Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΛΙΤ-ΑΛΗΤ(ΕΙΑ)

Αλλος χρωστάει κι άλλος... πληρώνεις

Εικόνα
(...) Είναι δυνατόν, να δρομολογείται η διαγραφή 275 εκατομμυρίων ευρώ οφειλών των κομμάτων τους, με νόμους ψηφισμένους από τους ίδιους 152 βουλευτές που ψήφισαν τους νόμους για την σύσταση ειδικού κρατικού οργανισμού για αναγκαστική είσπραξη με κατασχέσεις λογαριασμών και πρώτων κατοικιών, και φυλακίσεις ξεκοιλιασμένων και φτωχοποιημένων μικρομεσαίων (500.000 Ελλήνων πολιτών);  Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν τα 275 εκατομμύρια να περάσουν στο χρέος του ελληνικού Λαού μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; (...) Υπάρχει ένα μείζον θέμα ηθικής τάξεως σε αυτή την κρίση που τρέχει στον έκτο χρόνο της (από το 2009), και αυτό είναι “ποιος πληρώνει τί και γιατί;”. Πρώτα περάσαμε από το πρόστυχο ψέμα του “μαζί τα φάγαμε” του γίγαντα της πολιτικής κ. Πάγκαλου, που όμως ξέχασε να πει ποιούς εννοούσε με το “μαζί”! Ουσιαστικά ήταν μια προσπάθεια του φαύλου πολιτικού κατεστημένου να μοιράσει συλλογικές ευθύνες για τα διαχειριστικά λάθη και παραλείψεις (χωρίς να κατ

Διότι χορεύουν! Έχοντας αποφασίσει σε ποιόν πανύβλακα θα φορτώσουν τον χρησμό...

Εικόνα
(...) Αφού όλα είναι τόσο σκατά και τόσο περιορισμένα, τρελάθηκαν ορέ οι πάντες και επιδιώκουν δημαρχίες, υπουργίες ,περιφέρειες και να φορτωθούν άλυτα και άλυωτα χρέη; Ωσπου, μέσα στην αναζήτηση, πέφτεις στην πόρτα που έπρεπε κάποιος να τη ν κρατάει κλειστή και να ανοίγει με τρία κλειδιά. Την ανοίγεις και βλέπεις το γιατί είμαστε τόσο χάλια. Διότι χορεύουν.Με πάθος, με αφοσίωση, με γελάκια, ανάλαφροι, τιποτένιοι,εύστροφοι, κουτορνίθια, αθώοι, αμνηστευμένοι και έχοντας αποφασίσει σε ποιόν πανύβλακα θα φορτώσουν τον χρησμό. Πλαισιωμένοι από εύπιστους πιστούς.Όλους φυσικά πιστοποιημένους. (...) Ερευνάς. Τρόπος του λέγειν. Ένας μεγάλος δρόμος. 1,3 δις κόστισε. Και 283 δις πρέπει να βρεθούν για να λειτουργήσει και να "εξυπηρετήσει" τα διάφορα κεφάλαια που διατέθηκαν.Παραδόξως, σε 5 χρόνια, εισπράχθηκαν 1,3 δις στην Ελλάδα από διόδια. Δηλαδή, σε 258 χρόνια, ξοφλήσαμε τον ένα δρόμο. Ο οποίος θα έχει ήδη γίνει πεδίο ανασκαφής για να γνωρίσει ο 24ος αιώνας τι σόι μ

H ατιμωρησία ως κατεστημένη μωρία

Εικόνα
(...) O εθισμός του λαού στην αυτονόητη ατιμωρησία των ευτελών ηγητόρων του επιτρέπει τον εξωφρενικό παραλογισμό και το σκάνδαλο, να αναθέτουμε τη σωτηρία μας από την καταστροφή στους αυτουργούς των κακουργημάτων του υπερδανεισμού της χώρας, της κατάλυσης του έννομου κράτους για χάρη του «πελατειακού» κράτους, της διαπλοκής, της διαφθοράς, της αρνησιπατρίας, της μεθοδικής εξηλιθίωσης και του χυδαίου εκβαρβαρισμού των μαζών. Tο πρόβλημά μας δεν είναι «να ληφθούν μέτρα», να «βελτιωθούν» οι πολιτικές πρακτικές, να εφησυχάσουμε με την κάποια τιμωρία «αποδιοπομπαίων τράγων, «εξιλαστήριων θυμάτων». Mπορούμε να σωθούμε από τον ιστορικό αφανισμό, τον βυθισμό στο χάος, μόνο αν η κρίσιμη εκλογική μάζα αρνηθεί με συνέπεια το καραγκιοζιλίκι του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Tο λαϊκό αίτημα δεν μπορεί να είναι: να αλλάξουν τα πρόσωπα ή έστω και οι συμπεριφορές. Aλλά να αλλάξει ο «τρόπος»: O τρόπος που συντάσσεται το Σύνταγμα, που λειτουργούν τα κόμματα και η Bουλή, που ελέγχεται κοινωνικά ο

