Ελληνική νέα τάξη πραγμάτων σε UAV και τα LOITERING πυρομαχικά;

   Εδώ και μία τουλάχιστον πενταετία αποτελεί ευρεία και ομόφωνη διαπίστωση το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μείνει δεκαετίες πίσω σε σχέση με την Τουρκία στο χώρο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων. Η πρόσφατη DEFEA αποκάλυψε ότι οι δυνατότητες για την άμεση κάλυψη αυτής της υστέρησης υπάρχουν και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν μένει παρά η απόφαση.

   Θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι ο κλασσικός “πελάτης” που δαπανά δισεκατομμύρια σε πλατφόρμες που τελικά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αξιοποιήσει κι απλά απαξιώνει, πετώντας “στο πηγάδι” το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, ή θα αποφασίσει να συγκροτήσει πραγματική άμυνα και αμυντική βιομηχανία που θα λειτουργεί ως αληθινός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας της;

 SAS Technology: Ελληνική νέα τάξη πραγμάτων σε UAV και τα LOITERING πυρομαχικά.

SAS Technology – Η ελληνική νέα τάξη πραγμάτων στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τα περιφερόμενα πυρομαχικά. Με αφορμή την παρουσίαση του μη επανδρωμένου SRS-1A στο ΓΕΣ και την εντυπωσιακή παρουσία της SAS Technology στο περίπτερο της Thales στη Διεθνή Αεροδιαστημική έκθεση του Le Bourget, αναφερόμαστε αναλυτικά τις νέες πρωτοποριακές και καινοτόμες λύσεις της ελληνικής εταιρείας στο χώρο των οπλισμένων UAV και Drones.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Την επικαιρότητα του τελευταίου διαστήματος απασχόλησαν σε μεγάλο βαθμό η διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των εκλογών στην Τουρκία και στην Ελλάδα και η διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους. Και ενώ όλοι, οι έχοντες κοινή λογική και αναλυτική ικανότητα των γεγονότων τουλάχιστον, αναγνωρίζουν ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας θα παραμείνουν ακέραιες, παρά τις συγκυριακές πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης, η ελληνική πραγματικότητα δεν διαφοροποιείται, ή δεν δείχνει να διαφοροποιείται. Το αν αυτό οφείλεται σε ολική επαναφορά προσφιλών στο πολιτικό μας σύστημα ιδεοληψιών, μένει να αποδειχθεί.

Ας διατηρήσουμε όμως την ελπίδα, ότι οι εξελίξεις με τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα μετά την 25η Ιουνίου, να μας διαψεύσουν. Γιατί πέρα από το ότι η Ελλάδα επιβάλλεται πλέον να αναλάβει πρωτοβουλία κινήσεων για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την Τουρκία, είναι εξίσου επιτακτική ανάγκη να αναδιαμορφώσει την εξοπλιστική της πολιτική και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Ιδιαίτερα δε τη βιομηχανία που αναπτύσσεται στο χώρο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων, καθώς και των περιφερόμενων πυρομαχικών.

Γράφτηκαν πολλά μετά την πρόσφατη DEFEA σχετικά με τις δυνατότητες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ειδικά σε ό,τι αφορά την εμπλοκή και τα επιτεύγματά της στον κρίσιμο χώρο της σχεδίασης και κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Όπως και ταχύπλοων σκαφών. Η μεγαλύτερη όμως επιβεβαιώσει και επιβράβευση της προσπάθειας που καταβάλλεται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα στο ζωτικό αυτό κομμάτι των σύγχρονων επιχειρήσεων, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και συστήματα δηλαδή, ήρθε από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από την Thales.

To DP αναφέρθηκε στα σημαντικότερα – αντιπροσωπευτικότερα ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής UAV και drones που παρουσιάστηκαν στη DEFEA. Καταλήγουμε sε μία αναφορά στη SAS Technology, δεδομένου ότι ήταν η μοναδική σχεδόν εταιρεία με προτάσεις οπλισμένων UAV και drones. Στις αρχικές μας αναφορές στην επιτυχή δοκιμαστική εκτόξευση ρουκέτας από πολυκόπτερο SRS-1, δεν αναφερθήκαμε στη ρουκέτα FZ 90 που χρησιμοποιήθηκε και είναι προϊόν της Thales Belgium, αλλά γενικά κάναμε λόγο για ρουκέτα Hydra 70.

Αυτό έγινε σκόπιμα, δεδομένου ότι σε εκείνη τη φάση η Thales Belgium δεν επιθυμούσε τη δημοσιοποίηση της εμπλοκής της. Η στάση της βέβαια άλλαξε μετά από την επιτυχή δοκιμή, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από την συμμετοχή της βελγικής εταιρείας στην παρουσίαση Τύπου της SAS Technology στη DEFEA. Αυτό που επίσης πρέπει να καταγραφεί, είναι το ότι η συνεργασία SAS και Thales Belgium, ξεκίνησε μετά από την άρνηση της ελληνικής πολιτείας να συνδράμει την εταιρεία στο πλαίσιο των δοκιμών.

