IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ελάτε να δούμε πώς μας «καθοδηγεί» συστηματικά η Tηλεόραση…      Σε άλλες εποχές, στην Πατρίδα μας  όπου σήμερα κατοικούν 11 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (Έλληνες και… αλλοδαποί) αλλά παραμένει άγνωστος ο αριθμός των… φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και πολλές μαθησιακές εμπειρίες!…      Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, είναι ΟΛΑ ψέματα και ας φαίνονται για… αλήθεια!     Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην  επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χρόνια «θεωρούσαμε ανόητες και εφήμερες» τις επιδράσεις του BIG BROTH

Ο Στέλιος Πρεζεράκος στο σχολείο όπου διδάσκει.  Έλληνας καθηγητής στην Ιαπωνία περιγράφει το σχολείο εκεί -Ένας άλλος κόσμος, εξαήμερο, καθαρίζουν οι μαθητές. Ο Στέλιος Πρεζεράκος, καθηγητής Λυκείου στην Ιαπωνία, περιγράφει το τελείως διαφορετικό ιαπωνικό σχολείο, στο iefimerida. Φανταστείτε ένα σχολείο όπου οι μαθητές δεν εξετάζονται σε κανένα μάθημα μέχρι τα 10 τους χρόνια! Δεν στοχεύουν στην ακαδημαϊκή επιτυχία αλλά στην Παιδεία. Ετοιμάζουν μόνοι τα γεύματά τους, οι μεγαλύτεροι σερβίρουν τους μικρότερους, και χωρισμένοι σε ομάδες καθαρίζουν τάξεις, κυλικείο, εστιατόριο, μέχρι και τουαλέτες, ώστε να εμπεδώσουν το αίσθημα της ισότητας, της ευθύνης και του σεβασμού στο περιβάλλον τους. Ένα σχολείο όπου ο διευθυντής τούς υποδέχεται καθημερινά, βρέξει-χιονίσει, στην εξώπορτα και με ένα τεράστιο χαμόγελο τους προτρέπει να βάλουν τα δυνατά τους και τους εύχεται καλή μέρα. Αυτό είναι ένα τυπικό σχολείο στην Ιαπωνία, στο οποίο εργάζεται τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας εκπαιδευτικός, Στέλιος

  Η εναντίωση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση είναι στην πραγματικότητα μια αξιολόγηση από μόνη της, με οικτρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 'Eνα σουρεαλιστικό πείραμα Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν οι μαθητές των εκπαιδευτικών που διαδηλώνουν κατά της αξιολόγησης αποφάσιζαν να οργανωθούν και να απόσχουν μαζικά από τις εξετάσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνουν: προβλήματα στην κοινωνία, στο σπίτι, στο σχολείο. Πώς να δώσεις εξετάσεις υπό δίκαιους όρους όταν ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, όταν προέρχεσαι από μια διαλυμένη οικογένεια ή όταν το μάθημα στο σχολείο δεν σε προετοιμάζει επαρκώς; Οι μαθητές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν κάτι εναντίον των διαγωνισμάτων γενικώς, αλλά διαφωνούν με τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά διεξάγονται, που είναι κατά κύριο λόγο δυσλειτουργικές κι ευτελίζουν τη διαδικασία της μάθησης. Επομένως, ναι στις εξετάσεις, αλλά μόνο όταν οι καταστάσεις επιτρέψουν να γίνουν σωστά. Με λίγα λόγια, όποτε το κρίνουν σκόπιμο οι ίδιοι οι μαθητές, δηλαδή μπ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Εφετείο, εκπαιδευτικών οι οποίοι και απεργούν, αντιδρώντας στην διαδικασία της αξιολόγησης όπως αυτή προωθείται από το υπουργείο Παιδείας, Δευτέρα 11 /10/ 2021. Εκτός από την αξιολόγηση, οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν και στην αγωγή που κατέθεσε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, προκειμένου να κριθεί παράνομη απεργία-αποχή από την αξιολόγηση (Eurokinissi) Αξιολόγηση και απεργία εκπαιδευτικών:  Μία «αιρετική» προσέγγιση. Nα αρνούμαστε ν′ αναλάβουμε την ευθύνη  της αξιολόγησης του έργου μας, δεν μας τιμά. Οι εκπαιδευτικοί απεργούμε σήμερα. Κύριο αίτημα η αντίθεση στην αξιολόγηση των σχολείων και η διαμαρτυρία μας για την προσφυγή της Υπουργού στη δικαιοσύνη προκειμένου να ”σπάσει” η απεργία-αποχή σε οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης. Σε μία μετωπική σύγκρουση είθισται να μην ακούγονται οι μετριοπαθέστερες φωνές και να επικρατεί η πόλωση και η απολυτότητα της κάθε πλευράς, η βεβαιότητα για το δίκιο του αγώνα από τη μια και η βεβαιότητα με αρκετή δόση αδιαλλαξί

