"Με το δάχτυλο στη σκανδάλη"...
Θανάσης Κ.
28/5/2024
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0ph7UyGSk5hoW5uoEaAZRbhHSe9ACVkdsftB5y1VY2HVTw1b4yzvAc4sYKqgtcgywl&id=100070271375641
1.
Πολεμικό Ναυτικό: Σκληρές αλήθειες και η πικρή πραγματικότητα – Τέσσερα χαμένα χρόνια για να επιστρέψουμε στον σχεδιασμό του 2020.
Τέσσερα χαμένα χρόνια. Αυτή είναι η πλέον χαρακτηριστική και ακριβής φράση για να περιγράψει τη κατάσταση στα εξοπλιστικά του Πολεμικού Ναυτικού. Όπως αναφέρουν οι τελευταίες πληροφορίες, το Πολεμικό Ναυτικό επιστρέφει στον αρχικό εξοπλιστικό σχεδιασμό του 2020 – 2021 επί Αρχηγίας ΓΕΝ Στυλιανού Πετράκη και Αρχηγού Στόλου Παναγιώτη Λυμπέρη. Ήταν σαφές και πολλάκις έχει αναφερθεί πως το ΠΝ είχε τονίσει την ανάγκη να δοθεί η μέγιστη δυνατή έμφαση στην ανανέωση των μονάδων κρούσης του Αρχηγείου Στόλου ΠΝ. Ως εκ τούτων, προκρίθηκε η απόκτηση 4 γαλλικών φρεγατών FDI με ενισχυμένες ικανότητες αεράμυνας περιοχής, οι οποίες θα πλαισιώνονταν από 4 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 ΗΝ και επιπλέον τέσσερις σύγχρονες κορβέτες, προκειμένου να επιτυγχάνεται ο ελάχιστος δυνατός αριθμός μονάδων κρούσης (12 φρεγάτες και κορβέτες).
Έπειτα από τέσσερα χρόνια, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (ΓΕΕΘΑ και ΓΕΝ) καθώς και η πολιτική ηγεσία συμμερίζονται τον παραπάνω σχεδιασμό. Χάθηκαν βεβαίως τέσσερα πολύτιμα χρόνια δεδομένου πως εάν το 2021 είχαμε υπογράψει για τις κορβέτες, σήμερα ήδη θα είχαμε το πρώτο πλοίο στη Σαλαμίνα. Αντ’ αυτών συζητούσαμε για πλοία αμφίβιων επιχειρήσεων, ναύσταθμο Παγασητικού, επιπλέον ελικόπτερα MH-60R και τις LCS οι οποίες κατ’ επανάληψη είχαν απορριφθεί ως μια επικίνδυνη και ακατάλληλη λύση υψηλού κόστους. Προσφάτως, καλλιεργήθηκε και διακινήθηκε και το «αφήγημα» των Constellation ως μια μαγική λύση και μάλιστα με ναυπήγηση στη χώρα μας. Προς το παρόν ουδείς έχει αναφέρει συγκεκριμένα δεδομένα για τη λύση των Constellation. Δεδομένα όπως κόστος ναυπήγησης, διαμόρφωση πλοίων και χρονοδιάγραμμα.
Την ίδια στιγμή όπως πολύ σωστά ανακοίνωσε ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας, το ΠΝ θα έπρεπε ήδη να είχε εκκινήσει πρόγραμμα ναυπήγησης νέων υποβρυχίων με γνώμονα πως από την ημερομηνία υπογραφής της σύμβασης απαιτούνται περί τα 8 έτη ως τη παράδοση και την ένταξη στον Στόλο. Ο πλέον ρεαλιστικός σχεδιασμός για το ΠΝ θα ήταν η ενεργοποίηση του δικαιώματος προαίρεσης (τυπικά έχει χαθεί για τη 4η FDI HN), η πρόσκτηση τεσσάρων κορβετών και ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ (έστω τριών φρεγατών εξ αυτών).
Ειδικά για τη περίπτωση της ενεργοποίησής του δικαιώματος προαίρεσης της τέταρτης γαλλικής φρεγάτας για το ΠΝ, ορισμένοι ανεύθυνοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες πρέπει να απολογηθούν που το ΠΝ έχασε την ευκαιρία να πάρει μια κορυφαία φρεγάτα με 975 εκατομμύρια ευρώ και σήμερα η τιμή της είναι τουλάχιστον 1.1 δις με βάση τις αυξήσεις όλων των τιμών των πρώτων υλών, συνολικά στη διεθνή αγορά.
Παράλληλα, επείγει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων «214» και των πυραυλακάτων Super Vita. Και φυσικά η απόκτηση νέων τορπιλών και πυραύλων για τα MH-60R προκειμένου όχι απλά να εντοπίζουν στόχους αλλά και να τους προσβάλουν με σύγχρονα οπλικά συστήματα. Διότι τα ελικόπτερα προορίζονται για πόλεμο και όχι για παρελάσεις ή εορτές και τελετές. Κομβικής σημασίας είναι η ναυπήγηση τουλάχιστον τεσσάρων νέων υποβρυχίων για τη μερική αντικατάσταση των παρωχημένων υποβρυχίων «209».
