IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η ρητορική περί αξιοκρατίας   Ο Μάικλ Σαντέλ , στο βιβλίο του « The Tyranny of Merit » (Farrar, Straus & Giroux 2020), εξετάζει κριτικά την έννοια της αξιοκρατίας. Ο Αμερικανός φιλόσοφος αμφισβητεί τη «ρητορική της ανόδου», την ιδέα δηλαδή ότι η άνοδος ενός ατόμου στην κοινωνική ιεραρχία εξαρτάται μόνον από τα δικά του προσόντα και τις προσπάθειές του. Η ακόλουθη συνέντευξη του Μάικλ Σαντέλ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Corriere della Sera» Michael Sandel •Eξηγείτε στο βιβλίο σας ότι η ρητορική της ανόδου ανάγεται στον Ρέιγκαν, αλλά υιοθετήθηκε στην Αμερική τόσο από το Δημοκρατικό Κόμμα όσο και από το Ρεπουμπλικανικό και παρουσιάστηκε εσφαλμένα ως ταυτόσημη με το αμερικανικό όνειρο. Είναι η ερμηνεία του αμερικανικού ονείρου που έδιναν οι πολιτικοί από τον Ρέιγκαν κι έπειτα. Το αμερικανικό όνειρο όμως είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Στο τέλος του βιβλίου μου μιλώ για τον συγγραφέα Τζέιμς Τράσλοου Ανταμς, ο οποίος επινόησε την έκφραση «αμερικανικό όνειρο» στη δεκαετία του 1930, κατ

Πνιγμός η αναξιοκρατία.  Ακόμα και την εμπλοκή σε πόλεμο (τη θυσία της ζωής άγνωστου αριθμού πολιτών και την καταστροφή μικρού ή μεγάλου μέρους της κοινωνικής περιουσίας) την αποφασίζουν οι επαγγελματίες της εξουσίας, όχι η κοινωνία των πολιτών. Αποκλείεται θεσμικά να είναι η δημοκρατία αυτοδιαχειριζόμενη συλλογικότητα. Συνεχίζουμε να αποκαλούμε «δημοκρατία» την πρωθυπουργική θεσμική απολυταρχία (συνεχίζουμε το ξίδι να το λέμε γλυκάδι): λογαριάζουμε σαν «πρόοδο» και «εκσυγχρονισμό» την υποταγή της πολιτικής στη λογική (νόμους – αναγκαιότητες) των Αγορών. Με αυτά τα δεδομένα δεν θα συνιστούσε υπερβολή η επίμονη, συνεχής υπενθύμιση: Ναι, στην Ελλάδα, το πολίτευμα είναι η πρωθυπουργική θεσμική απολυταρχία: Ο πρωθυπουργός επιλέγει και επιβάλλει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας, τους επικεφαλής όσων οργανισμών κοινής ωφέλειας δεν έχουν ακόμα πουλη

Η ατολμία ως αυτοκαταδίκη. Αν σκεπτόμαστε συνετά και ρεαλιστικά, ξέρουμε ότι η αξιοκρατία μόνο στόχος μιας κοινωνίας μπορεί να είναι, όχι ηθική προστακτική. Οι ηθικές προστακτικές, τα αναρίθμητα «πρέπει» που αραδιάζουμε για να ξορκίσουμε λάθη ή την ασφυκτική παρακμή μας, είναι η πιο α-νόητη, σίγουρα περιττή λεκτική εκτόνωση απερισκεψίας και προχειρότητας. Ποιος, με ποιες πρακτικές πειθούς θα επιβάλει τα «πρέπει» και τις προστακτικές μας; (Γι’ αυτό και όταν ακούμε πρωθυπουργό ή αρχιεπίσκοπο ή δήμαρχο ή πρύτανη να εκστομίζουν κάποιο «πρέπει», ξέρουμε ότι είναι ή παραλυτικά άτολμος ή απλώς ολιγόνους.) Η λέξη «αξιοκρατία», σε μια οργανωμένη κοινωνία, σημαίνει: Μοναδικό κριτήριο για την ανάθεση ευθυνών δημόσιου λειτουργού είναι οι πιστοποιημένες ικανότητές του. Από τον κλητήρα ώς τον Γενικό Διευθυντή, από την καθαρίστρια ώς τον επιτελικό σχεδιαστή πολιτικής, το προαπαιτούμενο και συνεχώς επανελεγχόμενο είναι η ευφυΐα, η δημιουργικότητα, η ευπρέπεια. «Προσόντα» που δεν