Συγκεκριμένα, κατόπιν επίσημου αιτήματος, στάθηκε αδύνατη η διάθεση μίας ή δύο ρουκετών Hydra 70 από τα αποθέματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για τη διενέργεια των δοκιμών (σε αυτό το θέμα ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε, διότι συγκεκριμένος αξιωματούχος που παραμένει στα πράγματα, προέβη σε μια απαράδεκτη ενέργεια – επίδειξη πρωτοφανούς δουλικότητας στον χειρισμό της υπόθεσης). Μίας δοκιμής από σταθερή εξέδρα στο έδαφος και μιας εναέριας από drone τύπου SRS-1A Sarisa. Τότε ήταν που η SAS Technology στράφηκε στο εξωτερικό, αναζητώντας συνεργασίες. Μία διαδικασία που κατέληξε στη συμφωνία με τη Thales Belgium. Διότι… εκεί έξω άλλα εξετάζουν.

Αξιοποιώντας στο μέγιστο τα χαρακτηριστικά και την ισχύ πυρός μίας ρουκέτας
Οι κατευθυνόμενες ρουκέτες είναι ένα σχετικά νέο είδος όπλου που έχει γνωρίσει τεράστια αποδοχή και διάδοση τα τελευταία δέκα χρόνια. Για πολλούς λόγους. Ένας είναι ότι η κλασσική ρουκέτα των 2,75 ιντσών (70 χιλιοστών) είναι ευρύτατα διαδεδομένη στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Η βασική “πρώτη ύλη” επομένως, είναι διαθέσιμη και με χαμηλό κόστος μάλιστα.

Κατά το πρότυπο της APKWS, η προσαρμογή σε αυτό το όπλο κεφαλής αναζήτησης ακτινοβολίας λέιζερ (LGR – Laser Guided Rocket), ή κεφαλής αναζήτησης υπερύθρων κατά το πρότυπο της K-LOGIR της Νότιας Κορέας, το έχουν μετατρέψει σε χαμηλού κόστους πύραυλο προσβολής στόχων, υψηλής ακρίβειας.

Κατά συνέπεια η επιμονή της SAS Technology στην αξιοποίηση της ρουκέτας των 70 χιλιοστών, βασίστηκε στην ιδιαίτερα υψηλή σχέση κόστους-απόδοσης που παρουσιάζει η νέα καθοδηγούμενη μορφή της. Η ενσωμάτωση αισθητήρων υπέρυθρης καθοδήγησης και κατεύθυνσης λέιζερ, έγινε δυνατή σε ρουκέτες διαμέτρου 70 μόλις χιλιοστών, χάρη στην αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας των ηλεκτροοπτικών και την κατά συνέπεια ευρύτατη χρήση τους σε στρατιωτικές και πολιτικές εφαρμογές.

Που καταλήγουν όλα αυτά… Οι επιλογές των ανθρώπων της SAS Technology είναι μέχρι στιγμής απόλυτα στοχευμένες και μελετημένες. Δεν είναι μόνο το ότι η συγκεκριμένη εταιρεία σχεδιάζει και κατασκευάζει μία μεγάλη γκάμα drones με πολύ μεγάλα περιθώρια αξιοποίησης σε σειρά εφαρμογών. Είναι και ο τρόπος σκέψης, η ευρύτερη φιλοσοφία στην εκμετάλλευση υλικών και συστημάτων για την “παραγωγή” του επιθυμητού αποτελέσματος.

Πέρα από την αξιοποίηση της κλασσικής ρουκέτας των 70 χιλιοστών, μέσω της εκτόξευσής της από σωλήνα φερόμενο από drone, οι άνθρωποι της SAS Technology είχαν την ευφυή ιδέα να αυξήσουν την ακτίνα των εφτά τουλάχιστον χιλιομέτρων του όπλου αυτού (η ακτίνα για επίγεια εκτοξευόμενη Hydra 70 κυμαίνεται από 4-8 χιλιόμετρα και για εναέρια εκτοξευόμενη από 8-11, ανάλογα με την ταχύτητα και το ύψος της πλατφόρμας που τη φέρει), τοποθετώντας το σε φορέα εξοπλισμένο με πτέρυγες.

Ο ανεμοπορών αυτός φορέας που μπορεί να λειτουργήσει και ως περιφερόμενο πυρομαχικό με την προσθήκη ενός μικρού ηλεκτροκινητήρα στο ουραίο τμήμα του, μπορεί να μεταφερθεί από πολυκόπτερα drone, αλλά και UAV σε μεγαλύτερους αριθμούς. Χωρίς τον κινητήρα, ο φορέας “Αιχμή” ΑΗΜ-1Χ έχει βαθμό κατολίσθησης 1/15 περίπου. Δηλαδή για κάθε 1000 μέτρα ύψους που κατολισθαίνει ανεμοπορώντας, διανύει οριζόντια απόσταση 15 χιλιομέτρων.

Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι αν αφεθεί από ύψος δύο χιλιομέτρων (6500 ποδών), θα διανύσει απόσταση 30 χιλιομέτρων περίπου στο οριζόντιο επίπεδο. Αν σε αυτή την απόσταση προστεθεί και η ακτίνα της ρουκέτας που ανέρχεται σε 7-8 χιλιόμετρα, η συνολική απόσταση προσβολής επίγειων στόχων προσεγγίζει τα 40 χιλιόμετρα! Ο φορέας “Αιχμή” ΑΗΜ-1Χ που πρωτοπαρουσιάστηκε στην πρόσφατη DEFEA, μπορεί όπως προαναφέρθηκε και ως περιφερόμενο πυρομαχικό να καλύψει απόσταση 45 χιλιομέτρων.

Υπολογίζοντας και την απόσταση κατολίσθησης μετά το σβήσιμο του κινητήρα του, η οποία καθορίζεται από το ύψος πλεύσης, η ακτίνα του ΑΗΜ-1Χ υπό διαμόρφωση περιφερόμενου πυρομαχικού μπορεί να υπερβεί τα 70 χιλιόμετρα από το σημείο της άφεσής του! Αντιλαμβάνεται εύκολα επομένως κανείς από τα παραπάνω στοιχεία σε ποια απόσταση και με ποια περιθώρια επιτυχίας μπορεί να πλήξει στόχους μία μονάδα επιπέδου Λόχου, εξοπλισμένη με ένα ή δύο πολυκόπτερα drone τύπου SRS-1 και αριθμό φορέων “Αιχμή”.

Στην περίπτωση των κατευθυνόμενων μέσω λέιζερ ρουκετών (LGR) των 70 χιλιοστών, η κατάδειξη των στόχων μπορεί να γίνει είτε από προωθημένους παρατηρητές (JTAC – Joint Terminal Attack Controllers), είτε από το ίδιο το UAV που φέρει τους φορείς “Αιχμή”, είτε ακόμα και από μαχητικά αεροσκάφη που πετούν σε μεγαλύτερα ύψη και αποστάσεις! Για τις μη κατευθυνόμενες ρουκέτες η στοχοποίηση γίνεται από τον χειριστή του ΑΗΜ-1Χ μέσω ραδιοζεύξης.

Ο φορέας επίσης είναι εξοπλισμένος με αυτόνομη μονάδα αυτόματου πιλότου προκειμένου να προγραμματίζεται να ακολουθεί συγκεκριμένες διαδρομές (pattern) και να βυθίζει προς το στόχο υπό συγκεκριμένη γωνία. Τέλος, η σειρά πολυκοπτέρων SRS-1 της SAS Technology μπορεί να εξοπλιστεί (φορτωθεί) με δύο ή τέσσερις σωλήνες εκτόξευσης ρουκετών RPG-18 ή RPG-26, λειτουργώντας έτσι σε αντιαποβατικό ρόλο, ή εναντίον τεθωρακισμένων οχημάτων από μικρές αποστάσεις.

Κρίσιμα συμπεράσματα…

Όλα τα παραπάνω περιγράφουν τη διαμόρφωση μίας νέας πραγματικότητας στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων. Μίας πραγματικότητας που οι ελληνικές πολιτικές και κυρίως οι στρατιωτικές ηγεσίες απλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να αγνοούν επιδεικτικά. Οι εποχές των πανάκριβων επιθετικών ελικοπτέρων, ακόμα και των ελικοπτέρων επιθετικής αναγνώρισης έχουν παρέλθει οριστικά και αμετάκλητα. Εάν ένα Apache ή ένα Kiowa, επί παραδείγματι, για να βρισκόμαστε και κοντά στην ελληνική πραγματικότητα, δεν έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης stand-off όπλων όπως το Spike NLOS ή το ευρωπαϊκό AKERON LP, είναι πλέον εύκολοι στόχοι.

H εμπλοκή τους σε μικρό ύψος και με σχετικά χαμηλές ταχύτητες πάνω ή γύρω από το πεδίο επιχειρήσεων είναι πλέον απαγορευτική. Υπό αυτή την έννοια είναι για τα σημερινά δεδομένα εύκολοι στόχοι και αυτό είναι κάτι που αποδείχθηκε και αποδεικνύεται καθημερινά στην Ουκρανία. Και μάλιστα στόχοι που δύσκολα μπορούν να αναπληρωθούν, χωρίς να γίνεται καν λόγος για τα πληρώματα… Σημειώστε ότι οι Ουκρανικές δυνάμεις καθημερινά σχεδόν χάνουν περί τα 300 drone στις επιχειρήσεις!

Υπό αυτά τα νέα δεδομένα συνεπώς απαιτείται άμεσος εξοπλισμός των μονάδων του Πεζικού επιπέδου Λόχου με τέτοια συστήματα, ενώ το ίδιο χρήσιμα φυσικά είναι και για τις αντίστοιχες μονάδες Πυροβολικού και Τεθωρακισμένων. Το κόστος της αγοράς τους είναι πολύ χαμηλό επιτρέποντας την προμήθειά τους σε μεγάλους αριθμούς, ενώ το ίδιο ισχύει και για την υποστήριξή τους. Κατά συνέπεια, αναπληρώνονται πολύ εύκολα και άμεσα, παρέχοντας πολύτιμες και κρίσιμες υπηρεσίες.

