IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η κρίση έκανε τους χρόνιους εργασιακούς δυνάστες χειρότερους, ταυτόχρονα όμως, απεκάλυψε τους παροδικούς εργασιακούς δυνάστες. Αυτούς που ήξεραν να κρύβονται τόσο καιρό. Αυτούς που εξαντλούν την ευφυΐα τους στο να προσαρμόζονται στην ηδονή απόκτησης εξουσίας και επαγγελματικής ανόδου. Αυτούς που μεταμορφώνονται εν μία νυκτί από καλοσυνάτους συναδέλφους σε εργασιακούς δικτάτορες με έλλειψη ευαισθησίας, αν αυτό είναι προς το συμφέρον τους. Άλλο φιλία και άλλο δουλειά! Λες και ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος για να κάνει αναστολές στα συναισθήματά του. Μόνιμή τους επιδίωξη είναι να ανέλθουν ιεραρχικά αδιαφορώντας αν πατούν επί πτωμάτων. Οσφυοκάμπτες, οι οποίοι με την ίδια ευκολία που σκύβουν το κεφάλι, ξετυλίγοντας τη γλώσσα τους προς την εξουσία και σε ό,τι τους κάνει πιο δυνατούς, μεταμορφώνονται σε δυνάστες που δεν διστάζουν να εξουδετερώσουν οποιονδήποτε θεωρούν αντίπαλο, έστω και αν ο άλλος μπορεί να τους θεωρεί φίλους. Αυτή η κατηγορία δυστυχώς αυξάνεται και είναι δύσκολο να αντι

 Η βιοτεχνολογία έχει ήδη δρομολογήσει όχι μόνο τη δημιουργία διαγονιδιακών οργανισμών και αφύσικων χιμαιρικών πλασμάτων, αλλά και τη βιοϊατρική δυνατότητα της ακριβούς διάγνωσης Στο προηγούμενο άρθρο μας αρχίσαμε να διερευνούμε τις αδιαφανείς και ανθρωποκτονικές στρατηγικές της νέας παγκόσμιας βιοπολιτικής. Ενόψει, μάλιστα, των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, παρουσιάσαμε τις εξελίξεις στη  «νευροπολιτική» και τη «νευροοικονομία»   («Εφ.Συν.», 05-09-15). Πρόκειται για δύο πρόσφατες εφαρμογές της επιστήμης και τεχνολογίας του εγκεφάλου οι οποίες, εάν εφαρμοστούν μαζικά και με επιτυχία, θα οδηγήσουν στην οριστική εγκατάλειψη των νεωτερικών ιδεών περί δημοκρατίας και ατομικής ή πολιτικής ελευθερίας, πολιτικών και πολιτισμικών αξιών που, μολονότι απαξιώνονται συστηματικά από τη μετανεωτερική ιδεολογία, εξακολουθούν να επιβιώνουν και να αντιστέκονται στις επιθέσεις πραγματισμού που δέχονται από την αναδυόμενη ολοκληρωτική βιοεξουσία. Ολοένα και πιο συχνά διαβάζουμε ότ

(...) O αρχηγός χαρακτηρίζεται από τη γέννηση της ιδέας και τη σταθερή προσήλωση σε αυτήν. Θεμελιώνει ιδεολογία, αναλύει τους σκοπούς της δράσης, δημιουργεί κατάλληλες προϋποθέσεις, βλέπει το «εμείς» χωρίς να θάβει το «εγώ». Mε θάρρος και υπομονή, αποφασιστικότητα και τόλμη, με εφόδια την ικανότητα επιδέξιων ελιγμών στρατηγικής, την προνοητικότητα, την ηθική παρουσία, τη σωματική και ψυχική υγεία.  (...) Η προσφορά του αρχηγού αξιολογείται εκ του αποτελέσματος. Κάθε υποψήφιος ηγέτης οραματίζεται το μέλλον και ψηφίζεται με βάση τα προσόντα του. Mε την ελπίδα να τα μετουσιώνει σε έργο. Ο Hiltler στα 55 του άρχισε να κατακερματίζει την ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης, αν και υπήρξε ο βασικότερος αρχιτέκτονας της δημιουργίας της, 25 χρόνια νωρίτερα. Γιος τελωνιακού, με φτωχές σχολικές επιδόσεις, αυτοανακηρύχθηκε στα 40 του κυρίαρχος της Γερμανίας. Λίγα χρόνια αργότερα, ο εγκέφαλός του, προδομένος από την αμφεταμίνη, τον οδηγούσε στην κήρυξη πολέμου στα δύο άκρα της Γης,

 Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι περισσότερο ώριμοι από το πολιτικό σύστημα και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία σε σύγκριση με τα κόμματα στην πλειοψηφία τους. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν από αυτή τη θέση στην ανάγκη εισαγωγής  πολιτικών μεταρρυθμίσεων  χωρίς δημοσιονομικό κόστος, με στόχο να ελέγχουν οι Έλληνες την κυβέρνησή τους πιο αποτελεσματικά, ώστε μακροπρόθεσμα να προωθήσουν μια  νομοθεσία  που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, δηλαδή του 99% του πληθυσμού. Η ευκαιρία του δημοψηφίσματος, αποδεικνύει πως  η πλειοψηφία των Ελλήνων  πολιτών είναι περισσότερο ώριμοι από  το πολιτικό σύστημα  και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία σε σύγκριση με τα κόμματα στην πλειοψηφία τους.  Το μέγεθος της διαφοράς  ανάμεσα στο ΟΧΙ (61%) και στο ΝΑΙ (39%) δεν εξηγείται ούτε από την  επιρροή των κομμάτων , ούτε από τα  προγνωστικά , ούτε από την  απήχηση των μέσων ενημέρωσης.  Εξηγείται μόνον αν λάβουμε υπόψιν μας ότι 

Ο διάχυτος φόβος, η παραληρηματική βία και η μαζική ανασφάλεια της σύγχρονης κοινωνικής ζωής δεν είναι ούτε έμφυτες ούτε διαχρονικές ανθρώπινες συμπεριφορές Τόσο η βία όσο και η φοβική κοινωνική συμπεριφορά αποτελούν, δυστυχώς, μια επίμονη παρουσία σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Πηγάζουν άραγε από ένα «ένστικτο» επιθετικότητας εγγεγραμμένο κάπου στα γονίδιά μας ή, μήπως, από τις ειδικές εγκεφαλικές δομές που «ευθύνονται» για την επιθετική ή τη φοβική συμπεριφορά μας; Πρόκειται, όπως θα δούμε, για ένα ψευδοεπιστημονικό δίλημμα. Με αφορμή την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και την τρομοφοβική διαχείρισή της από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις και τα διεθνή ΜΜΕ, είναι σήμερα επιτακτική πολιτική ανάγκη να διερευνηθεί το επιστημολογικό καθεστώς των εννοιών κλειδιά στην επικράτεια της τρομοκρατίας. Ετσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο «μαζικός φόβος» και η «τυφλή βία» που βιώνουμε καθημερινά και μολύνουν τις ζωές μας δεν αποτελούν, όπως συχνά λέγεται, τα φυσικά προϊ