Οταν ηγείσαι ενός οργανισμού είσαι υποχρεωμένος, ex officio, να υπενθυμίζεις εμπράκτως στα μέλη του οργανισμού να επιτελούν τον ρόλο τους όσο πιο ευσυνείδητα μπορούν. Στην υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι, ο τέως αρχηγός της Πυροσβεστικής έπραξε ακριβώς το αντίθετο. Φωτ. INTIME NEWS «Βγάλε την ουρά σου απ’ έξω…».   Ενας οργανισμός αναπτύσσει διεφθαρμένη νοοτροπία όταν ο σκοπός που καταστατικά υπηρετεί διαστρέφεται από την εξυπηρέτηση, με κάθε μέσο, ιδιοτελών συμφερόντων των ισχυρών μελών του. Η εξωστρέφεια (ετεροαναφορικότητα) που οφείλει να διακρίνει τον οργανισμό εκτοπίζεται από την ξεδιάντροπη εξυπηρέτηση «εσωτερικών» σκοπών (αυτοαναφορικότητα). Ο οργανισμός παύει τότε να υπηρετεί κοινωνικές ανάγκες· μετατρέπεται σε όργανο εξυπηρέτησης ιδιοτελών επιδιώξεων. Η διεφθαρμένη νοοτροπία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός αλλά μια διαδικασία – χτίζεται μακροχρόνια. Πώς; Με κατάχρηση εξουσίας, αποφυγή λογοδοσίας, και παίγνια ισχύος. Και τα τρία επικυρώνονται ή επιβάλλονται από τη

  Στο νομοσχέδιο που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ορίζεται ότι οι συνδικαλιστές δεν θα έχουν ρόλο στην επιλογή των συνολικά περίπου 20.000 εκπαιδευτικών που θα στελεχώσουν τις διοικητικές θέσεις εκπαίδευσης. ΑΠΕ-ΜΠΕ «Ταμπού» η αξιολόγηση  εκπαιδευτικών.   Η μάχη κατά της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δημιουργεί αρραγές μέτωπο από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των εκπαιδευτικών. «Ο συνδικαλισμός είναι ένα κόμμα με διάφορες συνιστώσες», λέει στην «Κ» στέλεχος του υπουργείου Παιδείας, για να εξηγήσει τη σύμπραξη των διαφορετικών συνδικαλιστικών παρατάξεων κατά της αξιολόγησης. Μάλιστα, και η κυβερνητική ΔΑΚΕ είναι αρνητική. «Η ατομική αξιολόγηση με βάση τον σχεδιασμό της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας θα γίνει σε βάθος χρόνου. Οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών έχουν σαφή αρνητική θέση», ανέφερε στην «Κ» στέλεχος της ΔΑΚΕ. «Η αξιολόγηση είναι θέμα ταμπού», προσθέτει στέλεχος του ΚΙΝΑΛ. «Αρκετά με τους συνδικαλιστές και τη ΔΑΚΕ, τους ακούσαμε», σχολιάζει στην «Κ» υψηλόβαθμ

