IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Του Γιάννη Ψυχοπαίδη Mέσα σε ατμόσφαιρα και σε συνθήκες κρίσης (που πιθανόν να υποδηλώνει και συντελεσμένο πια ιστορικό τέλος της οργανωμένης ελληνικής συλλογικότητας) εμφανίστηκαν δυο γόνιμες προκλήσεις αναμέτρησης με το αδιόρθωτα καθυστερημένο ερώτημα: Tι νόημα μπορεί να έχει, ακόμα σήμερα, η ελληνική ιδιότητα; Eνα από τα κλινικά συμπτώματα του ιστορικού μας τέλους είναι και η απώθηση παρόμοιων ερωτημάτων στο περιθώριο του ενδιαφέροντος, δηλαδή στα άχρηστα του κοινού βίου. Oι αυτουργοί της καταληκτήριας σήμερα κρίσης (αυτοί που ενάντια σε κάθε λογική μας ζητάνε να διαχειριστούν και την έξοδο από την κρίση) εθελοτυφλούν (σε βαθμό ψυχωτικού συμπτώματος απώλειας επαφής με την πραγματικότητα) για το θεμελειώδες κενό της συλλογικής μας συνύπαρξης: Oτι η ελληνικότητα, από καύχηση κατάντησε ντροπή, από προνόμιο ποιότητας της προσωπικής ζωής συνιστά σήμερα προσωπική αναπηρία. Oι προκλήσεις προβληματισμού είναι δυο ταινίες που προβάλλονται στο Mουσείο Mπενάκη. H πρώτη έχει τ

  ΄Ιμβρος Για λόγους ασφαλείας Αδύνατον για ελληνικής καταγωγής Τούρκους πολίτες να αποκτήσουν ιδιοκτησία στην Ίμβρο Διακρίσεις σε βάρος των Ελληνορθόδοξων πολιτών εξακολουθούν να υφίστανται στην Τουρκία, καταγγέλλει δικηγόρος πολλών Ελλήνων που επιχείρησαν να αποκτήσουν ακίνητα στην Ίμβρο. Η εφημερίδα « Ταράφ » έφερε στη δημοσιότητα απόφαση του τουρκικού Συμβουλίου Επικρατείας, που ακυρώνει πράξη του κτηματολογίου της Ίμβρου, με την οποία μεταβιβάστηκε σε Τούρκο υπήκοο, χριστιανό ορθόδοξο, τίτλος ιδιοκτησίας στην Ίμβρο . « Οι κινήσεις του πληθυσμού και των ακινήτων στα νησιά Ίμβρος και η Τένεδος, νησιά που επηρεάζουν αποφασιστικά την ασφάλεια των Στενών των Δαρδανελίων και της Κωνσταντινούπολης, αποτελούν σημαντικό θέμα ασφαλείας » αναφέρει το σκεπτικό της απόφασης του τουρκικού ανώτατου δικαστηρίου, που δόθηκε στη δημοσιότητα έπειτα από δικαστική πίεση, που άσκησε ο δικηγόρος των ενδιαφερομένων. Οι σχετικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους «τις απο

The Greeks and Cypriots students of Birmingham dancing ''Zorba'' ! Πηγή http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=n-SLwc70uUc #! Ωραίοι και στο LΟNDON city  !!! Andre Rieu in London playing ''Sirtaki''   ! Πηγή http://www.youtube.com/watch?v=ia34kknFpk0

