''Δύσκολο να σταθεί όρθιο ένα άδειο σακί...''
Αμυντική Βιομηχανία, Τουρκία:“Μπουνταλάδες” περιμένουν το “ώριμο φρούτο” του Αιγαίου (vid.)
Τους Τούρκους κάποτε τους
κοροϊδεύαμε. Για πολλούς ήταν οι “μπουνταλάδες” ανατολίτες που “τους
είχαμε” εύκολα εάν χρειαζόταν. Αυτά μέχρι την δεκαετία του 1990 όταν οι
“μπουνταλάδες” άλλαξαν. Κι εμείς αλλάξαμε δραματικά. Το θέμα είναι προς
ποια κατεύθυνση άλλαξε καθένας… Κάποιοι στρώθηκαν στην δουλειά την ώρα
που άλλοι “επένδυαν” στα “πολιτιστικά κέντρα” της Παραλιακής και
αποφάσισαν να φτιάξουν αμυντική βιομηχανία. Και πάλι τους κοροϊδεύαμε,
αλλά πλέον τα ψέμματα για εμάς τελείωσαν.
Η Τουρκία έχει εγχώρια και ισχυρή αμυντική βιομηχανία, πουλά συστήματα, κερδίζει χρήματα και παρά τα πολλά προβλήματα, συνεχώς προχωρά. Εδώ, κατασκευάζουν κατά φαντασίαν Κολοκοτρώνηδες, καθότι “άκαπνοι”, δήθεν παντογνώστες, με παράσημα… μέχρι τη βουβωνική χώρα σαν τους Βορειοκορεάτες που δήθεν τρέμουν οι απέναντι όταν τους θωρούν. Και όσοι τους τοποθέτησαν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Όμοιος ομοίω; Τα παραδείγματα είναι πολυάριθμα. Άρα δεν πρόκειται για εξαίρεση, αλλά πλέον για τον κανόνα.
Κάποιοι βολεύονται με όλα αυτά. Η πατρίδα όμως δεν προοδεύει. Ούτε πρόκειται να αποκτήσει αμυντική βιομηχανία. Διότι φαίνεται πως έχουν τους λόγους τους όσοι “έμαθαν αλλιώς”… κατασκευάζουν “υπερήρωες” κι αν ποτέ έρθει η ώρα, θα πέσουμε από τα σύννεφα εάν μας βρει άλλη μια εθνική καταστροφή στην ιστορική μας διαδρομή. Οι από την υπερβολική μόρφωση… παραμορφωμένοι, κάθε λογής φλούφληδες της εξουσίας, σε όλα τα επίπεδα με τα αδούλετα και άψητα στη ζωή “θυμιατά” τους, παριστάνουν τους εθνοσωτήρες. Απ’ άκρου εις άκρον του πολιτικού φάσματος.
Ο κατά πολλούς εγχώριους μύστες των ψευδαισθήσεων “εξυπνότερος λαός του κόσμου” κοιμάται ολόρθος… Η ελληνική αμυντική βιομηχανία υπάρχει μόνο στα χαρτιά -φυσικά ο λόγος αφορά την κρατικά ελεγχόμενη, διότι η ιδιωτική παλεύει μόνη της και τα καταφέρνει στο εξωτερικό, χωρίς την παραμικρή βοήθεια από το εσωτερικό, παρόλο που ο κανόνας θέλει αυτή τη συνδρομή από τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας προέλευσης των εταιριών ως απόλυτη προϋπόθεση επιτυχίας.
Τα τουρκικά πανεπιστήμια λειτούργησαν ως πολιορκητικός κριός και εξασφάλισαν ευρωπαϊκά κονδύλια. Όχι για θεωρίες, αλλά επικεντρωμένα στην παραγωγή αποτελεσμάτων. Εντελώς στοχευμένα. Αυτό “προδίδει” κεντρικό σχεδιασμό… Για να μην αναφερθεί κανείς στη διπλωματία που ασκείται μέσω των εξοπλιστικών συνεργασιών. Εδώ στη σύγχρονη – δυτική Ελλάδα, ουδείς επιχειρεί, για την ώρα, να αντιστρέψει την κατάσταση.
