IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η σημερινή γεωπολιτική κατάσταση ξυπνά μνήμες του 1980 με πολλούς αναλυτές να την παρομοιάζουν με τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία κατηγορούν η μία την άλλη για παρέμβαση στις εγχώριες υποθέσεις τους και γενικά οι μεγάλες δυνάμεις επιδίδονται σε μια καινούργια μάχη εξοπλισμών, εκσυγχρονίζοντας και αυξάνοντας το οπλοστάσιό τους, συμβατικό και πυρηνικό.  Όπως και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου τα κράτη αναπτύσσουν και κατασκευάζουν όπλα χρησιμοποιώντας την προηγμένη τεχνολογία. Τότε τα όπλα ήταν οι πυρηνικοί πύραυλοι. Σήμερα εκτός από τα συμβατικά αλλά και τα πυρηνικά όπλα, υπάρχει ακόμη ένα. Είναι το λογισμικό, είτε χρησιμοποιείται για επίθεση σε υπολογιστές, είτε χρησιμοποιείται για επιθέσεις κατά στόχων στον πραγματικό κόσμο.  Η ρωσική ρητορεία σχετικά με τη σημασία της τεχνητής νοημοσύνης αυξάνεται και για πολύ βάσιμους λόγους: Καθώς αναπτύσσεται το λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης, θα είναι σε θέση να λαμβάνει αποφάσεις με βάση περισσότερα δεδομένα και πολύ πι

Με αφορμή την πρόσφατη αλλαγή «χρόνου», έχει ελπίζουμε κάποιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε το πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και επιχειρεί να κατανοήσει τη φύση και τη λειτουργία αυτού του τόσο σκοτεινού αντικειμένου της ανθρώπινης γνώσης. Εξάλλου, ο χρόνος απασχολεί τους πάντες: όλοι παραπονιόμαστε ότι «δεν έχουμε χρόνο» ή πως ο χρόνος «κυλά» και «φεύγει» ανεπιστρεπτί, χωρίς όμως ποτέ να προσδιορίζουμε τι είδους «πράγμα» είναι αυτό που ρέει και μας διαφεύγει ασταμάτητα. Ο «χρόνος» ήταν και παραμένει το πιο φευγαλέο, ασαφές και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης, φυσικής και μεταφυσικής. Είτε ως ποτάμι που ρέει ατέρμονα, όπως ήθελε να τον βλέπει ο Ηράκλειτος, είτε ως παγωμένος σκοτεινός ωκεανός μέσα στον οποίο φαίνεται να ταξιδεύει το Σύμπαν, όπως πίστευε ακράδαντα ο Πλάτων (και όλοι οι μετέπειτα πλατωνιστές), ο «χρόνος» ήταν και παραμένει η πιο αδιαφανής κατηγορία του ανθρώπινου νου. Οι σύγχρονες επιστήμες του εγκεφάλου και του νου αρχίζουν να κατανοούν

Πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι υποψιάζονται: τα θαλάσσια κήτη, δελφίνια, φάλαινες, φυσητήρες, επικοινωνούν πολύ καλά μεταξύ τους, διαθέτουν ενσυναίσθηση, επιδεικνύουν εντυπωσιακές συνεργατικές ικανότητες όταν κυνηγάνε ομαδικά, προστατεύουν τη αγέλη και εκπαιδεύουν τα μικρά τους.  Το ότι η συμπεριφορά αυτών των θαλάσσιων θηλαστικών θυμίζει έντονα αυτή των ανθρώπων και των άλλων πρωτευόντων ήταν γνωστό στους ζωολόγους, μέχρι σήμερα όμως καμία μελέτη δεν είχε καταφέρει να συσχετίσει την περίπλοκη νοημοσύνη και τη κοινωνική συμπεριφορά τους με το μέγεθος του εγκεφάλου τους. Αυτό ακριβώς πέτυχαν η Βρετανίδα βιολόγος Susane Shulz και η ομάδα της και τα εντυπωσιακά συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό « Nature Ecology & Evolution».   Η έρευνα βασίστηκε στη μελέτη 90 διαφορετικών ειδών από θαλάσσια κήτη, στα οποία οι ερευνητές διαπίστωσαν μια σειρά από κοινωνικές συμπερι

