Τα αθηναϊκά 1920s στην Ακαδημίας
(...) είναι κομμάτια μιας διαδρομής, που φτάνει σε μας ξέπνοη, διάτρητη και συχνά ταριχευμένη, ενώ είναι ιστορικά νωπή και συναισθηματικά ενεργή. Φτάνει σ’ εμάς σαν αποκύημα φαντασίας, ξεκομμένη από το περιβάλλον που τη γέννησε, αλλά υπαρκτή, ποτισμένη με ζωές πολλών κύκλων. Οταν βλέπω αυτά τα σπίτια, του 1920, αυτά που γεννήθηκαν με εντυπωσιακή καλαισθησία και υπερηφάνεια, ανάμεσα στα νεοκλασικά του 1910 και στα μοντέρνα, κυβιστικά του 1930, αισθάνομαι ότι είναι σαν παλιές φωτογραφίες στην πινακοθήκη της πόλης. Είναι αναγκαίο όταν υψώνεις το βλέμμα, να τα νιώθεις «εκεί». Η πόλη ξετυλίγει ιστορίες. ' Ακαδημίας 23. Εργο του Βασίλη Τσαγρή από το 1923 Υπάρχουν κάποια «κάδρα» στην πόλη, σαν οπτικές φυγές ή σαν ψευδαισθητικές οπτασίες, που δίνουν βάθος στην αστική εμπειρία. Οταν κατεβαίνω την οδό Δημοκρίτου και αφού περάσω πια τη Σκουφά και τη Σόλωνος, γαντζώνω το βλέμμα στο κτίριο της Ακαδημίας 23, που φωτίζει στο βάθος, υποκίτρινο, ρωμαλέο μέσα στη ραγισμένη θωριά του.