IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις χθεσινές εκλογές ήταν αδύνατον να αποφευχθεί. Ανεξαρτήτως τακτικών ή στρατηγικών λαθών, το αποτέλεσμα φαίνεται ότι ήταν δεδομένο. Οφείλεται δε στις πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι οποίες οδήγησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε απόγνωση. Πολίτες, που ανήκαν παραδοσιακά στην Κεντροδεξιά, όχι μόνο βίωσαν τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, είδαν την ανεργία να διώχνει από την πατρίδα τα παιδιά τους, αλλά αισθάνθηκαν να απειλούνται ακόμη και «τα άγια των αγίων» του μέσου ελληνικού νοικοκυριού: η ιδιοκτησία.  Ορισμένοι από αυτούς έκαναν ένα αδιανόητο έως χθες άλμα: ψήφισαν Αριστερά, έναν ιστορικό αντίπαλο. Κατάργησαν στην πράξη τα ιδεολογικά χάσματα, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή κατά την οποία οι πιεστικές ανάγκες γκρεμίζουν στερεότυπα δεκαετιών. Παρ’ όλα αυτά η συντηρητική παράταξη δεν συνετρίβη. Υπέστη μια οδυνηρή ήττα, η οποία πιθανόν να είχε μικρότερη έκταση εάν μετά τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση είχ

«Δίνοντας τέλος στον εφιάλτη της Ελλάδας » είναι ο τίτλος του άρθρου του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman στους '' New York Times' ' για τις ελληνικές εκλογές.  Ο Krugman λέει πως πολλοί θα προειδοποιήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείψει την προεκλογική δέσμευση για άρση των πολιτικών λιτότητας και να συμπεριφερθεί «υπεύθυνα».  «Πώς έχει λειτουργήσει όμως μέχρι στιγμής αυτή η υπευθυνότητα; », διερωτάται ο γνωστός οικονομολόγος. Για να κατανοήσουμε τον πολιτικό σεισμό που «ταρακούνησε » της Ελλάδα, λέει, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στο Μάιο του 2010, όταν υπεγράφη η συμφωνία, βάσει της οποίας η τρόικα θα επέκτεινε τα δάνειά της προς τη χώρα σε αντάλλαγμα για έναν συνδυασμό λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.  Είναι ένα αξιοσημείωτο έγγραφο, αλλά με την κακή έννοια, επισημαίνει ο Krugman. Η τρόικα, ενώ παρίστανε τον πραγματιστή, πουλούσε μια οικονομική φαντασίωση. Και οι Έλληνες πλήρωναν το τίμημα για τις ψευδαισθήσεις της οικονομικής ελίτ. 

   Στις 19 Ιανουαρίου 2015, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ τρομοκρατούσε τους πολίτες με την τεράστια ευκολία που τον διακρίνει,  γράφοντας ότι την Παρασκευή θα ξυπνούσαμε δίχως ευρώ . Τη σύλληψη αυτής της άθλιας ιδέας είχε ο άνθρωπος με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα, Νίκος Ευαγγελάτος. Η «ενημερωτική» ιστοσελίδα του ανθρώπου με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα ξεπέρασε κάθε τρομολαγνικό πήχη που έβαζαν τόσο καιρό το MEGA, o ANT1, ο Αλαφούζος και ο Μπόμπολας. Δεν ήταν το μόνο  δημοσίευμα  του newsit.gr που έσπερνε πανικό στους Έλληνες και το χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα οι υποψήφιοι της ΝΔ. Ούτε φυσικά ήταν το μόνο Μέσο που χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία. Εδώ, μάλιστα, έχουμε το παράδοξο να χρησιμοποιεί το newsit ως «πηγή» του δικού του άρθρου την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», αλλά το  άρθρο στο οποίο παραπέμπει  να είναι σαφέστατα πιο ψύχραιμο και αναλυτικό, δίχως πάντως η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» να διαμαρτυρηθεί. Μάλλον δεν την χάλασε το αποτέλεσμα. Την προηγούμενη ημέρα, δηλαδή στις 18

 Ολοι οι δημοσκόποι συμφωνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι οι μεγάλοι νικητές των αυριανών εκλογών. Εάν επιβεβαιωθούν οι «ριψοκίνδυνοι» δημοσκόποι, ο κ. Τσίπρας θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία και θα λάβει εντολή να κυβερνήσει τη χώρα στην πιο δύσκολη στιγμής της νεότερης ιστορίας της. Ποτέ η Ελλάδα, μετά τον εμφύλιο σπαραγμό, δεν είχε βρεθεί σε αυτήν την τραγική θέση και κατάσταση. Εκατομμύρια Ελληνες είναι φτωχοί και άνεργοι, ως αποτέλεσμα της επιβολής του λεγόμενου «Ελληνικού Προγράμματος», και με τα σημερινά δεδομένα είναι αδύνατον να διακρίνει κανείς φως στο τούνελ της ελληνικής οικονομίας. Εχουν περάσει πέντε σχεδόν χρόνια από την επιβολή του Μνημονίου, με ευθύνη του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, και είμαστε στον ίδιο παρονομαστή. Το χρέος εκτοξεύθηκε στα ύψη και ΔΕΝ είναι βιώσιμο, ούτε μπορούμε να το ξεπληρώσουμε. Η Ελλάδα είναι κάτω από τη μπότα οικονομικής δικτατορίας. Είναι σκληρή η τοποθέτηση, αλλά είναι η πραγματικότητα, είναι η αλήθεια. Αυτό