Εδώ και μία τουλάχιστον πενταετία αποτελεί ευρεία και ομόφωνη διαπίστωση το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μείνει δεκαετίες πίσω σε σχέση με την Τουρκία στο χώρο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων. Η πρόσφατη DEFEA αποκάλυψε ότι οι δυνατότητες για την άμεση κάλυψη αυτής της υστέρησης υπάρχουν και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν μένει παρά η απόφαση.

Θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι ο κλασσικός “πελάτης” που δαπανά δισεκατομμύρια σε πλατφόρμες που τελικά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αξιοποιήσει κι απλά απαξιώνει, πετώντας “στο πηγάδι” το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, ή θα αποφασίσει να συγκροτήσει πραγματική άμυνα και αμυντική βιομηχανία που θα λειτουργεί ως αληθινός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας της;

https://www.defence-point.gr/21-7-2023



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

1.
 Βαρύ drone ATLAS 8/H μεταφοράς φορτίου της ελληνικής ALTUS LSA.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να αναδεικνύει καθημερινώς τον ρόλο και την επίδραση των drone χαμηλού κόστους, προσφέροντας σοβαρά ερεθίσματα, μπορούμε να σταθούμε σε ένα ακόμη προϊόν στην συγκεκριμένη κατηγορία που παρουσίασε ελληνική εταιρεία στην διάρκεια της εκθέσεως αμυντικού υλικού DEFEA 2023.

Η ALTUS LSA παρουσίασε το ATLAS 8/H (Heavylifter) που λόγω του όγκου – διαστάσεών του, εμπίπτει στην κατηγορία των βαρέων drone με ικανότητα μεταφοράς φορτίου. Πρόκειται για οκτακόπτερο, με τέσσερα δίδυμα στροφεία αντίστροφης περιστροφής, μέγιστου βάρους απογειώσεως 90 κιλών και μεταφορικής ικανότητος 40 κιλών φορτίου. Πέραν όμως της ικανότητος μεταφοράς εξωτερικού φορτίου, οι άνθρωποι της εταιρείας μας επεσήμαναν ότι λόγω όγκου, το drone έχει και εσωτερικό χώρο 155 λίτρων, στον οποίο είναι δυνατή όχι μόνο η εσωτερική μεταφορά φορτίου αλλά και η εγκατάσταση ηλεκτρονικών συστημάτων αποστολής, αναλόγως των απαιτήσεων του χρήστη.

Το ATLAS 8/H έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι μπορεί να προσφερθεί σε υβριδική διαμόρφωση, ως προς την ισχύ του. Βασιζόμενο σε ηλεκτροκινητήρες, μπορεί να πετάξει μέχρι τα 20 χλμ., αλλά στην περίπτωση συνδυασμού ηλεκτροκινητήρα και βενζινοκινητήρα μέχρι τα 80 χλμ. Η αυτονομία πτήσεως κυμαίνεται στις δύο περιπτώσεις σε 25 λεπτά και 4 ώρες αντιστοίχως.

Στο έκθεμα, το drone έφερε ενδεικτικό φορτίο 6 βλημάτων όλμου των 81 mm, που στην περίπτωση βλημάτων 60 mm, πολλαπλασιάζονται. Για αποστολές ανεφοδιασμού μαχομένων τμημάτων, μπορούν να μεταφερθούν πυρομαχικά, ιατρικό υλικό, ξηρά στοιχεία κ.λπ.

(© ΣΔΒ 2023)

Στο πλαίσιο του προγράμματος ATLAS 8/H, η εταιρεία εξετάζει και την μεταφορά ειδικού φορτίου για ναυτικό αγώνα. Η γενική ιδέα είναι η μεταφορά μίας αυτόνομης “τορπίλης”, ικανής για φάσμα αποστολών, από επιτήρηση, αναγνώριση, συλλογή πληροφοριών κ.ά.

Η συγκεκριμένη αντίληψη, πηγάζει από την συνεργασία που έχει ήδη η ελληνική εταιρεία ως επικεφαλής για τον συντονισμό του ερευνητικού έργου καινοτομίας ENDURUNS, με την ιταλική Graal Tech, που ειδικεύεται στα ναυτικά ρομποτικά συστήματα. Το ENDURUNS είναι έργο έρευνας και καινοτομίας, το οποίο ανατέθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Horizon 2020 της ΕΕ και αποβλέπει στην ανάπτυξη ενός υβριδικού Αυτόνομου Υποβρυχίου Σκάφους (AUV) με κυψέλες υδρογόνου για καύσιμο, προκειμένου να διακρίνεται από μεγάλη αυτονομία επιχειρήσεων, ακόμη και μηνών. Το AUV προβλέπεται να έχει ικανότητα αφέσεως και επιστροφής στην βάση, από αεροπορικό μέσο ή πλοίο ευκαιρίας ενώ χάρη στα μέσα επικοινωνιών θα έχει ικανότητα μεταδόσεως και ενημερώσεως δεδομένων. Η αποστολή του θα είναι η χαρτογράφηση βυθού με ανάλυση της τάξεως των 100 μέτρων αλλά η κατασκευή του θα είναι τμηματικής αντιλήψεως ώστε να έχει και άλλες ικανότητες επιτηρήσεως για γεωφυσικές μελέτες, παρακολούθηση θαλασσίου ζωικού πλούτου κ.λπ. Ως φορτίο πλοίου, το AUV είναι προσαρμοσμένο επί αυτόνομου σκάφους επιφανείας και αποσπάται από αυτό όταν καταδύεται για την αποστολή. Το αυτόνομο σκάφος επιφανείας που φέρει ηλιακές επιφάνειες για ισχύ από ανανεώσιμες πηγές, επικοινωνεί με το AUV (ζεύξη WiFi για την επιφάνεια και υποβρύχιος ακουστικός μετατροπέας σε κατάδυση) και την βάση στην ξηρά, για συνεχή ανταλλαγή δεδομένων αναλόγως της εξελίξεως της αποστολής.

