IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στο κείμενο της συμφωνίας που κατατέθηκε στο γερμανικό Κοινοβούλιο ανάμεσα στ' άλλα αναφέρεται πως το ΔΝΤ θα ζητήσει διαβεβαιώσεις από την αντιπολίτευση ότι δεν θα ανατραπούν οι περικοπές στις συντάξεις και στο αφορολόγητο, ενώ οι ελληνικές αρχές θα κληθούν να παράσχουν γραπτή δήλωση και ανεξάρτητη νομική γνωμοδότηση πως οι σχετικές μεταρρυθμίσεις είναι συμβατές με το ελληνικό Σύνταγμα. Θα κληθεί λοιπόν η Νέα Δημοκρατία να δεσμευτεί ότι δεν θα ανατρέψει τη συμφωνία αν βρίσκεται στην εξουσία την περίοδο που θα ξεκινήσει η εφαρμογή της στο μέτωπο των συντάξεων (2019) και στο ζήτημα του αφορολόγητου (2020). Επί της ουσίας δεν είναι μια δύσκολη υπόθεση για τη Ν.Δ., γιατί δεν έχει διαφορετική γνώμη στα θέματα αυτά (ασχέτως που δεν θα τα ψηφίσει στη Βουλή) και επιπλέον ο αρχηγός της έχει δηλώσει πως το κράτος έχει συνέχεια και οι κυβερνήσεις οφείλουν να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις της χώρας. Επίσης η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει δώσει δείγματα γραφής π

  Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Όσο κι αν ο τίτλος ξενίζει και δημιουργεί απορίες και προβληματισμούς, όπως άλλωστε ήταν κι εξ αρχής ο σκοπός του, είναι πέρα για πέρα αληθινός και μεταφέρει την αγωνία χιλιάδων ασφαλισμένων ελευθέρων επαγγελματιών που κινδυνεύουν να χάσουν τις εισφορές πολλών ετών και να μείνουν εκτός συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά για να γίνει ορατός και κατανοητός ο επερχόμενος κίνδυνος. Για να μπορεί να παρακολουθήσει ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης τη συνέχεια, να εξηγήσουμε ότι μέχρι τα τέλη του 2016 οι εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών, ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ, είχαν ως βάση υπολογισμού τεκμαρτά εισοδήματα, καθοριζόμενα αυθαίρετα από την διοίκηση του ταμείου και ήταν γνωστά ως κλάσεις ή κατηγορίες. Σε αυτό το πλαίσιο ανά τριετία ο ασφαλισμένος υποχρεωτικά πήγαινε στην επόμενη κατηγορία, ανεξάρτητα εάν είχε αύξηση ή όχι στα εισοδήματά του και χωρίς να μπορεί να ασκήσει το συνταγματικό του δι

Σύμφωνα με το άρ. 73 παρ. 2 Συντάγματος , « νομοσχέδια που αναφέρονται στην απονομή σύνταξης και στις προϋποθέσεις της υποβάλλονται μόνο από τον Υπουργό Οικονομικών ύστερα από γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου». Η διατύπωση γνώμης από το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι μεν μη δεσμευτική, ωστόσο σε μεγάλο βαθμό προκαταλαμβάνει την κατασταλτική περί (αντι)συνταγματικότητας κρίση του δικαστή μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου. Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου («Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος») εξετάστηκε στο πλαίσιο της (απλής) γνωμοδοτικής αρμοδιότητας του Ελεγκτικού Συνεδρίου κι έδωσε την κατάλληλη αφορμή για μια σειρά από ουσιώδεις προβληματισμούς σχετικά με τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης. Πρώτον, ενόψει της αρχής της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο νόμος Κατρούγκαλου καθιερώνει ένα Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης που «λειτουργεί με ενιαίους κανόνες για όλους χωρίς διακρίσεις ». Παρά τον γοητευτικό διακηρυκτικό στόχο της μεταρρύθμιση