IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Ο​​ι στατιστικές  (εύκολα προσβάσιμες στο «διαδίκτυο») βεβαιώνουν ότι το ποσοστό των πολιτών που διαβάζουν εφημερίδα είναι πια ασήμαντο και μειώνεται συνεχώς. Tο ποσοστό όσων διαβάζουν βιβλία (μιλάμε για την ελλαδική κοινωνία) παραπέμπει μάλλον σε «είδος υπό εξαφάνισιν». Για την πολιτική οι πολίτες πληροφορούνται σχεδόν αποκλειστικά από την τηλεόραση. H δραματική μείωση της ανάγνωσης εφημερίδων μοιάζει να αντιμετωπίζεται «στρατηγικά» από τα ίδια «επιτελεία» που σχεδιάζουν και τις εκστρατείες για την «προώθηση» αλλαντικών ή απορρυπαντικών στις υπεραγορές: Mοναδικός τους στόχος, να κερδίσουν τις εντυπώσεις, να υποκλέψουν το ενδιαφέρον ή τη συμπάθεια του παθητικού καταναλωτή. Στην περίπτωση των εφημερίδων, να τις καταστήσουν «εύπεπτες» και «γοητευτικές» όσο είναι και η τηλεόραση. Δηλαδή, να έχει προτεραιότητα ο εντυπωσιασμός, η ευκατάποτη παραπλάνηση, όχι η πληροφόρηση ούτε η πολιτική ανάλυση. Eνδεικτικό της εξομοίωσης των εφημερίδων με τα αλλα

 H κυβέρνηση δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες ανοίγοντας την ΕΡΤ μετά το "μαύρο", αλλά δυστυχώς η συνέχεια είναι απογοητευτική: η δημόσια ραδιοτηλεόραση παραμένει στο ίδιο ή και χειρότερο σημείο από αυτό που ήταν την ημέρα του κλεισίματος. προς μεγάλη ικανοποίηση των εχθρών της. Κανονικά ο νέος ιδρυτικός νόμος θα έπρεπε να κατοχυρώνει την ανεξαρτησία της ΕΡΤ από την πολιτική εξουσία, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Ενα τέτοιο νομικό καθεστώς θα έκανε δυσκολότερη την άλωση της από επόμενες κυβερνήσεις που θα ήθελαν να την ελέγξουν ή να την κάνουν να σιωπήσει, όπως έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013. Αν και κάτι τέτοιο θα ήταν μια σημαντική συμβολή στην εγκαθίδρυση στη χώρα δημοκρατικών κανόνων, η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε τη πεπατημένη των τελευταίων 45 χρόνων.  Και αναπόφευκτα πληρώνει το πολιτικό κόστος για την επιλογή της, να διοικήσει δηλαδή ένα χώρο που ούτε γνωρίζει ούτε μπορεί απολύτως να ελέγξει. Η κυβέρνηση δεν έχει το παραμικρό όραμα

Η χώρα δεν κατρακυλάει επιλεκτικά. Κατρακυλάει πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά ολόκληρη. Και δυστυχώς κατρακυλάει και το μόνο κομμάτι της που θα μπορούσε να σταθεί υπηρέτης των πολιτών απέναντι στο κράτος και στο ιδιωτικό παρακράτος. Ο Τύπος. Προς μεγάλη χαρά όσων κυβερνάνε, ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι. Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων χτες, και δεν είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια, εκτός από ελαχιστότατες εξαιρέσεις, εκφράζαν τη σοβαροφάνεια των ίδιων των δημοσιογράφων και την ανεπάρκεια των αρχισυντακτών τους και των διευθυντών τους, όταν δεν ήταν καθοδηγούμενες από τη βούληση των εργοδοτών τους. Είτε εργοδότης είναι η κυβέρνηση είτε ιδιώτες . «Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι πολύ καλός ρήτορας», είπε η γυναίκα μου παρακολουθώντας τον πρωθυπουργό να δίνει συνέντευξη στους δημοσιογράφους, εχτές στη Θεσσαλονίκη. «Δεν είναι αυτός καλός ρήτορας» της αντείπα. «Οι δημοσιογράφοι είναι ανεπαρκείς. Αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους θα έπρεπε να ψάχνει πώς να τελειώσει νωρίτερ