Ουδείς μοιάζει να ενδιαφέρεται για τον σοβαρό αντίκτυπο που έχει το γεγονός αυτό στην εθνική ασφάλεια συνολικότερα, δεδομένου ότι το χάσμα με τον εν δυνάμει αντίπαλό μας, την Τουρκία, δεν πρόκειται να μικρύνει, αλλά θα διευρύνεται διαρκώς, βάσει των σημερινών δεδομένων. Όταν όμως η δημόσια ρητορική λίγο απέχει από το να ανακηρύξει την Ελλάδα ως τοπική “υπερδύναμη”, επειδή πήρε τρία σύγχρονα καράβια και 20 μαχητικά τελευταίας τεχνολογίας, δεν μπορείς να αισιοδοξείς.
Τις πταίει; Πολλά και κυρίως πολλοί. Δυνατότητες υπάρχουν, επιστημονικό δυναμικό υπάρχει, μεράκι υπάρχει. Τι δεν υπάρχει; Βούληση στα κλιμάκια που απαιτείται να υπάρχει. Γιατί δηλαδή η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτύξει και να παράγει ΜΑΖΙΚΑ και ΦΤΗΝΑ π.χ. εγχώρια Loitering ή UAV/UCAV; Τι της λείπει; Ουράνιο χρειάζεται; Για ποιον λόγο ο ελληνικός λαός να βρεθεί κάποια στιγμή σε θέση ανάλογη με τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ;
Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η Ιστορία τιμωρεί τους ανόητους, τους υπερφίαλους και όλους όσοι τελούν σε αφασία διαρκείας. Κατά τα άλλα, όλοι δηλώνουν πομπωδώς ότι καταλαβαίνουν πως ουδείς σύμμαχος θα μας σώσει αν μας βρει η ώρα η κακιά. Ότι αντιλαμβάνονται το σοφότατο… “αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς”. Ξυπνήστε λοιπόν, προτού αποδειχθεί ότι ήταν αμετακλήτως αργά. Και προς επίρρωση δείτε στο βιντεάκι που ακολουθεί, ποιος είναι ο αντίπαλος.
Ο “μπουνταλάς”. Ξέρετε εσείς… ναι, ναι, αυτός που γράφει “for our freedom and future“, φάτσα-κάρτα, με του που μπαίνεις στο σάιτ της γραμματείας αμυντικής βιομηχανίας που υπάγεται πλέον στην τουρκική προεδρία. Ένας αντίπαλος που μας αντιμετωπίζει, χωρίς να το κρύβει, ως εμπόδιο για πολύ ευρύτερα σχέδια. με καταγεγραμμένο ιστορικό στο διάβα των αιώνων. Βλέπει όμως ότι το φρούτο είναι ώριμο και θα πέσει μόνο του από το δέντρο – ανάκλιντρο που αναπαύεται σε ένα ύπνο διαρκείας. Συνεχίστε λοιπόν να κοιμάστε τον ύπνο του “δικαίου”. Ρίξτε όμως πρώτα μια ματιά στο βίντεο.ΚΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ, ΠΡΟ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
Ο Ερντογάν «εισβάλλει» (και) στην Ασία,
μέσω Αζερμπαϊτζάν
Ο «τουρκικός ντουνιάς», που οραματίζεται ο Ερντογάν από την Ευρώπη ως
και την Ασία, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις τελευταίες
στρατιωτικές νίκες των Αζέρων.
Είναι Νοέμβριος του 2021· η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία «συζητιέται» μεν, αλλά ως κάτι που ενδέχεται να συμβεί· το Πεκίνο προετοιμάζεται για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς που πλησιάζουν· οι Αζέροι έχουν μόλις γιορτάσει τη συμπλήρωση ενός έτους από τη νίκη τους στον πόλεμο των 44 ημερών κατά των Αρμενίων· και πίσω στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα, ο πρόεδρος Ερντογάν υποδέχεται τον εθνικιστική Τούρκο ηγέτη Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Ο «τουρκικός κόσμος», σύμφωνα με την Αγκυρα
Αν και μάλλον σύντομη σε διάρκεια, η συνάντηση των κ.κ. Ερντογάν και
Μπαχτσελί γεννά ειδήσεις. Οι δύο ηγέτες, και εταίροι τότε στο πλαίσιο
της καλούμενης Συμμαχίας του Λαού (Cumhur İttifakı), φωτογραφίζονται
κρατώντας έναν χάρτη τον οποίο μάλιστα διαφημίζουν ως «χάρτη του τουρκικού κόσμου» («Türk Dünyası Haritası»).