Για τον ρόλο του AUV, η Graal Tech έχει αναπτύξει το σχήματος τορπίλης X-300 που μπορεί να εξελιχθεί και για αμυντικές εφαρμογές και βρισκόταν στο περίπτερο της ALTUS.

Το X-300 αποτελείται από δύο κυλίνδρους κατασκευασμένους από σύνθετα υλικά, συνδεόμενους με δύο εξωτερικά πλαίσια στα οποία φέρονται κινητήρας, επιφάνειες ελέγχου και ασκός αέρος για την ρύθμιση της πλευστότητος. Στο μέσον της “τορπίλης”, δείγμα της οποίας υπήρχε στο περίπτερο της ALTUS, μπορεί να προσαρμοστεί ο εξοπλισμός αποστολής. Ο ειδικός φορέας που υφίσταται, εντός του οποίου εγκαθίσταται ο εξοπλισμός αποστολής, είναι σχεδιασμένος ώστε να έχει ουδέτερη πλευστότητα και ισορροπία και δεν απαιτεί οποιαδήποτε ρύθμιση, ούτε επηρεάζει την ναυτιλία της τορπίλης.

(© ΣΔΒ 2023)

Ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του X-300 είναι η υψηλή ικανότητα ελιγμών χωρίς να διαθέτει κινητές επιφάνειες ελέγχου. To AUV φέρει οπίσθιο αμφίδρομο ωθητήρα ενώ οι κινήσεις σε κατακόρυφο επίπεδο και κατά αζιμούθιο εκτελούνται από δύο ζεύγη πρόσθετων αμφίδρομων ωθητήρων τοποθετημένων χιαστεί στην πλώρη και την πρύμνη. Τυπικά AUV σχήματος τορπίλης μπορούν να ελιχθούν μόνο μετά από την ανάπτυξη κάποιας ταχύτητος καθώς η ενέργεια αυτή βασίζεται στην υδροδυναμική ώθηση που δίνουν οι ωθητήρες και οι επιφάνειες ελέγχου. Αντιθέτως, το X-300 είναι σε θέση να περιστραφεί γύρω από το κέντρο του ακόμη και όταν ο οπίσθιος ωθητήρας είναι εκτός λειτουργίας και μπορεί να κινηθεί στα δύο επίπεδα. Τις κινητικές ικανότητες γενικότερα, επαυξάνει ο θάλαμος ασκού που φέρει, μέσω του οποίου ρυθμίζεται η πλευστότητα.

Από πλευράς τεχνικών χαρακτηριστικών, το X-300 είναι μήκους 2,22 μέτρων, έχει διάμετρο 155 χιλ. και βάρους 29 κιλών ως φορτίο. Μπορεί να καταδυθεί σε βάθος 300 μέτρων ενώ αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 5 κόμβων. Η αυτονομία του με την μέγιστη ταχύτητα πλεύσεως ανέρχεται σε 14 ώρες ενώ διαφορετικά, χάρη στους συσσωρευτές Ιόντων Λιθίου (Li-Ion) 24 Volt, μπορεί να πλεύσει για πολλές ημέρες. Για την ναυτιλία βασίζεται σε GPS, βυθόμετρο και τρισδιάστατο κλισιόμετρο. Προ μηνών, η Graal Tech παρουσίασε μία βραχύτερη έκδοση, το X-300 MCM Compact, μήκους 1,7 μέτρου και βάρους μικρότερου των 20 κιλών, ικανού για μέγιστη ταχύτητα 4 κόμβων και αυτονομία συσσωρευτού 8-10 ωρών.

To Χ-300 χρησιμοποιείται από το Ιταλικό Ναυτικό ενώ αξιοποιείται σε διάφορες εφαρμογές όπως αποστολές εξουδετερώσεως ναρκών και αυτοσχεδίων εκρηκτικών μηχανισμών στην θάλασσα, εκπαίδευση στον ανθυποβρυχιακό αγώνα με τεχνητή προσομοίωση υποβρυχίων απειλών, παθητική ακουστική παρακολούθηση κ.λπ.

