IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Israeli irrigation technology in the Negev desert. Δεκάδες άρθρα του οικονομικού Τύπου είναι αφιερωμένα στην κρίση ρευστότητας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Ωστόσο, στην περίπτωση της χώρας μας το πρόβλημα ρευστότητας έχει και κυριολεκτική διάσταση. Το Ινστιτούτο Παγκόσμιων Πόρων κατατάσσει την Ελλάδα 28η σε σύνολο 161 χωρών στη λίστα με τα κράτη που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο σπανιότητας νερού έως το 2040 αφού καταναλώνει το 40-80% των αποθεμάτων της.  Αλλά το πρόβλημα του νερού δεν είναι μόνο ελληνικό. Η αμερικανική κυβέρνηση προβλέπει ότι έως το 2025, το 60% της εδαφικής επιφάνειας του πλανήτη θα υποφέρει από ελλείψεις νερού και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και λειψυδρία. Η σπανιότητα νερού έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου της Συρίας αλλά και στη μαζική μετανάστευση αφρικανικού πλήθυσμού προς την Ευρώπη. Τη λύση μπορεί να κρατά στα χέρια του ένα μικρό κράτος που βρίσκεται στη μέση της ερήμου: το Ισραήλ. Η απειλή της λειψυδρίας

 Φράγμα Συκιάς Η πολυκύμαντη ιστορία της εκτροπής μέρους του νερού του Αχελώου προς τη Θεσσαλία είναι μακρά. Το 1983 η τότε κυβέρνηση Α. Παπανδρέου αποφάσισε την εκτροπή από τον Αχελώο προς τη Θεσσαλία ποσότητας 1.100 εκατ. κυβικών μέτρων νερού από φράγμα στη Συκιά και με σήραγγα εκτροπής περίπου 18 χιλιομέτρων. Το έργο προχωρούσε με πολύ βραδείς ρυθμούς για πολλά χρόνια. Το 1993 η τότε κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη αποφασίζει να υλοποιήσει την εκτροπή με την κατασκευή της σήραγγας από το σχεδιαζόμενο φράγμα Συκιάς. Ζητεί αφενός την έγκριση της τότε ΕΟΚ, η οποία είχε αντιρρήσεις για περιβαλλοντικούς λόγους, και αφετέρου την ένταξη του έργου στα χρηματοδοτικά προγράμματα. Η ΕΟΚ τότε όρισε δικούς της εμπειρογνώμονες τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Μασσαλίας Pierre Heurteaux και τον υπογράφοντα το παρόν άρθρο. Εντολή ήταν υπό το φως μελέτης που είχε υποβάλει τότε η ελληνική κυβέρνηση και όποιων άλλων στοιχείων να εξετάσουμε αν η προτεινόμενη εκτροπή του Αχελώου είναι συμβατή μ

Διενέξεις χαμηλής έντασης με αφορμή τους υδάτινους πόρους υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, καθώς πολλές είναι οι χώρες που διεκδικούν πρόσβαση σε αποθέματα νερού, ειδικά σε εποχές που πλησιάζουν απειλη­τικά τα σύννεφα της λειψυδρίας. Η Μέση Ανατολή και η Αφρική είναι οι περιοχές που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία από αυτή την άποψη, ενώ και η Κεντρική Ασία θεωρείται επικείμενη απειλή. Υπολογίζεται ότι το 2025, περίπου 40 χώρες σε αυτές τις περιοχές θα υποφέρουν από αδυναμία πρόσβασης σε  νερό. Τα κράτη της Μέσης Ανατολής, παρ' όλο που διαθέτουν ένα υπέδαφος γεμάτο πετρέλαιο, έχουν έλλειψη σε νερό. Οι υδάτινοι πόροι θεωρούνται "στρατηγικοί" και αποτελούν πηγή εντάσεων μεταξύ των περιφερειακών κρατών, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν αιτία ενόπλων συγκρούσεων στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Το νερό έχει γίνει πολιτικό ζήτημα στην εν λόγω περιοχή και έχουν υπάρξει πληθώρα ειρηνευτικών συμφωνιών ή συνεργασιών τα τελευταία χρόνια που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με