   Παιδεία και εμφύλιος. Τα επεισόδια στη Σταυρούπολη Θεσσσαλονίκης, η παθογένεια μιας κοινωνίας. «Μας έκαναν ντου και τους την πέσαμε»... «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασιστές τους κρεμά». Μερικές μόνο ατάκες και συνθήματα που ξεχώρισαν από τις άναρθρες κραυγές και βρισιές που ακούστηκαν στο 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη,  όπου εδώ και μέρες διεξάγεται ένας εμφύλιος μεταξύ ακροδεξιών και προοδευτικών αριστερών κινημάτων . Μολότοφ, μαχαίρια, σιδηρογροθιές και πολύ, μα πολύ μίσος και θυμός.  Ο εμφύλιος δεν λέει να τελειώσει. Οι μεν θέλουν να σφάξουν τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους, οι δε να κρεμάσουν τους φασίστες, δηλαδή τα παιδιά του λυκείου που έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί ή βρίσκονται προς αυτή την κατεύθυνση. Να θυμίσουμε μόνο ότι στη δημοκρατία δεν εκτελούμε. Ο νόμος είναι υπεράνω όλων και πρέπει να τηρείται απ΄ όλους.  «Ερχόντουσαν εδώ και διαδηλώνανε και μοίραζαν φυλλάδια, δεν το ανεχόμαστε» δήλωσαν οι εθνικιστές, κατά δήλωσή τ

 Φωτ. ΙΝΤΙΜΕ ΝΕWS  Βήμα – βήμα η αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Με βάση τρεις θεματικούς άξονες.    «Ζητάμε τα σχολεία να μας καταγράψουν τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία τους, με αποκλειστικό στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας τους και της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου που παράγουν. Η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι ένα από τα κατεξοχήν απαραίτητα εργαλεία στην κατεύθυνση της υλοποίησης του παραπάνω στόχου. Μιλάμε για τα αυτονόητα εδώ και 40 χρόνια», τονίζει στην «Κ» ο Γιάννης Αντωνίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) . Το ΙΕΠ σε συνεργασία με την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) έχει αναλάβει τον σχεδιασμό της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων, μία πολιτική απόφαση της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως. Ηδη, το σήμα για την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των περίπου 14.000 σχολείων της χώρας έχει δοθεί. Αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τις 25 Ιουνίου, σύμ

Εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση: Ο Βασιλιάς είναι γυμνός  Σοβαρά ερωτήματα που πρέπει επιτέλους να απαντηθούν. Το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για τα θέματα της ανώτατης εκπαίδευσης  κατατέθηκε στις 29/1 στη Βουλή προς συζήτηση και ψήφιση. Ας ελπίσουμε ότι η συζήτηση στη Βουλή θα είναι ουσιαστικότερη από την ολιγοήμερη διαβούλευση που προηγήθηκε και από την οποία το Υπουργείο δεν θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο να αξιοποιήσει κανένα σχόλιο.   Είναι αλήθεια ότι η διαβούλευση έχει καταντήσει ανέκδοτο, αφού φαίνεται ότι απλώς εξυπηρετεί το αφήγημα των κυβερνώντων πως η γνώμη των πολιτών λαμβάνεται υπόψη. Διαβάστε επίσης:  Τι θα γίνει με τους «αιώνιους» φοιτητές; Αιώνια ερωτήματα, αενάως αναπάντητα Στη σύντομη αυτή τοποθέτηση  θα ασχοληθώ με μία από τις ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου που αφορούν στην εισαγωγή στα ΑΕΙ . Ρυθμίσεις που έχουν ήδη προκαλέσει πολλή συζήτηση και αντιδράσεις από την πανεπιστημιακή κοινότητα, με πρώτη τη Σύνοδο των Πρυτάνεων. Το Υπουργείο θεσπίζει ελάχιστη βάση εισαγω

  Παιδεία που ποδηγετεί στην ακοινωνησία.    Καινούργια χρονιά και επιφυλλίδων τακτή συνέχεια. Γιατί η συνέχεια, τι εξυπηρετεί η επιφυλλιδογραφία; Μα, απολύτως τίποτα, ολοφάνερα και προκλητικά είναι «διακοσμητικός» για την εφημερίδα (την κάθε εφημερίδα) ο χαρακτήρας της επιφυλλίδας. Ταξινομείται στις «απόψεις» – οι αναγνώστες (που συνεχώς λιγοστεύουν) θέλουν να τους προσφέρει η εφημερίδα και ένα menu (ποικιλία, ανθολόγηση) γνωμών, θεωρήσεων, αξιολογήσεων του ρεπερτορίου της «πληροφόρησης». Σε κοινωνίες παρακμής, δηλαδή «ανεπαισθήτως» παραιτημένες από την κριτική σκέψη, οι πολίτες – πελάτες της εφημερίδας θέλουν (συνειδητά ή ανεπίγνωστα) οι «απόψεις» που δημοσιεύονται στις στήλες της να επιβεβαιώνουν τις δικές τους βεβαιότητες – πεποιθήσεις. Διαβάζουν εφημερίδα, όχι για να πληροφορηθούν τα συμβαίνοντα, αλλά για να απολαμβάνουν θωρακισμένες με κύρος τις επιλογές – απόψεις τους. Ειδικά οι αγοραστές – αναγνώστες εφημερίδων που κυκλοφορούν ως «επίσημα όργανα» κάποιων κομμάτων, αρνούνται τη