IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο στρατάρχης Ταχσίν Πασάς παραδίδει το πρωτόκολλο παράδοσης  της πόλης στον Κωνσταντίνο. Το χρονικό της κατάληψης της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό στρατό σύμφωνα με τον Βρετανό ανταποκριτή των TIMES Κρόφορντ Πράις (26 Οκτωβρίου 1912)   (Υπό Κρόφορντ Πράις, ειδικού απεσταλμένου εφημερίδος «Times») Το θέμα της Θεσσαλονίκης δημιούργησε ζωηρές αντιγνωμίες. Τα γεγονότα διαστράφηκαν με κακοβουλία και κακεντρέχεια. Θεώρησα καθήκον μου να επεκτείνω τις παρατηρήσεις μου με εξονυχιστική έρευνα. Κατά τη διάρκειά της κατάφερα να συγκεντρώσω πολλά έγγραφα. Πιστεύω ότι η αφήγησή μου είναι από κάθε άποψη αυθεντική. Οι έξι μεραρχίες του ελληνικού στρατού πέρασαν τον ποταμό Αξιό την 25η Οκτωβρίου. Το αρχηγείο του εγκαταστάθηκε στο Τοψίν. Στις 4.30μμ ο διάδοχος Κωνσταντίνος ειδοποιήθηκε ότι ειδικό τρένο είχε φθάσει στο Τεκελί (όπου ήδη δύο τάγματα ευζώνων με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Κωνσταντινόπουλο, είχαν κάνει στάση). Το τρένο μετέφερε τους απεσταλμένους αντιπροσώπους με γράμμα

Η μάχη του Σαρανταπόρου αποτέλεσε μία από τις καθοριστικές πρώτες επιτυχίες του ελληνικού στρατού στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. («Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913 - Το φωτογραφικό λεύκωμα των Ρωμαΐδη-Ζέιτζ», εκδ. Κέδρος) Το έπος των Βαλκανικών Πολέμων και η εδαφική επέκταση της Ελλάδας με πόλεμο ήταν αποτέλεσμα τόσο της ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού όσο και της εξασφάλισης συμμαχιών της Ελλάδας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας. Αναμφισβήτητα, τα επιτεύγματα αυτά συνδέονται με τον Βενιζέλο, ο οποίος αντιλήφθηκε τις μεταβολές στη βαλκανική και τη διεθνή σκηνή μετά την αποτυχία της Νεοτουρκικής Επανάστασης, την αγγλορωσική προσέγγιση του 1907 και την άρση των αγγλικών επιφυλάξεων έναντι της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τη σερβοβουλγαρική προσέγγιση υπό την αιγίδα της Ρωσίας και τον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911/12. Μετά το κίνημα στο Γουδί (Αύγουστος 1909), που στην ουσία συνιστούσε την ήττα του παλαιοκομματισμού και τη νίκη του «αστικού εκσυγχρον