IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Υμνεί το ότι μας... χρεοκόπησε! Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός άκουσε τον χθεσινό λόγο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του που μεταδόθηκε ολόκληρος και απευθείας από την τηλεόραση. Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά στον κόσμο ένας ηγέτης να φέρνει τη χώρα του στο χείλος της χρεοκοπίας, να έχει ήδη ρίξει στον Καιάδα τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, να έχει προκαλέσει με την πολιτική του ένα εκατομμύριο ανέργους και αντί για αυτοκριτική να... υμνεί το έργο του!!! Οσο απίστευτο κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς έκανε χθες ο Γ. Παπανδρέου. Παρουσίασε έναν αποθεωτικό απολογισμό για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του την ολέθρια διετία 2009-2011 σε βαθμό τόσο απογειωμένο, ώστε ισχυρίστηκε ότι έσωσε όχι μόνο τη χώρα αλλά και τη... ΝΔ! Η ομιλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν είχε απολύτως καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και το ερώτημα που γεννιέται είναι αν αυτό είναι απόρροια ενός απίστευτου «πολιτικού αυτισμού» ή

  Πολιτικός τουρισμός του Γιώργου Πασίγνωστη στους Ελληνες η παροιμία «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Πασίγνωστη και... σοσιαλιστική! Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από την πυρετώδη συνεδριακή δραστηριότητα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου . Μπορεί τα σοσιαλιστικά κόμματα να εκδιώκονται σωρηδόν (ενίοτε και... κλωτσηδόν!) από την εξουσία, καθώς πλέον από τα 162 κόμματα που ανήκουν σ' αυτήν μόλις καμιά τριανταριά έχουν απομείνει που απολαμβάνουν κάποιας μορφής συμμετοχή στην εξουσία. Στις χώρες της Ευρωζώνης μάλιστα πουθενά πλέον δεν κυβερνούν οι σοσιαλιστές μόνοι τους παρά μόνο σε συνεργασία με τη Δεξιά κι αυτό σε πέντε όλες κι όλες χώρες (Ελλάδα, Βέλγιο, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία). Τα προπύργια της σοσιαλδημοκρατίας, που προ δεκαετίας ακόμη κυριαρχούσε στην Ευρώπη, έχουν πλέον προωθηθεί στην άλλη άκρη της Γης, στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στη Μαύρη Αφρική. Κάτω δηλαδή από τη Σαχάρα, γιατί κάποιοι κορυφαίοι «σοσιαλιστές» που βρίσκον

Oρος επιβίωσης η συλλογική αξιοπρέπεια H περίπτωση του Γεώργιου Aνδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργού της Eλλάδας από 6.10.2009 έως 11.11.2011, προσφέρεται οπωσδήποτε για ανθρωπολογική μελέτη, κυρίως για τα εντυπωσιακά συμπτώματα υπεραναπλήρωσης μειονεξίας και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα. Oμως το θέμα που ευρύτερα και κατεξοχήν ενδιαφέρει, είναι η στάση της ελλαδικής κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο ΓAΠ. Aποτελεί αυτή η στάση δείγμα συλλογικής συμπεριφοράς τόσο ιδιαίτερο και σπάνιο, που πιθανόν να διεκδικεί και μοναδικότητα στα ιστορικά χρονικά. Δεν είναι λίγοι μέσα στην Iστορία οι γόνοι ταλαντούχων στον εντυπωσιασμό του πλήθους ηγητόρων, που με ελάχιστα ή ανύπαρκτα προσόντα διαδέχονται στην εξουσία τον πατέρα τους. Aλλά αυτό συμβαίνει όταν είναι θεσπισμένη στο πολίτευμα της χώρας η κληρονομική μεταβίβαση της εξουσίας ή όταν η επιβολή του μειονεκτικού διαδόχου γίνεται πραξικοπηματικά, οργανωμένη συνήθως από παράγοντες που αποβλέπουν να ασκούν οι ίδιοι την εξ

