IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

File Photo: Ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Τουλάχιστον τρείς θεσμικοί παράγοντες της χώρας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος του ΣΕΒ και ο γνωστός και μη εξαιρετέος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Γιάννης Στουρνάρας, συγκλίνουν το τελευταίο διάστημα στην διαπίστωση ότι η Ελλάδα για να συνέλθει χρειάζεται επειγόντως ένα μεγάλο «επενδυτικό σόκ».  Το προσδιορίζουν σε εισροή κεφαλαίων από 50 έως 100 δις ευρώ, με ορίζοντα την επόμενη 5ετία-7ετία και και ισχυρίζονται ότι μόνον έτσι η οικονομία θα κατορθώσει να ανακάμψει και να περάσει σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.  Η ιδέα ακούγεται ενδιαφέρουσα, πάσχει ωστόσο ολοφάνερα στις προυποθέσεις υλοποίησης, για τις οποίες κανείς δεν λέει κουβέντα.  Τα πράγματα με τις επενδύσεις, ιδιαίτερα όταν αφορούν ξένα κεφάλαια, είναι εξαιρετικά απλά. Απαιτούν ένα σαφές φορολογικό πλαίσιο, «κλειδωμένο» για μία τουλάχιστον δεκαετ

  Έχει ο καιρός γυρίσματα! Το 1979-80, με την εκλογή της Θάτσερ στη Βρετανία και του Ρέιγκαν στις ΗΠΑ, άρχιζε η επέλαση ενός παγκόσμιου ρεύματος «νεοφιλελευθερισμού», που συντάραξε όλη την ανθρωπότητα, τερματίζοντας, μαζί με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τον (σύντομο κατά Χομπσμπάουμ) Εικοστό Αιώνα του Κρατισμού και του Κράτους Πρόνοιας, που είχε προηγηθεί. Αυτό το κύμα, ο «κύκλος» του νεοφιλελευθερισμού συνέβαλε, αλλά και ενισχύθηκε, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του λεγόμενου «Υπαρκτού Σοσιαλισμού». Παρά τις πολύ μεγάλες παραχωρήσεις που έκαναν στους νεοφιλελεύθερους και τις «Αγορές», ιδίως με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, παραχωρήσεις η σημασία των οποίων δεν φάνηκε αμέσως, Γαλλία και Γερμανία διατήρησαν όλη αυτή την περίοδο αρκετά από τα χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας, του κρατικού σχεδιασμού και παρεμβατισμού και ενός ουσιαστικά «σοσιαλδημοκρατικού» κοινωνικού συνεταιρισμού, που χαρακτήρισαν τον ευρωπαϊκό πυρήνα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα το δίπολο

Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ   Ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για την μεταφορά των κρατικών εταιρειών, για διάστημα 99 ετών, στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ γνωστή και ως υπερταμείο) . Σύμφωνα με διατάξεις που εμπεριέχονται στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, η διαχείριση των δημόσιων επιχειρήσεων μεταφέρεται απευθείας στην ΕΕΣΥΠ, ενώ προβλέπεται η μη ίδρυση της Εταιρείας Δημόσιων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ) στην οποία θα μεταβιβάζονταν οι συμμετοχές του Δημοσίου. Αυτά θα ισχύσουν, όπως προκύπτει από τις εν λόγω διατάξεις, από την έναρξη ισχύος του πολυνομοσχεδίου που αναμένεται να ψηφιστεί από τη Βουλή την επόμενη Δευτέρα. Συγκεκριμένα, οι συμμετοχές πλειοψηφίας και μειοψηφίας του Δημοσίου που μεταβιβάζονται αυτοδικαίως στο υπερταμείο αφορούν τις εταιρείες ΟΑΣΑ και τις θυγατρικές του (ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ), ΟΣΕ, ΟAKA, ΕΛΤΑ, Ε.Υ.Α.Θ.,  Ε.ΥΔ.Α.Π , ΔΕΗ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών,  Ελληνικές Αλυκές, ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, Ανώνυμη Εταιρε

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Forbes 100+:  Αυτές είναι οι μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις. (2) Ιδιωτικοποιήσεις:  Στα 2,7 δισ. ο δύσκολος στόχος,  ποιες ΔΕΚΟ πάνε στο Υπερταμείο. Επειδή φαίνεται ότι μας πιάνει μεγάλη αισιοδοξία και δεν τηρούμε ούτε τα προσχήματα όταν καλούμαστε να ενθουσιαστούμε με τα νούμερα (τα αριθμητικά…), θα αποτολμήσουμε να παρουσιάσουμε τις ελληνικές εξαγωγικές επιδόσεις συγκριτικά. Συγκριτικά με μια χώρα που έχει μεγάλες ομοιότητες με εμάς, σαφώς μικρότερο πληθυσμό, αλλά στρατηγική για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να έχουν σημειώσει τετραπλάσιο αποτέλεσμα, χωρίς να πανηγυρίζουν. Ας δύμε πρώτα τα ελληνικά στοιχεια. Τεράστια (έκφραση που χρησιμοποιεί το κρατικό, δηλαδή πληρωμένο από τους φόρους όλων μας, ΑΠΕ-ΜΠΕ που δημοσιεύει τη σχετική είδηση) αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 15,5% καταγράφηκε τον περασμένο Νοέμβριο, η οποία, σε συνδυασμό με την πολύ μικρότερη αύξηση των εισαγωγών (κατά 4%), επέφερε τη μείωση κατά 11,5% του ελλείμμα

