Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΕΞΑΓΩΓΕΣ

Τι δείχνει η περίπτωση της ζυθοποιίας

Εικόνα
Το 2009 λειτουργούσαν 13, σήμερα λειτουργούν 35 επιχειρήσεις. Καλύπτουν το 90% της εσωτερικής κατανάλωσης, στα χρόνια της κρίσης έχουν συνεισφέρει 1,9 δισ. ευρώ στα φορολογικά έσοδα, δημιουργούν νέα (προστιθέμενη) αξία 500 εκατ. ευρώ ετησίως, οι εξαγωγές τους αυξάνονται με ρυθμό 89%, συντηρούν 2.000 θέσεις εργασίας άμεσα και 61.000 έμμεσα, συμβάλλουν στο εισόδημα 5.000 προμηθευτών και 3.200 αγροτικών νοικοκυριών. Αναφέρομαι στον κλάδο της ζυθοποιίας. Αν και δυναμικός, ωστόσο υπάρχουν τα σημάδια ότι η κρίση δεν αφήνει άθικτο ούτε αυτόν. Μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω; Ασφαλώς, η υπερφορολόγηση είναι εμπόδιο – όπως για όλους μας. Αλλά σε μια συνέντευξη που έδωσαν προ ολίγων ημερών οι εκπρόσωποι του κλάδου, επικέντρωσαν σε ένα άλλο εμπόδιο, ίσως το κύριο, που δεν σχετίζεται ούτε με τα μνημόνια ούτε με την ύφεση και τη μείωση των εισοδημάτων. Σχετίζεται με την έλλειψη της κοινής λογικής και της αίσθησης δημοσίου συμφέροντος: Απαγορεύεται στην ζυθοποιία να κάνει χρήση ελληνικών

Η αποχώρηση του ΔΝΤ

Εικόνα
Όταν καταστρέφει κανείς τα θεμέλια ενός σπιτιού αντί να το επισκευάσει, προειδοποιώντας στη συνέχεια το δύστυχο ιδιοκτήτη για το ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του, πρέπει να είναι τουλάχιστον θρασύς – η ανάγκη αναπτυξιακών μέτρων  . Είναι προφανές πως η αποχώρηση του ΔΝΤ από τις συζητήσεις των  Βρυξελών οφείλεται στην άρνηση του να συμμετέχει σε μία ενδεχόμενη διαγραφή του ελληνικού χρέους,  την οποία όμως το ίδιο προτείνει – επιθυμώντας να ισχύει μόνο για τους άλλους. Αν και έχει λοιπόν δίκιο στο θέμα της διαγραφής,  η οποία δεν ήταν καθόλου απαραίτητη έως τις αρχές του Φθινοπώρου του 2014  (όπου τόσο η Ευρώπη, αρνούμενη να τηρήσει τις υποσχέσεις της για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση με τις πρόωρες εκλογές «τράβηξαν το χαλί» κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης), θεωρεί πως πρέπει να την υποστούν μόνο οι χώρες της Ευρωζώνης – κάτι που απαιτεί πιθανότατα και η ΕΚΤ, η οποία επιμένει δυστυχώς στην πληρωμή των ομολόγων του Ιο

Κοτζιάς για Ρωσία: Οταν σας τα λέω εγώ, είμαι ύποπτος, όταν τα λέει η Καγκελάριος, είναι έξυπνο

Εικόνα
(...) ''Y πάρχουν χώρες οι οποίες είναι υπέρ των κυρώσεων – αυτές το τελευταίο έτος και τους τελευταίους μήνες είχαν μεγάλη ανάπτυξη στις διμερείς εμπορικές σχέσεις τους με την Ρωσία – και χώρες του ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία, οι οποίες καταλαμβάνουν τις αγορές τις οποίες υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει η ελληνική αγροτική οικονομία στην Ρωσία.   Η ΕΕ   πρέπει να συζητήσει ειλικρινά: Τι θα γίνει με τα οικονομικά μας προβλήματα τα οποία ο φείλονται στις κυρώσεις;   Πρέπει να συζητήσουμε για αυτό, εάν πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές τις κυρώσεις. Οι απώλειες πρέπει να αναπληρωθούν εντός ΕΕ. Αυτό δεν έχει σχέση με την οικονομική βοήθεια. Υπάρχουν εταίροι του ΝΑΤΟ, μεγάλοι ή μικροί, οι οποίοι επωφελούνται από αυτή την κατάσταση. Απορώ που στον γερμανικό Τύπο γίνεται τόση συζήτηση για τη θέση μας στο ζήτημα των κυρώσεων. Αλλά δεν υπάρχει ούτε λέξη για το ότι κάποιοι εταίροι μας δεν ακολουθούν τις κυρώσεις. Αυτό το βρίσκω μονόπλευ ρο (...) δεν μπορούμε να παριστάνουμε ότι η Ουκρανία είν

Αυτά είναι τα 100 σημαντικότερα εξαγόμενα προϊόντα της Ελλάδας ..

Εικόνα
Στην πρώτη θέση και με διαφορά τα ορυκτέλαια πετρελαίου, που εξάγονται από ασφαλτώδη ορυκτά - Ψάρια, λαχανικά και τυριά στην πρώτη δεκάδα Τα ορυκτέλαια πετρέλαιο είναι εκείνα που εξάγει περισσότερο από κάθε άλλο προϊόν η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, όπως ανακοινώθηκαν από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εξαγωγέων και το Κέντρο Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών. Στην πρώτη δεκάδα συναντάμε στη συνέχεια κατά σειρά τα φάρμακα, πλάκες, ταινίες και φύλλα αργιλίου, εμπιστευτικά προϊόντα (που δεν αναγράφονται αναλυτικά), ψάρια, λαχανικά, τυριά, σωλήνες, βαμβάκι και αυτόματες μηχανές επεξεργασίας πληροφοριών. Στην ενδέκατη θέση τα βερίκοκα, τα κεράσια και τα ροδάκινα, παρά το πλήγμα που υπέστησαν πέρυσι λόγω του ρωσικού εμπάργκο.  Τον περασμένο χρόνο υπήρξε ενίσχυση της ζήτησης για τα ελληνικά προϊόντα από τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά ταυτόχρονα και υποχώρηση των εξαγωγών προς παραδοσιακές αγορές για τη χώρα μας, όπως τα κράτη της Μέσης Ανατολή