Κάποτε στην Πόλη του ενός εκατομμυρίου κατοίκων οι διακόσιες χιλιάδες ήσαν Ρωμιοί Ορθόδοξοι, Ελληνες. Παρέμειναν πολλοί και δραστήριοι και στον 20ό αιώνα. Σήμερα στην Πόλη των 16-18 εκατομμυρίων, οι Ρωμιοί είναι τρεις χιλιάδες. Ωστόσο υπάρχουν ακόμη, λίγοι πια, ελάχιστοι, αλλά πάντα δραστήριοι, ιστορικοί, απόγονοι γένους παλαιότατου. Η φωτιά παραμένει αναμμένη στο Ζωγράφειο Λύκειο, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο, στα φιλόδοξα κτίσματα του ύστερου 19ου αιώνα της ακμής, εκεί όπου ακόμη διδάσκονται Ελληνες φιλόσοφοι και ποιητές, από φλογερούς δασκάλους. Ενας τέτοιος Ελληνας δάσκαλος, ο Γιάννης Δερμιντζόγλου, διευθυντής του ιστορικού Ζωγραφείου, επικουρούμενος από τη Μακεδονίτισσα σύζυγό του, Ασπα Χασιώτη, φιλόλογο εκπαιδευτικό στη Θεσσαλονίκη, πάτησε πάνω στον ζείδωρο Παπαδιαμάντη και προκάλεσε μια συναρπαστική ένωση Ελλαδιτών και Ρωμιών εφήβων, ζωντάνεψε αίθουσες και εκκλησιές, πυρπόλησε καρδιές και σκέψεις. Ενα μαθητικό συνέδριο για τον Παπ

Φωτογραφίες: Frederic  Boissonn   Λαός και έθνος, ως φαντάσματα Tου Nικου Γ. Ξυδακη Το οδυνηρό συμβάν της χρεοκοπίας ξυπνά φαντάσματα· ενθυμήσεις καταχωνιασμένες, στερεότυπα κατοχικών γονιών και Mικρασιατών παππούδων, φθαρμένα διαβάσματα που δεν έβρισκαν αντίκρισμα στην πραγματικότητα του προσφάτου παρελθόντος, πόνους εξορκισμένους και εξόριστους από την ευδαίμονα Ισχυρή Ελλάδα του ευρώ. Ξύπνησαν και δύο φαντάσματα, που, ενώ στοίχειωσαν τη γένεση του κρατιδίου, ακόμη και πριν από τον Ξεσηκωμό, εντούτοις τα τελευταία χρόνια φύραναν, αποδομήθηκαν, μεταστοιχειώθηκαν: ο λαός και το έθνος. Προλαβαίνω: ας μην ταυτίσουμε επιπόλαια τον λαό με τον λαϊκισμό, και το έθνος με την εθνοκαπηλία. Ας τα δούμε στις πολλαπλές τους εκδιπλώσεις μες στην ιστορική διάρκεια, όπως μάλιστα φανερώνονται ιδρυτικά στην ευρωπαϊκή νεωτερικότητα, από την αυγή του Διαφωτισμού ώς το μεσουράνημα του Ρομαντισμού. Και ας συνυπολογίσουμε ότι η ανάδυση του νεότερου

Γιάννης Κασόλας ''Παππούς και εγγονή'' (1968) Απλές καρδιές, γενναίες, σαν τον κύριο Γιώργο Tου Nικου Γ. Ξυδακη Απ’ το παράθυρο ξεπροβάλλει ο τρούλος των βυζαντινών Αγίων Θεοδώρων. Ο ήλιος μετά τη βροχή χύνεται στο ραφείο του κύριου Ν. και το μεταμορφώνει μαγικά σε περίτεχνη installation: τις στολές ναυάρχων στην κρεμάστρα, τις παροπλισμένες ραπτομηχανές, το τεράστιο άδειο χρηματοκιβώτιο, κληρονομιά του προηγούμενου ενοίκου, το γκαζάκι, τα φλιτζανάκια Illy, το σακουλάκι του καφεκοπτείου Αρμενάκου. Ο ευγενέστατος οικοδεσπότης, με γραβάτα, γιλέκο και κασκόλ, σερβίρει φρεσκοψημένο καφέ. Στο αυτοσχέδιο σαλονάκι, ο κύριος Γιώργος, μέγας καλλιτέχνης στο ψαλίδι, από τους τελευταίους τεχνίτες της ραπτικής, χαμογελάει - όπως πάντα. Τουίντ σακάκι, πουλόβερ, γραβάτα, μουστάκι. Κάνει μια περίληψη της ζωής του, περίληψη της μεταπολεμικής Ελλάδας: Δουλεύω από δώδεκα χρονώ κι είμαι εβδομήντα εφτά, Σάββατο τέλειωσα το σχολείο, Δευτέρα πρωί έπιασα δουλειά. Στην Α