Σύμφωνα με όσα παρουσιάζονται στο εν λόγω κάδρο, ο «τουρκικός κόσμος» ξεκινά από τη σημερινή Τουρκία και απλώνεται έως τις περιοχές των μουσουλμάνων Ουιγούρων στη δυτική Κίνα, σκεπάζοντας με την τουρκική ημισέληνο τα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν, του Τουρκμενιστάν, του Ουζμπεκιστάν, του Καζακστάν και του Κιργιστάν. Στον εν λόγω χάρτη, περιλαμβάνοντας ωστόσο και περιοχές του σημερινού Ιράν, της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Κίνας, των Βαλκανίων και της Ουκρανίας (Κριμαία).
Η 8η Σύνοδος Κορυφής του «Οργανισμού Τουρκικών Κρατών» είχε πραγματοποιηθεί μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 12 Νοεμβρίου του 2021, στην Κωνσταντινούπολη, με τη συμμετοχή του Αζερμπαϊτζάν, του Καζακστάν, της Κιργιστάν, του Ουζμπεκιστάν, του Τουρκμενιστάν και… της Ουγγαρίας. Ο καλούμενος «Οργανισμός Τουρκικών Κρατών» αποτελεί μετεξέλιξη του άλλοτε επονομαζόμενου «Τουρκικού Συμβουλίου» ή «Συμβουλίου Συνεργασίας Τουρκόφωνων Χωρών» το οποίο είχε συσταθεί το 2009… στο Ναχιτσεβάν.
Το «όραμα» ενόψει 2040
Με φόντο εκείνη τη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης τον Νοέμβριο του
2021, οι ηγεσίες των καλούμενων «τουρκικών κρατών» είχαν όμως
υιοθετήσει, υπό μορφή 17σέλιδης διακήρυξης, και ένα κοινό «τουρκικό όραμα» με ορίζοντα το έτος 2040
(«Turkic World Vision – 2040», «Türk Dünyası 2040 Vizyonu»). Ενα
μεγαλεπήβολο όραμα εξέχουσα θέση εντός του οποίου κατέχουν… το Αζερμπαϊτζάν και ο διάδρομος του Ζανγκεζούρ.
Εν έτει 2023 πια, δύο χρόνια μετά, με φόντο πια τη νέα στρατιωτική νίκη των Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (βλ. όσα προηγήθηκαν στην περιοχή το διήμερο 19 – 20 Σεπτεμβρίου), ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρέθηκε, στις 25 Σεπτεμβρίου, στο Ναχιτσεβάν όπου είχε συνάντηση με τον Αζέρο ομόλογό του, Ιλχάμ Αλίεφ.
Από το έδαφος του Ναχιτσεβάν, ο Τούρκος πρόεδρος θυμήθηκε όμως, μεταξύ άλλων, και εκείνον τον διάδρομο του Ζανγκεζούρ που «είναι κάτι πολύ σημαντικό για την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν» και «πρέπει να ολοκληρωθεί» επειδή αποτελεί «θέμα στρατηγικό».
«Ο διάδρομος του Ζανγκεζούρ θα ενώσει ολόκληρο τον τουρκικό κόσμο», διακήρυττε σε ανάλογο πνεύμα, ήδη από το 2021, ο Αζέρος πρόεδρος Ιλχάμ Αλίεφ.
Γιατί είναι όμως σημαντικός αυτός ο διάδρομος, η πραγμάτωση του οποίου επιστρέφει τώρα στο προσκήνιο, με φόντο τις νέες στρατιωτικές νίκες των Αζέρων και την επικείμενη διάλυση των αυτονομιστικών Αρχών της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Αρτσάχ (ειρήσθω εν παρόδω, αυτό που γνωρίζαμε τις τελευταίες δεκαετίες ως de-facto αυτόνομο αρμενικό θύλακα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ πλέον παύει να υφίσταται επί της ουσίας, καθώς οι Αρμένιοι της περιοχής επιστρέφουν ως πρόσφυγες στην Αρμενία και το Καραμπάχ περνά υπό τον πλήρη έλεγχο του Μπακού).
