IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(Φωτ.: Ο ισχυρότερος στρατιωτικός οργανισμός στον κόσμο, λέει, ότι, όταν βλέπει αναποδογυρισμένη βάρκα στο Αιγαίο και κόσμο να πνίγεται, δεν θα τους σώζει, αλλά θα… ειδοποιεί τις αρμόδιες αρχές... να πάνε να τους σώσουν αυτές, αν δεν έχουν πνιγεί προηγουμένως οι άνθρωποι.) Η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε χθες –χωρίς αντιστάσεις– σε μία Συμφωνία με το ΝΑΤΟ, η οποία δεν εξυπηρετεί ούτε κατ' ελάχιστον την προσφυγική κρίση στο Αιγαίο και δεν διασφαλίζει καν τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα και τις διεθνείς αρμοδιότητες της Ελλάδας στο Αιγαίο. Η Συμφωνία με το ΝΑΤΟ, με πρόσχημα μόνον το προσφυγικό, εξυπηρετεί –και με ελληνική έγκριση– τον στόχο των ΗΠΑ να δυσχεράνει τις ρωσικές επιχειρήσεις στη Συρία. Ταυτόχρονα, εξυπηρετεί και την ίδια την Τουρκία, η οποία εξαργυρώνει «τη ρωσική απειλή» εναντίον της, με εδραίωση των παρανομιών και επεκτατικών στόχων της στο Αιγαίο, υπό νατοϊκή κάλυψη. Αναλυτικότερα: Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, στην καταληκτική δήλωση του για την αποστ

(Φωτ.: Οι «αυστηρές δηλώσεις Τσίπρα προς τη Merkel, μετά τη συνάντηση της Γερμανίδας Καγκελαρίου με τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ahmet Davutoğlu, για δράση του ΝΑΤΟ μόνο στα τουρκικά χωρικά ύδατα» ικανοποίησαν μεν την κοινή γνώμη και έκαναν πολλούς «να βγουν στα κάγκελα» πυροδοτώντας και τη σχετική παραφιλολογία, αλλά θεωρούμε με πλήρη συνείδηση του τι διατυπώνουμε, τη θέση αυτή πραγματιστικά από διπλωματικής απόψεως τελείως λανθασμένη από κάθε πλευρά, διότι στην ουσία λέει απροσχημάτιστα: «μη θίγεις τα δικά μου δικαιώματα, αλλά θίξε του άλλου»!) Των Κωνσταντίνου Λουκόπουλου και Στέλιου Φενέκου* Η αμηχανία η οποία έχει κατακλύσει την κυβέρνηση μετά τη συνάντηση της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Angela Merkel, με τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ahmet Davutoğlu, και την κοινή γερμανοτουρκική πρόταση (περισσότερο γερμανική και λιγότερο τουρκική, για να είμαστε ακριβείς) για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον πασιφαν

Ζάππειο, 28 Μαΐου 1979. Η υπογραφή της Συνθήκης Προσχωρήσεως στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Γ. Ράλλης, Κων. Καραμανλής, Γ. Κοντογεώργης. Ζάππειο, 28 Μαΐου 1979. Η υπογραφή της Συνθήκης Προσχωρήσεως στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Γ. Ράλλης, Κων. Καραμανλής, Γ. Κοντογεώργης. Το 1975, πριν ακόμη μπορέσουν να απορροφήσουν πλήρως τους κραδασμούς από την προηγούμενη διεύρυνση (μετά την προσχώρηση της Βρετανίας, της Δανίας και της Ιρλανδίας το 1973), οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες αντιμετώπισαν την προοπτική της ένταξης μιας άλλης χώρας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωθυπουργός της Ελλάδας, ανακοίνωσε στις 12 Ιουνίου 1975 την πρόθεση της κυβέρνησής του να επιζητήσει την προσχώρηση, ως μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη διασφάλιση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας. Η Ελλάδα είχε μόλις πρόσφατα την εμπειρία της δικτατορίας των συνταγματαρχών, από το 1967 έως το 1974, όταν το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του προέδρου της Κύπρου, αρχιεπισκόπου Μακαρίου, διευκόλυνε την τουρκική εισβολή στο νησί.