νησιά είναι υπό κατοχή. Τώρα που η οικονομία είναι χάλια και ο κόσμος εξαθλιωμένος λένε συνέχεια ότι θα έρθουν μια νύχτα. Τι περιμένουν; Πρόσκληση; Αν έχουν το θάρρος και τη δύναμη ας πάνε!».
Βέβαια βολεύει τον Κύριο Κεμάλ να κοκορεύεται κάλπικα για δήθεν κατόρθωμα της απόβασης στην Κύπρο, αφού είναι βέβαιο πως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά πως χωρίς την μεγάλη και καταλυτική υποστήριξη των Βρετανών, των Αμερικανών και κάποιων ακόμα, δεν μπορούσαν όχι απόβαση στην Κύπρο να κάνουν, αλλά ούτε μέχρι την τουαλέτα του σπιτιού τους να πάνε!
Είτε λοιπόν παραμείνει με το έτσι θέλω στην τουρκική εξουσία ο Ρ. Τ. Ερντογάν, είτε ο Κύριος Κεμάλ καταφέρει το εξαιρετικά απίθανο γκρέμισμα του καθεστώτος ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας που ελέγχει την τουρκική εξουσία, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αργά ή γρήγορα θα επανέλθουν στα επίπεδα όξυνσης της περιόδου Μαρτίου 2020 – Ιανουαρίου 2023.
Τούτο διότι προκειμένου οι σχέσεις Ελλάδος και Κύπρου με την Τουρκία να έχουν πραγματική και ουσιαστική βάση μακροπρόθεσμης βελτίωσης, θα πρέπει να γίνουν κάποια βήματα τα οποία, με δεδομένη την διαχρονική πολιτική αρπακτικού που εφαρμόζει η Τουρκική Δημοκρατία από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εφαρμόσουν ούτε ο Ρ. Τ. Ερντογάν, ούτε ο Κύριος Κεμάλ.
Μερικά μόνο από τα απαραίτητα αυτά πρέπει έχουν ως εξής:
Α. Η Τουρκία να προσυπογράψει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας την οποία έχουν υπογράψει οι περισσότερες χώρες του κόσμου και την οποία η Τουρκία ήδη εφαρμόζει στα θαλάσσια σύνορα της τόσο στην Μαύρη θάλασσα όσο και στην Μεσόγειο.
Β. Η Τουρκία να άρει το casus belli εναντίον της Ελλάδος, το οποίο συντηρεί από το έτος 1995 σαν ένας διεθνής προαγωγός, εναντίον του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και κάθε νομικής έννοιας καλής γειτονίας.
Γ. Η Τουρκία να διακηρύξει πανηγυρικά τον πλήρη σεβασμό της στα άρθρα 6, 12 και 16 της Συνθήκης της Λωζάνης, σύμφωνα με τα οποία επιδικάστηκαν στην Τουρκία νησιά, νησίδες, βραχονησίδες που βρίσκονται εντός 3 μιλίων από τα τουρκικά παράλια καθώς και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Ότι απέχει πέραν της απόστασης αυτής, ρητά δεν ανήκει στην Τουρκία ούτε δικαιούται να έχει οποιοδήποτε λόγο.
Δ. Η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως υποχρεούται κατά τα συμφωνηθέντα στο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, τερματίζοντας την αδιέξοδη πολιτική της Τουρκικής Δημοκρατίας να μην αναγνωρίζει μια χώρα που αναγνωρίζουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου και να αναγνωρίζει μόνη αυτή, ένα μόρφωμα αχυράνθρωπων που δεν αναγνωρίζεται από καμιά άλλη χώρα του κόσμου.
Ε. Η Τουρκία να αποσύρει τον στρατό κατοχής και τους εποίκους που εγκατέστησε στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, να τιμήσει την υπογραφή της σαν εγγυητής και όχι σαν κατακτητής του μαρτυρικού νησιού και να μην παρεμβάλλεται με φτηνά νταηλίκια στην αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Κύπρου, υπέρ όλων ανεξαιρέτως των κατοίκων της, χριστιανών ή μουσουλμάνων και με πλήρη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου.
