IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Θέμος Στοφορόπουλος: Στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της Κύπρου   ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ* Ο Θέμος  Στοφορόπουλος   αναλαμβάνει την ελληνική πρεσβεία στην Κύπρο,   στις αρχές του 1980 , όπου παράλληλα εκείνη την περίοδο αναδύεται ένα κίνημα λαϊκό που είχε απογοητευτεί από τις πολιτικές ηγεσίες του νησιού που απέτυχαν να δημιουργήσουν μια εθνική στρατηγική απελευθέρωσης αλλά αντιθέτως με τις διαρκείς υποχωρήσεις τους υποθήκευαν το μέλλον της Κύπρου και του Ελληνισμού με νέα τετελεσμένα που οδηγούσαν σε πλήρη υποδούλωση του νησιού. Ο λαϊκός αυτός ξεσηκωμός πήγαζε απο τη δράση των προσφυγικών σωματείων που είχαν ως σκοπό την επιστροφή των εκτοπισμένων στα πάτρια εδάφη, στα κατεχόμενα χωριά και πόλεις. Δημιουργήθηκε λοιπόν η Κίνηση γυναικών – Η Επιστροφή – που αγκαλιάστηκε από τον λαό μαζικά. Ο πρέσβυς ζούσε από κοντά τις εξελίξεις αυτού του αγώνα με επικεφαλείς τις γυναίκες. Έδινε και ο ίδιος τον δικό του αγώνα απέναντι στους πρέσβεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων H.Π.Α.  και  Μ. Βρετανίας πο

  Επτά βήματα Ερντογάν για τα κατεχόμενα. Η Άγκυρα, όχι τώρα άλλα διαχρονικά εργάζεται για μια «ντε φάκτο προσάρτηση», για ενσωμάτωση των κατεχομένων. Μπορεί να μην θεωρείται κατάλληλη η χρονική συγκυρία, όμως, αυτός που θα κρίνει πότε θα γίνει το επόμενο βήμα είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Ενόψει, πάντως, του γεγονότος ότι το σενάριο αυτό βρίσκεται στην ατζέντα των προτεραιοτήτων της κατοχικής δύναμης, διαπιστώνεται ότι τούτη η μεθόδευση εντείνεται πολύ περισσότερο την τελευταία περίοδο και προωθείται στη βάση ενός σχεδιασμού, ο οποίος συνδέεται με μια σειρά από αλλαγές στα κατεχόμενα. Προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν και γίνονται βήματα.  Πρώτο βήμα, αμέσως μετά την εισβολή, ήταν το εθνικό ξεκαθάρισμα και η μεταφορά εποίκων. Σε σχέση με τους εποίκους, την προσπάθεια δημογραφικής αλλαγής, αυτό ξεκίνησε από το 1975 και συνεχίζεται. Είναι ενδεικτικό ότι σε σχέση με τον πληθυσμό δεν αναφέρεται συγκεκριμένος αριθμός, αλλά τούτο διαφοροποιείται αναλόγως της συγκυρίας.   Δεύτερο μεγάλο βήμα ήτα

  Ο καταστροφικός, δουλοπρεπής εξευμενισμός  των Τούρκων. Η Τουρκία εισβάλλει, σκοτώνει, βιάζει, βασανίζει, κλέβει, κατακτά εδάφη, εποικίζει και συνεχώς προκαλεί Άντης Λοΐζου Όταν μια χώρα εισβάλλει, σκοτώνει, βιάζει, βασανίζει, κλέβει, κατακτά εδάφη, εποικίζει και συνεχώς προκαλεί με τρόπον επεκτατικό, καταπατώντας τον Xάρτη του ΟΗΕ, τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), το θύμα της έχει ηθική και ιερή υποχρέωση να ανθίσταται, προκειμένου να διεκδικήσει τα δίκαιά του και να αγωνίζεται για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών του. Από το 1975, ένα έτος μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή και όλο και με πιο αυξητικούς ρυθμούς, η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) υποχωρεί έναντι των βάρβαρων Τούρκων και υποβαθμίζει τις ενέργειές της σε πολλά επίπεδα, κυριότερα των οποίων είναι τα ακόλουθα: Δεν διεκδικεί την αποκατάσταση του ακεραίου της ΚΔ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν προβάλλει σε καν

