IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αγροτική οικονομία έχει ανάγκη από τη δημιουργία ενός πρότυπου, ενεργειακά αυτόνομου, αγροκτήματος, με σύγχρονες υποδομές και τεχνολογικό εξοπλισμό, το οποίο θα υποστηρίζεται από εξειδικευμένο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό  σχετικών  φορέων  της   Θεσσαλίας. Θα  παράγει  με  συμβατικό  ή/και ολοκληρωμένο ή/και βιολογικό τρόπο διαχείρισης προϊόντα φυτικής και ζωικής παραγωγής τα οποία θα τυποποιεί και θα συσκευάζει με δική του ετικέτα. Οι ενεργειακές του ανάγκες θα καλύπτονται σε συστήματα παραγωγής ενέργειας με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με έμφαση στη βιομάζα, στην ηλιακή ενέργεια και την αιολική. Σκοπός του είναι η διαχείριση της γεωργικής παραγωγής με βάση τις πιο σύγχρονες παγκοσμίως μεθόδους από τεχνολογικής πλευράς, με απώτερο σκοπό τη βελτιστοποίηση  της  παραγωγής,  την  αύξηση  της  οικονομικότητας,  την  παραγωγή  ασφαλών  και ποιοτικών προϊόντων και κυρίως την προστασία του περιβάλλοντος, ακολουθώντας τις προσταγές της Ευρωπαϊκής

Κρατάει (χιλιάδες!) χρόνια η αντιπαράθεση αστών με αγρότες. Οι πρώτοι ζουν στην πόλη, στον πολιτισμό, ενώ οι δεύτεροι κοντά στα στοιχειά της άγριας φύσης. Οι αστοί με το θεατράκι τους, το Μέγαρο Μουσικής, τη Λυρική Σκηνή... και οι αγρότες με τα άνοστα και κακόηχα πανηγύρια τους, με τις φτηνές και λαϊκές δοξασίες τους που προκαλούν αναγούλα στους ανθρώπους των πόλεων (της Αθήνας, εννοείται). Σε μια παραιτημένη και υπνώττουσα πρωτεύουσα σε ό,τι αφορά την κυρίαρχη τάξη, το μόνο που καταφέρνουν οι αγρότες είναι η θυμική εκτόνωσή τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν το δίκιο τους όσο οι περισσότεροι από εμάς τους πρωτευουσιάνους δυσφορούμε από την εικόνα και μόνο που εκπέμπουν οι αγρότες. Δεν είναι απλή δυσφορία. Κατά βάθος θυμίζει σε πολλούς την καταγωγή μας, κάτι που οφείλουμε να ενταφιάσουμε στα τάρταρα της λήθης εάν θέλουμε να θεωρούμαστε πρωτευουσιάνοι (της κακιάς ώρας). Πετυχαίνουν όμως άλλα πράγματα, που ίσως δεν τα συνειδητοποιούν καν, είναι εντούτοις αποκαλυπτ

Ο ​​διχασμός των αγροτικών μπλόκων, που καταγράφεται τώρα και στους τίτλους και στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, η διάσπασή τους σε τρεις μερίδες, διαφοροποιούμενες ως προς τα αιτήματα και τη διεκδικητική τακτική, ήταν από νωρίς ορατά. Ακόμα και η τηλεοπτική αναπαράσταση του κοινού τους αγώνα, δέσμια της καναλικής βουλιμίας για κραυγές, όχι για έκθεση απόψεων και συζήτηση, δεν μπορούσε να επικαλύψει πλήρως τις σοβαρές διαφορές στις φορολογικές, ασφαλιστικές και λοιπές αξιώσεις τους. Ούτε και να επιβάλει σαν αδιαμφισβήτητη την ιδέα ότι ο κ. Βαγγέλης Μπούτας είναι πανελλαδικά αποδεκτός ως αυτονόητος ηγέτης. Για παράδειγμα, υπήρχαν μπλόκα που διεκδικούσαν απαρχής και μέχρι τέλους τις 30.000 ευρώ σαν αφορολόγητο όριο (συν 5.000 για κάθε παιδί). Αλλα, μετριοπαθέστερα ή ρεαλιστικότερα, έμεναν στις 12.000. Τίποτε λογικότερο –όπως διδάσκει η μικροϊστορία μας– ακόμα και από τον πιο ανορθολογικό μαξιμαλισμό στις διεκδικήσεις, που πάει χέρι χέρι με τον μαξιμαλισμό στις προεκλογικές