Ζ. Η Τουρκία να πάψει επιτέλους να απαιτεί από άλλους, όσα η ίδια περιφρονεί. Να πάψει να επικαλείται επιλεκτικά ότι νομίζει πως την βολεύει από την Συνθήκη της Λωζάνης ή άλλες Διεθνής Συνθήκες ενώ η ίδια τις κατά-εξευτελίζει διαχρονικά – ακόμα και σήμερα!
Συμπεράσματα: Κάποτε οι ηγέτες της σύγχρονης Τουρκίας θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και πως οι φαντασιώσεις ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον 21ο αιώνα θυμίζουν την παροιμία «Ότι είχε η γριά στο νου της, το έβλεπε και στο όνειρό της». Ταυτόχρονα, κατατάσσουν την Τουρκία μεταξύ των πλέον αναξιόπιστων χωρών του κόσμου, παρά την πολύ σημαντική γεωστρατηγική της θέση.
Αντίθετα, η σημερινή Τουρκία κάλλιστα θα μπορούσε να έχει μια περίοπτη θέση στις σύγχρονες δημοκρατίες σαν μια ειρηνική χώρα, εφ΄ όσον λειτουργήσει με σεβασμό απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, στα ατομικά δικαιώματα, στον διαχωρισμό των εξουσιών και κυρίως την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την χρηστή διαχείριση και την λαϊκή κυριαρχία.
Καλό θα είναι οι πολιτικοί της Τουρκίας -και ιδιαίτερα ο Κύριος Κεμάλ- όλα αυτά να τα θυμούνται, αντιλαμβανόμενοι ότι οι εποχές που ο Ετσεβίτ έκανε «κατορθώματα» με τις πλάτες αυτών που σήμερα η Τουρκία θεωρεί «εχθρούς», πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Καλό θα είναι, εάν και εφ΄ όσον ο Κύριος Κεμάλ καταφέρει το εξαιρετικά απίθανο γκρέμισμα του καθεστώτος ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας που ελέγχει την τουρκική εξουσία, να ασχοληθεί με τα προβλήματα μιας Τουρκίας που, όπως ο ίδιος είπε, (12 Δεκεμβρίου 2022) έχει μετατραπεί σε ένα πλατό μαφιόζικης ταινίας.
Τα
νταηλίκια τύπου «Καθίστε φρόνιμα και δεν θα σας χτυπήσουμε με
πυραύλους» (Ρ.Τ. Ερντογάν, Ιανουάριος 2023) ή «Δεν επιτρέπουμε επέκταση
χωρικών υδάτων της Ελλάδας ούτε μίλι» (Τσαβούσογλου, Δεκέμβριος 2022)
αντί να προκαλούν «φόβο», θυμίζουν έντονα κάποιον που χτυπάει με μανία
το κεφάλι του στον τοίχο ελπίζοντας να σπάσει ο τοίχος και όχι το κεφάλι
του...
Λεωνίδας Κουμάκης, Αρθρογράφος
Νομικός, Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA)
18/04/2023
https://www.huffingtonpost.gr/entry/kerie-kemal-yia-na-xereis_gr_6438dec6e4b0ed74f2a17fca?fbclid
=IwAR0dpJcLLhHpLfDK8_9I5aG0XP_
CNTT9XYrml9P-pGm7JQviaJ65DPruuIU
Με ρωτούν τελευταία αρκετοί φίλοι πώς βλέπω το ξαφνικό ελληνικό φλερτ. Ή, για την ακρίβεια, πώς το εξηγώ. Τι είδους μύγα μας τσίμπησε;
Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω, αλλά θα αποφύγω να απαντήσω ευθέως. Γιατί αν αναγκαστώ να το κάνω, θα πρέπει… πασχαλιάτικα να μπω σε πολύ στενάχωρους συνειρμούς για το εθνικό φρόνημα ή την ηθική ακεραιότητα του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι πάντως ότι η κυβερνώσα τάξη της Ελλάδας υποδέχτηκε τις τουρκικές χειρονομίες φιλίας σαν έτοιμη από καιρό. Σχεδόν παρακλητικά. Με το σύνδρομο παραμελημένης οδαλίσκης που σπεύδει να ανταποκριθεί στο πρώτο νεύμα του αφέντη-σατράπη.
Προσέξτε κατάντημα: Για μία (ξαναπαιγμένη και το 2021!) ευχετήρια κάρτα του Ερντογάν και δύο τρεις δηλώσεις μετριοπάθειας και συμπόνιας, η Ελλάδα έτρεξε να συνομολογήσει μορατόριουμ στο Αιγαίο, να κλείσει το στρατόπεδο φιλοξενίας Κούρδων και άλλων προσφύγων στο Λαύριο, και να υποσχεθεί ότι αμέσως μετά τις εκλογές στις δύο χώρες θα βάλει μπροστά σχέδιο διευθέτησης των «διαφορών» με τους γείτονες. Χωρίς αυτοί να έχουν αποσύρει την «απειλή πολέμου» πάνω απ’ το κεφάλι μας!
Και μόλις προχθές ήρθε η προσγείωση: Με τον Τσαβούσογλου να λέει ότι υπάρχουν νησιά στο Αιγαίο υπό «αδιευκρίνιστο καθεστώς κυριαρχίας» και «αυτά πρέπει να κουβεντιάσουμε με τους Ελληνες στη Χάγη»…
Για την Τουρκία βεβαίως αυτό το… κολοβό «άνοιγμα φιλίας» εξυπηρετεί μία τακτικού χαρακτήρα και απολύτως προσωρινή επιλογή. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη πρωτοβουλία του Ερντογάν δεν αποτέλεσε πεδίο προεκλογικής αντιπαράθεσης με τους αντιπάλους του.
Κάποιοι θερμόαιμοι στρατηγοί, εμπνευστές
της «Γαλάζιας Πατρίδας», διαμαρτυρήθηκαν, αλλά οι Κεμαλιστές πολιτικοί
κατάλαβαν τη σκοπιμότητα και έκαναν τα στραβά μάτια.
Η σκοπιμότητα για την Τουρκία είναι προφανής: Δίνει διαπιστευτήρια καλής
διαγωγής στους Αμερικανούς για να «κλειδώσει» τα F-16, ακυρώνει κάθε
σκέψη στην Ευρώπη για επιβολή κυρώσεων οικονομικού περιεχομένου, και
εγγυάται «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο για να διασφαλίσει τα έσοδα της
τουριστικής σεζόν που έχει τόσο ανάγκη μετά τις τεράστιες οικονομικές
απώλειες από τους καταστροφικούς σεισμούς. Κι απ’ το φθινόπωρο βλέπουμε.
Αυτόν τον τακτικό ελιγμό πολιτικής ιδιοτέλειας, η ελληνική πλευρά έφτασε να τον βαφτίσει ειλικρινή «χείρα φιλίας» εκ μέρους της Τουρκίας. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, αφήνει να διαρρεύσει πλέον ότι ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος στη γειτονική χώρα, δρομολογούνται νέες εξελίξεις που θα επιτρέψουν την επίλυση των «διμερών διαφορών» (σ.σ.: ποιων ακριβώς;) προς αμοιβαίο όφελος.
Το «ανεξαρτήτως αποτελέσματος» είναι δυστυχώς η δεύτερη πλάνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γιατί, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, ο Ερντογάν γαβγίζει, αλλά δεν… δαγκώνει.
Η κεμαλική και εξίσου εθνικιστική αντιπολίτευση επίσης γαβγίζει, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα δαγκώσει. Απλά και μόνον γιατί ο στρατηγικός της προσανατολισμός βλέπει στη Δύση και στο Αιγαίο, σε αντίθεση με τα μεγαλοϊδεατικά οράματα του «σουλτάνου», που φιλοδοξεί να εκτοπίσει από το πάνθεον της τουρκικής ιστορίας τον «πατέρα Ατατούρκ» και να αναγορευτεί ο ίδιος ηγέτης του ισλαμικού κόσμου.
Αυτή ακριβώς η διαφορά ιδιοσυγκρασίας μεταξύ των ισλαμιστών και του ετερόκλητου συνασπισμού «κοσμικών» που επιχειρεί να τους εκθρονίσει είναι η πιο επικίνδυνη παγίδα των επερχόμενων τουρκικών εκλογών. Και το γιατί η ελληνική πολιτική ηγεσία κάνει πώς δεν το βλέπει, είναι πάλι απορίας άξιον, επιβεβαιώνοντας τους αρχικούς δυστοπικούς συλλογισμούς μου για την ποιότητα του κοινοβουλευτικού προσωπικού της χώρας.
Η εικόνα ανόητων, χαζοχαρούμενων πολιτικών γόνων, όπως ο Κωστάκης Μπακογιάννης, να χαριεντίζονται με εκκολαπτόμενα «λυκάκια» όπως ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, προκαλεί, εκτός από θυμηδία, και ανησυχία για τον βαθμό «αφασίας» στον οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένη η ηγεμονεύουσα τάξη της χώρας.
Γιατί αν παρ’ ελπίδα οι Κεμαλιστές επικρατήσουν στις επικείμενες εκλογές, ο «αδελφός Εκρέμ» δεν θα κυβερνήσει μόνος του. Παρέα του θα βρίσκεται η πραγματική «λύκαινα», Μεράλ Ακσενέρ, μία ακραιφνής εθνικίστρια και δημαγωγός, μπροστά στην οποία η Τσιλέρ των Ιμίων μοιάζει άπορη κορασίδα από παρθεναγωγείο. Κι αν αναλάβει τα υπουργεία Εσωτερικών και Αμυνας όπως φιλοδοξεί, μαύρο φίδι που μας έφαγε…
Οι σημερινοί αντίπαλοι του Ερντογάν μπορεί να μη συμμερίζονται τη θρησκευτική του προσήλωση, αλλά δεν υστερούν καθόλου σε εθνικιστική θέρμη. Πολλοί, όπως η Ακσενέρ, προέρχονται απευθείας από το κόμμα των Γκρίζων Λύκων, που σήμερα συμμαχεί με τον απερχόμενο πρόεδρο.
Αλλοι, όπως ο γνώριμος στους Ελληνες Αχμέντ Νταβούτογλου, που πιθανόν προορίζεται για το υπουργείο Εξωτερικών, ή ο Αλί Μπαμπατζάν, που «βλέπει» το υπουργείο Οικονομικών, προέρχονται από το άλλοτε στενό περιβάλλον του ίδιου του Ερντογάν. Ο δε επικεφαλής του σχήματος και υποψήφιος για την προεδρία Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, που κάποιοι βλακωδώς στην Ελλάδα επιμένουν να προβάλλουν ως «Τούρκο Γκάντι», διαρκώς μνημονεύει τον Ετσεβίτ και τον Αττίλα στην Κύπρο!
Ξέρετε μάλιστα τι είναι το πιο ωραίο; Πως έτσι και εκλεγεί αυτή η καλή παρέα, την επόμενη μέρα η Δύση θα σπεύσει να την αποθεώσει. Θα έχει φύγει από το προσκήνιο ο δύστροπος «σουλτάνος» και θα έχουν έρθει τα «καλά παιδιά», που θα πρέπει άμεσα να προικοδοτηθούν.
Με
F-16, με ατελείωτα κονδύλια «αρωγής» για να βουλώσουν την τρύπα των 100
δισ. που προκάλεσαν οι σεισμοί, και φυσικά με τα… στραβά μάτια στις
παραβιάσεις και το «μπούλινγκ» προς την Ελλάδα που θα ξαναρχίσουν… σαν
να μην πέρασε μια μέρα. Γι’ αυτό, λοιπόν, ας μη βιάζονται κάποιοι να
χαιρετίσουν την αλλαγή πολιτικού σκηνικού στη γειτονική χώρα. Δεν θέλω
να το σκέφτομαι, αλλά μπορεί κάποια στιγμή… Ερντογάν να λέμε και να
κλαίμε.
Γιώργος Χαρβαλιάς
Η σκληρή αλήθεια για τα ελληνοτουρκικά.
Στην Ελλάδα δυστυχώς σε ό,τι αφορά στα λεγόμενα «Ελληνοτουρκικά» υπάρχει μία διαχρονική εγγενής τάσης απόδρασης από τη σκληρή πραγματικότητα. Αλλά αυτή η τάση έλαβε διαστάσεις ενδημικού φαινομένου το τελευταίο δίμηνο με αφορμή τη λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» αλλά και των λάθος προσδοκιών και υπερβολών από ελληνικής πλευράς.
Θεωρούμε ότι θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να μιλήσουμε με τίμια γλώσσα αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα χωρίς εξωραϊστικές υπεκφυγές! Ποιος εχέφρων άνθρωπος στην Ελλάδα επιθυμεί η πατρίδα μας να βιώνει μία συνεχή ένταση με την Τουρκία; Είναι όμως άλλο η διακοπή των προκλήσεων στο πεδίο, άλλο η αλλαγή ρητορικής των Τούρκων Αξιωματούχων καθόσον αυτό συμφέρει να κάνει τώρα η Άγκυρα και άλλο ο διαχρονικός αναθεωρητισμός της και οι υπαρκτές απειλές κατά των ζωτικών μας εθνικών συμφερόντων.
Ενώ στρατηγική επιλογή της Τουρκίας ήταν και ακόμα είναι, η άσκηση στην Ελλάδα εξαναγκαστικής πολιτικής, δηλαδή με τις απειλές χρήσεως στρατιωτικής βίας να προωθήσει την αναθεωρητική της ατζέντα, κάνει με ευκαιρία τους σεισμούς μία τακτική αναδίπλωση και μειώνει την ένταση που η ίδια όμως έχει προκαλέσει διότι αυτό τη συμφέρει σε αυτήν την συγκυρία. Η Άγκυρα προσπαθεί να δημιουργήσει μία νέα διαφορετική από την πραγματικότητα εικόνα για την εξωτερική πολιτική της με αποδέκτη την Αμερική αλλά και τους Ευρωπαίους Συμμάχους. Παρουσιάζεται ως συμβιβαστική και φιλειρηνική χώρα που επιθυμεί να μειώσει τις εντάσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να επιλύσει τα «προβλήματα» που έχει με την Ελλάδα μέσω… διαλόγου.
Δυστυχώς, κάποιες ενθουσιώδεις εκφράσεις όπως αυτή του Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Δένδια, «ότι με τη χείρα φιλίας που μας τείνει η Τουρκία και θα ήταν εγκληματικό λάθος αν εμείς δεν να ανταποδώσουμε», δημιουργούν παρερμηνείες και σύγχυση στην ελληνική κοινή γνώμη. Δεν ειπώθηκε όμως αν με αυτήν τη … «χείρα φιλίας» η Τουρκία κατήργησε το casus belli, το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και αναγνώρισε επιτέλους ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και φυσικά ούτε ότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση κυριαρχίας μας σε αριθμό νησιών μας.
Μπορεί να θέλουν κάποιοι στην πατρίδα μας να πιστέψουν ότι επιτέλους η Τουρκία… άλλαξε πολιτική αλλά λυπάμαι που θα απογοητευτούν, όχι από τον γράφοντα αλλά από τον «φίλο» μας τον … Μεβλούτ. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του στο έντονα φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι Α Haber δεν μπορούσε να ήταν πιο σαφής στα λεγόμενα «ελληνοτουρκικά». Μίλησε, από γκρίζες ζώνες και εύρος χωρικών υδάτων μέχρι ακόμα και την αποστρατικοποίηση των νησιών μας.
Μπορεί να μην επανέλαβε τώρα τις «μπρουτάλ» τουρκικές απειλές αλλά ο κ. Τσαβούσογλου σε μία κλασική άσκηση δημόσιας διπλωματίας και διεγείροντας κάποια φοβικά σύνδρομα εντός των…τειχών, μας απείλησε ότι «αν δεν εκμεταλλευθούμε αυτό το θετικό κλίμα για την επίλυση των προβλημάτων μας (πληθυντικός) τότε αυτό δεν θα διαρκέσει και θα επιστρέψουμε στις εντάσεις».
Τόσο ο ίδιος όσο και το alter ego του Προέδρου Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν πριν από λίγες ημέρες, αναφέρθηκαν και στην προσφυγή στην Χάγη, όπως λέμε σε συντομία το εκεί Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης του ΟΗΕ για όλα όμως τα θέματα (σημ. εννοούν για όλες τις τουρκικές απαιτήσεις) με τη μορφή πακέτου. Και επειδή αυτή η αναφορά έχει βρει κάποια ευήκοα ώτα στην Ελλάδα που παρουσιάζουν την προσφυγή στην Χάγη ως πανάκεια θα πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια σημεία.
Παρεμπιπτόντως να πούμε ότι η αποδοχή της τουρκικής απαίτησης για προσφυγή ως πακέτο όλων αυτών που αναφέρονται από την Άγκυρα ως ελληνοτουρκικές διαφορές σημαίνει ότι η χώρα μας θα πρέπει να αποδεχθεί την παραπομπή όχι μόνον του ζητήματος της οριοθετήσεως της Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ αλλά και ζητήματα κυριαρχίας όπως το καθεστώς των νήσων και μικρονησίδων και το δικαίωμα αυτοάμυνας και αποστρατικοποίηση των νησιών ενώ θα απεμπολήσει και το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο. Όλα αυτά υπάρχουν σε δύο «μανιφεστικού» τύπου επιστολές της Τουρκίας στον ΟΗΕ.
Θα πρέπει κάποιοι στην Ελλάδα να συνέλθουν από τις ευφραντικές φαντασιώσεις τους. Εξέφρασαν φόβους για εκτροχιασμό της πορείας βελτίωσης και απομόνωση των ακραίων στοιχείων λες και… ακραίος ήταν ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος που απειλούσε ότι «θα έλθουν νύχτα» ή θα κτυπηθεί η Αθήνα από τους τουρκικούς πυραύλους και εμμέσως εγκάλεσαν κυβέρνηση γιατί συνεχίζει το εθνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Το να διατηρηθεί ένα ήπιο κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μία θετική εξέλιξη αν και αυτό πρωτίστως ευνοεί την Τουρκία.
Όπως θετικό στοιχείο είναι η λειτουργία διαύλων επικοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις της Τουρκίας. Κάποιοι εδώ στην Ελλάδα μπορεί να τις ξεχνούν αλλά έρχονται οι ίδιοι οι Τούρκοι να τις …θυμίζουν.
Απευθυνόμενος σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι με κάθε τρόπο θα πρέπει να μη χάσουμε το… «μομέντουμ» και να τα βρούμε με τους Τούρκους δημιουργώντας σύγχυση με μισόλογα και ψευτοδιλήμματα, τους ζητώ να μας πουν λοιπόν καθαρά και ξάστερα που λέει και ο λαός μας αν θέλουν διαπραγμάτευση με την Τουρκία για το αν οι Οινούσσες, η Παναγιά, οι Φούρνοι, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι αλλά και πάνω από 147 μικρονησίδες και βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα. Είναι αυτά τα νησιά που η ελπίδα τους ότι θα αλλάξει η Τουρκία, ο Κιλιτζάρογλου, εγκαλεί τον Ερντογάν γιατί δεν έρχεται να τα καταλάβει.