 Σάββας Δ. Βλάσσης
17-7-2023

 https://doureios.com/bary-drone-atlas-8h-metaforas-fortiou-tis-ellinikis-altus-lsa/

2.
Το πρόγραμμα αυτόνομου πυρομαχικού ATTALUS της INTRACOM Defense.

 Το πρώτο Αυτόνομο Πυρομαχικό ελληνικής σχεδιάσεως, μπορεί να θεωρηθεί το Αντιαρματικό Σύστημα Περιφερόμενου Πυρομαχικού (AnΤi TΑnk Loitering mUnition System) που παρουσίασε η INTRACOM Defense στην διάρκεια της εκθέσεως αμυντικού υλικού DEFEA 2023. Το έκθεμα που κοσμούσε το περίπτερο της εταιρείας, ήταν σε πραγματικό μέγεθος και όχι υπό  κλίμακα, επιτρέποντας σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά που παρουσίαζε η ενημέρωση της εταιρείας, μία πρώτη εκτίμηση των δεδομένων.

Από πλευράς τεχνικών χαρακτηριστικών, το ATTALUS έχει μήκος 1,6 μέτρο, εκπέτασμα πτερύγων 2,3 μέτρα, μέγιστο βάρος απογειώσεως 13,6 κιλά και προωθείται από ηλεκτροκινητήρα που επιτρέπει ανάπτυξη ταχύτητας πλεύσεως 85 χ.α.ώ. και τυπική ταχύτητα προσκρούσεως 280 χ.α.ώ. Οι επιδόσεις εμβελείας, περιγράφουν ακτίνα ζεύξεως επικοινωνίας μέχρι 50 χλμ. σε Οπτική Ευθεία (LOS), επιχειρησιακή ακτίνα 50 χλμ. και τυπική αυτονομία 42 λεπτών πτήσεως ενώ η επιχειρησιακή οροφή ορίζεται σε 1.500 μέτρα (4.900 πόδια) με όριο επιχειρήσεων τους ανέμους εντάσεως 6 Beaufort.

Η πλοήγηση βασίζεται σε συνδυασμό GNSS και INS, στο ρύγχος φέρεται ηλεκτροπτικό περιστρεφόμενο σύνολο (EO/IR gimbal) με αισθητήρες κάμερα ημέρας και θερμική ενώ όπως αναφέρεται προβλέπεται μονάδα οπλίσεως (ARM) και ασφαλείας (SAFE) συμβατή με STANAG 4187. Η πολεμική κεφαλή είναι τύπου Εκρηκτική Αντιαρματική (ΗΕΑΤ) με κοίλο γέμισμα βάρους 1,25 κιλών, διατρητικής ικανότητος 400 mm Ομογενούς Ελατού Χάλυβα (RHA).

Το ενδιαφέρον έκθεμα, κέντρισε την προσοχή μας και μπορέσαμε να συλλέξουμε κάποια επιπλέον στοιχεία για το όπλο αυτό καθ’ αυτό, όσο και το αναπτυξιακό πρόγραμμα που υλοποιεί η IDE.

Κατ΄ αρχάς πρέπει να τονιστεί ότι η IDE δεν ενεπλάκη στο αναπτυξιακό πρόγραμμα ενεργώντας στο κενό αλλά με βάση σχετικό επιτελικό ενδιαφέρον που επιδείχθηκε από το 2019. Με σημείο εκκινήσεως από το ΓΕΕΘΑ και αφού ελήφθησαν υπ’ όψιν προδιαγραφές από την Διεύθυνση Πυροβολικού του ΓΕΣ, τον Σεπτέμβριο του 2022 καταρτίσθηκε πολυσέλιδη πλήρης πρόταση με την ευθύνη να έχει η Διεύθυνση Αμυντικών Επενδύσεων & Τεχνολογικών Ερευνών της ΓΔΑΕΕ.

Στο πλαίσιο αυτό, η IDE προέβη από το 2020 στην σύναψη συμφωνιών συνεργασίας με φορείς όπως το Πανεπιστήμιο Πατρών για την σχεδίαση, την ADAMANT Composites για τα προηγμένα υλικά και την πρωτοτυποποίηση, τα ΕΑΣ για την πολεμική κεφαλή κ.λπ. Συγκεκριμένα απάρτια, προέρχονται από κατασκευαστές της Ευρώπης, όπως ο ηλεκτροκινητήρας ή το σύνολο αισθητήρων (Γαλλία). Οι εργασίες αναπτυξιακής φάσεως ξεκίνησαν το 2022.

Η IDE αναπτύσσει το όπλο με γνώμονα, αφενός τις προδιαγραφές της ΓΕΣ/ΔΠΒ, που παραπέμπουν σε υψηλά πρότυπα, αφετέρου την μεγαλύτερη δυνατή συγκράτηση του κόστους. Για τον λόγο αυτόν, απαιτήθηκε συμβατότητα κατά STANAG 4187 και 4560, που σχετίζονται με αυστηρά χαρακτηριστικά ασφαλείας στα οποία αποδίδεται έμφαση. Αυτά αφορούν την πρόνοια για λειτουργία αυτοκαταστροφής της πολεμικής κεφαλής, η οποία προέρχεται από αυτήν του αντιαρματικού βλήματος HEAT-551 που κατασκευάζουν τα ΕΑΣ για τον αντιαρματικό εκτοξευτή Carl Gustaf των 84 mm. Επίσης, υπάρχει πρόνοια για δυνατότητα ματαιώσεως (abort) κατά την τερματική φάση επιθέσεως όπως και για την περισυλλογή του πυρομαχικού, στην περίπτωση που για διαφόρους λόγους δεν λάβει χώρα επίθεση σε στόχο. Προς τούτο, διατίθεται αλεξίπτωτο για την ομαλή προσγείωση του ATTALUS, διασφαλίζοντας οικονομία πυρομαχικών.

