Η σιωπηλή ανοχή και το νέο «δημόσιο» του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπληρώνονται σε λίγο τρία χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κυβερνητική πολιτική, στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου, είναι ακραία αντιλαϊκή και πλήττει άμεσα τη συντριπτική πλειονότητα των μικρομεσαίων στρωμάτων. Έτσι, η κυβέρνηση εμφανίζεται αποδυναμωμένη στις δημοσκοπήσεις και προεξοφλείται η ήττα της στις επόμενες εκλογές. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταρρέει, γιατί οι όποιες κοινωνικές αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική του είναι ακόμα διαχειρίσιμες. Πώς εξηγείται αυτό; Το παραπάνω ερώτημα αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αν συνυπολογίσουμε ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι τα μόνα κυβερνώντα κόμματα της μεταπολίτευσης χωρίς μαζικό κομματικό μηχανισμό. Οι νεοπαγείς συντηρητικοί ΑΝΕΛ δεν είχαν ποτέ ισχυρή κομματική οργάνωση και κοινωνική παρουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με παραδοσιακά ερείσματα σε ορισμένους χώρους εργασίας (πχ εκπαίδευση) και σε κοινωνικά κινήματα, αποδεκατίστηκε κομματικά και οργανωτικά μετά τη διάσπαση του 2015. Η ερμηνεία ότι το λαϊκό κύμα δυσαρέσκειας της περιόδου 2010-