Η κατάσταση είναι άκρως ανησυχητική και η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία έχουν ευθύνες. Η εθνική ναυτική ισχύς συρρικνώνεται δραματικά ενώ ένα ύψιστης σημασίας θέμα είναι η διαρκής αιμορραγία προσωπικού. Απαιτούνται γενναίες αποφάσεις και όχι αοριστίες και αφηγήματα για να εξυπηρετηθεί το κομματικό/ προσωπικό αφήγημα. Συζητάμε για μια πανάκριβη προμήθεια (αυτή των F-35) και την ίδια στιγμή έχουμε υποβρύχια («209») ηλικίας 50 ετών ενώ ο κορμός πλοίων της Διοίκησης Φρεγατών χρήζει ολικής ανανέωσης. Τέσσερα χαμένα χρόνια. Το ξανά γράφουμε γιατί όπως πληροφορούμαστε στις συσκέψεις της τελευταίας εβδομάδας, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία συμφώνησαν πως η λύση είναι ο σχεδιασμός του 2020-2021. Άμοιρος ευθυνών δεν είναι κανένας. Ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πλήρη εικόνα για τον Στόλο και τη κατάσταση από την ημερομηνία του Σεπτεμβρίου του 2021 όταν οι Αρχηγοί ΓΕΝ και Στόλου βρέθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου για τη πρόσκτηση των γαλλικών FDI.
https://defencereview.gr/polemiko-naytiko-sklires-alitheies-ka/
DM2A4 Seehecht (export designation "SeaHake mod 4"
2.
Πολεμικό Ναυτικό χωρίς τορπίλες και η γερμανική Atlas Elektronik… χωρίς καν κυρώσεις!
Πολύμηνη καθυστέρηση σημειώνει η παράδοση της πρώτης παρτίδας των νέων τορπιλών βαρέος τύπου που πρόκειται να εξοπλίσουν τα τέσσερα υποβρύχια Τύπου 214 («ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ») και το υποβρυχίου τύπου «ΩΚΕΑΝΟΣ» του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ). Για άλλη μία φορά το Ελληνικό Δημόσιο (Ε.Δ.) βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς έχει ήδη υποστεί ζημία από την καθυστέρηση της πρώτης παρτίδας και αντιμετωπίζει αβεβαιότητα για τις μελλοντικές παραδόσεις. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, οι παραδόσεις των πρώτων τορπιλών επρόκειτο να λάβουν χώρα εντός 15 μηνών μετά την υπογραφή της σύμβασης, δηλαδή ως το τέλος Ιουνίου 2023. Η δε παράδοση του συνόλου των τορπιλών προβλεπόταν να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 2025.
Του Περικλή Ζορζοβίλη
ΠΗΓΗ: NEWSBREAK
Η εξέλιξη της υπόθεσης αποδεικνύει ότι η πρακτική της κύρωσης των συμβάσεων με νόμο δεν σημαίνει αυτόματη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, απαιτεί την εμπλοκή της Βουλής, καθώς ακόμη και μία απλή τροποποίηση χρειάζεται κύρωση, ενώ στερεί τη Δικαιοσύνη από τη δυνατότητα διερεύνησης.
Η ύψους 111.981.920 ευρώ σύμβαση 014B/2021 για την προμήθεια 44 τορπιλών μάχης τύπου «SeaHake mod. 4 Heavyweight», την Εν-Συνεχεία-Υποστήριξη (ΕΣΥ) και την προμήθεια συναφών ειδών και υπηρεσιών υπεγράφη στις 31 Μαρτίου 2022 μεταξύ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) και της κατασκευάστριας ATLAS ELEKTRONIK GmbH. Της υπογραφής της σύμβασης είχε προηγηθεί η κύρωση του σχεδίου της με τον νόμο 4891 «Για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας», που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 27A’), στις 18 Φεβρουαρίου 2022. Οπότε, οποιαδήποτε μεταβολή των όρων της συγκεκριμένης σύμβασης προϋποθέτει την αντίστοιχη τροποποίηση του νόμου, αλλιώς συνιστά παράνομη πράξη.
Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία,
που αποδεικνύουν τον παραλογισμό του επιτελικού κράτους. Σήμερα, 25
μήνες μετά την υπογραφή της σύμβασης 014Β/2021 (νόμος 4891/2022):
– Τορπίλες δεν έχουν παραδοθεί στο ΠΝ. Με
βάση τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, οι πρώτες τορπίλες προβλέπεται να
παραδοθούν τον ερχόμενο Αύγουστο, δηλαδή με καθυστέρηση 14 μηνών από την
αρχική ημερομηνία παράδοσης (Ιούνιος 2023).
– Το Ε.Δ. (σ.σ. DP: Ελληνικό Δημόσιο), με βάση την Ειδική Έκθεση του σχεδίου νόμου 4891, όφειλε να καταβάλλει κατ’ έτος τα ακόλουθα ποσά σε ευρώ: 33,6 εκατ. το 2022, μηδέν το 2023, 29,2 εκατ. ευρώ το 2024, 34,3 εκατ. το 2025 και 14,9 εκατ. το 2026. Συνεπώς μέχρι σήμερα θα πρέπει να έχουν καταβληθεί στην ανάδοχο εταιρία τουλάχιστον 33,6 εκατ. ευρώ (τα προβλεπόμενα για το 2022) και πιθανόν μέρος των 29,2 εκατ. ευρώ που προβλέπονταν για το 2024.
