IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το CNN κάνει ένα αφιέρωμα στους αλιείς της Πάρου. Το άρθρο έχει τίτλο «Οι Λύκοι της θάλασσας: Η εξαφάνιση των αλιέων της Πάρου» . Μπορεί να μην είναι το πιο φιλικό ψευδώνυμο, όπως σημειώνεται στο άρθρο, αλλά οι αλιείς που παλεύουν καθημερινά με τις καιρικές συνθήκες στα καταγάλανα νερά γύρω από το ελληνικό νησί της Πάρου είναι απίθανο να παρεξηγηθούν. Το ' 'LUPIMARIS' ' είναι ένα φωτογραφικό ντοκιμαντέρ, το οποίο είναι αφιερωμένο στην ιστορία, τις προσωπικές ιστορίες και τα πρόσωπα των Ελλήνων ψαράδων με τις παραδοσιακές πολύχρωμες ξύλινες βάρκες τους. Από το 2010, ο φωτογράφος Christian Stemper κ αταγράφει με την φωτογραφική του μηχανή τους τελευταίους ψαράδες που έχουν απομείνει και τις βάρκες τους στην Πάρο. Αυτές οι εικόνες είναι η βάση για ένα βιβλίο που καταγράφει τον τρόπο ζωής, την παράδοση, τις περιπέτειες και το απειλούμενο μέλλον αυτών των τελευταίων Λύκων της Θάλασσας. «Είναι ένα ιδιαίτερο είδος του ανθρώπου» αναφέρει ο Αυστριακός φωτογράφος, ο

Τούρκοι ακτοπλόοι εκτοπίζουν σταδιακά  τους Έλληνες επιχειρηματίες του κλάδου στο Ανατολικό Αιγαίο επωφελούμενοι από τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του ρυθμιστικού τους πλαισίου, μια έντονα αμφιλεγόμενη διακρατική συμφωνία που υπέγραψε ως υπουργός Εξωτερικών ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και την αυξημένη ροη τουριστών από τα παράλια της Μικράς Ασίας προς τη νησιωτική Ελλάδα. Πρόκειται για μια αγορά που εκτιμάται πως προσεγγίζει το ένα εκατομμύριο επιβάτες ετησίως όταν από τον Πειραιά η ακτοπλοΐα προς το Αιγαίο και την Κρήτη μεταφέρει περί τους 6 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Η σταδιακή μεγέθυνσή τους στις γραμμές διασύνδεσης του Ανατολικού Αιγαίου και ειδικότερα των Δωδεκανήσων αλλά και της Σάμου και της Μυτιλήνης με την Τουρκία είναι εμφανής σε όσους κινούνται σε αυτά τα νησιά. Όμως τα πλάνα τους δεν σταματούν εκεί. Στρατηγικός στόχος των Τούρκων ακτοπλόων είναι, σύμφωνα με επιχειρηματίες του κλάδου στο Ανατολικό Αιγαίο, η σύναψη κοινοπραξιών με μικρότερες ίσως ελληνικές ετα

Οι Ελληνες ελέγχουν πάνω από 4.000 πλοία, 700 οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις Στα επίπεδα των 106 δισ. δολαρίων, παραμένοντας στην πρώτη θέση παγκοσμίως, εκτιμάται σήμερα η αξία του ελληνόκτητου ποντοπόρου στόλου παρουσιάζοντας αύξηση 4,5% σε σχέση με το τέλος του 2014. Ακολουθούν η Ιαπωνία (89 δισ. δολάρια), η Κίνα (71 δισ. δολάρια), η Γερμανία (50 δισ. δολάρια), η Σιγκαπούρη (38 δισ. δολάρια) και οι ΗΠΑ (34,5 δισ. δολάρια), που αύξησαν όμως εφέτος την αξία του στόλου τους κατά 48%. Νορβηγία, Κορέα, Βρετανία και Δανία συμπληρώνουν τη δεκάδα των χωρών με τους μεγαλύτερους στόλους στην ποντοπόρο ναυτιλία παγκοσμίως. Σύμφωνα με τη Vessels Value, που ειδικεύεται στις αποτιμήσεις της ποντοπόρου ναυτιλίας, οι 10 αυτοί στόλοι καταλαμβάνουν το 71,7% της αξίας του παγκόσμιου στόλου, με την Ελλάδα να διαθέτει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς με 15,5%. Η μεγάλη δύναμη του ελληνόκτητου στόλου εντοπίζεται στα δεξαμενόπλοια, με τη συνολική αξία τους να φθάνει στα 41,7 δισ. δολάρια, και σ