«Ένα έθνος, δύο κράτη, ένας στρατός»
Όταν αναφέρονται στο Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, οι ηγεσίες των εν λόγω χωρών τείνουν να μιλούν για «ένα έθνος, δύο κράτη» («tek millet iki devlet»). Τούρκοι αναλυτές, όπως για παράδειγμα ο Τζαν Κασάπογλου μέσα από τις σελίδες του the Jamestown Foundation, προχωρούν ακόμη παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι το «ένα έθνος, δύο κράτη» έχει πια γίνει «δύο κράτη, ένας στρατός», λόγω της στρατιωτικής συνεργασία στον άξονα Μπακού – Άγκυρας που είναι πια στενότατη.
Στιγμές… γέλιου μεταξύ Ερντογάν και Αλίεφ στη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα τον Οκτώβριο του 2022. Διαγώνια πίσω τους, με σοβαρό ύφος, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν (AP Photo/Darko Bandic)
«Η βαθιά ριζωμένη στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν, καθώς και οι συνεργασίες τους στα μέτωπα των στρατηγικών υποδομών, των σιδηροδρόμων και της ενέργειας φανερώνουν τη σημαντική παρουσία που έχει η Άγκυρα στον Νότιο Καύκασο», γράφουν οι Χαμιντρεζά Αζίζι και Ντάρια Ισατσένκο σε ανάλυσή τους για το Κέντρο Εφαρμοσμένων Τουρκικών Σπουδών (CATS) του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων SWP.
Τα έργα και τα ντιλ
«Κι ενώ το Μπακού μπορεί να βασιστεί στην Άγκυρα για την ενίσχυση των στρατιωτικών του δυνατοτήτων (σ.σ. το πλούσιο σε υδρογονάνθρακες Αζερμπαϊτζάν ξεχωρίζει ως ένας από τους καλύτερους πελάτες της “made in Turkiye” αμυντικής βιομηχανίας καθώς έχει αγοράσει από την Τουρκία σχεδόν τα πάντα: drones, πυρομαχικά, τεθωρακισμένα, πυροβόλα όπλα, εκτοξευτές πυραύλων, συστήματα παρακολούθησης κ.ά.), η Άγκυρα από την άλλη πλευρά βλέπει το Μπακού ως απαραίτητο σημείο εισόδου προς τον Νότιο Καύκασο και την Κεντρική Ασία», σημειώνουν οι αναλυτές του SWP, απαριθμώντας, για του λόγου το αληθές, μια σειρά από ήδη υπάρχουσες στρατηγικές συνδέσεις όπως είναι εκείνες
– της σιδηροδρομικής γραμμής Μπακού – Τιφλίδας – Καρς,
– του πετρελαιαγωγού Μπακού – Τιφλίδας – Τσεϊχάν,
– και των αγωγών φυσικού αερίου Μπακού – Τιφλίδας – Ερζερούμ και TANAP,
ενώ δεν περνούν απαρατήρητα και τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Τουρκίας, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργίας που διεξάγονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο διάδρομος του Ζανγκεζούρ
Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν ωστόσο, δεν έχουν κοινά σύνορα, καθώς χωρίζονται γεωγραφικά από το σιιτικό Ιράν και τις χριστιανικά κράτη της Αρμενίας και της Γεωργίας, από χώρες δηλαδή που δεν ανήκουν στον «Οργανισμό Τουρκικών Κρατών» ούτε πρόκειται ποτέ να ενταχθούν σε αυτόν. Η Τουρκία «αγγίζει» όμως γεωγραφικά τον αζερικό (και διεθνώς αναγνωρισμένο ως αζερικό) θύλακα του Ναχιτσεβάν που βρίσκεται εντός των συνόρων της Αρμενίας.
Με μπλε χρώμα ο διάδρομος του Ζανγκεζούρ, με κόκκινο η συνέχειά του προς την Τουρκία μέσω Ναχιτσεβάν (πηγή: TRT World)
Πώς θα μπορούσαν η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να «ενωθούν»; Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μέσω του διαδρόμου του Ζανγκεζούρ. Μέσα από έναν διάδρομο δηλαδή που θα ενώνει το Αζερμπαϊτζάν με το Ναχιτσεβάν περνώντας μέσα από τα εδάφη της νότιας Αρμενίας.