Είναι στην υπηρεσία μας, αλλά πιστεύουμε ότι τα ελέγχουμε απολύτως. Τώρα, τα ρομπότ μπορούν να προγραμματισθούν με εγγενή ηθική. Αυτο-οδηγούμενα οχήματα ετοιμάζονται να ξεχυθούν στους δρόμους, ρομποτικές νοσοκόμες και ρομποτικές νταντάδες πιάνουν δουλειά, αλλά ακόμη δεν έχει απαντηθεί το καίριο ερώτημα: ποιος και πώς θα κωδικοποιήσει την ψηφιακή ηθική; Ολος ο τεχνολογικός κόσμος μιλάει για το ότι η τεχνητή νοημοσύνη καλπάζει και ότι στα επόμενα χρόνια τα ρομπότ θα κατακλύσουν τα νοσοκομεία μας ως αδελφές, τα καταστήματα ως πωλητές, τις επιχειρήσεις ως γραμματείς και τα σπίτια μας ως οικιακοί βοηθοί. Αλλά πώς μπορείς να εμπιστευθείς τη διάδραση με ανθρώπους σε μηχανές χωρίς αισθήματα και ηθική; Πώς θα μπορούν οι «έξυπνες μηχανές» να αντιμετωπίζουν τις ποικίλες διαφορές συμπεριφοράς ή ψυχοσωματικής κατάστασης των ανθρώπων αν δεν έχουν την απαραίτητη «συναισθηματική νοημοσύνη»; Αυτο-οδήγηση στην κυκλοφοριακή ζούγκλα Η πρώτη εργασία είχε τίτλο «Χρησιμοποιώντας Ιδεατή Π

 Ίσως το να κατακτήσει ο άνθρωπος την αιωνιότητα να μην είναι πλέον όνειρο επιστημονικής φαντασίας, καθώς μία νευροεπιστήμονας του πανεπιστημίου του Cambridge έρχεται να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος θα έχει ενδεχομένως στο μέλλον τη δυνατότητα να ζήσει για πάντα μεταφορτώνοντας τον εγκέφαλο του σε έναν σκληρό δίσκο. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν «να ζήσουν μέσα σε ένα μηχάνημα» αν μετατρέπαμε τον εγκέφαλο τους σε έναν προγραμματιστικό κώδικα που θα διαβαζόταν από έναν υπολογιστή ικανό να αναπαραγάγει περίπου 100 τρις διασυνδέσεις. «Οι άνθρωποι θα μπορούσαν πιθανώς να ζήσουν μέσα σε ένα μηχάνημα. Δυνητικά, νομίζω ότι είναι σίγουρα μια δυνατότητα,» είπε η Δρ Hannah Critchlow του τμήματος των Νευροεπιστημών του Cambridge, στο δημοφιλές Hay Festival στην Ουαλία, όπως μεταδίδει η Telegraph. Αν και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι εξαιρετικά πολύπλοκος, οι επιστήμονες αρχίζουν να κατανοούν καλύτερα τις λειτουργίες του ανά τμήματα, είπε η Critchlow.περιγράφοντας τον εγκέφαλο σαν έναν

Παρά τις όψιμες τεχνοφοβικές ανησυχίες που διατύπωσαν πρόσφατα ορισμένοι επιφανείς τεχνοεπιστήμονες, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι δήθεν «πανέξυπνες» μηχανές ή τα «παντοδύναμα» ρομπότ αλλά οι ιδιοτελείς κοινωνικοοικονομικά διαχειριστές τους Τ ρεις διεθνείς προσωπικότητες,   ο Στίβεν Χόκινγκ, ο Ελον Μασκ και ο Μπιλ Γκέιτς, ένιωσαν διαδοχικά την ανάγκη τούς τελευταίους δύο μήνες να μας προειδοποιήσουν για τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η συνδυασμένη τεχνολογική προσπάθεια αναπαραγωγής μέσω μηχανών του ανθρώπινου νου (Τεχνητή Νοημοσύνη) και του ανθρώπινου σώματος (Ρομποτική). Αραγε, αυτοί οι πρωταγωνιστές της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης γνωρίζουν κάτι που εμείς οι κοινοί θνητοί το αγνοούμε; Ή απλώς, με τις τεχνοφοβικές δηλώσεις τους, θέλησαν να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας; Πάντως, τα τρομολαγνικά ΜΜΕ  -διεθνή και τοπικά- δεν έχασαν την ευκαιρία να προβάλουν και να αναπαραγάγουν άκριτα τις καταστροφικές προβλέψεις των επιφανών «ειδικών», ενώ το ζητούμ