IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Του Ανδρέα Πετρουλάκη Πολιτικός «μεταμορφισμός»... Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστήριζαν ότι το ΠAΣOK του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν «κατάρα» που, από ιστορική σύμπτωση πολλών παραγόντων, έπεσε στην Eλλάδα. Η γράφουσα, χωρίς να θεωρεί το ΠAΣOK «κατάρα», πολλές φορές από αυτήν τη στήλη εξέφρασε την άποψη ότι ο Γιώργος ο Παπανδρέου κατεδάφισε ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά το κόμμα του οποίου υπήρξε λαοπρόβλητος πρόεδρος, κυρίως, όμως, επειδή με το Μνημόνιο γκρέμισε την Ελλάδα. Βεβαίως, ποσώς δεν απασχολεί η ιδεολογική ακεραιότητα του ΠAΣOK, αλλά, τώρα, επιχειρείται μια «πολιτική αιμομειξία» και με το σενάριο Κουβέλη, το οποίο ο βουλευτής του καθηγητής Γιάννης Πανούσης το χαρακτήρισε εκτρωματικό! Φίλος μου και εξαιρετικός γνώστης της ευρωπαϊκής ιστορίας με παραπέμπει σε ιστορικό προηγούμενο της γείτονος Iταλίας. Eκεί η «αμφίπλευρη διεύρυνση» επιχειρήθηκε το... 1876, από τον πολιτικό Depretis, ο οποίος πράγματι πέτυχε τη διαμόρφωση ενός

ΚΥΡ Στο ''ΒΗΜΑ''

Οι τριάντα πέντε στους εκατό συμπολίτες μας, δηλαδή 3.472.650 άνθρωποι, δεν εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Δεν έχουν λοιπόν την προσδοκία ή έστω την αυταπάτη ότι θα ακουστεί εκεί και η δική τους φωνή, έστω «καθαρισμένη», έστω διαμεσολαβημένη και ως εκ τούτου εξασθενημένη, αν όχι και παραμορφωμένη. Ετσι το αποφάσισαν πολλοί από αυτούς, περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, για διάφορους λόγους: από την (ποικίλης ιδεολογικής καταγωγής) πλήρη άρνηση της κομματοκρατίας, η οποία εσχάτως κυκλοφορούσε και με το παρωνύμιο της κλεπτοκρατίας, έως τον απλό σνομπισμό ή την επιβίβαση σε έναν συρμό, μηχανοδηγοί του οποίου είναι διάφοροι πετυχημένοι αστέρες της ελαφρότατης μιντιακής σόου μπιζ. Αθροιζόμενοι όλοι αυτοί με όσους δεν μπορούσαν να ψηφίσουν ακόμα κι αν το ήθελαν (καθηλωμένοι υπερήλικοι, νοσηλευόμενοι, εκτάκτως ή μονίμως απόντες στο εξωτερικό, οικονομικώς στριμωγμένοι ετεροδημότες που πια δεν είχαν κομματικά αεροπλάνα και βαπόρι στη διάθεσή τους κ. ά.), έδωσαν το μεγαλύτερο

(...) Το κύμα του πλήθους ορμούσε, έσκαγε και αποσυρόταν, επί περίπου δύο χρόνια. Τυπικά, πάντα ηττημένο. Το τελευταίο κύμα έσκασε στην κάλπη: εκεί το άμορφο πλήθος, και ενίοτε όχλος, έδρασε ως λαός, ως πολιτικό σώμα. Η ψήφος του έσκασε σαν βόμβα διασποράς, κερματίζοντας τον πολιτικό χάρτη και, κυρίως, πλήττοντας καίρια τον πυρήνα του παλαιού καθεστώτος: τα δύο κόμματα που ενέμοντο την εξουσία επί 38 χρόνια. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό αυτής της πολύσημης, πολυδύναμης και δαιμονικά κερματισμένης ψήφου είναι αυτός ο αντικαθεστωτικός χαρακτήρας, η μήνις εναντίον των αξιωματούχων, των προυχόντων, των μάγιστρων της πελατειακότητας και της διαπλοκής. Τους έστειλε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. (...) Σκίτσο του Η.Μακρή Στην ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Από τους προύχοντες στη φαιά πανώλη Η σεισμική αναδιάταξη του εκλογοπολιτικού χάρτη, που συνέβη την περασμένη Κυριακή, οφείλεται ασφαλώς στην αναστάτωση που έχει επιφέρει στο κοινωνικό σώμα μία διετία

