Παίζοντας με τη θητεία και τις Ένοπλες Δυνάμεις ...
Παίζοντας με τη θητεία και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος ομιλούν με περίσσεια ευκολία περί αποτροπής της Τουρκίας και ταυτόχρονα εκφράζουν απόψεις για την στρατιωτική θητεία οι οποίες αναιρούν πλήρως τον πρώτο τους ισχυρισμό.
Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Κος Σ. Κασσελάκης, σύμφωνα με δήλωσή του εκπροσωπεί την «πατριωτική αριστερά» και συντάσσεται με την αποτροπή έναντι της Τουρκίας. Θέτει εν τούτοις θέμα καταργήσεως της θητείας και μετατροπής της σε κοινωνική θητεία ενώ στην πρώτη γραμμή θα ευρίσκονται μόνιμα στελέχη. Όταν το κράτος πασχίζει μετά βίας να προσλάβει λίγες χιλιάδες νοσηλευτών και πυροσβεστών, δύναται άραγε να προσλάβει κατ’ ελάχιστον 250.000 μονίμους στις ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ), οι οποίοι προβλέπεται να ανακαλούνται από την εφεδρεία σε περίπτωση συγκρούσεως με την Τουρκία; Εάν όχι οι εναλλακτικές λύσεις είναι είτε να επιστρατεύσει αστράτευτους και ανίδεους νέους της «κοινωνικής θητείας» είτε να μειώσει τους αριθμούς των ΕΔ, με προφανή κατάρρευση της αποτροπής. Πέρα από αριθμούς η θητεία εκπέμπει το συνεκτικό πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα ότι η επιβίωση της Ελλάδος αποτελεί λαϊκή υπόθεση που αφορά κάθε ελληνική οικογένεια. Οι μόνιμοι αναλαμβάνουν την οργάνωση και την εκπαίδευση των Ελλήνων πολιτών, προκειμένου να πράξουν το ύψιστο καθήκον τους στα κοινά, όπως επιτάσσει ο όρκος τους από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Ο Υφυπουργός Άμυνας Κος Ι. Κεφαλογιάννης σε πρόσφατη συνέντευξή του υποστηρίζει ότι κοινός σκοπός του ιδίου και του ΥΠΕΘΑ Κου Δένδια είναι η θητεία (των μόλις 9 μηνών) να καταστεί ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος με επιμόρφωση και απόκτηση πιστοποιημένων γνώσεων και δεξιοτήτων. Προηγουμένως ο Κος Δένδιας ανεκοίνωσε ένα δαπανηρό πρόγραμμα επιδόσεως tablets στους στρατευμένους. Είναι βέβαιον ότι αμφότεροι γνωρίζουν καλά ότι μία αναμέτρηση με την Τουρκία δεν θα γίνει σε μορφή κουϊζ γνώσεων και δεξιοτήτων, ούτε με play station. Η αναμέτρηση θα κριθεί στο φρόνημα, το ηθικό, την γνώση του υλικού, την ετοιμότητα, την μαχητική ικανότητα ως αποτέλεσμα ρεαλιστικής και σκληρής εκπαιδεύσεως, στην οργάνωση, την διοίκηση, τους εξοπλισμούς, την τεχνολογία, τις ποσότητες και την υποστήριξη. Δυστυχώς η επιζήμια ασυνέχεια στις ΕΔ (όπως και στο υπόλοιπο κράτος) συνεχίζεται και ελλείψει στρατηγικής η εκάστοτε πολιτική ηγεσία θέτει δικά της «οράματα» αναιρούντα προηγούμενα και μετατρέποντας τα βήματα εμπρός σε διαρκές σημειωτόν.