O ρεαλισμός της προσφυγής στην αριστεία

Εικόνα
(...)   ζούμε τον εξωφρενικό παραλογισμό:  τα ίδια κόμματα, που εγκλημάτησαν με τον υπερδανεισμό της χώρας για να συντηρήσουν την πελατεία τους και να χαρίσουν αμύθητα πλούτη στους «νταβατζήδες» τους, τα ίδια αυτά κόμματα να διαχειρίζονται, υποτίθεται, και την εξυγίανση, την επανόρθωση, την αποκατάσταση των συνεπειών που είχαν τα εν ψυχρώ και εκ προμελέτης κακουργήματά τους. Πώς θα αποτινάξουμε τον φρικώδη ζυγό της κομματοκρατίας, πώς θα απαλλαγούμε από το μαρτύριο της υποτέλειας στην αναίδεια, στην απληστία, στη χυδαιότητα; (...) Στην κάθε παραμικρή πτυχή της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα, σε κύκλους ανθρώπων πολυσπουδαγμένων και σε συντροφιές απλοϊκών, στα γήπεδα και στα σαλόνια, στα χωριά και στις πόλεις, μοιάζει να είναι ξεκάθαρη η βεβαιότητα: Mε το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Kοινοβούλιο, είναι αδύνατο να προκύψει ανάκαμψη της χώρας. Δεν ξεχωρίζει μπροστάρης ούτε επιτελική ομάδα ανθρώπων με ανιδιοτέλεια και ταλέντο, ικανών να συνεγείρουν,

Αρχισε η «μητέρα των μαχών»

Εικόνα
Δεν υπάρχει  η παραμικρή αμφιβολία ή ταλάντευση ότι το πέρασμα σε ανώτερη φάση των δικαστικών ερευνών και η απαγγελία κατηγοριών εναντίον υπευθύνων που έπαιρναν μίζες από την αγορά όπλων ή πλούτιζαν παράνομα μέσω του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου είναι κινήσεις απολύτως θετικές. Ανταποκρίνονται στο περί δικαίου αίσθημα του ελληνικού λαού. Μακάρι να οδηγηθούν σε καταδίκες και φυλακίσεις όσων αποδειχθούν ένοχοι ενώπιον των δικαστηρίων. Τελεία και παύλα επ' αυτού. Οι ένοχοι στη φυλακή, καμία επιείκεια απέναντί τους. Από εκεί και πέρα, η ανάγνωση των ονομάτων των κατηγορουμένων και οι γνωστές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ διασυνδέσεις τους σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο με εν ενεργεία ή εν αποστρατεία πολιτικούς άνδρες οδηγεί σίγουρα στην εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων, άσχετα από τις ανεξάρτητες δικαστικές έρευνες. Πολιτικοί αντίπαλοι  -και μάλιστα εσωκομματικοί!- του Αντώνη Σαμαρά και του Βαγγέλη Βενιζέλου συνδέονται περισσότερο ή λιγότερο άμεσα με κάποιους κορυφαίους από