Το όπλο χωρίζεται σε δύο “τεύχη”, με το πρόσθιο να φιλοξενεί το σύνολο αισθητήρων και την πολεμική κεφαλή. Στην μέση φέρονται τα ηλεκτρονικά και οι συσσωρευτές λειτουργίας του κινητήρα, που είναι τεχνολογίας Πολυμερών Λιθίου (Li-Po). Στο οπίσθιο μέρος βρίσκεται ο ηλεκτροκινητήρας που κινεί την δίφυλλη έλικα.

Στο σημείο της ζεύξεως επικοινωνίας και της εμβελείας του ATTALUS, η τυπική εμβέλεια μπορεί να επεκταθεί εφόσον προβλεφθεί η πτήση ενός πυρομαχικού σε κάποια ακτίνα, ώστε μέσω αυτού να γίνεται αναμετάδοση επικοινωνίας σε δεύτερο πυρομαχικό που προορίζεται για προσβολή στόχου πέραν των 50 χλμ. αφού η αυτονομία των 42 λεπτών λειτουργίας του κινητήρα, επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ουσιαστικώς, η επίδοση εμβελείας των 50 χλμ. περιγράφει σενάριο στο οποίο έχει ληφθεί υπ’ όψιν η πιθανότητα μη εντοπισμού στόχου και σκέλος επιστροφής του πυρομαχικού για περισυλλογή.

Η κρυπτογραφημένη ζεύξη δεδομένων, τομέας στον οποίο η IDE έχει ειδίκευση, είναι ανθεκτική σε παρεμβολές ώστε να διασφαλίζεται πλήρης έλεγχος του όπλου από τον χειριστή (man-in-the-loop) μέχρι και την προσβολή του στόχου. Ο εντοπισμός στόχου όμως μπορεί να γίνει και αυτόνομα από το πυρομαχικό, χάρη στην αυτόματη αναγνώριση και ιχνηλάτηση στόχων που στηρίζεται σε αλγορίθμους Τεχνικής Νοημοσύνης (AI) που προσφέρουν αξιόπιστη κινούμενη εικόνα καθώς η σχετική έρευνα αγοράς κατέληξε σε επεξεργαστές πολύ υψηλών ταχυτήτων. Η δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των πυρομαχικών, όσο και αυτόνομου εντοπισμού στόχου από αυτά, δίνει προοπτικές για επιθέσεις σμήνους για κορεασμό της εχθρικής άμυνας. Τα ανωτέρω συνολικώς, συνιστούν σημαντικά πλεονεκτήματα στην ελληνική σχεδίαση.

Η αεροδυναμική σχεδίαση του ATTALUS είναι συμβατική, με ουραίο τμήμα σχήματος V. Τα πτερύγια προσαρμόζονται στην άτρακτο πριν την εκτόξευση, η οποία γίνεται από διάταξη καταπέλτη. Σε πρώτη φάση η IDE έχει υπ’ όψιν δίδυμο καταπέλτη εγκατεστημένο επί τεθωρακισμένου οχήματος M113 ως φορέα ενώ μελλοντικώς μπορεί να εξελιχθεί συγκρότημα εκτοξευτού με εγκιβωτισμένα πυρομαχικά. Στο διαμέρισμα μεταφοράς του οχήματος, μπορεί να φιλοξενηθεί αριθμός συλλογών.

Στην παρούσα φάση, σχεδιάζεται η έναρξη δοκιμών με 4 αεροχήματα που από το 2024 θα εξελιχθούν σε πιστοποίηση του φακέλου πτήσεως και θα εκτελεστούν δοκιμαστικές βολές. Το ATTALUS επιδιώκεται να είναι συμβατό με τους Διεθνείς Κανονισμούς Εμπορίας Όπλων (International Traffic in Arms Regulations) των ΗΠΑ. Η ταχύτητα και πρόοδος του προγράμματος εξαρτάται από την υποστήριξη του προγράμματος που από πλευράς χρόνου απαιτεί 18 μήνες και χρηματοδότηση ύψους 4 εκατ. € περίπου. 

Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε ότι το ATTALUS προορίζεται να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα χαμηλού κόστους στην κατηγορία των Αυτόνομων Πυρομαχικών, αυτονόητης αξίας για τον Ελληνικό Στρατό, οι απαιτήσεις του οποίου έχουν ληφθεί εξαρχής υπ’ όψιν στην ανάπτυξη.