(...) Eντυπωσίασε στις εκλογές της 6ης Mαΐου η συντριβή και ο εξευτελισμός των δύο μεγάλων πολιτικών καρκινωμάτων της μεταπολίτευσης. O πρασινογάλαζος αμοραλισμός που εδραίωσε θεσμικά στην Eλλάδα τη φαυλότητα και κλεπτοκρατία, την παροιμιώδη ανικανότητα και απολυταρχία της μικρόνοιας, αποδοκιμάστηκε από τους ψηφοφόρους αμείλικτα. (...)   Mόνο που η συντριβή των κορυφαίων της πολιτικής αχρειότητας πραγματοποιήθηκε με μοχλό δυο άλλες, επίσης κατεστημένες διαστροφές: την καπηλεία της Aριστεράς από τον καριερισμό και την καπηλεία του πατριωτισμού από τον ψυχολογικό εθνικισμό και τον ρατσιστικό τραμπουκισμό (...) H κατεδάφιση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος είναι ανάγκη να ολοκληρωθεί. Διαφορετικά δεν γεννιέται το καινούργιο. Συγκεντρωμένες σε βιβλίο οι κυριακάτικες εδώ επιφυλλίδες της χρονιάς 2007 έχουν τον τίτλο: «H κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Eλλάδα σήμερα». Xαρισματική οξυδέρκεια; Διορατική ευφυΐα; Tίποτε από αυτά, δυστυχώς. Mόνο κοι

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Από το ''ΕΘΝΟΣ'' Παρά το γεγονός ότι την προηγούμενη εβδομάδα τα κόμματα θόλωσαν για μικροπολιτικούς λόγους την εικόνα, ήταν εξαρχής σαφές ότι το κλειδί για τον σχηματισμό κυβέρνησης το έχει η ΔΗΜΑΡ. Ο Κουβέλης αρνήθηκε την Παρασκευή σύμπραξη μόνο με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκεί θα φανεί εάν θα ανοίξει ή όχι ο δρόμος. Η γέφυρα που θα του στήσουν για να μεταβεί από τη μία όχθη στην άλλη θα είναι πιθανόν μία πολιτική δήλωση για επαναδιαπραγμάτευση ή για σταδιακή απεμπλοκή από το Μνημόνιο, ενώ δεν αποκλείεται να συμφωνηθεί η στήριξη κυβέρνησης προσωπικοτήτων. Ορισμένοι κύκλοι επισείουν τον πέλεκυ της ακυβερνησίας, παρακάμπτοντας το μείζον πρόβλημα. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. δεν τιμωρήθηκαν από το εκλογικό σώμα μόνο επειδή έριξαν τη χώρα στα βράχια. Τιμωρήθηκαν και για τον τρόπο που χειρίζονται την κρίση. Είναι εξόφθαλμο πια πως το Μνημόνι

  “Κι αν ακόμη δεν υπήρχε  ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε”! Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Μια "φιλοευρωπαϊκή" (σαν να λέμε... βολική και υποτακτική) κυβέρνηση που θα προέκυπτε άμεσα, θα μπορούσε να πετύχει... συμφωνία με την τρόικα για ένα πακέτο με έξι σημαντικές αλλαγές στο μνημόνιο (!) αρκεί η κυβέρνηση αυτή να σχηματιστεί γρήγορα και να κρατήσει τη χώρα στο παιχνίδι. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές της Κομισιόν, οι δανειστές της Ελλάδας, βλέποντας ότι ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε με την ψήφο του την πολιτική της σκληρής λιτότητας, αφήνουν ανοιχτό παράθυρο τόσο για επαναδιαπραγμάτευση στο μείγμα της πολιτικής που ακολουθείται για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων όσο και για νέες παρεμβάσεις για την ελάφρυνση του χρέους! Σύμφωνα με πηγές των Βρυξελλών που μίλησαν στη Real News μια κυβέρνηση με ευρεία αποδοχή μπορεί τεκμηριωμένα να πετύχει μετά από συζήτηση με τους δανειστές τα εξής. 1. Την παράταση τουλάχιστον κατά 1 έτος (έως το τέλος

Ακουσα πολλές φορές κατά τη διάρκεια αυτής της φάρσας των διερευνητικών εντολών, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως, αλλά και της ΔΗΜΑΡ, να μιλούν για ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς, για ευθύνη της Αριστεράς, για κυβέρνηση της Αριστεράς κ.λπ. Από τη Δευτέρα των εκλογών ώς και χθες το απόγευμα, η Αριστερά πλην ΚΚΕ ήταν συγκινημένη από τα ποσοστά που πέτυχε στις εκλογές, έμοιαζε με έφηβη που αποβιβάστηκε στον κόσμο των μεγάλων, στη ζούγκλα των συμφερόντων, ανυποψίαστη, μικρομέγαλη, εξακοντίζοντας, όπως πάντα, όνειρα και απειλές... Οσες φορές κι αν προσθέσουμε τα ποσοστά όλων των αριστερών κομμάτων στις εκλογές του 2009, το άθροισμα δεν ξεπερνά το 16%. Στις τελευταίες εκλογές εκτινάχθηκε στο 36-37%. Αρκεί να συλλογισθεί κανείς ότι ακόμη και η σκληρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ έφτασε από το 0,30% στο 1,20%, ενώ έλαβε περί τις 75.000 ψήφους. Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα, είναι ότι στην Αριστερά κατέφυγαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες χρησιμοποιώντας την για να καταδείξουν την απόγνωση