Η χώρα έχει γενικώς ανάγκη από τεχνική, επαγγελματική εκπαίδευση και ειδικότερα από αγροτικά σχολεία. Κάθε αγροτική περιοχή θα πρέπει να διαθέτει οργανωμένη δευτεροβάθμια εκπαίδευση άμεσα συνδεδεμένη με τις παραγωγικές δραστηριότητες του τόπο 'Ετυχε δύο φορές, σε διάστημα τεσσάρων ετών, να βρεθώ μπροστά σε συζητήσεις υπουργών (ένας Γεωργίας και ο άλλος Παιδείας) για την ίδρυση αγροτικών σχολείων στην περιφέρεια. Και οι δύο ήταν έπειτα από παρουσιάσεις σχετικών βιβλίων για την γεωργική επιχειρηματικότητα. Μου έκανε, εν τω μεταξύ, εντύπωση η αποφασιστικότητα με την οποία το εξέφρασαν στις συζητήσεις με τους συνεργάτες τους. Κάτι σαν «αύριο το πρωί, θα είναι το πρώτο θέμα που θα με απασχολήσει στο γραφείο. Είναι σαν να το κάναμε ήδη!» Παρόλα αυτά και παρά τις εισηγήσεις σημαντικών επιστημόνων και φορέων, το ελληνικό κράτος δεν κατανοεί ακόμα την αναγκαιότητα της ίδρυσης των αγροτικών σχολείων στην επαγγελματική εκπαίδευση. Σε ολόκληρη την επικράτεια υπάρχουν μόνο

​​Εδώ και αρκετό καιρό, τα ΜΜΕ προβάλλουν το αγροτικό θέμα, κυρίως ως πρόβλημα και ελάχιστα ως ευκαιρία αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που πρέπει να εφαρμοστούν σε έναν από τους δύο μεγαλύτερους πυλώνες ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας. Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, η αγροτική οικονομία αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή πλούτου για την Ελλάδα (ίσως περισσότερο και από το πολύτιμο τουριστικό προϊόν μας), καθώς ελάχιστα επηρεάζεται από γεωπολιτικές ανακατατάξεις και έκτακτα γεγονότα, ενώ αντίθετα έχει τα χαρακτηριστικά της σταθερής και βιώσιμης ανάπτυξης με μεγάλο χρονικό ορίζοντα και συνέργειες στην εξωστρέφεια της ελληνικής βιομηχανίας και του διεθνούς εμπορίου της χώρας μας. Η αλήθεια είναι ότι προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας ξοδεύτηκαν πάνω από 100 δισ. κοινοτικές επιχορηγήσεις, χωρίς να έχουν αξιοποιηθεί όπως έπρεπε, με συνέπεια να μην εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες και τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που προσφέρουν, σκανδαλωδώς, οι ευνοϊκές εδαφοκλιμ

Δε γίνεται ανερυθρίαστα να «τσουβαλιάζεις» τους μεγαλοτσιφλικάδες των πακέτων Ντελόρ και των πολυτελών Μερσεντές με τους χιλιάδες μικροκαλλιεργητές, οι οποίοι δίνουν τα τελευταία χρόνια αγώνα επιβίωσης. Δεν είναι δυνατό να επιχειρείς να πείσεις πως οι αντιδράσεις προέρχονται κατά κύριο λόγο από μεγαλοσχήμονες τύπου Πατούλη, Λυκουρέζου, όταν γνωρίζεις πολύ καλά πως η πλειοψηφία των επιστημονικών κλάδων μαστίζεται από ψηλή ανεργία αλλά κι από πολύ χαμηλά εισοδήματα. Και μαντέψτε ποιοι από τους παραπάνω θα πληρώσουν τελικά τη νύφη.    Πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν να διαπιστώσουν την αντίδραση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα στις πρώτες έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες ηταν δεδομένο πως θα προέκυπταν εξαιτίας της συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής. Και να λοιπόν που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, καθώς το επικείμενο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο φαίνεται να δοκιμάζει τα όρια ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας κι ως εκ τούτου και τις αντοχές της ίδιας της κυβερνητικής πλει

‘Ο ποτε ο φίλος μου ο Μπίλης ήθελε να με κάνει να σκάσω ένα χαμόγελο εν καταθλίψει, θυμόταν ένα ανέκδοτο που είχε φέρει από την παραμονή του στο Κόκομο της Ιντιάνα, όπου έβγαλε μια τάξη στο Γυμνάσιο. Έπαιρνε μελοδραματικό ύφος και μου μιλούσε για έναν έρωτα. «Ένας νέος Ινδιάνος αγάπησε μια νέα κοπέλα που ζούσε σε ένα νησάκι στην λίμνη. Μια μέρα δεν άντεξε τον χωρισμό και μέσα στην παγωνιά βούτηξε στο νερό να την βρει. Η κοπέλα τον κοίταζε με πόθο κι αυτός με τις απλωτές του αγωνίζονταν να την φτάσει. Έλα, αγάπη μου, έλα, τον ενθάρρυνε εκείνη. Αυτός ,ξυλιασμένος αλλά ερωτευμένος, κολυμπούσε. Αλλά η φύση ήταν άγρια, το κρύο αληθώς ψοφόκρυο και ο νέος κοκκάλωσε και πνίγηκε μπροστά στα μάτια της καλής του. Η ιστορία αυτή απλώθηκε στις ινδιάνικες φυλές και προς τιμήν του έρωτα εκείνου έδωσαν στην λίμνη νέο όνομα. Την είπαν lake Stupid» ‘Ο πως πρέπει κάποιος εγκυκλοπαιδιστής να μάθει να ξεχωρίζει το Κόκομο της Ιντιάνα από άλλα Κόκομος της νέας Ηπείρου και ιδί