(...)  ένας από τους λόγους των αλλεπάλληλων επιθέσεων γερμανικών μέσων ενημέρωσης στον ελληνικό εφοπλισμό περί δήθεν ευνοϊκής μεταχείρισης από την Αθήνα. (...) Το γεγονός ότι Ελληνες αγοράζουν μεγάλα κομμάτια του κάποτε κραταιού γερμανικού στόλου εμπορευματοκιβωτίων, αλλά και άλλων τύπων σκαφών, δεν ηχεί καλά στη γερμανική κοινή γνώμη. Οι Γερμανοί μικροκαταθέτες, που έχασαν τις οικονομίες τους στη γερμανική ναυτιλιακή κρίση, αδυνατούν να αντιληφθούν πως πολλά γερμανικά ναυτιλιακά οχήματα καταστράφηκαν, προκαλώντας τεράστιες ζημίες σε αυτούς και στις γερμανικές τράπεζες την ώρα που η ελληνόκτητη ναυτιλία συνεχίζει να γιγαντώνεται. (...) Η γερμανική τράπεζα HSH Nordbank AG To εύρος της ποιοτικής διαφοράς μεταξύ ελληνικής και γερμανικής ναυτιλίας αναδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο από τη συμφωνία πώλησης 14 ποντοπόρων πλοίων από οφειλέτες της γερμανικής τράπεζας HSH Nordbank AG στον όμιλο Navios, συμφερόντων της Αγγελικής Φράγκου.  Και μαζί με αυτήν τη ποιο

Το μεγαλύτερο, ίσως, «πέραμα» που έχει απομείνει στην Ελλάδα, διατηρητέο (αριστερά προ 15ετίας), λιώνει σήμερα (δεξιά) σ’ ένα καρνάγιο στη Σαλαμίνα. Τα τελευταία 20 χρόνια, καταστρέψαμε με τις ευλογίες της Ε.Ε. και τη συνεργασία των ίδιων των ψαράδων πάνω από 10.000 πλεούμενα από τον παλαιότερο και ομορφότερο στόλο ξύλινων αλιευτικών σκαφών της Γηραιάς Ηπείρου, που αριθμούσε 17.500 εν συνόλω. Χάθηκαν για πάντα τα «χνάρια» τους, δηλαδή τα μοναδικά τους σχέδια που είχαν συλλάβει και εκτελέσει οι εμπειρικοί καραβομαραγκοί, οι οποίοι είχαν μάθει την τέχνη από πατέρα σε παιδί. Οι παλαιοί ναυτικοί πίστευαν ότι τα ξύλινα πλεούμενα είχαν ψυχή. Ισως διότι ήταν φτιαγμένα από οργανική, «ζωντανή» πρώτη ύλη, ίσως γιατί όταν μάνιαζε ο καιρός, μιλούσαν στο καΐκι σαν να τους άκουγε. Για να περάσουν μαζί την τρικυμία, να φτάσουν σώοι στο λιμάνι. Αν δει κανείς την «Ελένη Π.» στο καρνάγιο του Κουπετώρη στη Σαλαμίνα, με ένα από τα μπουντέλια (τους πασσάλους που την στερεώνουν στο έδαφος