Τις προάλλες, ένας παλιός δημοσιογράφος, στον τοίχο του στο Φέισμπουκ, παραλλήλισε τη σημερινή περίοδο με την προεκλογική περίοδο του 1964,  και συγκεκριμένα θυμήθηκε το παλιό σύνθημα «αυτή η δραχμή είναι δική σου», που ήταν το κεντρικό κινδυνολογικό σύνθημα της ΕΡΕ στις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964. Το ιστολόγιο αγαπάει τον Μποστ, το ίδιο και πολλοί αναγνώστες, και κάθε τόσο παρουσιάζουμε σκίτσα του. Μάλιστα, εδώ και καιρό ανεβάζω σκίτσα του Μποστ που έγιναν πριν από 50 χρόνια με αφορμή σημαντικά γεγονότα της εποχής. Σήμερα θα κάνω μια μικρή παρέκκλιση αφού από τις εκλογές του 1964 έχουν περάσει 51 χρόνια. Με την ευκαιρία, παρουσιάζω  κι άλλες δύο γελοιογραφίες της εποχής. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964, η νίκη του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν σίγουρη και το μόνο διακύβευμα ήταν το εύρος της νίκης. Η ΕΡΕ, σε κατάσταση σχεδόν αποσύνθεσης μετά την αποχώρηση του Κ. Καραμανλή από την πολιτική, επέλεξε μια στρατηγική κινδυνολογίας με δύο άξονες, αφενός το Κυπριακό και αφετέρου τη στ

Η κατάκτηση της περιπόθητης Κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας (151+ έδρες στη Βουλή, άρα αυτοδύναμη μονοκομματική Κυβέρνηση), είναι το αποτέλεσμα μια πολύπλοκης εξίσωσης, στην οποία η καθοριστική παράμετρος, είναι η εσωτερική πολιτική αστάθεια. Με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά ευρήματα, η κατάκτηση της αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος είναι εξαιρετικά δύσκολη, έως και αδύνατη. Ισχύουν οι εξής  βασικοί κανόνες, με βάση τους οποίους θα προσδιοριστεί η πιθανή αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. 1. Η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, δεν σχετίζεται  με τη λεγόμενη ψαλίδα, δηλαδή τη διαφορά, μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων.  Εξαρτάται κυρίως, από τα κόμματα, που δεν θα συγκεντρώσουν το 3% του εκλογικού σώματος και θα παραμείνουν εκτός Βουλής. Ισχύει ο εξής κανόνας: όσο το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που βρίσκονται κάτω από το 3% αυξάνεται, τόσο μειώνεται το ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα, ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία. Π.χ: Αν αυτό το άθροισμα είναι 10% το όριο αυτοδυναμί

Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Πόσο ανίκανοι, πόσο αφερέγγυοι ...   Αυτή τη φορά η προεκλογική περίοδος είναι βραχύτατη, δεν υπάρχει χρόνος για να μελετηθεί μεθοδικά η χάραξη εκλογικής στρατηγικής των κομμάτων. Βέβαια, και όταν υπάρχει χρόνος, η στρατηγική είναι μάλλον είδος άγνωστο στον ελλαδικό πολιτικό βίο, προεκλογικά την αναπληρώνουν «επί χρήμασι» οι επαγγελματίες του εντυπωσιασμού. Τα κόμματα πουλάνε μόνο εντυπώσεις και η οργανωμένη πώληση εντυπώσεων είναι χρυσοπληρωμένο επιτήδευμα άσχετο με την πολιτική. Για τους επαγγελματίες της πλύσης εγκεφάλου των μαζών οι επαγγελίες διακυβέρνησης της χώρας και οι επαγγελίες αποτελεσματικότητας απορρυπαντικών αποβλέπουν στον ίδιο στόχο: Να κερδίσουν πελάτες, όχι να πληροφορήσουν πολίτες. Οι πληροφορίες που έχουμε οι ψηφοφόροι για την πολιτική που θα ασκήσουν τα κόμματα αναλαμβάνοντας την εξουσία, είναι συνήθως άκρως ανεύθυνες και αναξιόπιστες: Τα κρατικά ΜΜΕ υπηρετούν, δίχως προσχήματα ή ενδοιασμούς, την κυβερνητική προπαγάνδα και τα ιδ