IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...)  Οι Αγανακτισμένοι εγκατέλειψαν τις πλατείες και τα διόδια στους μελανοχίτωνες και κατέφυγαν στις ψηφιακές πιάτσες. Εκεί τα βρίσκεις όλα: ευφυΐα, λαμπερές ατάκες, αισθήματα, αφέλεια, φλυαρία, μνησικακία, kitsch, αυταρέσκεια, κανιβαλισμό, αυτοαναφορικότητα του μέσου και ανατροφοδότησή του με σάρκες, πρόσωπα, καμένα μυαλά. Τα μίντια, συμβατικά και τώρα πλέον δικτυακά και πολλαπλάσια, ματώνουν. Ενίοτε σκοτώνουν κιόλας, αν καυχηθείς στο τσατ ότι κρατάς σπίτι σου μετρητά και κοσμήματα. Η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά το ένιωσε το μιντιακό μάτωμα, σε μια μακρά εβδομάδα παθών, στον Γολγοθά των εφημερίδων, του Facebook και των μυριάδων αναδημοσιεύσεων, ποστ, στάτους και τουίτ στα ιντερνέτ. Στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, η Δημουλά έκανε μια βόλτα στην Κυψέλη μαζί με άλλους, σαν μνημόσυνο στην παλιά μικροαστική συνοικία, και στο τέλος είπε δυο λόγια, για το πώς αλλάζει η πόλη: οι Κυψελιώτες πήγαν στα προάστια, ήρθαν οι ξένοι και απλώθηκαν στα παγκάκια της Φωκίωνος Νέ

Τι απαντά στους επικριτές της - στο twitter Στο σάλο που έχει προκληθεί μετά τη δήλωση που φέρεται να έκανε ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, απαντά η Κική Δημουλά. Μιλώντας η ίδια στο maga.gr τονίζει:" Δεν θα κάνω δήλωση να πείσω ότι δεν αποκάλεσα όλους τους κλέφτες δολοφόνους. Είπα μια περίπτωση που συνέβη μέσα στην οικογένειά μου και χρειάστηκε να φτάσουμε στο νοσοκομείο και εννοούσα πόσο τρόμο μου δημιουργεί αυτό το πράγμα". "Δεν μπορώ εγώ να απολογηθώ για ό,τι συμβαίνει. Δεν είπα ότι βγήκα στην πόρτα μου και άκουσα ουρλιαχτά από μια γυναίκα που της είχαν αρπάξει τον σταυρό από τον λαιμό της. Είπα ότι η αδελφή μου ετών 70 και ο άντρας της ετών 75 δέχτηκαν επίθεση. Τους χτύπησε την πόρτα κάποιος, του άνοιξαν, μπήκαν δύο μέσα, τους φίμωσαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και επί δυόμισυ ώρες ανενόχλητοι δεν άφησαν τίποτα. Ξάφρισαν όλο το σπίτι. Κατέθεσαν στην αστυνομία, ήρθαν οι αστυνομικοί και πήραν αποτυπώματα και φυσικά δεν έγινε τίποτ

Η ποιήτρια παραμένει στην έμπνευσή της χρονικογράφος των ασήμαντων συμβάντων του γύρω κόσμου και του καθημερινού χρόνου. Το ύφος και η υφή των ποιημάτων της όπως τα παρουσιάζει ο ποιητής και κριτικός Κ. Γ. Παπαγεωργίου   Παρά τα βραβεία, τα αριστεία, την ακαδημαϊκή διάκριση, τις μεταφράσεις, τα αφιερώματα, τις συνεντεύξεις και τη δημοτικότητα της Δημουλά, το έργο της δεν έχει ακόμη μελετηθεί συστηματικά στο πλαίσιο μιας μονογραφίας που να ισορροπεί σε νερά νηφαλιότερα από τη θαμπωμένη αγιογραφία και ψυχραιμότερα από τη χολερική πολεμική. Ενα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αποπειρώνται τα κριτικά κείμενα του ποιητή και κριτικού Κώστα Γ. Παπαγεωργίου που συγκεντρώνονται τώρα στον τόμο Κική Δημουλά. Χρονικογράφος του εφήμερου.   Πρωτοδημοσιευμένα στο διάστημα 1995 - 2010 σε εφημερίδες και περιοδικά, και ξαναδουλεμένα τώρα υπό το πρίσμα μιας συνθετικής οπτικής, τα κείμενα αρθρώνονται σε δύο ενότητες. Στην πρώτη ο Κ. Γ. Παπαγεωργίου ιχνηλατεί τη σταδιακή διαμόρφωση της ποιητ

Η Κική Δημουλά φιλοξενείται στο εξώφυλλο της International Herald Tribune , την παγκόσμια, έντυπη έκδοση των New York Times. Αφορμή για το αφιέρωμα στην Ελληνίδα ποιήτρια είναι η έκδοση ποιημάτων της στα αγγλικά από το πανεπιστήμιο Yale. "Σκοτάδι και χάος" Όταν ο δημοσιογράφος της ζήτησε, μεταξύ άλλων, να περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα, η 81χρονη ποιήτρια είπε χαρακτηριστικά: "Σκοτάδι και χάος". "Η κ. Δημουλά μπορεί να έχει μια τάση προς τη δραματοποίηση αλλά οι λέξεις της είναι πάντα διαλεγμένες σωστά και με προσοχή" , αναφέρει ο Rachel Donadio , συντάκτης του κειμένου. "Η ποίησή της είναι λιτή, με βαθιά νοήματα, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς, μετατρέπει το καθημερινό σε κάτι μεταφυσικό, έχει ως πηγή έμπνευσης ζητήματα όπως αυτά του χρόνου και της μοίρας τα οποία τα κάνει τελείως δικά της, και έχει κερδίσει πιστούς αναγνώστες στην Ελλάδα" αναφέρει στη συνέχεια η Herald Tribune και επικαλείται τα λόγια του Νίκου Δήμ

 «Αν η ποίηση είχε τη δύναμη να μας κάνει καλύτερους, θα το είχε πετύχει εδώ και αιώνες. Η επιρροή της όμως περιορίστηκε στο να εμπλουτίζει τους έμμετρους μονολόγους» λέει η Κική Δημουλά ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ  «Οι μακροχρόνιες κρίσεις δίνουν μεγάλη εξουσία στην ελπίδα» Μετά τη βράβευσή της με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, η ποιήτρια μιλάει για τη σημασία (ή όχι) μιας τέτοιας τιμής, για τον ρόλο της ποίησης σε περίοδο κρίσης και κατάθλιψης, για τους λόγους που εξακολουθεί να γράφει η ίδια και για τα πράγματα στα οποία αξίζει να ελπίζουμε   Ακόμη ένα βραβείο για την πολυβραβευμένη ακαδημαϊκό Κική Δημουλά πιθανόν να μη σημαίνει πολλά για την ίδια. Ισως όμως να σημαίνει κάτι παραπάνω για την ποίηση και τους αναγνώστες της. Πάντα μελαγχολική αλλά όχι απαισιόδοξη, σε αυτή τη συζήτηση η ποιήτρια μας ξεναγεί στη σχέση της με την ποίηση και τον κόσμο σήμερα. Χαρακτηρίζει την ποίηση «ένα άτοκο δάνειο για τους χρεοκοπημένους» και «μια ελπίδα για όσους δεν έχουν καμία ελπίδα». Αν