(1) Πώς η ευπρέπεια ανοίγει τον δρόμο στην κοροϊδία Tου Στεφανου Κασιματη  Oσο περισσότερο το σκέπτομαι τόσο καλύτερα καταλαβαίνω την απόφαση του αυστριακού περιοδικού Profil να ανακηρύξει τον Γιώργο μας ως πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε. Το ίδιο καλά, όμως, καταλαβαίνω και τη δυσκολία του περιοδικού να αναδείξει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους άξιζε τη διάκριση ο Γιώργος. Διότι αυτό που καθιστά ξεχωριστή -ίσως και μοναδική- την περίπτωση του Ελληνα ηγέτη δεν είναι ο ρόλος του στην κρίση του ευρώ, αλλά το απίθανο γεγονός ότι η τύχη το θέλησε (με όργανό της την πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων) να εμπιστευθεί έναν τόσο κρίσιμο ρόλο στα χέρια ενός ανθρώπου με τις ιδιότητες του Γιώργου. Αυτές οι ιδιότητες μπορούν να παραμείνουν άρρητες, όπως ορίζει η ευπρέπεια στις διεθνείς σχέσεις, αλλά αναδεικνύονται από μόνες τους -«ανάγλυφα», όπως ορίζει το δημοσιογραφικό στερεότυπο- μέσω των λόγων του τέως πρωθυπουργού. Σε προσωπικό επίπεδο, είπε, ήταν «πο

Στους «Ήρωες της χρονιάς» ο Γιώργος Παπανδρέου!  Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχασε τη δουλειά του λόγω της κρίσης χρέους στη χώρα του αλλά όχι πριν δώσει μία καθοριστική ώθηση στη δημοκρατία. Αντιμέτωπος με αυξανόμενη πίεση να αποδεχθεί αυτό που πολλοί χαρακτήριζαν ως δρακόντεια μέτρα λιτότητας, εκείνος είπε: "οκ, αλλά μόνο αν περάσουν από δημοψήφισμα"». Με τα λόγια αυτά περιγράφει η βρετανική εφημε ρίδα Telegraph τον Έλληνα πρώην πρωθυπουργό, τον οποίο συμπεριλαμβάνει στους «ήρωες του 2011». « Παραμένει ένας από τους λίγους Ευρωπαίους ηγέτες που ρίσκαραν αφήνοντας το λαό να αποφασίσει το μέλλον του σχετικά με το ευρώ. Το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε μία τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα, αλλά η τοποθέτηση παραμένει », καταλήγει η εφημερίδα. Στον κατάλογο της Telegraph με τίτλο «Heroes and Villains του 2011 », στους ήρωες συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι αγορές ομολόγων και η Κριστίν Λαγκάρντ, και στους «κακούς» ο Τζέιμς Μέρντο

 Όπου αλλού, ένας ηγέτης με τέτοια επίδοση δεν θα στεκόταν ούτε μέρα... Ο μοιραίος κ. Παπανδρέου Αν επιστρέψει κανείς στις αρχές του Νοέμβρη και αξιολογήσει με την απόσταση του χρόνου εκείνες τις θλιβερές μέρες θα διαπιστώσει ότι η χώρα δεν κατρακύλησε απλώς στην άβυσσο, αλλά παρ' ολίγον να παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή. Ήταν η κίνηση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα τόσο προβληματική, που ακόμη δεν έχει αναιρεθεί η επικινδυνότητά της. Η κρίση αξιοπιστίας που προκλήθηκε τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, από την επιλεγείσα με όρους εσωστρεφείς, σχεδόν καθαρά κομματικούς, απόφασή του, ήταν πρωτοφανής και θα καταδιώκει για πολλά χρόνια την Ελλάδα. Υπό το βάρος της κατακραυγής τα πήρε όλα πίσω και επιστρέφοντας από τη Νίκαια βρέθηκε αντιμέτωπος με απόλυτο αδιέδοδο, που τον ανάγκασε να παραιτηθεί και να αποδεχθεί τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία μέχρι την τελευταία στιγμή ήθελε ποδηγετημένη και ελεγχόμενη. Το δυστύχημα είν

Σύναξη προυχόντων Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΑΤΟΥ