Ελλάδα LM & F-35: Τι δεν είπε ποτέ στην Ουάσινγκτον η “δεδομένη” Αθήνα.
Ελλάδα LM & F-35:
Ισχυρή είναι η αίσθηση στην Αθήνα, ότι η καθυστέρηση στο απαντητικό έγγραφο της ελληνικής Επιστολής Διατύπωσης Αιτήματος (LoR: Letter of Request) για το μαχητικό πέμπτης γενιάς F-35A Lightning II, η γνωστή ως Επιστολή Προσφοράς προς Αποδοχή (LOA: Letter of Offer and Acceptance), οφείλεται στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ, για την άρση των ενστάσεων που αφορούν στην ένταξη της Σουηδίας. Η έμμεση όμως εμπλοκή της Ελλάδας και των αμυντικών της αναγκών στο αέναο ανατολίτικο παζάρι με την Τουρκία είναι αποκαλυπτική. Προσφέρεται για συμπεράσματα και δρομολόγηση αλλαγής πορείας.
Του Ζαχαρία Μίχα
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)
Έχουμε ουκ ολίγες φορές επιχειρηματολογήσει υπέρ της ανάγκης να αντιληφθεί η Ελλάδα, ότι στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον, ακόμα και ανάμεσα στους πιο στενούς συμμάχους, τα πάντα είναι θέμα διαπραγμάτευσης. Επίσης, ότι παρά τη συμμετοχή σε υπερεθνικούς θεσμούς συνεργασίας και ασφάλειας (ΕΕ, ΝΑΤΟ), όλες οι πλευρές έχουν στόχο τη μεγιστοποίηση του εθνικού συμφέροντος. Αυτό καλείται να πράξει και η Ελλάδα.
Μια δημοφιλής αποστροφή της δημόσιας συζήτησης στη χώρα μας, είναι ότι το ελληνικό εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται από την πολύ ισχυρή προσκόλληση, αν όχι ταύτιση, με τον “επιδιαιτητή” της περιοχής, την ισχυρότερη δηλαδή χώρα που ενδιαφέρεται και δραστηροποιείται, τις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, επιδιώκεται η ισχυρή διπλωματική και στρατιωτική παρουσία στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θεωρώντας ότι έτσι αυξάνονται θεαματικά οι πιθανότητες συμπαράστασης από την πλευρά τους σε περίπτωση που ανακύψει κλιμάκωση με την Τουρκία.
ΠΑΝΤΟΥ Ο “ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ”
Μπορεί όντως να αυξάνονται, η στάση όμως αυτή δεν μας εξασφαλίζει. Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι θα προστρέξουν διπλωματικά, ή και δεν θα πάρουν ανοιχτά το μέρος της Τουρκίας, ιδίως το ΝΑΤΟ, η ιστορική εμπειρία αλλά και η στάση της Συμμαχίας στο ζήτημα της Σουηδίας, αποδεικνύει ότι η εμμονή στον “αναντικατάστατο ρόλο” της Τουρκίας για τη Δύση, ζει και βασιλεύει. Η Ελλάδα οφείλει να προσαρμόσει την πολιτική της απέναντι σε αυτό το δεδομένο.
Το επικοινωνιακό αφήγημα που έχει οικοδομηθεί και θέλει την ένταξη των F-35 το συντομότερο δυνατόν στη δύναμη της Πολεμικής Αεροπορίας, ακυρώνει στην πράξη κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης για την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων, όπως αυτά έχουν καθοριστεί στο συγκεκριμένο θέμα από τις τελευταίες κυβερνήσεις και τις αντίστοιχες στρατιωτικές ηγεσίες. Όπως όταν θεωρείσαι “δεδομένος σύμμαχος” την κρίσιμη ώρα οι πιέσεις θα στραφούν σε εσένα με το επιχείρημα του “κοινού καλού“, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην περίπτωση των F-35.
Η εικόνα του “δεδομένου πελάτη” είναι αυτό που αφήνει περιθώριο στην αμερικανική γραφειοκρατία να χρησιμοποιεί για μια ακόμη φορά την Ελλάδα στην προσπάθεια κατευνασμού της Τουρκίας. Στην πρόσφατη επίσκεψη δημοσιογραφικής αποστολής στις εγκαταστάσεις της Lockheed Martin στο Τέξας, είχε αναφερθεί ότι η απαντητική LOA θα φθάσει στην Αθήνα πριν τις εκλογές. Το έγγραφο όμως δεν έχει αποσταλεί ακόμα, ενώ η σχετική αρθρογραφία των ανταποκριτών στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι πρόκειται για… διπλωματική καθυστέρηση που συνδέεται με τη διαπραγμάτευση με τους Τούρκους για τη Σουηδία στο ΝΑΤΟ.
Η ελληνική στάση απέναντι στους Αμερικανούς για τα F-35, έστω πίσω από κλειστές πόρτες, έπρεπε να περιγράφεται σε μία μόνο φράση: “Εσείς θέλετε περισσότερο να μας τα πουλήσετε από όσο εμείς χρειαζόμαστε να τα αγοράσουμε“! Ταυτόχρονα, η στάση της Ελλάδας σε αιτήματα προς τις ΗΠΑ που δεν αφορούν πλατφόρμες αλλά όπλα -τα οποία δίνουν υπόσταση και μαχητική ισχύ στις πλατφόρμες- είναι τουλάχιστον ακατανόητη, προδίδοντας στρεβλή αντίληψη στον τρόπο με τον οποίο κάθε σοβαρή χώρα προασπίζει τα συμφέροντά της. Χωρίς τα κατάλληλα όπλα, κανένα μαχητικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Game Changer. Σε οποία τεχνολογική γενιά και να ανήκει…
Επιπρόσθετα, είναι πραγματικά αδιανόητο κάθε χώρα που έχει επιλέξει το F-35 να έχει καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες, πριν από την υπογραφή της σύμβασης αγοράς για την απόσπαση βιομηχανικού έργου, είτε με τη μορφή κατασκευής τμημάτων του μαχητικού, είτε με τη δημιουργία ολοκληρωμένων κέντρων υποστήριξης και στην Ελλάδα, να μην έχει γίνει τίποτα.
ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ
Πολλές φορές, όταν ερωτήθηκαν επίσημα οι στρατιωτικές ηγεσίες για το αν έχουν ζητηθεί τα πιο σύγχρονα όπλα για τα μαχητικά που αγοράζουμε, η απάντηση ήταν ότι “βολιδοσκοπήθηκε η αμερικανική πλευρά και η απάντηση ήταν αρνητική“! Η στάση αυτή είναι επιεικώς απαράδεκτη, διότι είτε αποκαλύπτει δουλικότητα απέναντι στις ΗΠΑ είτε αδυναμία κατανόησης της αξίας που θα είχε ακόμα και μια αρνητική απάντηση, αρκεί να ήταν επίσημη και γραπτή!
Ο λόγος είναι απλός: Το έγγραφο αυτό θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της Αθήνας έναντι της Ουάσινγκτον. Την επόμενη φορά που θα ζητούσαν κάτι οι ΗΠΑ, το χαρτί με την απορριπτική απάντηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ακόμα κι αν δεν ξεμπλόκαρε η πώληση των αερομεταφερόμενων όπλων, θα μπορούσε να εξασφαλιστεί ένα αντάλλαγμα σε κάποιον άλλον τομέα. Κυρίως όμως η Ελλάδα θα οικοδομούσε σταδιακά μια διαφορετική εικόνα. Η εμπειρία έχει δείξει, ότι τουλάχιστον οι ΗΠΑ, αυτό το σέβονται. Τα πολλά συγχαρητήρια και τις πομπώδεις δηλώσεις τις εξασφαλίζουν οι “δεδομένοι σύμμαχοι”, την ουσία την εξασφαλίζουν… οι άλλοι.
Κατά συνέπεια, η προβολή της εικόνας ότι η Ελλάδα ανυπομονεί για την αμερικανική LOA… δήθεν για να μη χάσει τη σειρά της, είναι αυτοκαταστροφική και ακυρώνει κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης. Στην αρχική παρτίδα των 20 F-35A θα προστεθούν κι άλλες, όπως ακριβώς έγινε και με το F-16. Αν η Ελλάδα δεν διασφαλίσει τώρα ότι τα αεροσκάφη θα υποστηρίζονται εγχώρια σε μεγάλο ποσοστό, πώς ακριβώς θα διατηρεί διαθεσιμότητες η Πολεμική Αεροπορία; Με το να τα στέλνει διαρκώς στην Ιταλία;
Η “ΑΛΦΑΒΗΤΑ” ΣΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ
Η Ελλάδα θα έπρεπε να αξιοποιήσει και την προμήθεια μιας πολεμικής Μοίρας μαχητικών Rafale στη διαπραγμάτευση με τους Αμερικανούς για τα F-35. Για να μην προσθέσουμε ότι θα έπρεπε να απαιτήσει τη διεξαγωγή αξιολόγησης των δύο μαχητικών επί του πεδίου, όπως έπραξαν Φιλανδία και Ελβετία. Εάν στο επιχείρημα “μα το F-35 είναι άλλο επίπεδο” η δική μας απάντηση είναι “ναι ασφαλώς“, τότε έχουμε εκ προοιμίου πυροβολήσει τα πόδια μας! Πέραν του ότι η επιχειρηματολογία αυτή δεν αποτυπώνει ρεαλιστικά την επιχειρησιακή πραγματικότητα, ακόμα και να ίσχυε, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να εμφανίζεται ότι το πιστεύει!
Αυτό αφορά τη στάθμιση του περιώνυμου “γεωπολιτικού κριτηρίου” απέναντι στη διαπραγματευτική λογική και πρακτική. Ταυτόχρονα, υπονομεύει και τον στόχο ενίσχυσης της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, διά της εμπλοκής της στα εξοπλιστικά προγράμματα. Όχι ως αυτοσκοπός για να πλουτίσουν κάποιοι, αλλά διότι μόνο η συντήρηση και υποστήριξη των συστημάτων που αγοράζονται εντός της χώρας και από ελληνικά χέρια, θα εξασφαλίσει υψηλότερες διαθεσιμότητες.
Η δε πιστοποίηση ελληνικών εταιριών από διεθνείς προμηθευτές θα τις οδηγήσει στην ένταξη σε διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού των κολοσσών της αμυντικής βιομηχανίας. Αυτά δεν συνιστούν “ανακάλυψη του τροχού” ή κάποια μεγάλη σοφία, αλλά “αλφαβήτα” στον τρόπο διαχείρισης των προμηθειών. Αντιθέτως με ό,τι δείχνουμε να πιστεύουμε, η έγερση ζητημάτων και η διαπραγμάτευση, δεν αντιμετωπίζεται από κανέναν ως “απόκλιση” από την πρέπουσα συμπεριφορά ανάμεσα σε εταίρους και συμμάχους.
Στην προμήθεια των F-35A η ελληνική τακτική έπρεπε να τη συνδέσει με την αποδέσμευση των όπλων που επιθυμεί για τα μαχητικά της η Πολεμική Αεροπορία, ενώ παράλληλα έπρεπε να ανοίξει διαπραγμάτευση με τους Γάλλους για την ενδεχόμενη προμήθεια μιας ακόμα πολεμικής Μοίρας Rafale! “Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο” και ας συνειδητοποιηθεί επιτέλους, ότι τα μαχητικά τα πληρώνουμε, δεν μας τα χαρίζουν είτε οι Αμερικανοί είτε οι Γάλλοι.
ΠΟΝΑΝ ΑΡΑΓΕ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ;
Όταν καλείσαι να εκταμιεύσεις ένα ποσό της τάξης των 3,5-4 δισ. ευρώ για τα πρώτα 20 F-35A, μαχητικά ενός προγράμματος του οποίου το ιλιγγιώδες κόστος ανάπτυξης (περί το 1,5 τρισ. δολ.) “καίγεται” τόσο η Lockheed Martin όσο και το αμερικανικό Πεντάγωνο να αποσβέσουν, μέσω εξαγωγών, είναι αστείο ακόμα και να ακούγονται επιχειρήματα του τύπου “δεν μας έχουν ανάγκη“.