– Παραμένει άγνωστη η τύχη τής μεταξύ Ε.Δ. και αναδόχου περιβόητης «Συμφωνίας συμβιβαστικής διευθέτησης διαφοράς», όπως και η τύχη της προσφοράς της αναδόχου για την πώληση τορπιλών με έκπτωση (10 νέες τορπίλες SeaHake mod. 4 διαμόρφωσης δύο συσσωρευτών στην τιμή των οκτώ) και τη δωρεάν διάθεση υλικών με σκοπό τη διευθέτηση ενδεχόμενων αστικών αξιώσεων της Ε.Δ. εναντίον της. Η υπόθεση αφορά τη «φερόμενη αδικοπραξία πρώην στελεχών της» πιθανά σε σχέση τις αρχικές συμβάσεις των υποβρυχίων Τύπου 214 (012Β/2000) και την αναβάθμιση υποβρυχίων Τύπου 209 (021Β/2002).
Ας σημειωθεί ότι στις 24 Νοεμβρίου 2022 η ανάδοχος εταιρία με επιστολή της αιτήθηκε παράταση έως έξι μήνες για την εκτέλεση των εργοστασιακών δοκιμών αποδοχής και το ίδιο χρονικό διάστημα για την παράδοση της πρώτης μερίδας τορπιλών, επικαλούμενη ως λόγους τη «συνέχιση της πανδημίας Covid-19» και «τον πόλεμο στην Ουκρανία». Όμως η σύμβαση για τις τορπίλες υπεγράφη μεσούσης της πανδημίας και μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία!
Σε αυτό το αίτημα, όπως έγινε γνωστό από απάντηση στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου τον Νοέμβριο του 2023, «η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΘΑ επισήμανε, ρητά και περιοριστικά, στην ανωτέρω εταιρία ότι οι απαιτήσεις της, σχετικά με τους χρόνους παράδοσης του υπόψη αμυντικού υλικού, είναι αντίθετες με τις προβλέψεις της ίδιας της σύμβασης. Στην απάντηση αναφέρεται επίσης ότι το αίτημα για παράταση στον χρόνο παράδοσης «δεν γνωστοποιήθηκε εντός 20 ημερών από την εκδήλωση των λόγων παρακώλυσης, αλλά ούτε και στοιχειοθετήθηκε με τα προβλεπόμενα αποδεικτικά έγγραφα, ως όφειλε» και ότι «για το σύνολο των καθυστερήσεων παράδοσης συμβατικών υλικών θα εφαρμοστούν ανάλογα οι αντίστοιχες διατάξεις που προβλέπονται στη σύμβαση».
Καθώς δεν τροποποιήθηκε ο νόμος 4891/2022, μπορεί αβίαστα να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το αίτημα για παράταση κρίθηκε ως προσχηματικό και δεν έγινε αποδεκτό από το ΥΠΕΘΑ. Στην ίδια απάντηση περιλαμβάνεται και αναφορά στη «Συμφωνία συμβιβαστικής διευθέτησης διαφοράς», ένα καίριο ζήτημα που είχε αναδείξει η «δημοκρατία» πριν από περίπου έναν χρόνο, και το οποίο πιθανόν σχετίζεται με τις καθυστερήσεις. «Από πλευράς ΥΠΕΘΑ υποβλήθηκε ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (ΝΣΚ), προκειμένου να εξεταστεί η αναγκαιότητα ή μη σύναψης συμφωνίας συμβιβαστικής διευθέτησης διαφοράς μεταξύ των μερών» αναφέρεται στην απάντηση. Οπότε ανακύπτει το ερώτημα: έχει εκδώσει και ποια είναι η γνωμοδότηση του ΝΣΚ;
Την Ελλάδα θεωρεί υπεύθυνη η γερμανική πλευρά
Υπενθυμίζεται ότι η έρευνα της «δημοκρατίας» είχε αποκαλύψει την ύπαρξη σχεδίου εγγράφου με τίτλο «Συμφωνία συμβιβαστικής διευθέτησης διαφοράς». Σε αυτό περιγραφόταν ο αποκαλούμενος «τελικός και συνολικός συμβιβασμός» μεταξύ Ε.Δ. και εταιρίας, τα δύο μέρη αναγνώριζαν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία σχετίζεται και συμπληρώνει τη συμφωνία για την προμήθεια των νέων τορπιλών, δήλωναν την παραίτησή τους από τις εκατέρωθεν αξιώσεις τους και συνομολογούσαν ότι «το μονογραφημένο σχέδιο θα κυρωθεί με νόμο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο».
