IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

MAKSIMYREMENKO VIA GETTY IMAGES Γιατί το χώμα είναι ένα από τα πιο μαγικά πράγματα πάνω στη Γη. Σίγουρα είναι υποτιμημένο. Αλλά σίγουρα είναι ζωτικής σημασίας για την ίδια τη ζωή μας. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εδάφους, δείτε τις μαγικές ιδιότητές του.   Θεωρείτε ένα από τα πιο υποτιμημένα, λιγότερα κατανοητά, αλλά ζωτικής σημασίας, θαύματα του πλανήτη. Δεν είναι το άψυχο χώμα που θεωρούν πολλοί. Σε ένα μόνο γραμμάριο χώματος υπάρχουν περίπου 50.000 είδη μικροοργανισμών και σε ένα κουτάλι του γλυκού χώματος, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότεροι μικροοργανισμοί από τον αριθμό των ανθρώπων στον πλανήτη . Κρύβει λοιπόν περισσότερη ζωή από όσοι μπορούμε να φανταστούμε. Ωστόσο, πολλά από αυτά που κρύβει το έδαφος στα έγκατα της Γης, είναι ακόμα άγνωστα για πολλούς από εμάς. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι έχουν εξερευνήσει μόνο ένα μικρό μέρος της ζωής που αναπτύσσεται καθημερινά κάτω από τα πόδια μας. Ωστόσο, αυτά τα ζώα και οι μικροοργανισμοί παίζουν ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο για την ίδια

Επιδείνωση των καυσώνων τόσο σε διάρκεια όσο και σε συχνότητα σχεδόν σε κάθε σημείο του πλανήτη από το 1950 μέχρι σήμερα διαπίστωσε νέα έρευνα, η οποία θεωρείται πως είναι η πρώτη που εξέτασε το ζήτημα σε τοπικό επίπεδο.  Η γη «φλέγεται» – Έρευνα διαπίστωσε αύξηση της συχνότητας  και της διάρκειας των καυσώνων σε όλο τον κόσμο. Επιδείνωση των καυσώνων τόσο σε διάρκεια όσο και σε συχνότητα σχεδόν σε κάθε σημείο του πλανήτη από το 1950 μέχρι σήμερα διαπίστωσε νέα έρευνα, η οποία θεωρείται πως είναι η πρώτη που εξέτασε το ζήτημα σε τοπικό επίπεδο. Η έρευνα ανακάλυψε ότι η κλιμάκωση των καυσώνων ποικίλλει ανάλογα με το μέρος του πλανήτη, με τον Αμαζόνιο, τη νοτιοανατολική Βραζιλία, τη δυτική Ασία (αλλά και μέρη της υποηπείρου και της κεντρικής Ασίας) και τη Μεσόγειο να βιώνουν πιο ραγδαία αλλαγή σε σχέση με τη Νότια Αυστραλία και τη Βόρεια Ασία. Η μόνη κατοικημένη περιοχή στην οποία δεν παρατηρήθηκε αυτή η τάση είναι οι κεντρικές ΗΠΑ.  Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο

 Η απαξίωση των ελληνικών νησιών. Η ιστορία μιας καταστροφής  – Από την αυτονομία στην απόλυτη εξάρτηση Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς τα νησιά μας μέσα σε λίγα χρόνια μετατράπηκαν από πρότυπα διαχείρισης και αυτάρκειας σε απόλυτα εξαρτημένους τόπους, χωρίς πρωτογενή παραγωγή, αλλά και χωρίς πόσιμο νερό τα περισσότερα από αυτά; Αξιοσημείωτο είναι ότι τότε, πολλές φορές τα καράβια μπορεί να μην προσέγγιζαν τα νησιά ακόμα και για πολλές εβδομάδες, γεγονός που δεν επηρέαζε την επάρκεια σε αγαθά και την καθημερινότητα των νησιωτών. Όσοι ζήσαμε στα νησιά τις δεκαετίες του 1960-1970 ή και νωρίτερα, έστω και σε νεαρή ηλικία, προλάβαμε να βιώσουμε το τέλος της περιόδου της πρότυπης αυτονομίας που για χιλιάδες χρόνια χαρακτήριζε το Αιγαίο. Στο χωριό μου, στις Ράχες της Ικαρίας, θυμάμαι ότι σε όλα τα σπίτια φρόντιζαν κάθε εποχή να αποθηκεύουν ό,τι παρήγαγαν για να βιοπορίζονται οι άνθρωποι τους επόμενους μήνες, έχοντας έτσι μια μορφή επάρκειας και αυτονομίας. Τα λίγα πράγ

 Η έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών  έχει μόνο ανθρώπινη σφραγίδα. Στη βιοποικιλότητα είναι αφιερωμένη σύμφωνα με τον ΟΗΕ η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, ο οποίος «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» αναφορικά με τον κίνδυνο εξαφάνισης περίπου ενός εκατομμυρίου ειδών φυτών και ζώων εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας . Η πραγματικότητα πάντως ίσως και να είναι πολύ χειρότερη. Κι αυτό γιατί, όπως σημειώνει έρευνα που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο επιστημονικό περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS)» , η Έκτη Μεγάλη Εξαφάνιση των Ειδών όχι μόνο είναι εδώ, αλλά συντελείται πολύ γρηγορότερα απ’ ότι αναμενόταν. Κάτι τέτοιο βασίζεται στη θλιβερή διαπίστωση πως ο ρυθμός με τον οποίο πολλά είδη «πεθαίνουν» έχει επιταχυνθεί μέσα στις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή Οικολογίας Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού κι εκ των βασικών συντακτών της έρευνας, Τζεράλντο Θεμπάγιος Γκονζάλες, μέσα σε 13 χρόνια -από το 200

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  Michael Moore:«Planet of Humans» (VIDEO) SOS για τη σχέση μας με τη φύση. Η πανδημία του κορωνοϊού έχει συγκλονίσει όλο τον πλανήτη και ειδικά τις περισσότερο βιομηχανοποιημένες και ανεπτυγμένες οικονομικά περιοχές του, θέτοντας για πρώτη ίσως φορά τόσο καθολικά κρίσιμα ερωτήματα για τη σχέση της ανθρωπότητας με τη φύση. Γιατί δεν πρόκειται βεβαίως για «εκδίκηση της φύσης» (η φύση δεν εκδικείται, αντιδρά), αλλά για μια συγχρονισμένη εκδήλωση υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, με υπόβαθρο τη βαθιά περιβαλλοντική κρίση που σφραγίζει την εποχή μας. Μια κρίση που οφείλεται στον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης, που αντιμετωπίζει ληστρικά το περιβάλλον (και τον άνθρωπο). Ολα αυτά που τον «παλιό καιρό», δηλαδή πριν… από μερικές εβδομάδες, αντιμετωπίζονταν ως business as usual. Το ερώτημα που υπάρχει σήμερα είναι εάν το σοκ της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, που τράβηξε χειρόφρενο στις ισχυρότερες οικονομίες, θα οδηγήσει σε μια αναστροφή π