Η σημασία του καλού παραδείγματος  στον περιορισμό της διαφθοράς Σε αντίθεση με τον αντικαπνιστικό νόμο, η κυβέρνηση υπήρξε μάλλον αντιφατική στο θέμα της διαφθοράς. Την ίδια στιγμή που επιβεβαίωνε την ισχυρή της πολιτική βούληση για τον περιορισμό της και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε, με αφορμή την κατάταξη της χώρας στον σχετικό πίνακα της Διεθνούς Διαφάνειας, ότι αποτελεί μια «εθνική απειλή», δεκάδες και ενδεχομένως εκατοντάδες κομματικοί φίλοι διορίζονταν σε θέσεις ευθύνης, εντελώς άσχετες με το βιογραφικό και τις ικανότητές τους, σε διοικήσεις νοσοκομείων, ΔΕΚΟ κ.λπ. Η κυβέρνηση, σε πείσμα όσων πίστευαν ότι θα αποτύγχανε, όπως άλλωστε και οι πάντες στο παρελθόν, πέτυχε μια σημαντική νίκη στην περίπτωση του αντικαπνιστικού νόμου, ο οποίος φαίνεται να εφαρμόζεται. Η επιτυχία αυτή οφείλεται στην ισχυρή πολιτική βούληση, στη συστηματική αστυνόμευση, αλλά και στο γεγονός ότι τα κυβερνητικά στελέχη έδωσαν πρώτοι το καλό παράδειγμα. Δύσκολα θα ξεχάσει κα

Τα πολλά πρόσωπα της ακαδημαϊκής απάτης. Το διήμερο 28-29 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Πράγα η τρίτη ετήσια ολομέλεια της Πλατφόρμας του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Ηθική, τη Διαφάνεια και την Ακεραιότητα στην Εκπαίδευση (ETINED). Η εν λόγω πλατφόρμα επιχειρεί να αντιμετωπίσει τις ποικίλες εκδοχές φαινομένων διαφθοράς στην εκπαίδευση, εκκινώντας από την παραδοχή ότι «καμία χώρα σήμερα δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι εξαιρείται πλήρως από τέτοια φαινόμενα» . Πρώτο απτό επίτευγμα της πλατφόρμας υπήρξε η υιοθέτηση από το ΣτΕ της Σύστασης (2019) «Για την προώθηση μιας κουλτούρας ηθικής στο εκπαιδευτικό επάγγελμα». Η συνάντηση της Πράγας επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των πολλαπλών μορφών ακαδημαϊκής εξαπάτησης, προετοιμάζοντας ένα κείμενο πολιτικής για φαινόμενα όπως: «κοπτήρια πτυχίων» (degree mills), «κοπτήρια πιστοποιήσεων» (accreditation mills), «κοπτήρια εργασιών» (essay mills), και βεβαίως για το τεράστιο πρόβλημα της λογοκλοπής (plagiarism). Εκπρόσωποι των κρατών-

 Σκίτσο του ΑΡΚΑ Σκίτσο του Γ. Δερμεντζόγλου Η κουλτούρα της αναξιοκρατίας. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οι νέοι με προσόντα, δηλαδή ο αφρός της παραγωγής του εκπαιδευτικού μας συστήματος –αυτού του ανεπαρκούς και οπισθοδρομικού συστήματος–, ξενιτεύονται για να βρουν αλλού την τύχη τους: η ανεργία, η αναξιοκρατία και οι χαμηλές αμοιβές . Σε αρκετές περιπτώσεις ισχύουν δύο ακόμη λόγοι: η απόφαση ανεξαρτητοποίησης από τον σφιχτό έως πνιγηρό εναγκαλισμό της οικογένειας και η ενασχόληση σε ειδικότητες και τομείς που είτε έχουν κορεσθεί, είτε δεν υπάρχουν, είτε δεν έχουν ζήτηση στην Ελλάδα. Οταν η Νέα Δημοκρατία του Κυρ. Μητσοτάκη κέρδισε τις εκλογές, η εξαγγελία του συρμού ήταν η ανασύνταξη της κρατικής μηχανής, ώστε να γίνει αποτελεσματικότερη. Επρόκειτο για ηχηρή εξαγγελία που ακουγόταν ευχάριστα στ’ αυτιά, κυρίως όσων είχαν ψηφίσει τη Ν.Δ. για να φύγουν «αυτοί», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ πέρασε σαν λαίλαπα από το κράτος τόσο λόγω ανικανότητας όσο και