Η ουσία στην θητεία είναι απλή αλλά ουδείς τολμά να την αγγίξει λόγω πολιτικού κόστους. Η οξεία υπογεννητικότητα κυρίως, καθώς και οι «σπουδές στο εξωτερικό» ή και οι «ανίκανοι θητείας» προκαλούν χαμηλή απόδοση στρατεσίμων σε αριθμούς. Όταν μία στρατιωτική μονάδα είναι βαρέως υποστελεχωμένη ο καθημερινός υποχρεωτικός φόρτος εργασίας (π.χ. ασφάλεια, συντήρηση, σίτιση κ.λπ.), απαιτεί την αξιοποίηση και του τελευταίου στρατιώτη, αφήνοντας ελάχιστο χρόνο για εκπαίδευση. Η εννεάμηνη θητεία κρίνεται ως χρονικά ανεπαρκής για την επιχειρησιακή εκπαίδευση του προσωπικού. Ορισμένες θέσεις υπηρεσίας στρατευσίμων (π.χ. γραφεία σε επιτελεία, αποθήκες, ΚΨΜ κ.λπ.) δεν παρέχουν ευκαιρίες επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως. Επιπλέον δεν υπάρχει ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σύστημα εκπαιδεύσεως εφέδρων με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των πρώην στρατευμένων να χάνουν σταδιακά την επαφή με τις ΕΔ.
Εάν κάποιος Υπουργός Άμυνας θα ήθελε πραγματικά να αφήσει την σφραγίδα του, θα έπρεπε να κινηθεί στις ακόλουθες κατευθύνσεις:
- Αύξηση θητείας βάσει επιχειρησιακών απαιτήσεων. Θητεία από 18 -19 ετών (δυνατότητα συμμετοχής σε πανελλήνιες, εκτέλεση θητείας και έπονται οι σπουδές).
- Υποχρεωτική συμμετοχή των θηλέων στην θητεία (εξαίρεση για τις μητέρες). Μικρό μέρος της θητείας τους, δυνατόν να είναι κοινωνική εργασία. Σκοπός του μέτρου είναι η στελέχωση των μονάδων πρώτης γραμμής να φθάνει το 100%, καθώς και η εφαρμογή της ισότητος των φύλων.
- Προσδιορισμός και καταγραφή (check of list) των κατ’ ελάχιστον απαιτήσεων γνώσεων και επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως ανά μήνα θητείας (αναλόγως ειδικότητος) και αυστηρή εφαρμογή αυτών, ανεξαρτήτως τόπου και υπηρεσίας του στρατευμένου.
- Θέσπιση και εφαρμογή αποτελεσματικού συστήματος εκπαιδεύσεως του συνόλου της εφεδρείας (υπάρχουν αρκετά μοντέλα προς μίμηση σε σειρά κρατών).
- Αύξηση λειτουργικών δαπανών των ΕΔ, ώστε να καλύπτονται τα ανωτέρω (αύξηση θητείας, εκπαίδευση στρατευσίμων, σύστημα εκπαιδεύσεως εφεδρείας κ.λπ.).
- Να εξετασθούν θέματα σταδιοδρομίας (βαθμοί, εξέλιξη, υπηρεσίες, απολαβές αξιωματικών και υπαξιωματικών) ΕΔ ετέρων ευρωπαϊκών κρατών και να γίνουν σχετικές μεταρρυθμίσεις.
- Γενναίες δαπάνες κατά προτεραιότητα στα επόμενα 15 έτη στο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ΕΔ, στην επένδυση σε έρευνα και καινοτομία και στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Σύντομα μέρος των δαπανών θα επιστραφεί και νέοι επιστήμονες θα παραμείνουν στην χώρα, εάν η αμυντική τεχνολογία αντιμετωπισθεί ως αναπτυξιακός πυλώνας.
Στα ανωτέρω θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να συνδράμει καθοριστικά με την αύξηση των ωρών στις ανθρωπιστικές σπουδές. Τα μαθήματα γλώσσας, Ιστορίας, φιλοσοφίας θα πρέπει να είναι κύρια μαθήματα σε όλες τις βαθμίδες. Σκοπός είναι η γαλούχηση ενσυνειδήτων Ελλήνων πολιτών. Άνευ των μαθημάτων αυτών ο νέος Έλληνας δυνατόν να είναι άριστος τεχνοκράτης αλλά να αγνοεί το παρελθόν και το παρόν του, να μην διαθέτει συλλογική εθνική συνείδηση και κατά συνέπεια να μην έχει κίνητρο να στρατευθεί αφού θα είναι απλώς ένας παγκοσμιοποιημένος «πολίτης του κόσμου». Η μερική έστω επάνοδος των ανθρωπιστικών σπουδών (με κατάλληλους διδάσκοντες εκπαιδευτικούς) θέτει αξίες και πρότυπα τέτοια ώστε να ελαχιστοποιείται η εγκληματική και επικίνδυνη βία των ανηλίκων και η νεανική τους ενέργεια να διοχετεύεται προς δημιουργικές κατευθύνσεις.