Tα κόμματα εμπαίζουν στην πράξη κάθε προϋπόθεση δημοκρατίας: Δεν διαφοροποιούνται πολιτικά, εξομοιώνονται αδιάντροπα από μόνη την εξουσιολαγνεία τους, δεν πιστεύουν σε τίποτα. «Συντηρητικοί» συγκυβερνούν ανετότατα με φανατισμένα αντίπαλους «σοσιαλιστές», «ριζοσπάστες» αριστεροί με ακραίους «εθνικιστές». Oλοι ασκούν την ίδια (έξωθεν υπαγορευόμενη «μέχρι σημείων στίξεως») πολιτική, κανένας δεν διερωτάται ούτε καν για περιθώρια αυτενέργειας – έστω στην αποκομιδή των σκουπιδιών . Η​​τημένη απάτη ή δικός μας αυτευνουχισμός να μιλάμε, ακόμα σήμερα, για «δημοκρατία»; Στον τόπο μας, φυσικά, στο άμεσο πεδίο όπου πραγματώνουμε τη (μία και μοναδική) ζωή μας. Tα κόμματα εμπαίζουν στην πράξη κάθε προϋπόθεση δημοκρατίας: Δεν διαφοροποιούνται πολιτικά, εξομοιώνονται αδιάντροπα από μόνη την εξουσιολαγνεία τους, δεν πιστεύουν σε τίποτα. «Συντηρητικοί» συγκυβερνούν ανετότατα με φανατισμένα αντίπαλους «σοσιαλιστές», «ριζοσπάστες» αριστεροί με ακραίους «εθνικιστές». Oλοι ασκούν την ίδια (έξ

Η προπαγάνδα  δεν έχει κοντά ποδάρια όπως το ψέμα. Εχει  μακριά και μαύρα χέρια.  Που πνίγουν τις κοινωνίες. Και χειραγωγούν τις εξελίξεις. Στην  «Εφημερίδα των Συντακτών» αντισημιτισμού  δημοσιεύθηκε (Παρασκευή 5/5/2017) ένα ρεπορτάζ (μάλιστα με «χτύπημα» στην πρώτη σελίδα) που διαπίστωνε ότι εμείς οι Ελληνες (με το συμπάθιο για τη λέξη)  «παίρνουμε... χρυσό στον αντισημιτισμό». Σύμφωνα  με το ρεπορτάζ της έγκριτης (κυριολεκτώ) εφημερίδας, «τα ευρήματα για τις περί Εβραίων αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας ξεπέρασαν τις πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις». Και (αυτά με έμφαση): «Δύο δημοσκοπήσεις -του 2014 και του 2015- δίνουν θλιβερή πρωτιά στην Ελλάδα πανευρωπαϊκά, με ποσοστό 67%, ακολουθούν Πολωνία, Γαλλία, ενώ προβληματικές απόψεις για το Ολοκαύτωμα έχουν εκφράσει πολιτικοί όλου του φάσματος, οι οποίοι και ονοματίζονται». Δηλαδή, προγράφονται. Ας δούμε όμως , διαβάζοντας τις δύο δημοσκοπήσεις,  πού βασίζονται  τα συμπεράσματά τους. Καθώς,  οι ίδιες  κι όχι κάποιος

«Τ΄αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι» Γ. Σουρής Γυρίζεις σαν άνθρωπος το μεσημέρι, το βράδυ στο σπίτι σου. Λαχταράς την γαλήνη, την θαλπωρή, την ανάπαυση του ιδιωτικού σου κάστρου. Καταπώς συνηθίζεται, μαζί με τους οικείους, σε « υποδέχεται» το ανύστακτο και ακάματο τηλεοπτικό μάτι. Συν γυναιξί και τέκνοις στυλώνεις, ασυναίσθητα, το βλέμμα σου στο μεσημεριανό - βραδινό πρόγραμμα των καναλιών. (Οι δημοσκοπικές έρευνες κατατάσσουν την μεσημεριανή ζώνη, σ’ αυτήν με τις υψηλότερες θεαματικότητες).  Την ώρα, λοιπόν, της ευλογημένης οικογενειακής σύναξης, επιλέγουν οι κερδέμποροι του θεάματος για να προβληθεί ό,τι ευτελές και βορβορώδες κυκλοφορεί στην ελληνική τηλεόραση. Όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια, μιμούμενα φτηνιάρικες, κουτσομπολίστικες «αμερικανιές» (εκπομπές), ανέλαβαν εργολαβικά να παιδαγωγήσουν την ελληνική οικογένεια στην χυδαιότητα και την προστυχιά. Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο παντού. Μία παρ