Τραγωδία των Τεμπών: Ο Νόμος περί ευθύνης υπουργών και η ενοχή του κράτους των πελατών.
Ακόμη και αν το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη οφειλόταν στις εγκληματικές παραλήψεις του προσωπικού του ΟΣΕ, ο τρόπος που το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση και η ελληνική πολιτεία καταδεικνύει τις χρόνιες παθογένειες του κράτους δικαίου.
Ο χώρος όπου έλαβε χώρα ένα τραγικό δυστύχημα με 57 νεκρούς αντί να αποκλειστεί, έτσι ώστε οι αρμόδιες υπηρεσίες να ερευνήσουν εξονυχιστικά για στοιχεία, όχι μόνο ήταν αφύλακτος αλλά μπαζώθηκε στα γρήγορα και χτίστηκε και ένα εκκλησάκι.
Από την αρχή αυτής της ιστορίας διακινείται το σενάριο πως η εμπορική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε με την επιβατική έφερε παράνομα κάποιο επικίνδυνο εύφλεκτο χημικό φορτίο.
Τα βίντεο από τις κάμερες του σταθμού στο οποίο υποτίθεται πως φορτώθηκε αυτό το φορτίο, δεν υπάρχουν γιατί σβήστηκαν για να εγγραφούν νεότερα (αθάνατο ελληνικό δημόσιο).
Καθώς υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως ευθύνες φέρουν και δυο υπουργοί λόγω καθυστερήσεων του εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου, η ευρωπαϊκή εισαγγελία θέλησε να φέρει τους κ. Κ. Καραμανλή και Σπίρτζη ως τους τελευταίους αρμόδιους υπουργούς ενώπιον της δικαιοσύνης. Στην Ελλάδα όμως οι πολιτικοί δια μέσω του νόμου περί ευθύνης υπουργών έχουν ασυλία από τη δικαιοσύνη.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή, όπως φαντάζομαι και σε άλλες ολιγαρχίες ή μπανανίες, μόνο η Βουλή μπορεί να διώξει νυν και πρώην μέλη μιας κυβέρνησης. Το γεγονός πως όλες οι εξεταστικές επιτροπές που έχουν συσταθεί μοιάζουν με παρωδία δικαιοσύνης δεν συγκινεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Σίγουρα φταίνε οι ανεκδιήγητοι σταθμάρχες που εκτός από τις απαραίτητες ικανότητες δεν είχαν και καμιά αίσθηση των ευθυνών τους. Κάποιοι φταίνε όμως γιατί βρίσκονταν αυτοί σε θέσεις ευθύνης και όχι κάποιοι περισσότερο υπεύθυνοι και με περισσότερες ικανότητες.
Τα αίτια και οι συνέπειες του τραγικού συμβάντος στα Τέμπη δεν διαφέρουν με εκείνα στο Μάτι όπου υπήρξαν διπλάσιοι νεκροί και από το ναυάγιο του "Eξπρές Σάμινα" το 2000 όπου πνίγηκαν 81 άτομα.
Τα δυστυχήματα αυτά κατά ένα μεγάλο μέρος αποτελούν συνέπειες των δομικών προβλημάτων του ελληνικού δημοσίου και του ευρύτερου τομέα του. Η αναξιοκρατία λόγω κομματοκρατίας και πελατοκρατίας σε όλη την ιεραρχία του ελληνικού δημοσίου και τα λάθος κίνητρα αποτελούν την πηγή του προβλήματος.
Επιπλέον, όταν μια κυβέρνηση ή έστω και ένας υπουργός της ίδιας κυβέρνησης αλλάζει, πολλές συμβάσεις ανάθεσης έργων ακυρώνονται και επαναδιατυπώνονται. Σαν αιτιολόγηση συνήθως προβάλλεται κάποια βελτίωση. Πολλοί υποπτεύονται όμως πως το βασικό κίνητρο αφορά την ευκαιρία για διαφθορά.
Με τον τρόπο αυτό κάποια έργα υλοποιούνται με καθυστέρηση δεκαετιών.
Το κράτος και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας συχνά, ακόμη και σε θέσεις ευθύνης, προωθεί τους ημετέρους των συνδικαλιστών και των πολιτικών που συνδιοικούν με το αζημίωτο.
Το αποτέλεσμα είναι πως συχνά σε καίριες θέσεις βρίσκονται ακατάλληλα άτομα τα οποία σε κρίσιμες καταστάσεις δεν μπορούν να επιδείξουν αποτελεσματική διαχείριση.
Συχνά για να καταλάβουμε τι συμβαίνει στη χώρα μας πρέπει να ψάξουμε τι λένε οι ξένοι, που μας βλέπουν απ’ έξω χωρίς τα διαθλαστικά της πραγματικότητας γυαλιά που φοράμε εμείς στο εσωτερικό.