Όμως το σχέδιο της «Συμφωνίας συμβιβαστικής διευθέτησης διαφοράς» ουδέποτε κατατέθηκε στη Βουλή και, σύμφωνα με εκτιμήσεις καλά πληροφορημένων πηγών, αυτός είναι ο πραγματικός λόγος των καθυστερήσεων στις παραδόσεις των νέων τορπιλών, καθώς η γερμανική πλευρά θεωρεί ότι δεν τηρήθηκαν όσα είχαν συμφωνηθεί και ότι είναι εκτεθειμένη σε αστικές αξιώσεις του Ε.Δ. Κατά τις ίδιες πηγές, είναι πιθανό η παραγραφή, λόγω παρέλευσης 20ετίας, του δικαιώματος του Ε.Δ. να διεκδικήσει αστικές αξιώσεις κατά της εταιρίας μπορεί να δράσει καταλυτικά στην ομαλοποίηση της κατάστασης. Γεννάται, όμως, το ερώτημα γιατί το ΝΣΚ, όπως έπραξε σε άλλες περιπτώσεις, δεν είχε καταθέσει αγωγή αποζημίωσης κατά της ATLAS, αφού είχε προηγηθεί καταδικαστική απόφαση του Εφετείου;
Γιατί το να μη διεκδικείς, με κίνδυνο παραγραφής, αστικές αξιώσεις, να μην κυρώνεις με νόμο, όπως είχε συμφωνηθεί, τη συμφωνία συμβιβασμού, αλλά να αναθέτεις τη σύμβαση, να πραγματοποιείς πληρωμές και να αντιμετωπίζεις καθυστέρηση 15 μηνών μέχρι την παραλαβή των πρώτων τορπιλών δεν είναι απλώς παράλογο, παράτυπο ή παράνομο, αλλά προκαλεί ζημία σε βάρος του Ε.Δ. άσχετα αν οφείλεται σε δόλο, ανικανότητα ή αμέλεια.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ακόμη και οι παραδόσεις των πρώτων τορπιλών -αν τελικά λάβουν χώρα τον ερχόμενο Αύγουστο- θα δοκιμάσουν τη σοβαρότητα του Ε.Δ. ως αγοραστή. Άραγε θα ενεργοποιήσει τις προβλέψεις του Άρθρου 9 της Σύμβασης 014Β/2021 για την επιβολή ποινικών ρητρών για καθυστερημένες παραδόσεις; Και επειδή η καθυστέρηση υπερβαίνει τις 365 ημέρες (12 μήνες), θα ενεργοποιήσει ή θα αξιοποιήσει ποικιλοτρόπως τη δυνατότητα που παρέχει το Άρθρο 10 για να καταγγείλει τη σύμβαση;
24/5/2024
https://www.defence-point.gr/news/polemiko-naytiko-choris-torpiles-kai-i-germaniki-atlas-elektronik-choris-kan-kyroseis
3.
Ελληνικός Στρατός ο συνήθης φτωχός συγγενής…
και προσεχώς μια απέραντη “μάντρα”.
Σκοτεινό και αβέβαιο προδιαγράφεται το μέλλον των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Στρατού Ξηράς μετά τις εξαιρετικά φειδωλές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νικόλαου Δένδια κατά την ομιλία του στην πρόσφατη τελετή εορτασμού του Προστάτη του Στρατού Ξηράς Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου στο Μέγαρο Μουσικής.
Γράφει ο ΚΑΥΣΙΜΑΡΧΗΣ
Ο υπουργός έκανε ονομαστική αναφορά μόνο σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, τα «35 νέα ελικόπτερα, τα Black Hawk, που απέκτησε ο ελληνικός στρατός» που «αυξάνουν την κινητικότητα, διευρύνουν τις δυνατότητες, διασφαλίζουν την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα». Πέραν του συγκεκριμένου προγράμματος που έχει ήδη δρομολογηθεί, ο υπουργός περιορίστηκε στη διαβεβαίωση περί προσήλωσης στον εκσυγχρονισμό «με την απόκτηση όσων είναι κατάλληλα ως συστήματα για τον 21ο αιώνα» και ότι «προχωράμε και θα προχωρήσουμε και σε επιλογές ευφυών συστημάτων, μικρού κόστους και πολλαπλασιαστών ισχύος». Αν και δεν προσδιόρισε το χρονικό πλαίσιο, οι δηλώσεις δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τον περιορισμένο προϋπολογισμό που θα διατεθεί για προγράμματα του Στρατού Ξηράς.
Η απουσία έστω και μίας γενικόλογης αναφοράς σε άλλα, μέσου ή και μεγαλύτερου κόστους εξοπλιστικά προγράμματα του Κλάδου, μπορεί να αποδοθεί σε σειρά λόγων: Καταρχήν, στην περιορισμένη διαθεσιμότητα πόρων και των λόγω της χρεοκοπίας του 2010 δημοσιονομικών περιορισμών που δεν επιτρέπουν χρηματοδότηση περισσότερων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Την περίοδο 2020-2023 η συντριπτική πλειοψηφία των πόρων διατέθηκαν για χρηματοδότηση προγραμμάτων επ’ ωφελεία της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού. Ας σημειωθεί δε ότι και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), τα μείζονα προγράμματα που δρομολογήθηκαν (όπως ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών F-16C/-D Block 52+ / Block 52+ Advanced σε F-16 Block 72+ Viper, η γενική επισκευή και αναβάθμιση των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3B Orion, και η προμήθεια των ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας MH-60R) αφορούσαν τους δυο προαναφερθέντες Κλάδους.