Για να αποκτήσει όμως υπόσταση ένας τέτοιος διάδρομος, θα πρέπει να έχει προηγουμένως δώσει το πράσινο φως και η Αρμενία…
Γιώργος Σκαφιδάς
30/9/2023
Αυτή την ομερτά θα την πληρώσουμε όλοι…
Η λυκοφιλία της Φον ντερ Λάιεν με τον Ιλχάμ Αλίγιεφ και το Αζερμπαϊτζάν, και η απέραντη τραγωδία των Αρμενίων.
Ο ιθύνων νους είναι ο ίδιος και απαράλλακτος ακόμα και σήμερα: Οι Τούρκοι. Αυτή η νέα οθωμανική αυτοκρατορία, η κατά τον αείμνηστο Νεοκλή Σαρρή οσμανική πραγματικότητα, που επιβάλλει γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, αλλαγές συνόρων, αναθεωρήσεις συνθηκών, μετακινήσεις πληθυσμών, σφαγές, λεηλασίες, απειλές.
Εκεί, στο ιστορικό Αρτσάχ, με εμπροσθοφύλακες τους Αζέρους και το καθεστώς Αλίγιεφ, ο οποίος με ρωσοτουρκικές πλάτες, ισραηλινά όπλα, την ατολμία της αρμενικής ηγεσίας και την ομερτά ολόκληρης (ναι, ολόκληρης) της Δύσης, προχωρά σε μια ιστορική αναθεώρηση, απειλώντας έναν ολόκληρο λαό με εθνοκάθαρση.
Το Αρτσάχ, αυτή η ιστορική περιοχή με τον αρμενικό πληθυσμό, θυσιάζεται για άλλη μια φορά ώστε να μην κοπεί η κλωστή της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν.
- Έτσι, η Τουρκία, μητέρα των Αζέρων και φίλη της Ρωσίας, απολαμβάνει ρόλο ρυθμιστή στη μεταφορά φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, έστω κι αν νομίζουμε ότι ασχολείται μόνο με τη δική μας Ανατολική Μεσόγειο.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, η τουρκοαζερική συμμαχία προκάλεσε αποκλεισμό στο Αρτσάχ, δίχως να αντιδράσει η λαλίστατη Δύση, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ελλάδα, η Κύπρος και από τις 19 Σεπτεμβρίου άρχισε την εκστρατεία εθνοκάθαρσης, με βομβαρδισμούς στο Στεπανακέρτ ώστε να εξαλείψει τον αρμενικό πληθυσμό και να μην υπάρχει δικαιολογία για την αμφισβήτηση των τετελεσμένων.
Το πλέον δυστυχές είναι που αυτές οι εικόνες δεν φαίνεται να συγκινούν ούτε την Αθήνα ούτε τη Λευκωσία, δυο εν δυνάμει πιστές αδελφές του Ερεβάν και του αδελφού αρμενικού λαού.
Υπό την ψευδαίσθηση μιας κοινής ευρωπαϊκής αντιμετώπισης, στη βάση της συμφωνίας με το Αζερμπαϊτζάν για το φυσικό αέριο, Ελλάδα και Κύπρος τηρούν μια ομερτά που θα την πληρώσουμε όλοι. Κι όπως τις ηγεσίες της υπόλοιπης Δύσης, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η αλληλεγγύη στην Αρμενία μόνο δεν είναι εθιμοτυπική ή παραδοσιακή συνθήκη λόγω ιστορικών σχέσεων των λαών μας, μα και μια δήλωση για έναν σαφή διαχωρισμό από την «οσμανική πραγματικότητα» που ξεκινά από την Άγκυρα, το Μπακού, το Αρτσάχ και δεν έχει τη διάθεση να αφήσει τους λαούς της περιοχής να ζήσουν όπως θέλουν.
Τους Έλληνες, τους Αρμένιους, τους Κούρδους, τους Βαλκάνιους και όποιον άλλον μπει εμπόδιο στα γενοκτονικά σχέδιά τους.