Οι σύγχρονοι ολιγάρχες

Εικόνα
Η ελίτ χρησιμοποίησε την κρίση του 2007 για να εντείνει ακόμη περισσότερο τις εισοδηματικές ανισότητες προς όφελος της – με γνωστό επενδυτή να έχει πει πρόσφατα ότι, η τάξη του κέρδισε τελικά, στην εικοσαετή πάλη που διεξάγεται με τις υπόλοιπες Είμαστε αντιμέτωποι με έναν «πολιτικό ρατσισμό», ο οποίος επικρατεί κυρίως στην Ευρώπη, καθώς επίσης με έναν «οικονομικό ρατσισμό» στις Η.Π.Α. – όπου οι ομοιότητες με το 1928, με την εποχή δηλαδή πριν από την κατάρρευση του συστήματος, είναι τρομακτικές. Ειδικότερα, στην Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα , ο ι ιδιοκτήτες των περισσοτέρων περιουσιακών στοιχείων είναι ορισμένοι διεφθαρμένοι « πολιτικοί ολιγάρχες » – καθώς επίσης οι «διαπλεκόμενοι» μαζί τους «κρατικοδίαιτοι» επιχειρηματίες, οι οποίοι τους στηρίζουν στηριζόμενοι. Αρκεί να μελετήσει κανείς προσεκτικά τα περιουσιακά στοιχεία αρκετών πολιτικών, μοιρασμένα συνήθως στο συγγενικό τους περιβάλλον, για να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος – πόσο μάλλον όταν ακόμη και ένας ανόητο

Η Μεγάλη του Γένους Κλοπή...

Εικόνα
Το 1975 μέχρι το 1995 μας βούτηξαν 1 τρισ. δραχμές για τους αφισοκολλητές «κρατικούς βιομήχανους» που τα σπατάλησαν σε 33 προβληματικές βιομηχανίες χωρίς να ανοίξει μύτη . Μέχρι το 2009 έφαγαν ότι βάλαμε στο χρηματιστήριο και βγήκαν λάδι. Το 2009 μέχρι το 2013 μας έφαγαν όσα μπόρεσαν σε ομόλογα, μισθούς και συντάξεις. Από το 2014 μας τρώνε και τα σπίτια.  Το «τυράκι» για να βουτήξουν ό,τι προλαβαίνουν και από τα σπίτια είναι η μείωση του φόρου μεταβίβασης που πληρώνει ο αγοραστής. Η «φάκα» είναι ο φόρος υπεραξίας (από την τιμή κτήσης) του σπιτιού που πουλάει ακόμη και ο εξαθλιωμένος ιδιοκτήτης για να κάνει εγχείριση ή να νοσηλευτεί.  Η «λογική» τους είναι ότι δεν πρέπει να κερδίσεις απολύτως τίποτε γιατί έχεις αναγκαστικό συνεταίρο την ελληνική σοβιετία που εκδικείται κάθε μορφής ιδιοκτησία και ειδικά κάθε μορφής κέρδος από ιδιοκτησία. Έστω και αν το σπίτι το αγόρασες πριν μισό αιώνα ή το κληρονόμησες από τον πατέρα σου που το πήρε τότε.  Το πρόβλημά μας όμως δεν είν

Επί δικαίους και αδίκους

Εικόνα
Του Ανδρέα Πετρουλάκη Μες στα Χριστούγεννα ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας υποστήριξε ότι για την αιθαλομίχλη που πνίγει τις μητροπολιτικές περιοχές Αθηνών και Θεσσαλονίκης δεν ευθύνεται η υψηλή λόγω φόρου τιμή πετρελαίου. Εν συνεχεία πρότεινε ένα επιπλέον επιχείρημα για τον υψηλό φόρο καυσίμων: έτσι αποτρέπονται οι πλούσιοι ιδιοκτήτες να θερμαίνουν τις πισίνες τους με φθηνό πετρέλαιο θέρμανσης. Τα λογικά χάσματα του υπουργού δεν οφείλονται προφανώς σε έλλειμμα ευφυΐας και δεν είναι μόνο δικά του, είναι της κυβέρνησης. Προδίδουν όμως ένα ιδιότυπο πείσμα, έλλειψη πολιτικού πραγματισμού και μια περιορισμένη αντίληψη του πραγματικού κόστους της πολιτικής που εφαρμόζεται. Προσηλωμένος στον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος διά της συλλογής φόρων και της επιβολής ισοπεδωτικής λιτότητας, δεν βλέπει ότι οι παρενέργειες μπορεί να προκαλούν μη αντιστρεπτές βλάβες στο καθόλου οικοσύστημα – και δεν εννοώ μόνο τις προβλέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και στη δημόσια υγεία, αλλ