Η ΔΕΠ ΥΠΟΣΚΕΛΙΣΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΞΗΡΑΣ
Με την εξαίρεση της προμήθειας των πολλαπλού ρόλου κατευθυνόμενων βλημάτων μακρού βεληνεκούς SPIKE NLOS, μόλις το 2024 δρομολογήθηκε η υλοποίηση μείζονος εξοπλιστικού προγράμματος του Στρατού Ξηράς για νέας κατασκευής υλικό, τα ελικόπτερα γενικής χρήσης UH-60M Blackhawk.
Στην «υποβάθμιση» της επιχειρησιακής αξίας του Στρατού Ξηράς κατά την
πρώτη κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας, καθώς ο Κλάδος για
ποικίλους λόγους -που η ανάλυση τους δεν είναι του παρόντος-
«υποσκελίστηκε» επ’ ωφελεία της περιβόητης Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ).
Στη ΔΕΠ αποδόθηκε υπέρ το δέον έμφαση και μάλιστα ήταν εμφανής η προσπάθεια καθιέρωσης της ως τέταρτου Κλάδου των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΕΔ). Για παράδειγμα, ενδεικτική της υπερβολικής βαρύτητας που είχε αποδοθεί στη ΔΕΠ σε ότι αφορά τη διάθεση των πόρων, είναι η κατανομή των προσλήψεων των Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ). Από τις συνολικά 2.994 θέσεις που προκηρύχθηκαν την περίοδο 2021-2023 (σημείωση 1), οι 656 αφορούσαν το Πεζικό (21,9% επί του συνόλου), οι 538 τις Ειδικές Δυνάμεις (17,96% επί του συνόλου), οι 348 τα Τεθωρακισμένα (11,62% επί του συνόλου) και οι 356 το Πυροβολικό (15,51% επί του συνόλου).
Άλλο παράδειγμα αποτελεί η επίμονη προώθηση της προμήθειας, έναντι του κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητου κόστους των 291.186.703,87 δολαρίων ΗΠΑ (τιμή που αναφέρθηκε στην ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής), 76 αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων AAV διαφόρων εκδόσεων, Εν-Συνεχεία-Υποστήριξης για 11 χρόνια, συναφούς και περιφερειακού εξοπλισμού, τα οποία βρίσκονται σε αποδρομή, από το Σώμα τω Πεζοναυτών των ΗΠΑ και ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά αμφίβολη η επιχειρησιακή τους αποτελεσματικότητα στο σημερινό χώρο μάχης.
Επιβαρυντικός παράγοντας είναι επίσης η δυστοκία – δυσκολία, που αντανακλάται στην χρονική υστέρηση, στη διαμόρφωση και υιοθέτηση συνολικού μοντέλου ουσιαστικής προσαρμογής των ΕΕΔ στη νέα επιχειρησιακή πραγματικότητα που άρχισε να διαμορφώνεται από το 2020 με τον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τις εν συνεχεία συρράξεις μεγάλης κλίμακας στην Ουκρανία και τη Γάζα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι ενώ στη Γάζα οι άμεσοι αντίπαλοι του Ισραήλ είναι δύο μη κρατικές οντότητες, η Χαμάς (Γάζα) και η Χεζμπολάχ (Λίβανος), εν τούτοις για την αντιμετώπιση τους το Ισραήλ κινητοποίησε 300.000 εφέδρους.
ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΞΗΡΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΠΙΕΣΤΙΚΕΣ
Με βάση τα όσα έχουν λάβει χώρα μέχρι σήμερα και όσα έχουν γίνει γνωστά
για τις προσεχείς εξελίξεις στα εξοπλιστικά (για παράδειγμα, η απόδοση
υψηλής προτεραιότητας και κατανομή περί των 2 δις ευρώ για τη δημιουργία
των κατά Δένδια «θόλων» αντιαεροπορικής και αντί-drone άμυνας, η δεδηλωμένη δέσμευση της κυβέρνησης στην προμήθεια 20 F-35A Lightning II με εκτιμώμενο κόστος περί τα 3,2 δις ευρώ, η διαφαινόμενη επιτάχυνση στην υλοποίηση του εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου MEKO-200HN με εκτιμώμενο κόστος περί τα 750 εκατ. ευρώ, η πιθανή υλοποίηση του ύψους 2,2 δις ευρώ προγράμματος προμήθειας νέων κορβετών, κ.λπ.), είναι σαφές ότι παρά τη μεγαλύτερη οροφή προσωπικού, ο Στρατός Ξηράς, σαφώς έπεται
των δύο άλλων Κλάδων των ΕΕΔ σε ό,τι αφορά τις εξοπλιστικές
προτεραιότητες. Η διαπίστωση αυτή δεν συνιστά αξιολογική κρίση, αλλά
απλώς αποτυπώνει την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί.
Μία δεύτερη σημαντική διαπίστωση, είναι ότι σήμερα η δομή δυνάμεων του Στρατού Ξηράς περιλαμβάνει εντυπωσιακές ποσότητες κύριων οπλικών συστημάτων και μέσων (στοιχεία κατά προσέγγιση, προερχόμενα από ανοικτές πηγές):
>1.240 άρματα μάχης,
>140 ερπυστριοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (ΤΟΜΑ),
>3.350 ερπυστριοφόρα
τεθωρακισμένα οχήματα διαφόρων εκδόσεων (μεταφοράς προσωπικού – ΤΟΜΠ,
μεταφοράς όλμων – ΤΟΜΟ, φορείς αντιαρματικών κατευθυνόμενων όπλων,
σταθμοί διοίκησης, φορειοφόρα, κ.α.).
