IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σεξουαλική παρενόχληση, υψηλά ποσοστά ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, αύξηση της βίας και του ισλαμιστικού αισθήματος μετά τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης συνθέτουν το σκηνικό στην Αίγυπτο δίνοντάς της τον τίτλο της χειρότερης χώρας του αραβικού κόσμου για μία γυναίκα, σύμφωνα με ψηφοφορία που πραγματοποίησαν ειδικοί σε θέματα φύλου, η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος Thomson Reuters. Οι μεροληπτικοί νόμοι εις βάρος των γυναικών και η αύξηση των κρουσμάτων διακίνησης ανθρώπων έχουν επίσης συμβάλλει στο να εξασφαλίσει η Αίγυπτος την τελευταία θέση στη λίστα με τις 22 αραβικές χώρες, διαπιστώνει η έρευνα. Παρά τις ελπίδες ότι οι γυναίκες θα ευνοούνταν από την Αραβική Άνοιξη, είναι τελικά οι μεγάλες ηττημένες, καθώς οι λαϊκές εξεγέρσεις έχουν προκαλέσει συγκρούσεις, αστάθεια, εκτοπισμό και αύξηση των ισλαμιστικών οργανώσεων σε πολλές περιοχές της χώρες, επισημαίνουν οι ειδικοί. «Απομακρύναμε τον Μουμπάρακ από το προεδρικό μέγαρο

 Φωτογραφία από το  φωτογραφικό δημοσιογραφικό λεύκωμα    «Θράκη - Τόσο κοντά, τόσο μακριά - Ο μουσουλμανικός κόσμος της»  των Ελενας Μοσχίδη και Πέπης Λουλακάκη  («Καστανιώτης») «Ο ολόσωμος μανδύας είναι αντίθετος στην αξιοπρέπεια των γυναικών. Η απάντηση είναι να τον απαγορεύσουμε» , δήλωσε πρόσφατα ο Νικολά Σαρκοζί στους δημοσιογράφους, καθώς ετοιμάζεται να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο που θα απαγορεύει πλήρως τη μπούρκα στους δημόσιους χώρους. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο θα ήταν σύμφωνο με το Σύνταγμα της Γαλλίας – το γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας έχει άλλωστε εκφράσει κιόλας τις αντιρρήσεις του – αλλά σκέφτομαι ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις του Γάλλου Προέδρου, αν ζούσε στην Ελλάδα και πώς θα αντιμετώπιζε την εφαρμογή της Σαρίας από τους μουσουλμάνους της Θράκης! «Σε χωρίζω, σε χωρίζω, σε χωρίζω », μπορεί ο μουσουλμάνος σύζυγος να πει μπροστά στο μουφτή κι έτσι απλά να βγει το διαζύγιό του, σύμφωνα με τον ιεροϊσλαμικό νόμο, την περιβόητη Σαρία, που μο

Οι γυναίκες και η Εκκλησία  Αργά τη νύχτα της Κυριακής των Βαΐων παρακολούθησα κάποια συνέντευξη για εκκλησιαστικά ζητήματα, στο πλαίσιο της οποίας τέθηκε και το ερώτημα «πότε οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα δεχθούν στους κόλπους τους γυναίκες ιερείς». Η απάντηση ήταν μονολεκτική και κοφτή: «ποτέ»! Αναμενόμενο, κατά τις παρακαταθήκες του Παύλου ότι «ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα» (Α' Κορινθ ια' 9),  έτσι που  « αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν. Ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ' υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν» (Α' Κορινθ ιδ' 34). Αυτές οι ακραίες αντιλήψεις διαπότισαν το βυζαντινό οικογενειακό δίκαιο, με κάποια δειλά ανοίγματα του ελληνικού εθιμικού δικαίου, ώς το 1983. Ετσι θυμήθηκα τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Ηταν άριστη μαθήτρια και ήθελε να σπουδάσει στο Αρσάκειο της εποχής της για να γίνει δασκάλα. Ομως ο συντηρητικός οικογενειακός και κοιν