Το παράδειγμα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) είναι χαρακτηριστικό. Διαπραγματεύθηκαν πολύ σκληρά για την προμήθεια των F-35 και όταν δεν έλαβαν όσα ζητούσαν (πρωτίστως σε ό,τι αφορά τα όπλα), προχώρησαν σε συμφωνία με τη γαλλική Dassault Aviation για την προμήθεια 80 Rafale έναντι του ιλιγγιώδους ποσού των 17 δισ. δολαρίων (15 για τα αεροσκάφη και δύο για τα όπλα τους), καθώς η γαλλική κυβέρνηση δεν έθεσε κανένα περιορισμό στην πώληση των όπλων. Όποιος νομίζει ότι αυτό δεν “πόνεσε” τις ΗΠΑ και την κατασκευάστρια εταιρία, απλώς σφάλουν.
30/6/2023
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ΗΠΑ ενέκριναν την πιθανή πώληση στην Τσεχική Δημοκρατία μαχητικών F-35, όπλων και απαρτίων αξίας έως και 5,62 δισ. δολαρίων. Η συμφωνία περιλαμβάνει την απόκτηση 24 αεροσκαφών F-35Α, 25 κινητήρων Pratt & Whitney F135, προηγμένων πυρομαχικών και σχετικού εξοπλισμού.
Η προτεινόμενη πώληση στοχεύει στη βελτίωση των αμυντικών δυνατοτήτων της Τσεχικής Δημοκρατίας, στην υποστήριξη των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και στη διατήρηση της περιφερειακής ασφάλειας.
Το πακέτο περιλαμβάνει επίσης 70 προηγμένους αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς ΑΙΜ-9Χ, πυραύλους μέσου βεληνεκούς AIM-120C-8 (AMRAAM), 86 βόμβες GBU-53/B – Increment II (SDB-II), Stormbreaker All-Up-Rounds (AUR) και μια ποικιλία άλλων έξυπνων πυρομαχικών.
Εκτός από τα αεροσκάφη και τα πυρομαχικά, η προτεινόμενη πώληση περιλαμβάνει ανταλλακτικά, εκπαιδευτικό εξοπλισμό, υλικοτεχνική υποστήριξη και άλλα σχετικά στοιχεία για την επιτυχή ενσωμάτωση των αποκτηθέντων α/φ στις ένοπλες δυνάμεις της Τσεχικής Δημοκρατίας. Η εφαρμογή αυτής της πώλησης θα στηρίξει τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού της άμυνας της χώρας και θα ενισχύσει την ικανότητά της να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες απειλές.
Υποστήριξη των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και της περιφερειακής ασφάλειας
“Ενισχύοντας τις αμυντικές δυνατότητες ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, αυτή η συμφωνία συμβάλλει στην περιφερειακή ασφάλεια και ενισχύει τη συλλογική αμυντική στάση της συμμαχίας. Οι αυξημένες δυνατότητες της Τσεχικής Δημοκρατίας θα επιτρέψουν στη χώρα να συμμετάσχει ενεργά στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, να ενισχύσει τη διαλειτουργικότητα με άλλα μέλη της συμμαχίας και να προωθήσει τη σταθερότητα στην Ευρώπη”, αναφέρει η σχετική δικαιολογιτική έκθεση της DCSA του αμερικανικού Πενταγώνου.