Η στρατιωτική ισχύς δεν απαιτείται μόνο στις κρίσεις και τους πολέμους. Σε καιρό ειρήνης ουδείς διπλωμάτης δύναται να διαπραγματευθεί σοβαρά επί εθνικών θεμάτων, εάν πίσω του δεν υπάρχει αποτρεπτική στρατιωτική ισχύς. Στην αποτροπή συμβάλλουν ασφαλώς και οι συμμαχίες αλλά μόνο με την εθνική στρατιωτική ισχύ είναι δυνατόν να χαραχθεί εθνική στρατηγική (διαφορετικά η δήθεν εθνική στρατηγική θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκάστοτε «προστατών», λόγω εξαρτήσεως). Η αποτροπή δεν αποτελεί σχετικό μέγεθος ώστε να καθίσταται αντικείμενο καπηλείας. Έχω επισημάνει και στο παρελθόν ότι για την απειλή της Τουρκίας, αποτροπή υπάρχει όταν πληρούνται ταυτόχρονα τα ακόλουθα:
- Οι ημέτερες δυνάμεις επί της Κύπρου αντιμετωπίζουν επιτυχώς τις αντίπαλες δυνάμεις επί της νήσου.
- Οι αεροναυτικές δυνάμεις Ελλάδος και Κύπρου απαγορεύουν την ενίσχυση της Κύπρου από την Τουρκία.
- Οι ΕΔ αντιμετωπίζουν επιτυχώς τις τουρκικές δυνάμεις στο Αιγαίο, Ιόνιο, Κρητικό και Έβρο.
- Οι ΕΔ διασφαλίζουν την ασφάλεια στα βόρεια σύνορα και στο εσωτερικό της χώρας με την συνδρομή των Σωμάτων Ασφαλείας.
Οτιδήποτε λιγότερο των ανωτέρω δεν συνιστά αποτροπή, όσο
και εάν κραυγάζουμε, όσο και εάν φαντασιωνόμαστε αφού αποτροπή συνιστά
αυτό που πιστεύει ο αντίπαλος ότι είμαστε. Με
απειλή την Τουρκία, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Στο μείζον αυτό εθνικό
θέμα κάθε ορθή επιλογή ενέχει πολιτικό κόστος. Στα δύσκολα όμως
κρίνονται οι άξιες πολιτικές ηγεσίες. Ο πραγματικός ηγέτης δεν χαϊδεύει
ώτα, ούτε καθίσταται διαχειριστής των δημοσκοπήσεων της κοινής γνώμης.
Εάν ο Ε. Βενιζέλος απεφάσιζε βάσει δημοσκοπήσεων η Ελλάς δεν θα είχε
συμμετάσχει στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α’ΠΠ. Ο ηγέτης αυτός,
που είχε μεταφράσει τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του ρεαλιστού Θουκυδίδου,
είχε ως μοναδικό γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και προχώρησε σχεδόν
τυχοδιωκτικά σέρνοντας πίσω του τον λαό και όχι συρόμενος από αυτόν,
δημιουργώντας έτσι την νέα Ελλάδα του Αιγαίου με τα νέα χερσαία σύνορα
πολύ πέραν της Θεσσαλίας. Εναπόκειται στις σύγχρονες πολιτικές ηγεσίες
αναλόγως του σθένους των, να υιοθετήσουν την ορθή κατεύθυνση ενεργειών
πριν είναι αργά.
Βασίλης Μαρτζούκος
Aντιναύαρχος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
https://www.militaire.gr/paizontas-me-ti-thiteia-kai-tis-enoples-dynameis-v-martzoykos/