Πόσοι ήταν οι επισήμως καταγεγραμμένοι άνεργοι στις 6 Μαΐου δεν είναι ακόμα γνωστό. Θα το μάθουμε τον Ιούλιο. Τον Φεβρουάριο πάντως ήταν 1.070.724, ποσοστό 21,7%, κατά πέντε μονάδες μεγαλύτερο του αντίστοιχου περυσινού (15,2%) και ελάχιστα υπολειπόμενο του ποσοστού της πρωταθλήτριας Ισπανίας (24,1%). Ενας ψηφοφόρος στους δέκα δηλαδή δεν έχει δουλειά. Κι άντε. Ας υποθέσουμε ότι ακόμα κι αυτά τα στοιχεία τα έχει κάπως νοθεύσει η «ελληνική παραβατικότητα», που τόσο συχνά την επικαλούνται και οι εταίροι και οι ηγέτες μας. Ας υποθέσουμε δηλαδή ότι γράφονται στους ανέργους και κάμποσοι αυτοαπασχολούμενοι που δεν έχουν σοβαρά βιοτικά προβλήματα. Οι ημιαπασχολούμενοι όμως πού γράφονται; Και όσοι αναγκάστηκαν να δουλεύουν εκ περιτροπής, δυο μεροκάματα τη βδομάδα, κι αυτά όχι ολόκληρα; Πόσοι από τους ανέργους (και από τους συγγενείς τους βέβαια, που πρέπει να μετρήσουν και την απόγνωση του ανθρώπου τους στα εκλογικά τους κριτήρια) έφτασαν ώς την κάλπη, δεν το ξέρουμε επίσης

Τώρα που οι κοινωνίες υποφέρουν, δυσφορούν, αντιδρούν και αντιστέκονται, μας επιτρέπουν οι δανειστές μας να τηρηθεί χαλαρά(!) η συνταγή των Μνημονίων. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, θεωρείται πια αυτονόητο(!) ότι η δημοσιονομική πειθαρχία και η σκληρή λιτότητα δεν συνιστούν –δήθεν– τη μόνη απάντηση στην έξοδο από την κρίση. Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι λοξοδρομούν από τη θεωρία και την πρακτική των μονοδρόμων. Και επαγγέλλονται, σύσσωμες πλέον, οι κομματικές ηγεσίες ότι η χώρα πάνω στην οποία δοκιμάζονται «πειραματικά» οι «αναγκαίες» μεταλλάξεις, μπορούν εκείνες να τη διασώσουν... Εντάξει! Τα κριτήρια της μεταμόρφωσης παραμένουν, όμως, ανομολόγητα. Σχεδόν ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται ουσιαστικά ότι η επιθυμητή αλλαγή συνεπάγεται πως, την ίδια στιγμή που πρέπει να καταξιώνονται απερίφραστα οι ανάλγητες «ορθολογικές μεταμορφώσεις», πρέπει να απαξιώνονται με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση οι «ευτελείς μικρο–ιδιοτέλειες» μιας κοινωνίας που δεν επιδιώκει παρά μ

Εγκλωβισμένη στην τριπλή παγίδα, της διεθνούς κρίσης, της κρίσης του ευρώ και της εθνικής δομικής κρίσης, η Ελλάδα είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται κατά το ένα πέμπτο μέσα σε τρία χρόνια, την ανεργία να εκτοξεύεται στο 21,7%, και το πολιτικό της σύστημα, ήδη εξουθενωμένο, να κερματίζεται και να παραλύει. Η Ιστορία φτερουγίζει πράγματι πάνω απ’ την Ελλάδα, αλλά προτού μάς παρασύρει ο αναγεννητικός της άνεμος, πιθανότατα θα γευθούμε τα ερείπιά της. Εχουμε πει επανειλημμένως ότι το πολιτικό προσωπικό, υπεύθυνο ήδη για την πολυετή αισχροδιοίκηση και την κλεπτοκρατία, αιφνιδιάστηκε επιπλέον από την ευρωπαϊκή κρίση, και παρέδωσε τη χώρα αμαχητί. Ητοι, χωρίς εθνικό σχέδιο διάσωσης και με κατασπατάληση πολύτιμου διαπραγματευτικού χρόνου. Προφανώς λόγω τεχνοκρατικής ανεπάρκειας, αλλά και λόγω ψυχοπνευματικής αδυναμίας, οι δύο κυβερνήσεις του 2009-2012 απεδέχθησαν ένα εξοντωτικό πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης και ραγδαίων μεταρρυθμίσεων, που απηχούσε περισσότερο