Σε πρόσφατη διεθνή έκθεση αμυντικής βιομηχανίας που έγινε στο Λονδίνο, από ελληνικής πλευρά μετείχαν μόνον δύο ιδιωτικές ελληνικές εταιρείες του ομίλου EFA. Η κρατική μας βιομηχανία εκκωφαντικώς απούσα. Σε μια εποχή που η Ευρώπη αναζητεί πυρομαχικά πυροβολικού και χρηματοδοτεί επενδύσεις για την παραγωγή τους, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (πρώην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ) δεν έδειξαν ενδιαφέρον να ευρεθούν σε ένα διεθνές forum όπου αυτά τα ζητήματα θα ευρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των συζητήσεων και της ανταλλαγής προτάσεων. Αλλά γιατί απορούμε;
ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
ΠΗΓΗ ΕΣΤΙΑ
Η διοίκησις των ΕΑΣ είχε «σοβαρότερη» απασχόληση! Την περασμένη Τρίτη εκδικάσθηκε στο Εφετείο αίτησις του υπουργείου Οικονομικών κατά της εταιρείας προκειμένου να αποδοθεί αμέσως ο χώρος του εργοστασίου του Υμηττού στο δημόσιο για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες δημιουργίας του Πάρκου Υπουργείων που έχει εξαγγελθεί. Ενός σχεδίου που μάλλον σε Πάρκο Φάντασμα εξελίσσεται. Είναι αστείο βέβαια να στρέφεται κατά των ΕΑΣ το υπουργείο Οικονομικών το οποίο είναι ο βασικός μέτοχος της εταιρείας! Ως ιδιοκτήτης φέρει και αυτό ευθύνη για το γεγονός ότι επί 30 μήνες, όχι μόνον ο χώρος δεν έχει αποδοθεί, αλλά δεν έχουν αρχίσει καν οι διαδικασίες μετεγκαταστάσεως του εργοστασίου μεταλλικών μερών οβίδων πυροβολικού.
Κατά τα λοιπά φέραμε στον Υμηττό εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για να δουν που θα (!) μπορούσαμε να βάλουμε μπροστά γραμμή παραγωγής πυρομαχικών. Έτσι όπως πάμε θα τελειώσει ο πόλεμος της Ουκρανίας θα εκλείψει η ανάγκη παραγωγής πυρομαχικών και εμείς ακόμη θα συζητάμε τι θα κάνουμε με τα ΕΑΣ και το εργοστάσιο του Υμηττού. Να θυμίσουμε, επ’ ευκαιρία ότι οι εξαγγελίες για «αξιοποίηση» του χώρου των εργοστασίων του Υμηττού είχαν γίνει από τον Πρωθυπουργό τον Απρίλιο του 202;, χρησιμοποιώντας μάλιστα την παραπλανητική έκφραση «πρώην ΠΥΡΚΑΛ», λες και επρόκειτο για εργοστάσιο που δεν ήταν εν λειτουργία. Ετέθη όμως εκτός λειτουργίας από την επομένη των εξαγγελιών. Κατά τα λοιπά θέλουμε σε αυτήν την χώρα ανάπτυξη και εξαγωγές!
Όπως δε προκύπτει από ανακοίνωση του σωματείου η διοίκησις των ΕΑΣ, ούτε στο δικαστήριο έκανε παρέμβαση (ενώ έκανε ακόμη και ο ΔΕΔΔΗΕ) κάτι που δημιουργεί την εντύπωση ότι πλέον ιστορική αμυντική βιομηχανία της χώρας, το εργοστάσιο που υποστήριξε τον νικηφόρο αγώνα των Ελλήνων το 1940-41, αντιμετωπίζεται με απαξιωτική αδιαφορία. Παραθέτουμε λοιπόν την άκρως αποκαλυπτική ανακοίνωση των εργαζομένων των ΕΑΣ στον Υμηττό:
«Στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών εκδικάστηκε η αίτηση του Δημοσίου για απαλλοτρίωση του εργοστασίου των Ε.Α.Σ. στον Υμηττό και η απαίτηση για άμεση απομάκρυνση του, χωρίς– 30 μήνες μετά την εξαγγελία για «κυβερνοπάρκο» στη θέση του μοναδικού εργοστασίου παραγωγής μεταλλικών μερών πυρομαχικών – να έχει υπάρξει έστω πρόβλεψη για μετεγκατάσταση του. Στους 30 αυτούς μήνες, η Διοίκηση των Ε.Α.Σ.:
– ΔΕΝ έχει εισηγηθεί στο Διοικητικό της Συμβούλιο κανένα πλάνο για το νέο επιχειρηματικό τοπίο όπως διαμορφώνει η ετσιθελική απόφαση του Πρωθυπουργού για πάρκο υπουργείων αντί της αμυντικής βιομηχανίας,
– ΔΕΝ έχει κάνει κανέναν σχεδιασμό για τη μετεγκατάσταση,
– ΔΕΝ έχει ξεκινήσει κανένα έργο υποδομής για την τεράστια, λόγω όγκου των μηχανημάτων, μετακίνηση τους,
– ΔΕΝ έχει ενημερώσει τους εργαζόμενους για τη τύχη μας, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και τις δραματικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα μας λόγω της μετακίνησης μας κάπου, που ακόμα δεν γνωρίζουμε.