>361 τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα φορείς αντιαρματικών κατευθυνόμενων όπλων και πολυβόλων βομβίδων)
>1.080 τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης (ΤΤΟΑ)
>580 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα διαμετρήματος 155 χλστ. και 203 χλστ.
>300 ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα διαμετρήματος 105 χλστ. και 155 χλστ.
>150 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων διαμετρήματος 122 χλστ. και 227 χλστ.
>28 επιθετικά ελικόπτερα
>60 εξοπλισμένα ελικόπτερα
>41 μεταφορικά ελικόπτερα
>60+ ελικόπτερα γενικής χρήσης.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ανωτέρω συστήματα έχουν συμπληρώσει σχεδόν τρεις δεκαετίες σε υπηρεσία χωρίς να έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό ή αναβάθμιση με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο αυξημένο κόστος συντήρησης και στη δυσκολία εξεύρεσης ανταλλακτικών λόγω απαρχαίωσης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απαρχαίωσης αποτελούν τα θερμικά WBG-X, κατασκευής της Zeiss-Eltro Optronic που είναι εγκατεστημένα στα 501 Leopard 1A5 και τα 183 Leopard 2A4 (σύνολο 684 άρματα, περισσότερο από το 50% του αρματικού δυναμικού), που από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας είχε καταστεί απηρχαιωμένο.
Πιο πρόσφατο, χρονικά, παράδειγμα, αποτελεί ο κινητήρας MTU MB 838 CaM 500 των αρμάτων μάχης Leopard 1A5 για τον οποίο ο επίσημος κατασκευαστής (OEM), η γερμανική MTU, ανακοίνωσε τον τερματισμό παραγωγής ανταλλακτικών. Εξυπακούεται ότι στη δεύτερη περίπτωση υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές για την παροχή ανταλλακτικών αλλά και την αναβάθμιση της ιπποδύναμης των υπαρχόντων κινητήρων, δηλαδή δεν απαιτείται κατ’ ανάγκη η αντικατάσταση των κινητήρων, ενώ στην πρώτη περίπτωση, τα θερμικά, η αντικατάσταση αποτελεί μονόδρομο.
Στη βάση των ανωτέρω, μία μελέτη υπολογισμού του κόστους της αποκατάστασης της λειτουργικότητας των σε υπηρεσία οπλικών συστημάτων και μέσων (συμπεριλαμβανομένης και αντιμετώπισης των προβλημάτων απαρχαίωσης), καθώς και του ετήσιου κόστους διατήρησης συγκεκριμένου επιπέδου επιθυμητής διαθεσιμότητας, θα αποτελούσε πηγή εξαιρετικά χρήσιμων συμπερασμάτων που θα υποβοηθούσαν σημαντικά την ορθολογική σχεδίαση.
Σύμφωνα πάντως με τις εκτιμήσεις πηγών που έχουν καλή γνώση του ζητήματος, οι πόροι που διατίθενται σήμερα είναι σαφώς ανεπαρκείς για την επίτευξη του προαναφερθέντος αντικειμενικού σκοπού. Σημειώνεται ότι με βάση τον Κρατικό Προϋπολογισμό για το 2024 που κυρώθηκε από τη Βουλή, για τις λειτουργικές δαπάνες του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) έχουν διατεθεί 185 εκατ. ευρώ και επιπλέον 8.970.000 ευρώ για προμήθειες υλικών και μέσων.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι πλέον, αν και αφορούν την υποστήριξη, αποτελεί πάγια πρακτική οι συμβάσεις Εν-Συνεχεία-Υποστήριξης (ΕΣΥ) να χρηματοδοτούνται από το σκέλος του προϋπολογισμού που χρηματοδοτεί την υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων («πάγια περιουσιακά στοιχεία»), που για το 2024 για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας συνολικά ανέρχονται σε 2.599.977.000 ευρώ. Οπότε εκ των πραγμάτων αποτελεί μονόδρομο η προτεραιοποίηση των αναγκών όπως αυτές θα προκύψουν από τον μετασχηματισμό του Στρατού Ξηράς.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
dpoint |
Το τουρκικό Ναυτικό είναι το μέσο υλοποίησης των οραματισμών Ερντογάν περί “Γαλάζιας Πατρίδας” (Mavi Vatan). Ο εξοπλισμός του τα τελευταία χρόνια ακολουθεί φρενήρεις ρυθμούς. Παράλληλα, από τη μία ο ηγέτης της γειτονικής χώρας αναλαμβάνει αποκλειστικά όλη την ευθύνη κήρυξης πολέμου οπουδήποτε και μετάπτωσης της τουρκικής οικονομίας σε πολεμική και από την άλλη, η χώρα που απειλείται άμεσα, αν πιστέψουμε τα περί “υπαρξιακής απειλής” που διακηρύσσει ο υπουργός που κατέχει το χαρτοφυλάκιο της άμυνας, σχεδιάζει όχι για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει άμεσα ενδεχόμενη εκτροπή, αλλά για να χτίσει, κάποια στιγμή, το Ναυτικό εκείνο που θα είναι αντάξιο της άρρηκτης σχέσης της θάλασσας με την Ιστορία και το μέλλον του Ελληνισμού.