Το μήνυμα που δεν έλαβαν Η διάλυση του κοινωνικού ιστού και το εκλογικό αποτέλεσμα Mε τρεμάμενο χέρι γράφω. Εχω διαλυθεί από το βράδυ των εκλογών. Οταν στα Καλάβρυτα η Χρυσή Αυγή ξεπερνάει το 6% σε ψήφους και στο Δίστομο πλησιάζει το ίδιο ποσοστό, είναι δυνατόν να μη νιώθει κανείς τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του; Από πού να κρατηθώ για να δω καλά αυτό το αποτέλεσμα, να το χωνέψω για να μπορέσω να το εξηγήσω; Να καταλάβω γιατί αυτές οι πρόσφατες κάλπες έκρυβαν τόσο πολλές (ακόμη ασφαλισμένες, ευτυχώς) βόμβες, μικρές και μεγάλες; Από την άλλη, αφού το αποτέλεσμα κατά κάποιον τρόπο οριστικοποιήθηκε, βγήκαν οι αρχηγοί των κομμάτων να διαπιστώσουν και να ερμηνεύσουν. Αυτό ήταν ένα δεύτερο σοκ• έδειξαν πεντακάθαρα ότι δεν κατάλαβαν τίποτε• νόμισαν ότι ο λαός απλώς τιμώρησε τα δύο (ή τρία;) κόμματα του Μνημονίου 2 και αυτό είναι όλο! Δεν έχουν καταλάβει ότι η ανατροπή δεν είναι μία αλλά περισσότερες. Πάντα είχα την απορία, την επιστημονική απορία, τι είναι τέλος πάντων αυτ

Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, δημοσιεύεται η πρώτη μεγάλη δημοσκόπηση για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στη χώρα.  Οι ψηφοφόροι εμφανίζονται διχασμένοι σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς το 53,2% δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα της κάλπης, σε αντίθεση με το 44,8% που δηλώνει ικανοποιημένο. Οι πλέον ικανοποιημένοι είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι κατά 77,8% έδωσαν θετική απάντηση για το εκλογικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως δυσαρεστημένοι εμφανίζονται το 82,8% των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 83,2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι ένας στους δύο (52%) των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής δήλωσαν δυσαρεστημένοι από το αποτέλεσμα. Στην εκτίμηση ψήφου , σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών, το 27,7% των ερωτηθέντων θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, το 20,3% ΝΔ, το 12,6% ΠΑΣΟΚ, το 10,2% Ανεξάρτητους Έλληνες, το 7% ΚΚΕ, το 5,7% Χρυσή Αυγή, το 4,9% ΔΗΜΑΡ, το 2,3% ΛΑΟΣ, το 1,8% Δημιουργία Ξανά, το 1,7% Οικολόγους- Πράσινους, το 1,5% Δημοκρατική Σ

Μια ακόμη αναγκαία και μη εξαιρετέα παρέμβαση που όπως και οι προηγούμενες αναρτώνται στη διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/112ekloges12.htm . Αφορά κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά στις διεθνείς σχέσεις: Οι αντιπρόσωποι μιας ελεύθερης κοινωνίας συνομολόγησαν ένα μνημόνιο που βασικά ακυρώνει την εθνική ανεξαρτησία και πάγιες δημοκρατικές αρχές. Απλή ανάγνωση του «εφαρμοστικού νόμου» ( http://www.epikaira.gr/content/files/Efarmostikos_nomos_sxolia1.pdf ) το καθιστά ολοφάνερο. Πριν και μετά τον εφαρμοστικό νόμο ακούσαμε πολλά ψέματα, απειλές, εκβιασμούς, προπαγάνδες, απλουστεύσεις και σκόπιμες ηχηρές αποσιωπήσεις. Στο επίκεντρο βρισκόταν η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, οι διαπραγματευτικές δυνατότητές μας και οι δήθεν κίνδυνοι να εκδιωχθούμε κακήν κακώς. Επειδή επί τάπητος τίθενται ζητήματα εθνικής επιβίωσης απαιτείται να τονιστούν πασίδηλα ζητήματα που υποδηλώνουν μια κραυγαλέα πολιτική ανημποριά των πάλαι ποτέ πολιτικών ελεφάντων. Αυτών των μορφικά πανομοιότυπων ελεφάντων οι οπ