Στο χθεσινό (η ανακοίνωσις εξεδόθη την περασμένη Τετάρτη) Εφετείο, το Σωματείο μας παρενέβη όπως όφειλε υπέρ της διατήρησης της παραγωγικής δυνατότητας του εργοστασίου του Υμηττού και της συνέχισης τροφοδότησης της εφοδιαστικής αλυσίδας των Ενόπλων μας Δυνάμεων και υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων που εκπροσωπεί. Τονίσαμε τον Εθνικό στρατηγικό χαρακτήρα της εταιρίας, απέναντι στο δήθεν στρατηγικό χαρακτήρα του real estate…! Παρενέβη ακόμα και ο ΔΕΔΔΗΕ υπέρ της απόρριψης της αίτησης απαλλοτρίωσης, διότι η κατάργηση του υποσταθμού που υπάρχει στην προς απαλλοτρίωση έκταση θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ηλεκτροδότηση της περιοχής.
ΔΕΝ παρενέβη όμως η Διοίκηση των Ε.Α.Σ., ούτε για να ζητήσει έστω παράταση των διαδικασιών απαλλοτρίωσης αλλά και ούτε να απαιτήσει υψηλότερο τίμημα για την απαλλοτρίωση, το οποίο ανέρχεται σε μόλις 31 εκ. € για έκταση 155 στρεμμάτων., τη στιγμή που οι εμπορικές αξίες της περιοχής κυμαίνονται από 1.100 έως 1.350 € ανά στρέμμα…! Δεν ένοιωσε η Διοίκηση των Ε.Α.Σ. ότι θίγονται τα οικονομικά συμφέροντα της εταιρίας;
Δεν αντιλαμβάνεται η Διοίκηση των Ε.Α.Σ. ότι η εταιρία με την ολοκλήρωση της πράξης απαλλοτρίωσης, χάνει τουλάχιστον 70 εκ. € από τη μη πώληση απαραίτητων πυρομαχικών για τη χώρα μας, την Ε.Ε. και τον ΝΑΤΟ; Είναι κρίμα για μια τέτοια εταιρία Εθνικού σκοπού και στρατηγικού χαρακτήρα, στην πιο δύσκολη θέση που την οδηγούν οι πολιτικές απαξίωσης – όπως είναι η απαλλοτρίωση του μεγαλύτερου παραγωγικά εργοστασίου της – να είναι κατώτερη των περιστάσεων». Πολύ φοβούμεθα ότι με την υπόθεση των ΕΑΣ κάποια ημέρα θα πρέπει να ασχοληθεί πολύ πιο ουσιαστικά η Δικαιοσύνη….
2/10/2023
https://www.defence-point.gr/news/ena-fantasma-poy-legetai-ellinika-amyntika-systimata
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελένη Γαβριήλ: ''«Πακέτο» εκατομμυρίων από την Ευρώπη για ελληνική παραγωγή πυρομαχικών.'' (5/5/2023)
Γιάννης Νικήτας:''Οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες ελληνικές αμυντικές εταιρείες με συστήματα απαραίτητα για τις Ελληνικές Ένοπλές Δυνάμεις: Παρουσιάζουν νέα συστήματα και κερδίζουν έδαφος σε διεθνές επίπεδο.'' (2/10/2023)
Σάββας Δ. Βλάσσης: ''Διώχνοντας τις επενδύσεις αμυντικής βιομηχανίας στην χώρα.'' (29/9/2023)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ -ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Νέο αεροπορικό ισοζύγιο στο Αιγαίο: Ελληνικά F-35A εναντίον τουρκικών Kaan.
Αζερμπαϊτζάν: Θα συνεργαστεί με την Τουρκία στο μαχητικό Kaan.
ΕΞΕΛΙΞΗ: Και το Πακιστάν «μπαίνει» στο πρόγραμμα του τουρκικού μαχητικού Kaan