Δ​​εν μπορώ να εντοπίσω στην Ελλάδα σήμερα (ίσως δικό μου το λάθος) κόμμα ή κομματάρχη που να ξεφεύγει από την ισοπεδωτική και κυρίαρχη διαχειριστική εκδοχή της πολιτικής. Κατά διαστήματα, κάποιοι καινοφανείς επίδοξοι «ηγέτες» μιλάνε και για «μεταρρυθμίσεις», αλλά είναι περισσότερο από φανερό ότι και πάλι τη διαχείριση εννοούν – μέχρις εκεί φτάνει ο νους τους. «Μεταρρυθμίσεις» απαιτούν από την Ελλάδα και τα μεγάλα κέντρα της διεθνούς τοκογλυφίας, το κατ’ ευφημισμόν λεγόμενο «Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα». Στο στημένο με ολοκληρωτικούς μηχανισμούς ψυχολογικό παιχνίδι των εντυπώσεων, συνείδηση «δανειστή» (και όχι της τοκογλυφίας) έχουν και οι πολίτες κρατών-μελών του Eurogroup, των οποίων οι τράπεζες κρατούν ακόμα εθνικές ονομασίες, μόνο επειδή τα πιο εγκληματικά τους «λάθη» (όπως ο υπερδανεισμός της Ελλάδας στη δεκαετία 1998-2008) τα φορτώνουν στις κυβερνήσεις τους, και αυτές στις πλάτες των πιο αδύναμων υπερδανεισμένων. Οι «μεταρρυθμίσεις» που ζητάνε από την Ελλάδα

    Το ντοκιμαντέρ "Μέχρι την τελευταία σταγόνα" του Γ. Αυγερόπουλου εξετάζει το πρόβλημα της διαχείρισης του νερού στην Ευρώπη. Μια διερευνητική ματιά στις ιδιωτικοποιήσεις των εταιρειών ύδρευσης σε Ελλάδα και Γερμανία. Είναι το νερό ανθρώπινο δικαίωμα ή προϊόν της αγοράς; Δημόσια ή ιδιωτική διαχείριση;Το ντοκιμαντέρ "Μέχρι την τελευταία σταγόνα" του σκηνοθέτη Γιώργου Αυγερόπουλου επεξεργάζεται τα ερωτήματα. Προβλήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε στο γαλλογερμανικό δίκτυο ARTE με το οποίο έγινε και η συμπαραγωγή. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό σε έξι χώρες της Ε.Ε., ακολουθεί τη ροή του χρήματος και των εταιρικών συμφερόντων για το πιο ζωτικό συστατικό της ύπαρξής μας, το νερό. "Παρά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, τι σκοπεύετε να κάνετε με το νερό;" έγραφε σε επιστολή του το 2011 στο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ο Ευρωπαίος Επίτροπος Όλι Ρεν, έπειτα από απόφαση των Ιταλών με δημοψήφισμα να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του νερού. Η φρ

Αποφασισμένοι να μην υπάρχει στη λήξη του προγράμματος καμία εκκρεμότητα σε οποιονδήποτε τομέα της κυβερνητικής πολιτικής είναι οι πιστωτές, όπως προκύπτει από το κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου, που συμφωνήθηκε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου με τους θεσμούς και αποκαλύπτει η " Καθημερινή ". Στο  συμπληρωματικό μνημόνιο (Supplemental Memorandum of Understanding)  και στο τεχνικό μνημόνιο που το συνοδεύει, καθορίζονται λεπτομερώς όχι μόνον όσα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για να κλείσει η τρέχουσα αξιολόγηση, αλλά και όσα –πολλά– δεσμεύεται να υλοποιήσει προκειμένου να ολοκληρωθεί η τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση: από την περιώνυμη επενδυτική τράπεζα –που δεν είναι τελικά τράπεζα αφού δεν θα χορηγεί δάνεια– έως τη φορολογική πολιτική, από τις αλλαγές στους νόμους για τις ανώνυμες εταιρείες και για τις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων έως την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, από τη συμμετοχή του ΕΦΚΑ στην αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής έως τις νέες περικ