Δυο ασκήσεις, εντός του 2024, με σενάρια που θα έπρεπε να χτυπούν καμπανάκια στην πολιτική ηγεσία, συνοδευόμενα από το ανάλογο οπτικοακουστικό υλικό για λόγους ψυχολογικών επιχειρήσεων και προπαγάνδας, σε μια προσπάθεια να κερδίσει τον πόλεμο επιτυγχάνοντας ελληνικές υποχωρήσεις, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Η “EFES 24” και η “DENİZKURDU-2024” (Θαλασσόλυκος – γκρίζου χρώματος να φανταστούμε;), αξίζουν να αξιολογηθούν από κοινού, παρόλο που οι χολιγουντιανού τύπου υπερπαραγωγές δεν πρέπει να μας τρομάζουν, αλλά να μας κινητοποιούν. Έχουν πολλά αδύνατα σημεία που έχουν καταγραφεί από τα ελληνικά στρατιωτικά Επιτελεία και τελούν υπό συνεχή παρακολούθηση.
Μπορεί η συγκέντρωση των εξουσιών στα χέρια του Ερντογάν να έχουν και την ακριβώς αντίθετη ανάγνωση και να αποτυπώνουν ανησυχίες που αφορούν τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας. Μπορεί να μη σκοπεύει ποτέ να προβεί στο απονενοημένο, διότι αν μη τι άλλο ένα βασικό δίδαγμα των σύγχρονων πολεμικών συρράξεων είναι ότι η καταστρεπτικότητα είναι πολύ μεγάλη, ιδίως όταν ο αντίπαλος έχει αποδεδειγμένες στρατιωτικές ικανότητες, έστω και σε επιμέρους τομείς, ενώ η απεμπλοκή είναι δύσκολη υπόθεση. Επίσης, εάν κάτι δεν πάει καλά στον όλο σχεδιασμό τους, οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι γι’ αυτούς δραματικές. Για να μην πούμε ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή ξεκαθαρίσματος λογαριασμών άλλων με το καθεστώς των νεοθωμανών.
Άλλο αυτό όμως και άλλο η πεποίθηση ότι η αποτροπή είναι εξασφαλισμένη για τον οποιονδήποτε λόγο. Συνήθως, έναν συνδυασμό στρατιωτικών – επιχειρησιακών ικανοτήτων από τη μία που υπονοεί ότι ουδείς θα ανεχόταν τέτοια “εμφύλια”, δηλαδή ενδοσυμμαχική εμπλοκή, παρότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων η Τουρκία είναι πλέον μόνο τύποις σύμμαχος χώρα. Από την άλλη, η “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, δηλαδή το πλέγμα των συμμαχιών που ενισχύει την αποτροπή μιας χώρας. Επί της ουσίας, η αποκαλούμενη ως “εξωτερική νομιμοποίηση” των επιλογών καθεμιάς χώρας. Πόσους και ποιους ικανοποιεί και πόσους ή δυσαρεστεί.Όλα παίζουν ρόλο. ΔΕΝ προεξοφλούν όμως οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
Οι “τεκτονικές πλάκες” της γεωπολιτικής βρίσκονται σε συνεχή κίνηση και εκλύουν διαρκώς “ενέργεια”. Έχουμε άραγε δει τον “κύριο σεισμό”; Οι σεισμολόγοι είναι πολύ επιφυλακτικοί στις εκτιμήσεις τους. Μήπως παρόμοια επιφυλακτικότητα θα έπρεπε να επιδεικνύουν και οι “πολιτικοί8 σεισμολόγοι” εν Ελλάδι και αντί για εύπεπτα αφηγήματα, να ασχολούνταν με επενδύσεις “άμεσης απόδοσης”, προτού είναι πολύ αργά; Τροφή για σκέψη για όλους.
https://www.defence-point.gr/news/dyo-oi-toyrkikes-askiseis-ena-to-minyma-stin-ellada-poy-einai-asafes-ti-antilamvanetai-vinteo
%201.jpg)
Όχι μόνον να διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία “έργα κι ημέραι” της Τουρκίας (σφαγές, εξανδραποδισμοί και γενοκτονίες), αλλά και το πογκρόμ (*) που εξαπέλυσε το βαθύ τουρκικό κράτος στις 6 Σεπτεμβρίου του 1955 εναντίον των ελληνικής καταγωγής Κωνσταντινουπολιτών. Αποτέλεσμα, από την τότε ακμάζουσα κοινότητα 125.000 συμπατριωτών μας, να έχουν μείνει σήμερα μόλις 3.500 στην γειτονική χώρα. Οι υπόλοιποι μετανάστευσαν στην Ελλάδα, την Αμερική και την Ευρώπη.
