Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ελληνική Γλώσσα

Ρωμιοί: Η νοσταλγία της Πόλης και ο γλωσσικός θησαυρός.

Εικόνα
Το άρωμα της Ανατολής και η.... γλύκα των λέξεων.    Η ελληνική γλώσσα έχει δεχθεί επιδράσεις από την γλώσσα των λαών με τους οποίους ήλθε σε επαφή ανά τους αιώνες. Ένας από αυτούς ήταν οι Τούρκοι κάτω από τον ζυγό των οποίων ζήσαμε τουλάχιστον τετρακόσια χρόνια. Οι μικρασιατικοί πληθυσμοί, όμως, ή οι Ρωμιοί της Πόλης έφεραν μαζί τους το άρωμα της ανατολής και την ομορφιά των λέξεών της.  Πολλές τουρκικές λέξεις προέρχονται από την αραβική και την περσική, προσαρμόστηκαν στο κλιτικό μας σύστημα και έδωσαν μάλιστα και παράγωγες. Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όσο μπορούμε περισσότερες από αυτές, αλλά για να μην σας κουράζουμε δεν θα αναφέρουμε κάθε φορά την αραβική ή την περσική τους προέλευση.  Είχαμε, λοιπόν, αλισβερίσια με τους Τούρκους για χρόνια πολλά (alişveriş = δοσοληψία, το δούναι και λαβείν, αφού το ρήμα almak σημαίνει παίρνω, αγοράζω και το vermek ισοδυναμεί με το δίνω) και εξακολουθούμε να έχουμε, γιατί είναι γείτονές μας. Ας έλθουμε, ωστόσο, στην επικα

Χρήστος Γιανναράς: Οι σημερινοί Ελληνώνυμοι πάσχουμε μόνο ή κυρίως από ξιπασιά.

Εικόνα
Ο φιλόσοφος, πανεπιστημιακός, στοχαστής και - κυρίως - ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας συνεχίζει, σε μια από τις σπάνιες του συεντεύξεις, να παραμένει αιχμηρός, τολμηρός και ενίοτε και «αιρετικός», θέτοντας με παρρησία νέα ερωτήματα για σκέψη σε κάθε του απάνητηση. Από τον Γιάννη Χατζηγεωργίου Το σαλόνι του συγγραφέα και ενός από τους σημαντικότερους για τον δημόσιό του λόγο και τα συγγράμματά του σύγχρονου Έλληνα στοχαστή, φιλόσοφου και καθηγητή φιλοσοφίας (στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά έχοντας διδάξει φιλοσοφική ορολογία και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία σε πανεπιστήμια του Παρισιού -είναι, άλλωστε, διδάκτωρ φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, της Γενεύης, της Λωζάνης, της Νέας Υόρκης, της Βοστώνης, του Βελιγραδίου κ.λπ.) δεν είναι γεμάτο από βιβλία, μελέτες -πολλώ δε μάλλον από την πλούσια, δική του, βιβλιογραφία- αλλά, αντίθετα, από κορνιζαρισμένες φωτογραφίε

Σε ποια χώρα έγραφαν κάποτε ελληνικά;

Εικόνα
Όπως έγραψα αλλού , από τους 33 νεκρούς Έλληνες επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην επιστημονική βιβλιογραφία,  μόνο ένας έκανε το έργο του κυρίως στην Ελλάδα και μόνο πέντε πέθαναν στην Ελλάδα . Αν η επιστήμη απαιτεί υπεράνθρωπες προσπάθειες στις αντίξοοες εγχώριες συνθήκες που στραγγαλίζουν την αριστεία, θα περίμενε κανείς τουλάχιστον τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής γραμματείας να έχουν γραφτεί στην Ελλάδα. Ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα, θέατρο, δοκίμιο ή φιλοσοφία δε χρειάζονται χρηματοδότηση για αντιδραστήρια πειραμάτων ή εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας. Γράφεις μόνος, έναντι και εναντίον του εαυτού σου. Επιπλέον δεν είναι ευκολότερο να γράψεις σε ένα περιβάλλον όπου γύρω σου μιλάνε την ίδια γλώσσα, παρά να σε περικυκλώνει καθημερινά άλλη λαλιά; Αν στην επιστήμη η επιρροή προσεγγίζεται ποσοτικά (έστω με κάποιο σχετικό σφάλμα), λογοτεχνία και φιλοσοφία στερούνται αντίστοιχης ποσοτικοποίησης. Η επιλογή λοιπόν εδώ είναι εντελώς υποκειμενική. Σταχυολογώ 33 νεκρούς νεο

Ι.Θ. Κακριδής: «Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά»

Εικόνα
Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να  μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Πολλές συζητήσεις γίνονται τελευταία γύρω από το ζήτημα της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, ένα ζήτημα που φαίνεται να εγείρει διαφορετικές, αντικρουόμενες απόψεις. Με αφορμή τις συζητήσεις αυτές, σας προτείνουμε να διαβάσετε ανέκδοτη ομιλία του Ι.Θ. Κακριδή, με θέμα "Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά". Αληθινά λυπούμαι που τον καιρό αυτό είμαι αναγκασμένος να βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, κι έτσι στερήθηκα τη χαρά να πάρω μέρος στο Συνέδριο αυτό, που σκοπό έχει να μελετήσει τις βασικές αρχές των νέων θεσμών που αποφάσισε το Υπουργείο Παιδείας στην προσπάθειά του ν” ανυψώσει μέσα στ” άλλα και τη Μέση Εκπαίδευση. Τίποτε δεν μπορεί ν” αντικαταστήσει την παρουσία του ανθρώπου. Αν, παρ” όλους τους δισταγμούς, αποφάσισα στο τέλος να καταγράψω μερικές μου σκέψεις και να παρακαλέσω να διαβαστούν μπροστά στην ολομέλεια του Συνεδρίου, αυτό έ