 Σάββας Δ. Βλάσσης

14/7/2023

https://doureios.com/to-programma-autonomou-pyromahikou-attalus-tis-intrakom-defense/

3.
Οι φονικοί πύραυλοι Rampage που θα ενισχύσουν τα F-16 και θα προφυλάξουν το Αιγαίο – «Πράσινο φως» για την αγορά τους.

Όπως αποκάλυψε το Newpost οι διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς βρίσκονται σε εξαιρετικά προχωρημένο στάδιο και πλέον άναψε το «πράσινο φως» για το επόμενο και τελικό βήμα πριν από τη σύναψη των σχετικών συμβάσεων.
 
Το οπλοστάσιο της HAF, θα ενισχυθεί το επόμενο διάστημα με δυο πανίσχυρα οπλικά συστήματα  Ισραηλινής κατασκευής τα οποία εκτινάσσουν κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μαχητικών F-16 της Πολεμικής μας Αεροπορίας. 

Πρόκειται για τους καταστροφικούς πυραύλους κρούσης αέρος-εδάφους μεγάλου βεληνεκούς Rampage αλλά και τις συλλογές στοχοποίησης Spice οι οποίες καθοδηγούν με «χειρουργική» ακρίβεια βόμβες μεγάλης ισχύος. Και ενώ τα δύο καίρια για την εξοπλιστική ενίσχυση της HAF προγράμματα έχουν ήδη εγκριθεί από την Επιτροπή Εξοπλιστικών του κοινοβουλίου και μάλιστα από τον Οκτώβριο του 2021 η υλοποίηση τους έχει καθυστερήσει.

«Πράσινο φως» για την αγορά τους

Όπως αποκάλυψε το Newpost οι διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς βρίσκονται σε εξαιρετικά προχωρημένο στάδιο και πλέον άναψε το «πράσινο φως» για το επόμενο και τελικό βήμα πριν από τη σύναψη των σχετικών συμβάσεων.

Να σημειωθεί ότι η περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας με το Ισραήλ βρίσκεται στις προτεραιότητες του νέου υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια. Τα δύο προγράμματα αναμένεται το προσεχές διάστημα να τεθούν προς έγκριση στο ΚΥΣΕΑ  και μάλιστα είναι πιθανό να είναι και τα πρώτα έπειτα από την εκλογή νέας κυβέρνησης. Για να ακολουθήσουν οι τελικές διαβουλεύσεις μεταξύ της ΓΔΑΕΕ και των κατασκευαστριών εταιρειών Elbit και Rafael.

Πύραυλοι Rampage: Εκτοξεύονται από μεγάλες αποστάσεις που ξεπερνούν τα 150 χλμ

Οι πύραυλοι Rampage αποτελούν εδώ και χρόνια στόχο των Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας. Πρόκειται για πανίσχυρο όπλο αέρος-εδάφους πύραυλο τα οποίο εκτοξεύεται από μεγάλες αποστάσεις που ξεπερνούν τα 150 χλμ και χτυπά στόχους με χειρουργική ακρίβεια ενώ ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί από την εχθρική αεράμυνα.

Το Stand Off Ισραηλινό όπλο μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα στα Ελληνικά F-16 όπως ακριβώς έχει κάνει η Israeli Air Force στα δικά της μαχητικά και να βληθεί από μεγάλα ύψη απέναντι σε πολλαπλούς στόχους, όπως αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών, κέντρων διοίκησης και κάθε είδους στρατιωτικών εγκαταστάσεων είτε υποδομών.

Όμως εκτός από τα δύο προγράμματα απόκτησης των Ισραηλινών οπλικών συστημάτων στο ΚΥΣΕΑ αναμένεται να τεθεί προς έγκριση και το πρόγραμμα υποστήριξης  Follow On Support για τους πυραύλους αέρος-αέρος IRIS-T/AIM-2000 διαθέτει ήδη στο οπλοστάσιο της η Πολεμική Αεροπορία.

Πρόκειται για ένας από τα πλέον εξελιγμένα όπλα που έχει στη «φαρέτρα» της  η HAF το οποίο διαθέτει υψηλές επιδόσεις . Με  εμβέλεια που αγγίζει τα 25 χλμ, καθοδήγηση μέσω του ερευνητή υπέρυθρης απεικόνισης (IIR), ικανότητα αναγνώρισης και αντιμετώπισης αντιμέτρων (IRCCM/ECCM), εκρηκτική κεφαλή 12,7 κιλών, ταχύτητα 3 Mach, δυνατότητα ελιγμών έως και 60g, δυνατότητα «κλειδώματος» μετά την εκτόξευση (LOAL) και δυνατότητα να εμπλέξει εισερχόμενους πυραύλους αποτελεί ένα από τα βασικά Α/Α όπλα των αναβαθμισμένων Viper τα οποία αποτελούν τον κορμό του αεροπορικού στόλου της Πολεμικής μας Αεροπορίας.

16/7/2023

https://newpost.gr/eidiseis/oi-fonikoi-pyrayloi-rampage-poy-tha-enischysoyn-ta-f-16-kai-tha-profylaxoyn-to-aigaio-prasino-fos-gia-tin-agora-toys/