Αυτή είναι η «κατάρα της Ασίας», κατά τον Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανό πρόξενο στην Σμύρνη το 1917. Την ορδή του Οσμάν, που μετεξελίχθηκε στη “σύγχρονη Τουρκία”, ενεθυμήθη κι ο Αδόλφος Χίτλερ, στη Βαν Ζέε το 1943, ειπών το απαίσιον εκείνο: «Ποιος ενδιαφέρεται πλέον για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους;» (σσ: λησμόνησε των Ποντίων). Τον Χίτλερ μιμήθηκε η Τουρκία το 1955.
Με πρόφαση τον εμπρησμό – από πράκτορες της ΜΙΤ – της οικίας όπου εγεννήθη ο Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, που, ειρήσθω εν παρόδω, μετέδωσε το ΒΒC μερικές ώρες… νωρίτερα, ο οργανωμένος από την κυβέρνηση Μεντερές τουρκικός όχλος επετέθη κατά των ελληνικών οικιών, καταστημάτων, ιδρυμάτων και νεκροταφείων και δεν άφησε “λίθον επί λίθου”, κακοποιώντας συγχρόνως άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής που διέμεναν στο Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως.
Ήταν τέτοια η βιαιότητα κι ο κατατρεγμός που επέφερε το τουρκικό πογκρόμ, ώστε ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές κι ο υπουργός Εξωτερικών Ζορλού να καταδικασθούν εις θάνατον και να εκτελεσθούν εν συνεχεία από το στρατιωτικό κίνημα που τους ανέτρεψε. Πρωθυπουργός τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, απλώς εξέφρασε την συμπάθεια στα θύματα της τουρκικής θηριωδίας, που επεκτάθηκε και στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη.
Από το 1955 στην Γαλάζια Πατρίδα
Γιατί τώρα τα γράφομε όλα αυτά; Διότι ο Ερντογάν μας προκαλεί, επωφελούμενος του “ηπίου κλίματος” στις σχέσεις των δύο χωρών και της τουριστικής περιόδου που ήδη ξεκίνησε. Ο νεοσουλτάνος έδωσε εντολή να διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία το μύθευμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” ( και το παράτυπο τουρκο-λιβυκό συμβόλαιο). Δηλαδή της θάλασσας που είχαν δει οι προπάτορες του μόνο σε θαλασσογραφίες κι είχαν ακούσει σε κάποιες ιστορίες του Ναστρεδίν Χότζα.
Ίσως, κάνει καλά τώρα, να στρέψει τους νεαρούς Τούρκους στο ναυτικό επάγγελμα για να βρουν δουλειά σε ελληνικά πλοία που χρειάζονται πληρώματα. Υπάρχει ένα ελληνικό νησάκι, “τόσο δα μικρό”, σε απόσταση βολής τυφεκίου από την Τουρκία: Οινούσες λέγεται και διαθέτει εμπορικό στόλο μεγαλύτερο από ολόκληρο τον Τουρκικό. Ας το πληροφορηθούν οι Τούρκοι μαθητές όπως ότι η ελληνόκτητη ναυτιλία είναι η μεγαλύτερη του κόσμου, πάνω από την γιαπωνέζικη και την κινεζική.
Εις Έλληνες εφοπλιστές, οι διεθνείς τραπεζίτες έχουν εμπιστευθεί το 60% της ευρωπαϊκής ναυτιλίας, ο εμπορικός στόλος μας είναι σύγχρονος και κατ’ εξοχήν οικονόμος εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος ανά μεταφερομένου φορτίου και η υπερπόντιος ναυτιλία απέφερε στην ελληνική οικονομία 245 δισ. δολαρίων μόνο την τελευταία 20ετία και συνεχίζει να “κτίζει καράβια” στα κορεατικά, κινεζικά και ιαπωνικά ναυπηγεία – συντόμως κι εν Ελλάδι.
Για την ιστορία επίσης, να μάθουν οι μαθητές στην Τουρκία ότι η Ελληνική Επανάσταση του 1821 που κατέλυσε την Οθωμανική αυτοκρατορία, κυριάρχησε στην θάλασσα χάρις στην ναυτοσύνη των Υδραίων, Σπετσιωτών, Ψαριανών, Κασιωτών και Γαλαξιδιωτών. Μάλιστα τώρα που γίνονται τα “Ποσειδώνια” στην Αθήνα, η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση διεθνώς, ας προσκαλέσει ο κ. Γεραπετρίτης τον κ. Ερντογάν που τόσο θαυμάζει, για να δει εκ του σύνεγγυς που ευρίσκεται η πραγματική θαλάσσια πατρίς την οποία αποζητά ματαίως.
(*) Πογκρόμ: Στη ρωσική γλώσσα, ο βίαιος διωγμός των Εβραίων στην τσαρική Ρωσία.
30/05/2024
Κωνσταντίνος Κόλμερ
Ο Κωνσταντίνος Κόλμερ εγεννήθη στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και οικονομικά. Ειργάσθη ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και ανταποκριτής ξένου Τύπου επί 45ετία. Σήμερα είναι οικονομικός αναλυτής και συγγράφει ένα επίκαιρο βιβλίο πολιτικοοικονομικού περιεχομένου κάθε χρόνο. Το επόμενο θα είναι αφιερωμένο στον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδος στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου.
https://slpress.gr/ethnika/giati-den-didaskoume-sto-sxoleia-to-pogkrom-stin-konstantinoupoli-to-1955/
.jpg)