Πριν από λίγες μέρες η γερμανική Frankfurter Allgemeine έγραφε πως: "Η γενικότερη εκτίμηση είναι πως το δυστύχημα ήταν αποτέλεσμα μίας σειράς βαθιά ριζωμένων αποτυχιών του συστήματος, από τις οποίες η Ελλάδα υποφέρει εδώ και καιρό, όπως είναι η διαφθορά, ο νεποτισμός, η τσαπατσουλιά, οι πεπαλαιωμένες δομές και η σχετική με τις αρμοδιότητες σύγχυση που επικρατεί στις δημόσιες υπηρεσίες".
Το τραγικότερο όλων είναι η συμπεριφορά ημών των ιδίων ως πολιτών, όπου κάποιοι ενώ κραύγαζαν για το Μάτι, σιωπούν για τα Τέμπη και τούμπαλιν.
Ο Κ. Σημίτης μετά το ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" είχε αναφέρει τη
φράση, "αυτή είναι η Ελλάδα" με λύπη 25 χρόνια μετά δεν φαίνεται να
έχουν αλλάξει πολλά πράγματα.
Κώστας Στούπας
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3777859/i-enoxi-tou-kratous-ton-pelaton/
6/3/2024
Η Τραγωδία των Τεμπών είναι ένα θλιβερό γεγονός, που εκθέτει την αξιοπιστία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ο πολίτης, σήμερα, μπορεί να αισθάνεται ασφαλής από τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης;
Η τραγωδία νομοτελειακά θα συνέβαινε! Η ανακοίνωση της Κομισιόν στις 15-2-2023 ανέφερε ότι η απόφαση για την παραπομπή της χώρας μας ελήφθη επειδή η Ελλάδα δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της οδηγίας για τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου (2012/34 ΕΕ). Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν περίμεναν την τραγωδία για να κινητοποιηθούν...
Ένα χρόνο μετά, στις 7-2-2024, έρχεται το Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για το κράτους δικαίου στην Ελλάδα, που μεταξύ των άλλων διαπιστώνει ότι η δικαστική έρευνα για την τραγωδία στα Τέμπη στερείται πολιτικής αμεροληψίας σημειώνοντας την άρνηση του κοινοβουλίου να διεξαγάγει έρευνα για δύο πρώην υπουργούς Μεταφορών, όπως ζήτησε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.
Ο πολίτης σήμερα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής από τη δημόσια διοίκηση;
Στη σιδηροδρομική γραμμή των Τεμπών πέραν από τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών "εκτροχιάστηκε" και το συνταγματικό δικαίωμα του νόμιμου ή φυσικού δικαστή, ήτοι κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του τον δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος (άρθρο 8 Σ.).
Διάχυτη είναι η αντίληψη, ότι οι πραγματικοί ένοχοι δεν θα τιμωρηθούν και... τη νύφη θα πληρώσουν κάποιοι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, διότι κατά τα λοιπά όλα λειτουργούσαν άψογα!
Τα κόμματα είναι ανάγκη να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων! Με αίσθημα εθνικής ευθύνης επιβάλλεται μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών να τροποποιήσουν τον Νόμο περί ευθύνης υπουργών, ώστε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο να τον έχει ο νόμιμος ή φυσικός δικαστής. Διαφορετικά η ποινική αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών θα εξαρτάται από τη συγκυριακή σύνθεση των κοινοβουλευτικών επιτροπών δηλ. από την εκάστοτε κοινοβουλευτική δύναμη του κάθε κόμματος.
Σε καμία σύγχρονη δημοκρατία η δικαιοσύνη δεν πρέπει να απονέμεται στα ζητήματα περί ευθύνης υπουργών με βάση την κοινοβουλευτική δύναμη του κάθε κόμματος! Κανένας πρώην υπουργός δεν πρέπει να επικαλείται την "πανηγυρική" επανεκλογή του στο Κοινοβούλιο ως εξαγνισμό του για τις τυχόν ευθύνες του. Οι εκλογές δεν επιτρέπεται να γίνονται "Κολυμβήθρα του Σιλωάμ"! Η ψήφος του κυρίαρχου λαού δεν απονέμει δικαιοσύνη!
Ευάγγελος Κ. Αλεξόπουλος
Δικηγόρος-Πτυχ.Πολιτ.Επιστ.
& Δημ. Διοικ. του ΕΚΠΑ
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3777859/i-enoxi-tou-kratous-ton-pelaton/
6/3/2024
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
από την τραγωδία των Τεμπών.