Οι κύριοι ανάδοχοι υπεύθυνοι για τα αεροσκάφη και τα πυρομαχικά F-35 θα είναι η Lockheed Martin Aeronautics Company, η Raytheon Missiles and Defense και η Boeing. Η Τσεχική Δημοκρατία μπορεί επίσης να ζητήσει βιομηχανική συμμετοχή, η οποία ορίζεται στις διαπραγματεύσεις μεταξύ του αγοραστή και του αναδόχου. Η προτεινόμενη πώληση αεροσκαφών και πυρομαχικών F-35 στην Τσεχική Δημοκρατία καταδεικνύει τη δέσμευση για υποστήριξη της περιφερειακής ασφάλειας, την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων και την ενίσχυση της σταθερότητας εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Όλα καλά και γρήγορα καθώς η Τσεχία δεν συνορεύει με την “πολύτιμη” Τουρκία…
Ιδού το σχετικό τμήμα της έκθεσης:
“The Government of the Czech Republic has requested to buy twenty-four (24) F-35 Joint Strike Fighter
Conventional Take Off and Landing (CTOL) Aircraft; twenty-five (25) Pratt & Whitney F135-PW-100 Engines
(24 installed, 1 spare); seventy (70) AIM-120C-8 Advanced Medium Range Air-to-Air Missiles (AMRAAM);
three (3) AIM-120C-8 AMRAAM Guidance Sections; eighty-six (86) GBU-53/B Small Diameter Bombs –
Increment II (SDB-II) StormBreaker All-Up-Rounds (AUR); two (2) GBU-53 SDB-II Guided Test Vehicles
(GTV); three (3) GBU-53 SDB-II Captive Carry Reliability Trainers (CCRT); twelve (12) Mk-84 General
Purpose 2,000-lb Bombs or BLU-109 2,000-lb Penetrator Bombs for the GBU-31; twelve (12) KMU-
556/KMU-557 Joint Direct Attack Munition (JDAM) Tail Kits for the GBU-31; fifty (50) AIM-9X Block II/II+
Tactical Sidewinder Missiles; ten (10) AIM-9X Block II Tactical Sidewinder Guidance Units; eighteen (18)
AIM-9X Block II Tactical Sidewinder Captive Air Training Missiles (CATM); and four (4) AIM-9X Block II
CATM Guidance Units. Also included are AIM-120 AMRAAM CATMs, control section spares, and
containers; AIM-9 multi-purpose/dummy air training missiles and containers; DSU-41B Active Optical Target
Detectors; Joint Direct Attack Munition (JDAM) trainer tail kits; FMU-139 Joint Programmable Fuzes;
AN/PYQ-10 Simple Key Loaders (SKL); ALE-70 Radio Frequency Countermeasures (RFCM) Transmitters;
Identification Friend or Foe (IFF) equipment; electronic warfare (EW) data and Reprogramming Lab support;
impulse cartridges, chaff, and flares; Common Munitions Built-In-Test (BIT)/Reprogramming Equipment
(CMBRE); Cartridge Actuated Devices/Propellant Actuated Devices (CAD/PAD); Contractor Logistics Support
(CLS); classified software and software development, delivery, and integration support; transportation, ferry,
and refueling support; ammunition and weapons components; aircraft and munitions support and support
equipment; integration and test support and equipment; aircraft engine Component Improvement Program (CIP)
support; secure communications, precision navigation, and cryptographic equipment; spare and repair parts,
consumables, accessories, and repair and return support; in-country facilities and construction support; major
and minor modifications, maintenance, and maintenance support; classified and unclassified personnel training
and training gear and equipment; classified and unclassified publications and technical documents; studies and
surveys; U.S. Government and engineering, technical, and logistics support services; and other related elements
of logistical and program support. The estimated total cost is $5.62 billion”.
30/6/2023
https://www.defence-point.gr/
2
Το “πάγωμα” των F-35 (και FMF) ως αφορμή πρωτοβουλιών του ΥΠΕΘΑ.
Η καθυστέρηση εγκρίσεως από τις αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες της προμήθειας μαχητικών F-35 στην Ελλάδα, αποδίδεται πλέον ανοικτά από δημοσιεύματα, στην απροθυμία της κυβερνήσεως Μπάιντεν, να “προκαλέσει” την Τουρκία εν όψει των ανοικτών αλληλοσυνδεομένων ζητημάτων της εγκρίσεως εντάξεως της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και του προγράμματος F-16V για την τουρκική αεροπορία. Ελπίζεται ότι μέχρι την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιουλίου στο Βίλνιους της Λιθουανίας θα έχουν καμφθεί οι αντιρρήσεις της Τουρκίας. Δύο εβδομάδες πριν, δεν υπάρχουν απτές ενδείξεις για κάτι τέτοιο.