 Ομιλούν από μόνες τους: Μαρτυρίες Τούρκου ανώτερου αξιωματικού για τα εγκλήματα πολέμου από τον Αττίλα στην μαρτυρική Κύπρο...   Απόσπασμα από το βιβλίο SATILIK ADA KIBRIS ( Κύπρος: ένα νησί πουλιέται ) του συγγραφέα Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ [σημ. υπόδικος στην υπόθεση Εργκένεγκον. Καταδικάστηκε αλλά μετά πήρε χάρη]. Υπότιτλος : Οι Άγνωστες Πλευρές της Επιχείρησης Ειρήνης της Κύπρου (1 η Έκδοση 1990-7 η Έκδοση Απρίλιος 2007) Έκθεση Αναμνήσεων του Συνταγματάρχη Πεζικού Σαλίχ Γκιουλέργιουζ (σελ. 623-660) που ανήκε στην διοίκηση της Ταξιαρχίας. Δίνεται ως Παράρτημα -2 Σελ. 641 3 Αυγούστου 1974 Άρχισε το πρωί με ηρεμία. Δεν υπάρχει ακόμα σύγκρουση πουθενά. Έγραψα για πρώτη φορά επιστολή στο σπίτι. Ο  λοχαγός Νερμί και υπολοχαγός Γκιουρκάν βρέθηκαν σε κατάσταση σήψης κοντά στο χωριό Αγερμόλα [σημ. Άγιος Ερμόλαος, Επαρχία Κυρήνειας].  Δεν υπάρχει το σώμα του ανθυπολοχαγού που είναι στον κατάλογο των αγνοούμενων για πέντε μέρες. Έφεραν το πορτοφόλι του  λοχαγού Νερμί. Έχει μέσα την

  Ευνοϊκές οι συνθήκες  για ένα νέο σύνορο αγώνα στην Κύπρο. Ευκαιρίες και κίνδυνοι για τον Κυπριακό Ελληνισμό.  Τι μας δίδαξε η Ιστορία. Η 48η επέτειος από το πραξικόπημα της χούντας και την Τουρκική εισβολή βρίσκει την Κύπρο σε μια κατάσταση πλήρους σχεδόν αποπροσανατολισμού του εσωτερικού της μετώπου , που δημιουργεί συνθήκες εθελοδουλείας. Η εσωτερική υπονόμευση το 1974 είχε πάρει τη μορφή της ένοπλης αναταραχής, σε συνδυασμό με την προπαγάνδα για δήθεν Ένωση, την οποίαν θα εξασφάλιζε, υποτίθεται, η χούντα του Ιωαννίδη. Το ηχητικό ντοκουμέντο, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο ”Σκοτεινό Δωμάτιο” του Αλέξη Παπαχελά και περιλαμβάνει τους κρίσιμους διαλόγους, κατά τη σύσκεψη στο Πεντάγωνο, το πρωί της τουρκικής εισβολής , ρίχνει άπλετο φως στην αθλιότητα μιας απίστευτης προδοσίας, που είχε πάρει τη μορφή μιας υποτιθέμενης Ελληνοτουρκικης συμφωνίας. Είναι όμως αμφίβολο αν υπήρξε ακόμη και μια ολοκληρωμένη και ρητή Ελληνοτουρκική συμφωνία. Επρόκειτο μάλλον για διαβεβαιώσε

 «Η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει». Η άποψη πως η Χούντα έπεσε από την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, δεν εκθέτει το Πολυτεχνείο ή την Αριστερά τη Χούντα εκθέτει και όλους τους νοσταλγούς της. Ο τρόπος που αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στα λεγόμενα του Υφ. Παιδείας Αγγ. Συρίγου, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του . Οι οποίοι δεν ανήκουν σε κανέναν ιστορικό αναθεωρητισμό . Αρκετοί, που προέρχονται από την αριστερά, τις πιο ριζοσπαστικές της εκδοχές αν θέλετε, τους επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του 1974, που μας έφερε την εισβολή και την κατοχή της μισής Κύπρου. Το ότι η κυρίαρχη άποψη για την μεταπολίτευση, θεμελιώθηκε στη λήθη του γεγονότος ότι η Χούντα έπεσε λόγω της εισβολής και της κατοχής, σήμαινε ότι η θεσμική της ιδεολογία απωθούσε την εθνική καταστροφή που γέννησε την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Ξεχνούσε, την ίδια στιγμή που σε κάθε επέτειο της καταστροφής, έλεγε υποκριτικά «δεν ξεχνώ». «Η Κύπρος είναι μακριά» , είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλ

«Βιώσιμο είναι το κράτος όταν διαθέτει επαρκή ισχύ (και στρατηγική) εκπλήρωσης των προνοιών του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του».        Χουντικό πραξικόπημα και Τουρκική εισβολή 1974: Έγιναν τα παθήματα μαθήματα; Καιρός να προβληματιστούμε για τα λάθη και τα ελλείμματα της μεταπολεμικής περιόδου. Η Κύπρος και ο ελληνισμός κινδυνεύουν. Τον Απρίλιο 1967 εκτελέστηκε πραξικόπημα στην Ελλάδα που εγκαθίδρυσε ένα αδίστακτο δικτατορικό καθεστώς και στις 15 Ιούλιου του 1974 εκτελέστηκε το εγκληματικό χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο που επικαλέστηκε η Τουρκία για να εισβάλει στις 20 Ιουλίου του 1974 και να καταλάβει πάνω από το ένα τρίτο της Κυπριακής Δημοκρατίας δημιουργώντας παράνομα τετελεσμένα τα οποία μισό αιώνα μετά συνεχίζονται. Τα γεγονότα του 1967 και του 1974 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά αποτέλεσμα μεταπολεμικών παθογενειών. Ένα ερώτημα που τίθεται είναι: Έγιναν τα παθήματα μαθήματα; Προϋπόθεση για να ισχύσει κάτι τέτοιο είναι να υπερισχύσουν συντριπτικά θέσεις όπω