IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

     ''Vivere periκωλοsamente'' (*) Κάθε φορά που η δημοσιογραφία γίνεται η ίδια είδηση, είμαστε σίγουροι ότι κάτι κακό έχει πράξει ή της έχει συμβεί, ίσως επειδή και αυτή προτιμά να διακινεί κακές ειδήσεις, αρνητικές, δυσάρεστες. Κι όταν η ζωή δεν παρέχει σε επάρκεια νέα αυτού του περιεχομένου, ένα τμήμα της δημοσιογραφίας, γυάλινο και χάρτινο, δεν διστάζει να τα κατασκευάσει μόνη της, και να τα πλασάρει σαν αυθεντικά και διαπιστωμένα. Οταν λοιπόν η δημοσιογραφία γίνεται είδηση επειδή κάποιος τρίτος –ένας θεσμός ή μια ομάδα ανθρώπων– την επιτιμά για την ποικίλη κακότητά της (ηθική, αισθητική, πολιτική) και εύχεται ή απαιτεί τον αναπροσανατολισμό της, ο νους πάει σε έναν όρο στον οποίο επέμενε ο Αριστόβουλος Μάνεσης: «αυτορρύθμιση». Αυτή ήταν η συμβουλή του σε όσους τον ρωτούσαν, εμπιστευόμενοι τη βαθιά πείρα του, πώς θα μπορούσε το δημοσιογραφικό σώμα να λειτουργεί τηρώντας ορισμένες αρχές. Ημασταν ακόμα στον 20ό αιώνα, προς τα τέλη του, και τα δημοσιογ

Η χώρα δεν κατρακυλάει επιλεκτικά. Κατρακυλάει πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά ολόκληρη. Και δυστυχώς κατρακυλάει και το μόνο κομμάτι της που θα μπορούσε να σταθεί υπηρέτης των πολιτών απέναντι στο κράτος και στο ιδιωτικό παρακράτος. Ο Τύπος. Προς μεγάλη χαρά όσων κυβερνάνε, ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι. Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων χτες, και δεν είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια, εκτός από ελαχιστότατες εξαιρέσεις, εκφράζαν τη σοβαροφάνεια των ίδιων των δημοσιογράφων και την ανεπάρκεια των αρχισυντακτών τους και των διευθυντών τους, όταν δεν ήταν καθοδηγούμενες από τη βούληση των εργοδοτών τους. Είτε εργοδότης είναι η κυβέρνηση είτε ιδιώτες . «Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι πολύ καλός ρήτορας», είπε η γυναίκα μου παρακολουθώντας τον πρωθυπουργό να δίνει συνέντευξη στους δημοσιογράφους, εχτές στη Θεσσαλονίκη. «Δεν είναι αυτός καλός ρήτορας» της αντείπα. «Οι δημοσιογράφοι είναι ανεπαρκείς. Αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους θα έπρεπε να ψάχνει πώς να τελειώσει νωρίτερ

Σ υνολικά έχουμε υποβληθεί σε κάπου ένα τρισεκατομμύριο ωρών αθροιστικής τηλεθέασης στην ένδοξη σύγχρονη ιστορία μας . 11 εκατομμύρια πληθυσμός με 268 λεπτά μέσο όρο τηλεθέασης την ημέρα κάνουν 18 δισεκατομμύρια ώρες τηλεθέασης το χρόνο. Επί κάπου μισό αιώνα, προκύπτει ένα τρισεκατομμύριο.  Τούρκοι, Φιλιππινέζοι και Αμερικανοί είναι εξίσου αφοσιωμένοι στο χαζοκούτι, ενώ Σουηδοί τηλε-λειτουργούνται μόνο 152 λεπτά ημερησίως . Μπαίνω στον πειρασμό κι άλλων υπολογισμών: έστω και μόνο με 5 Ευρώ χαμένη παραγωγικότητα την ώρα, προκύπτουν απώλειες 5 τρισεκατομμύρια Ευρώ - 8 φορές το ανέκδοτο Σώρρα, 15 φορές το χρέος της χώρας. Αστρονομικά ποσά, αλλά δε γίνεται να τα διεκδικήσουμε πλέον.  Δυστυχώς δεν μπορείς να σπάσεις σαν κουμπαρά-γουρουνίτσα την τηλεοπτική συσκευή να επιστρέψει τα χαμένα σου λεφτά και τη χαμένη σου ζωή . Δεν μετράω καν τον χρόνο για άλλες μη παραγωγικές ασχολίες οθόνης, π.χ. video games όπου η υφήλιος αφιερώνει σχεδόν 200 δισεκατομμύρια ώρες τον χρόνο. Δεν μετράω επ

Πως θα είναι η δημοσιογραφία και το διαδίκτυο το 2025; Ο φορέας Stimuleringfonds voor de Journalistiek, παρουσιάζει τα τέσσερα πιθανά, διαφορετικά, σενάρια για το μέλλον τους. Το Stimuleringfonds voor de Journalistiek (www.svdj.nl) είναι ένας φορέας, ένα «ταμείο» για τη στήριξη της δημοσιογραφίας με έδρα στην Ολλανδία. Ιδρύθηκε το 1974 για να παρέχει στήριξη στην ποιότητα, την ανανέωση και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας, αξιοποιώντας την έρευνα, τη γνώση και την εμπειρία των παγκόσμιων ΜΜΕ. Το Ταμείο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Επιστημών. Εδώ μας παρουσιάζει μια έρευνα/πρόβλεψη για το μέλλον της δημοσιογραφίας, με βάση τέσσερα διαφορετικά σενάρια… Σενάριο 1. Σοφία του πλήθους Σκεπτόμενοι άνθρωποι, πρωτοβουλίες μικρής κλίμακας 2025. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι εφευρέτες θα είναι η κινητήρια δύναμη της οικονομίας. Tech-αγόρια και κορίτσια σε μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες λειτουργούν με διάφορες συνεργασίες, τόσο on-line όσο και off-

Από την Αθήνα έως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη τα ΜΜΕ αναφέρονται πολύ συχνά στα ίδια θέματα, χρησιμοποιώντας παρόμοιο ύφος – γεγονός που θυμίζει ελεγχόμενη ενημέρωση από απολυταρχικά κράτη, με απώτερο στόχο την προπαγάνδα και τη χειραγώγηση των «λαϊκών μαζών», προς όφελος μίας συνεχώς μικρότερης ελίτ. «Η δημοσιογραφία είναι μία κόλαση – μία άβυσσος της αδικίας, των ψεμάτων και της προδοσίας » (Balzac, στο « Χαμένες Ουτοπίες »). ΑΠΟΨΗ Οι ειδήσεις δεν είναι ο τομέας μας, ούτε θέλαμε ποτέ να είναι –  επειδή αποτελούν μέρος ενός μηχανισμού προπαγάνδας και χειραγώγησης,  τον οποίο φυσικά δεν επιθυμούμε να στηρίζουμε. Ειδικότερα, σύμφωνα με πολλές έρευνες,  το μεγαλύτερο ποσοστό των ειδήσεων στα ΜΜΕ προέρχονται από τέσσερις μόνο παγκόσμιες εταιρείες –  από τις «τέσσερις αδελφές» (Reuters, AFP, DPA, AP), οι οποίες έχουν την έδρα τους στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Λόγω ακριβώς αυτού του γεγονότος,  όλα τα ΜΜΕ αναφέρονται περίπου στα ίδια θέματα –