IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μπορεί λοιπόν η διαγραφή του προστίμου των 30 εκ. της ΣΕΚΑΠ να έχει σκοτεινές πλευρές αλλά τις ίδιες αν όχι πολύ περισσότερες είχε και η τροπολογία του 2014 που διέγραψε πρόστιμα χρεωμένα από το 2010 στον όμιλο Βαρδινογιάννη και στον όμιλο Λάτση ύψους 1,2 δις εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να κλείσουν την τότε αξιολόγηση. Τότε όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπουργός και υπέρμαχος της «αξιολόγησης» δεν είχε μιλήσει για διαπλοκή ούτε είχε παραξενευτεί που όλα τα «μεγάλα» κανάλια το αποσιώπησαν μέσα στα καλά λόγια που έλεγαν για την κυβέρνηση και για τον ίδιο. Έλειπε;    Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης |  EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Έξαλλος ο αρχηγός της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις ανακάλυψε ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη εκλογική περιοχή άλλων νεοδημοκρατικών τζακιών αφού επένδυσε χρήματα αγοράζοντας την ποδοσφαιρική ομάδα (που συμπτωματικά είναι ο νέος κυπελλούχος), προσπαθεί ν

Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να βάλει επιτακτικά ζήτημα πρόωρων εκλογών λίγες βδομάδες μετά την ανάδειξή του στη θέση του προέδρου της Ν.Δ. δεν οφειλόταν, όπως πολλοί πιστεύουν, στην πρεμούρα του να γίνει πρωθυπουργός για να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας. Ηταν ειλικρινής όταν δήλωνε: «Δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός». Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να είναι συνεπής. Δύο λόγοι τον υποχρέωσαν να ακολουθήσει διαφορετική γραμμή. Ο πρώτος ήταν η απαίτηση της ισχυρής δεξιάς πτέρυγας (κρυφός αρχηγός της ο Αντ. Σαμαράς, φανερός ο Αδ. Γεωργιάδης) να μην αφήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης κανένα περιθώριο στον Τσίπρα να ανασάνει, να εγκαταλείψει κάθε ιδέα για εθνική συνεννόηση (τις πρώτες μέρες αυτή ήταν η ρητορική του κ. Μητσοτάκη), να πιέσει με όλα τα μέσα, να πολώσει το κλίμα ώστε να δημιουργηθεί μείζον πολιτικό πρόβλημα, να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές για να πάρει το κόμμα τη ρεβάνς και να κλείσει η αριστερή παρένθεση. Ηταν το αντάλλαγμα που του ζήτησαν για να τον στ

Η άρνηση και μάλιστα «επί της αρχής» να ψηφίσει η αξιωματική αντιπολίτευση, όποιο μέτρο και να φέρει στη βουλή ο Τσίπρας προκειμένου να κλείσει η περιβόητη αξιολόγηση και να μην πάει η χώρα στα βράχια, δεν λέγεται «τσάμπα μαγκιά» φίλτατε Βαγγέλη. Μικροκομματικός τακτικισμός λέγεται. Και πολιτικαντισμός περασμένων δεκαετιών που μυρίζει φράκο και ναφθαλίνη… Τσάμπα μαγκιά αντιθέτως είναι να τα λες χύμα, να αφήνεις τρίτους να ερμηνεύουν τα λεγόμενα σου και μετά να στρίβεις δια του αρραβώνος. Εντάξει, το καταλάβαμε. Βολικό για όλους είναι να παίρνει πάνω του την ολοκληρωτική αδιαλλαξία το αγωνιστικό δίδυμο των τηλε-κονφερασιέ του ΛΑΟΣ. Οι τύποι είναι επαγγελματίες. Πεθαίνουν για να υπερασπίζονται αντιδραστικές πολιτικές. Μόνο που την τυχοδιωκτική λογική του «εκλογές αύριο και χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση» δεν την εφηύρε ο «ψωνίστε Ελλάδα, τσάμπα πράμα» Αδωνις. Το καταστροφικό παιχνίδι αποτελεί κεντρική κομματική γραμμή που εκπορεύεται από πολύ ψηλά. Και παραπέμπει δυστυχώς

Ο τίτλος «Ψυχρολουσία στην Μπούντεσταγκ» δεν ανήκει σε καμιά αντιπολιτευόμενη τη ΝΔ εφημερίδα. Είναι από την σημερινή «Καθημερινή της Κυριακής» και αφορά τις συναντήσεις του κ. Μητσοτάκη στη γερμανική πρωτεύουσα. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι για τους συνεργάτες του προέδρου της ΝΔ ήταν ψυχρολουσία τα όσα άκουσαν από τους Γερμανούς βουλευτές για τα ελληνικά πράγματα, την κάθετη άρνηση τους να στηρίξουν ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα και την «εδραιωμένη πλέον πεποίθηση περί αναξιοπιστίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος». Μάλιστα ένας εξ αυτών, που ανήκε -όπως και οι περισσότεροι συνομιλητές του κ. Μητσοτάκη- στο στρατόπεδο της κυρίας Μέρκελ υποστήριξε ότι έπρεπε να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα για να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Η ψυχρολουσία ήταν ακόμη ισχυρότερη στη συνάντηση με τον κ. Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αφού περιορίστηκε να ακούσει το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ, αρνήθηκε ακόμη και να φωτογραφηθεί με τον αρχηγό της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και