Στο πλαίσιο του «συλλογικού πένθους» ενίοτε ο θυμός γίνεται οργή. Ουδείς πρέπει να το λησμονήσει…
Πολλές είναι οι φορές που ένα γεγονός συνταράσσει το πανελλήνιο. Ελάχιστες, όμως, που ο ατομικός πόνος μετατρέπεται σε «συλλογικό». Η απόγνωση και η θλίψη μετατρέπεται σε κοινό αίσθημα. Στη θλιβερή πρώτη επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών, πολλοί βιώσαμε αυτό το αίσθημα.
Η νεανική ηλικία των θυμάτων, ο τρόπος θανάτου τους, η παταγώδης αποτυχία του κράτους να οργανώσει ασφαλείς σιδηροδρομικές μεταφορές, η υπερχειλίζουσα λαμογιά που αναδύθηκε μέσα από τις καμένες λαμαρίνες των τρένων που θύμισαν αμαρτωλές συμβάσεις, η έλλειψη ατομικής ευθύνης και ενσυναίσθησης ανθρώπων στους οποίους ανατέθηκε κομβικός ρόλος (υπηρεσιακός, επιχειρησιακός, πολιτικός ή άλλος), η προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών και η συλλογική αποτυχία ενός ανερμάτιστου πολιτικού συστήματος συνάρθρωσαν ένα παλλαϊκό αίτημα που μάλλον θα μείνει ευχή («ποτέ ξανά»), ενώ την ίδια ώρα συνέβαλλαν στην απαιτούμενη συλλογική αυτογνωσία που προϋποθέτει το «συλλογικό πένθος».
Το τελευταίο δεν είναι μόνο μία «ψυχική πληγή» - για ανθρώπους μάλιστα που δεν γνωρίζαμε προσωπικά - αλλά και μία εσωτερική διεργασία, ένας «θεραπευτικός πόνος» που μας επιτρέπει να βιώσουμε ένα διαφορετικό εύρος συναισθημάτων. Το ατομικό πένθος συνοδεύεται πάντα από έντονη θλίψη, άγχος, ανησυχία, φόβο, απογοήτευση, θυμό. Το συλλογικό πένθος προϋποθέτει αυτά και ακόμη περισσότερα. Απαιτεί να χυθεί άπλετο φως στις αιτίες του δυστυχήματος, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι, να δημιουργηθούν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες να μην ξαναϋπάρξουν τέτοιες τραγωδίες και κυρίως να διαψευσθεί η αίσθηση ότι είμαστε πολίτες ενός αποτυχημένου κράτους (failed state). Ότι δεν βιώνουμε συνθήκες συλλογικής αποτυχίας. Ότι κάτι καλύτερο μπορούμε να προσδοκούμε στο μέλλον…
Πόσα από τα ανωτέρω αντιλήφθηκαν οι πολιτικοί ταγοί μας όταν συμμετείχαν στην πορεία για τα Τέμπη βγάζοντας, χαμογελαστοί, φωτογραφίες μεταξύ τους;
Πόσα από τα ανωτέρω αντελήφθησαν τα εργατικά συνδικάτα όταν μπέρδεψαν το κεντρικό μήνυμα προβάλλοντας σχεδόν αποκλειστικά στενά συντεχνιακά αιτήματά τους καλώντας τον κόσμο σε απεργία;
Πόσα από τα ανωτέρω αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση όταν συνομολογεί ότι υπάρχουν κενά και παραλείψεις στη μέχρι τώρα ανακριτική πορεία της υπόθεσης και θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες και εξειδικευμένες εξετάσεις σε εργαστήρια του εξωτερικού; (άλλη μια απόδειξη «αποτυχημένου κράτους» ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχα «εξειδικευμένα εργαστήρια» στη χώρα μας).
Πόσα από τα ανωτέρω αντιλαμβάνεται το πολιτικό προσωπικό, συλλήβδην, όταν ένα χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, ο ΟΣΕ παραμένει υποστελεχωμένος (λείπουν τα 2/3 των οργανικών θέσεων !!!) και η απαιτούμενη τεχνολογία ασφαλείας δεν έχει εγκατασταθεί σε όλους τους συρμούς και στο σιδηροδρομικό δίκτυο;
Στο πλαίσιο του «συλλογικού πένθους» ενίοτε ο θυμός γίνεται οργή. Ουδείς πρέπει να το λησμονήσει…
Αργύρης Αργυριάδης, Αρθρογράφος
Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής
& Διαχειριστής Αφερεγγυότητας
https://www.huffingtonpost.gr/entry/mathemata-poe-den-lavame-apo-ten-trayodia-ton-tempon_gr_65e5a8b7e4b013678e1601c1
05/03/2024