(...) The Constantinople that Fatih Sultan Mehmed II conquered on 29 May 1453 was far cry from the imperial capital that it had been at the height of its glory. The city was only an empty symbol (...) During the nearly two centuries before Fatih Sultan Mehmed’s coup de grace, there were several attempts by the Ottomans to take Constantinople, as the Ottoman Turks expanded their influence and territory.   Constantinople, an empty symbol Hürriyet Daily News     Niki Gamm The Ottoman Turkish conquest of Constantinople was mostly symbolic, since they already controlled almost all of the land, practically right up to the city walls. It was only a matter of ‘when,’ not ‘if’ Fetih 1453 is the latest historical blockbuster to hit the Turkish cinema screens. In it, the Ottoman Turks conquer Constantinople, Constantinopolis, the city of Constantine, the capital of the no-longer-in-existence Eastern Roman Empire. Although the Roman Empire in the East had ende

Οι απογραφές της Αλβανίας Tου Σταυρου Τζιμα Tο ερώτημα «πόσοι είμαστε;» θα τεθεί οσονούπω για τους Ελληνες στην Αλβανία, που οργανώνουν δική τους απογραφή. Οι ομογενείς μας απείχαν από την απογραφή που έγινε το φθινόπωρο από την αλβανική κυβέρνηση και η οποία αμφισβητήθηκε και από άλλες μειονοτικές ομάδες. Θεώρησαν ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες θα γινόταν η καταμέτρηση δεν επέτρεπαν την ελεύθερη έκφραση της βούλησης των πολιτών όσον αφορά το εθνικό και θρησκευτικό τους αίσθημα. Η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές τα διεθνή στάνταρ τηρήθηκαν, όμως στα ευαίσθητα ερωτήματα γύρω από το θρήσκευμα και την εθνική συνείδηση η κυβέρνηση Μπερίσα, υποκύπτοντας στις πιέσεις εθνικιστικών κύκλων, έθεσε προϋποθέσεις που αποθάρρυναν τους μειονοτικούς να εκδηλωθούν άφοβα. Οπως για παράδειγμα η απειλή προστίμου χιλίων ευρώ σε όποιον δήλωνε τώρα Ελληνας ενώ στην τελευταία απογραφή, το 1989 επί κομμουνιστικού καθεστώτος, είχε καταγραφεί Αλβανός. Την εποχή εκείνη όμως Ελληνες θεω

Ο πλούτος της Κύπρου Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη   Η ΚΥΠΡΟΣέχει μια ιστορικά βεβαρημένη και στρατηγικά σπουδαία θέση στον κόσμο, αφού απετέλεσε σε όλη τη διαδρομή της πανάρχαιας ιστορίας της, το μήλον της έριδος, ένα είδος διεκδικητικού αγαθού, γεωπολιτικής υπεραξίας, από τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις της Διεθνούς Πολιτικής. Ο πλούτος των κρατών συνίσταται στους ανθρώπους του, δηλαδή στην κοινωνία ως συλλογικό υποκείμενο, στους θεσμούς του, στην ηγεσία του αλλά πέραν τούτου στη γη, το υπέδαφος, τη θάλασσα και τον εναέριο χώρο του. Η Κύπρος δεν κατάφερε μαζί με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό να αναδείξει και να αξιοποιήσει αυτή τη γεωπολιτική υπεραξία ενός πλούτου που μαρτυρεί και επιβεβαιώνει η γεωπολιτική της θέση στον κόσμο. Στην πρόσφατη ιστορία της των τελευταίων δύο αιώνων, η Κύπρος παραδόθηκε από τους Οθωμανούς στους Βρετανούς και από τους Βρετανούς πέρασε σε μια οιονεί επικυριαρχία της Τουρκίας, «τη συμπράξει και τη συμβολή» ημών των ιδίων των Ελλήνων. Δεν μ