Σκίτσο του Γ. ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι του …τη βαράει του Τσίπρα με τις αλχημείες των δανειστών. Βλέπει ότι παραείναι πικρό το ποτήρι που του σερβίρουν και τραβάει την σκανδάλη των εκλογών. Είναι αυτό καλό για τη χώρα; Ασφαλώς όχι, με την έννοια ότι ολοταχώς μετά πάμε για σύγκρουση στον τοίχο, χωρίς αερόσακο, χωρίς επεξεργασμένο “plan b” και χωρίς δυνατότητα να επιβάλλουμε τον παραμικρό πρόσχημα «αξιοπρεπούς διαζυγίου» στο μοντέλο «αποπομπής» που θα σκαρφιστεί ο…τροχήλατος. Μπορεί μήπως να σώσει την παρτίδα ο νικητής των εκλογών; Να αναλάβει την ηγεσία της χώρας πριν το Πάσχα και να εξασφαλίσει έξι δις για τις δανειακές υποχρεώσεις του Ιουλίου; Στοίχημα σε ισοβίτη του Κορυδαλλού να το έβαζες, δύσκολα θα το έπαιρνε… Αυτά τα παιδιά στο Μοσχάτο επομένως, τι…πίνουν και δεν μας δίνουν; Εχουν μαγέψει τον Σόιμπλε και δεν το ξέρουμε; Αν κρίνω από το «ξεπέταγμα» Κυριάκου στο Βερολίνο, το βλέπω χλωμό. Γιατί επομένως βιάζονται για εκλογές «χωρίς το κλείσιμο της αξιολόγηση

Στο κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η χώρα, συν τα επώδυνα μέτρα που το σφραγίζουν, ο κομματικός «ανασχηματισμός» της ΝΔ, με τη δημιουργία μιας «σκιώδους κυβέρνησης», δεν ενδιαφέρει πολλούς. Τα μάτια είναι κυρίως στραμμένα στην κυβέρνηση Τσίπρα για την οποία η κοινή γνώμη αμφιβάλλει έντονα, στη μεγάλη πλειοψηφία της, κατά πόσο μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Γενικότερα, λοιπόν η αξιωματική αντιπολίτευση περνά (σε μεγάλο βαθμό) κάτω από το ραντάρ της προσοχής της κοινής γνώμης. Όμως, δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο τον «ανασχηματισμό» της ΝΔ. Πρώτον, διότι έχει σχέση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεύτερον, διότι καθρεπτίζει ευρύτερα φαινόμενα, που αφορούν στο πολιτικό προσωπικό. Η φθορά της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι απλώς ραγδαία, αλλά και έντονη. Ο Τσίπρας ήταν άλλωστε ήδη ευάλωτος μετά τη νίκη του Σεπτεμβρίου. Λόγω της φθοράς αυτής, η ΝΔ προηγείται άνετα στις δημοσκοπήσεις. Όμως, δεν έχει ούτε δυναμική, ούτε εύρος στην απήχησή της. Συσπει

Οι ιδεολογικές μετεξελίξεις του ευρύτερου χώρου δεξιώτερα του κέντρου, ειδικά κατά τη διάρκεια της μνημονιακής χρονογραφίας, έχουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον όχι  παρά το γεγονός   ότι προσιδιάζουν σε θέατρο του παραλόγου, αλλά μάλλον   ακριβώς   γι' αυτό.[1] Εδώ θα εξετάσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων στον πολιτικό χώρο δεξιώτερα του κέντρου από πριν το «Καστελόριζο» του 2010 και μέχρι την σημερινή κηδεία διαρκείας. Με την λέξη «τερατογένεση» δεν αναφέρομαι σε ιδεολογικές τοποθετήσεις αλλόκοτων αναφορών (τύπου «θα επανακαταλάβουμε τις πόλεις μας»), αλλά σε πολύ απότομες ιδεολογικές/πολιτικές μετατοπίσεις (από το... ψυγείο στο φούρνο, και τούμπαλιν) και στα απότοκά τους. Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την παραδοχή πως η Υπαρκτή Δεξιά, δηλαδή για δεκαετίες το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν αποτελεί  ιδεολογικοποιημένο  φορέα. Λειτουργεί ως διαχειριστής βιλαετίων και ρυθμιστής ενός ιδιότυπου συστήματος κομματοκρατικής μικροφεουδαρχίας, εξ ου και ο ιδρυτικός της ιδεολογικός

Μετά από την κριτική μου στην ομιλία  του κ. πρωθυπουργού στην 81η ΔΕΘ (ανάρτηση  14.09.2016), θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη  εκ μέρους μου ο μη σχολιασμός και των προγραμματικών δηλώσεων  του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς  δεν είμαι με το μέρος, αλλά ούτε εναντίον κανενός. Δ υστυχώς, η απογοήτευση που είχα από το περιεχόμενο της ομιλίας του κ. πρωθυπουργού, ολοκληρώθηκε με τα όσα σχετικά εξήγγειλε ο κ.  Μητσοτάκης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και οι δύο  ομιλητές προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα, παραμένοντας δέσμιοι στο εξουθενωτικό περιβάλλον των μνημονίων και του κουαρτέτου. Ακριβώς, όμως, η κοινή αυτή υποτελής  συμπεριφορά τους, που συμβιβάζεται με  τις  σωρευτικές   καταστροφές των μνημονίων, στο διάστημα  των  έξη  τελευταίων ετών, αποκλείει κάθε δυνατότητα ουσιαστικής διαφοροποίησής τους. Η απόφαση και των δύο ηγετών, να υπηρετήσουν ταυτόχρονα  και τα μνημόνια, και τον ελληνικό λαό αποδεικνύεται Σισύφειο έργο. Για  αυτό και οι αρχικές  ιδεολ