IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

'Oσες αγαθές προθέσεις κι αν υπάρξουν, όσες ανιδιοτελείς και αφιλόκερδες πρωτοβουλίες, το ελλαδικό πολιτικό σύστημα δεν παίρνει γιατριά. Eίναι κανόνας, μάλλον χωρίς εξαιρέσεις, ότι ακόμα και άνθρωποι με έκτακτη ποιότητα και διαυγέστατης καθαρότητας προθέσεις, μόλις ενταχθούν σε κόμμα και γευθούν την ηδονή της εξουσίας μεταμορφώνονται, σαν να τους άγγιξε το ραβδάκι της Kίρκης. Συμβαίνει και σε κοινωνίες με εξαιρετική κοινοβουλευτική ωριμότητα, αλλά στην Eλλάδα το σύμπτωμα κυριολεκτικά τρομάζει: είναι ο κανόνας. Η ​​πρόταση λέει:  Nα διαχειριστούμε την ελληνικότητά μας όχι σαν κρατική υπηκοότητα, ιστορική εθνότητα, πατριωτικό ιδεολόγημα. Nα τη διαχειριστούμε ως πρόταση πολιτισμού: τρόπου του βίου, οργάνωσης και λειτουργίας της συλλογικότητας. H πρόταση στην πράξη σημαίνει: Kαθένας που γεννιέται Eλληνας (με μητρική γλώσσα και ιστορική συνείδηση ελληνική) οπουδήποτε της γης, να αναγνωρίζεται αυτοδικαίως ενεργός πολίτης του συμβατικού ελλαδικού κρατιδίου (ακριβώς όπως κ

Εξέφρασα κάπου μια παράδοξη άποψη για τον  πατριωτισμό . Ήθελα να μην τον μπερδεύω με τις παρελάσεις, τις αντιευρωπαϊκές υστερίες, την εθνικιστική περηφάνια, τα Ίμια και τις κούφιες ιστορικές αναδρομές των περασμένων μεγαλείων. Επ ικρίθηκα. Και αναγκάστηκα να γράψω ένα κείμενο για να απολογηθώ.  Αγαπητέ φίλε Σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να πω την άποψη μου για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Πριν ξεκινήσω όμως επίτρεψε μου να σου θυμίσω την κραυγή που είχε ακουστεί το καλοκαίρι του 2007 στις μ εγάλες πυρκαγιές της νότιας Ελλάδας. "Εδώ καίγονται οι άνθρωποι", φώναζαν κάποιοι, "και μείς τ ρέχουμε να σώσουμε τις πέτρες". Δεν θα το σχολιάσω περισσότερο τώρα. Κράτησε το για την συνέχεια. Ο  πολιτισμός  είναι περισσότερο και πάνω από όλα στάση και τρόπος ζωής. Είναι το σύνολο όλων των μικρών τρόπων που κατευθύνουν την σκέψη μας, που ορ ίζουν την συμπεριφορά μας, που συνθέτουν τους κώδικες με τους οποίους ζούμε, συνεννοούμεθα και συνυπάρχουμε, διασ

του Θανάση Δ. Κωτσάκη, Ιστορικού από το νέο Λόγιο Ερμή τ. 4  Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση ο ελληνικός κόσμος ήλθε ουσιαστικά για πρώτη  φορά σε στενή επαφή με τον λατινικό, σε μια συνύπαρξη με πολλαπλές παραμέτρους. Πέρα όμως από την πολιτισμική ώσμωση μεταξύ των δύο πλευρών (αφενός τις επιδράσεις του ελληνικού πολιτισμού στον ρωμαϊκό και αφετέρου την πρόσληψη ρωμαϊκών πρακτικών και θεσμών από την Ανατολή μέσω της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας), οι δύο κόσμοι ήλθαν και σε σύγκρουση ήδη από τον πρώιμο Μεσαίωνα. Παρατηρήθηκαν μάλιστα ανταγωνισμοί και προστριβές σε εκκλησιαστικό επίπεδο μεταξύ Παλαιάς και Νέας Ρώμης, που οδήγησαν στο σχίσμα μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων. Οι σχέσεις μεταξύ Ανατολής – Δύσης επιδεινώθηκαν μετά τη μεγάλη μετανάστευση, που έλαβε χώρα από τον 3ο έως τον 5ο αι. μ.Χ., όταν τα γερμανικά φύλα κατέκλυσαν τη δυτική Ευρώπη και κατέλυσαν το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, καταλαμβάνοντας τη Ρώμη (476 μ.Χ.)¹. Παρά όμως τις επιδρομές, τις λεηλασίες και τι