Η κατάσταση μπορεί να είναι δυσάρεστη για την Αθήνα, εν τούτοις το διάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων συνετέλεσε ώστε να μην υπάρχουν δηλώσεις ή διαρροές που να την αποκαλύπτουν ευρύτερα. Είναι βέβαιο όμως ότι η κατάσταση έχει απασχολήσει υπηρεσιακούς παράγοντες και προφανώς υφίσταται μία συζήτηση για τους πιθανούς τρόπους αντιδράσεως σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο.
Το στοιχείο που περιπλέκει περισσότερο την αμερικανική στάση έναντι της Ελλάδος, είναι ότι αυτή δεν εκδηλώνεται μόνο στην περίπτωση της πωλήσεως των F-35 αλλά και σε ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που κινδυνεύει να συμπαρασύρει: το ελληνικό αίτημα αποδεσμεύσεως της χρηματοδοτικής λύσεως για εξοπλισμούς, διά των Στρατιωτικών Πιστώσεων Αλλοδαπής (FMF). Όπως έχει γράψει ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, ενώ η ελληνική πλευρά έχει ενημερωθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο για το “πράσινο φως” της Ουάσιγκτον, δεν έχει δοθεί δημοσιότητα στα αμερικανικά μέσα επειδή προφανώς η κυβέρνηση διατηρεί το ζήτημα “χαμηλά”, λόγω Τουρκίας.
Δεν ήταν τυχαίο ότι στις αρχές του μηνός, μιλώντας για τους εξοπλισμούς της Αθήνας με το γνωστό ανατολίτικο κουτοπόνηρο ύφος, ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε στον ρόλο των ΗΠΑ σε αυτό: «…σταματήστε τους εξοπλισμούς. Πού το πάτε με αυτούς τους εξοπλισμούς; Η Αμερική συνεχίζει να σας δίνει άφθονα όπλα. Τα παίρνετε επειδή η Αμερική σας τα δίνει δωρεάν ή επειδή δεν θέλει χρήματα»;
Οι Τούρκοι, αντιλαμβάνονται πολύ καλά τι θα σημαίνουν για την Ελλάδα τα FMF. Εφόσον ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός των χαμηλότοκων δανείων FMF, θα διευκολυνθούν σοβαρά οι προμήθειες όπλων από τις ΗΠΑ. Ένα από τα επιχειρήματα που τέθηκαν από την στρατιωτική ηγεσία στις σχετικές κρούσεις προς τους Αμερικανούς αξιωματούχους, ήταν ότι θα λυνόταν άμεσα το ζήτημα της υψηλής προκαταβολής που πρέπει να καταβληθεί με την ανάθεση συμβάσεως για τα F-35. Η προοπτική των FMF είναι που έχει προκαλέσει την κινητοποίηση του ΓΕΕΘΑ στην προώθηση προγραμμάτων προμήθειας αμερικανικής προελεύσεως υλικού, αποστέλλοντας LOR για ελικόπτερα UH-60M τον περασμένο Απρίλιο κι εν συνεχεία για ελικόπτερα Apache και Chinook. Κι αυτά είναι μόνο η αρχή…
Όπως έχουμε αναφέρει, η αρχική ενημέρωση της Αθήνας είναι για πιστώσεις 2 δισ. $ με μηδενικό διοικητικό και διαχειριστικό κόστος. Εν τούτοις, η απόφαση μάλλον θα αφορά την συγκεκριμένη διευθέτηση για περίοδο 3-4 ετών, εξασφαλίζοντας για την Ελλάδα ευνοϊκό περιβάλλον αποπληρωμών συνολικής οροφής ακόμη και 6-8 δισ. $.
Εάν η Ουάσιγκτον διστάζει λόγω Τουρκίας και το “πάγωμα” αυτών των κρίσιμης σημασίας υποθέσεων για την Ελλάδα παραταθεί σε ενοχλητικό βαθμό, θα πρέπει ασφαλώς να υπάρξουν τρόποι αντιδράσεως. Στην διπλωματική αντίληψη της Αθήνας, είναι μάλλον ξένη η πρακτική των εκβιασμών γενικώς, οπότε απαιτούνται επιλογές υψηλής διπλωματικής πολιτικής εξισορροπητικού χαρακτήρος. Επιλογές που αναδεικνύουν την πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική και την “επιχειρησιακή” ευκαμψία ως εκ της ιδιότητος της χώρας ως κράτος μέλος και της ΕΕ.
