Οργή νεοπτώχων ...
Οργή νεοπτώχων Συναίνεση και συμφωνία, ρητή, των κομματικών μηχανισμών και των επικεφαλής τους, είτε κυβερνούν ή συγκυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται, σε ένα μόνο σημείο διακρίνεται: όλοι αποδέχονται πως υπάρχει θυμός στην κοινωνία, μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά, και ότι ο θυμός αυτός δεν είναι άδικος και αναιτιολόγητος, αλλά έχει τις ρίζες του, βαθιές, στην ίδια την πολιτική που αδιατάρακτα ασκείται επί δεκαετίες. Το γεγονός ότι την πολιτική αυτή εμφανίζονται τώρα να την αποκηρύσσουν και να την καταδικάζουν ακόμα και τα κόμματα που την άσκησαν στον καιρό της εναλλασσόμενης εξουσίας τους δεν κατευνάζει την αγανάκτηση· ίσα ίσα, την τροφοδοτεί, γιατί ελάχιστοι πια, οι φανατικότεροι παρακοιμώμενοι των εξουσιών, είναι πρόθυμοι να πειστούν από μια επιπλέον παράσταση όψιμης ευαισθησίας· δεν την ανέχονται καν. Οι δικαίως οργισμένοι (και όχι οι κατά φαντασίαν ή εξ ιδεοπληξίας, οι λαγνικοί της βίας), όσοι συνειδητοποιούν ότι καταρρέει η ήδη κλονισμένη συνθήκη του στενεμένου βίου τους, δεν χωρά