Ας μας πουν επίσης «νέτα σκέτα» αν θέλουν να συζητήσουμε με την Τουρκία το αν πρέπει να ασκήσουμε το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας (Αρ. 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ) για τα νησιά μας στο Αιγαίο και αν πρέπει να τα αποστρατικοποιήσουμε όπως απαιτούν οι Τούρκοι! Ας μας πουν επίσης χωρίς περιστροφές αν θέλουν να απεμπολήσουμε το αναφαίρετο νόμιμο δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων σε όσο εύρος κρίνουμε εμείς; Μήπως πιστεύουν ότι ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού που αφήνει το μισό Αιγαίο εκτός μπορεί να κυριαρχεί μέσω «συνδικαιοδοσίας» (διοικητικές και λειτουργικές αρμοδιότητες) η Τουρκία; Η μήπως πιστεύουν ότι έρευνα και διάσωση μπορούν να κάνουν οι Τούρκοι όπου αυτοί απαιτούν;
Τα λεγόμενα «προβλήματα» που υπάρχουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι εντάσεις που δημιουργούνται προκαλούνται από τον Τουρκικό αναθεωρητισμό και την εξαναγκαστική πολιτική που άσκησε ιδιαίτερα μετά το 2020. Δεν έχουν προκληθεί από την Ελλάδα για αυτό ας πάψουμε να λέμε «ας μειώσουμε (σημ. πληθυντικός) τις εντάσεις». Τι άλλο να κάνουμε εμείς; Με πυροσβεστικού τύπου πολιτικές για να έχουμε έστω πρόσκαιρα νερά γαλήνης στο Αιγαίο το μόνο που επιτυγχάνουμε ως χώρα είναι ο αυτοπεριορισμός και αυτοεγκλωβισμός μας. H Τουρκία αργά ή γρήγορα θα …επανέλθει.
Και εδώ πλέον πολύ σωστά κάποιος θα θέσει το ερώτημα «και λοιπόν… τώρα τι κάνουμε»! Πρώτα απ’ όλα εμμένουμε σταθερά στη διαχρονική εθνική γραμμή την οποία καμία κυβέρνηση δεν έσπασε μέχρι σήμερα και πιστεύουμε ότι αυτή η γραμμή παραμένει αταλάντευτη και συζητάμε μόνον για την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ και ας σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πληθυντικό, «διαφορές», «προβλήματα» κλπ. Διατηρούμε χωρίς αυταπάτες τους διαύλους επικοινωνίας με τους δύστροπους γείτονες και παράλληλα συνεχίζουμε την ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ικανότητας ενδυναμώνοντας τις στρατηγικές συνεργασίες μας.
Χωρίς συγκροτημένη Εθνική Στρατηγική αλλά και με παντελή απουσία Στρατηγικής Κουλτούρας η οποία να έχει εμποτίσει κοινωνία και πολιτικό κόσμο, γυρίζαμε την πλάτη στον κίνδυνο και έτσι τον μεγιστοποιήσαμε όπως είχε πει σε κάποια άλλη ανάλογη περίπτωση ο Τσόρτσιλ. Ο κίνδυνος συνεχίζει να υπάρχει παρά την πρόσκαιρη και επίπλαστη ύφεση μετά τους σεισμούς. Ίσως, για αυτό ακούσαμε μία νέα έκφραση … για καθεστώς «μειωμένης έντασης».
Η εκτίμηση μας είναι ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να συνδιαλλαγούν μαζί μας αλλά επιδιώκουν να επιβάλουν στην πατρίδα μας έναν ρόλο μειωμένης κυριαρχίας. Με ελληνικά νησιά χωρίς καθόλου υφαλοκρηπίδα, με γκρίζες ζώνες και διεκδίκηση μικρονησίδων και βραχονησίδων, με Καστελόριζο χωρίς επήρεια Υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ και με τα Τουρκικά Α/Φ να πετούν ανεξέλεγκτα πάνω από τα ελληνικά νησιά.
Οι Τούρκοι τα λένε θαυμάσια. Δηλαδή με απλά λόγια ελάτε να συζητήσετε
αυτά που διεκδικούμε εμείς και τότε θα ισχύσει η «καλή γειτονία» και θα
έχουμε ειρήνη! Και αυτήν την παγίδα θα πρέπει να την αποφύγουμε, αλλιώς
θα αυτοεγκλωβιστούμε.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής
https://www.liberal.gr/amyna-diplomatia/i-skliri-alitheia-gia-ta-ellinotoyrkika