Από τις δηλώσεις του νέου ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής στις 27 Ιουνίου, μπορούμε να προσέξουμε την συγκεκριμένη παράγραφο: «Σε μια κρίσιμη συγκυρία παγκόσμιων ανακατατάξεων η Ελλάδα έχει υποχρέωση να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών, να εδραιώσει με αυτοπεποίθηση τη θέση της στο διεθνές περιβάλλον, ως παράγων ασφάλειας και σταθερότητας, να έχει ρόλο και λόγο στις εξελίξεις που την αφορούν. Η διαπίστωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, αν συνυπολογισθούν στο ισοζύγιο ισχύος οι αμυντικές συμφωνίες που υπέγραψα για λογαριασμό της πατρίδας μας».
Ο νέος ΥΕΘΑ, υπενθυμίζει όχι απλώς ότι αυτός ήταν που
διαχειρίστηκε από την θέση του υπουργού Εξωτερικών τις αμυντικές
συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία που πέτυχε η προηγουμένη κυβέρνηση αλλά και
την βαρύτητα που έχουν αυτές στο ευρύτερο ισοζύγιο ισχύος.
Επομένως, στην παρούσα συγκυρία, ο πολιτικός προϊστάμενος για την Άμυνα
της χώρας, είναι ο κατ’ εξοχήν έμπειρος χειριστής τέτοιων σύνθετων
ζητημάτων υψηλής πολιτικής.
Ως εκ τούτου, μία από τις επιλογές των Αθηνών, είναι να προωθήσει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με έναν ακόμη διεθνή πυλώνα πολιτικοοικονομικής ισχύος υψηλής επιρροής. Η προηγουμένη κυβέρνηση, προώθησε τις διαδικασίες για μια τέτοια συμφωνία με την Γερμανία, αλλά απολέσθη η δυναμική κατά το πρώτο εξάμηνο του 2023. Πηγές από το Βερολίνο, αποδίδουν την ευθύνη τόσο σε μάλλον άστοχους χειρισμούς της κυβερνήσεως συνεργασίας του καγκελαρίου Σολτς, όσο και στην ελληνική κυβέρνηση που “μετέδωσε” λάθος μηνύματα από επίδειξη αδύναμης ασκήσεως πολιτικής στο εσωτερικό, για την άρση εσκεμμένων εμποδίων και παθογενειών του κρατικού μηχανισμού.
Αν και ιστορικής σημασίας πλέον, έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι την συγκεκριμένη κυβερνητική αποτυχία, επεδίωξε να εκμεταλλευθεί ο τότε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, στην συνάντησή του με τον καγκελάριο Σολτς στα τέλη του περασμένου Απριλίου. Τότε, ο Αλέξης Τσίπρας συζήτησε με τον Γερμανό καγκελάριο όχι μόνο εξοπλιστικά προγράμματα αλλά έδειξε και το ενδιαφέρον του για την ελληνογερμανική στρατηγική συμφωνία αμυντικής συνεργασίας!
Είναι αυτονόητο, ότι μία τέτοια συμφωνία με την Γερμανία, έχει πολύ ευρύτερες διαστάσεις για την Ελλάδα και το διεθνές περιβάλλον, μόνο αδράνεια και δημιουργία κενών, δεν δικαιολογεί.
Η νέα ισχυρή κυβέρνηση στην Αθήνα, καλείται να διαχειριστεί μία λεπτή
στρατηγική πολιτικών, αμυντικών και οικονομικών διαστάσεων, σε μία
περίοδο που η σχέση με τις ΗΠΑ βρίσκεται σε μία κατάσταση κεκαλυμμένης
δοκιμασίας. Εάν αυτό λαμβάνει μορφή εξασθενίσεως ενός κρίκου από την
αλυσίδα διεθνών συμμαχιών της χώρας, τότε πρέπει όχι μόνο να επιδιωχθεί η
επανασύσφιξή του αλλά και η προσθήκη ενός νέου ισχυρού κρίκου σε αυτήν.
29/6/2023
https://doureios.com/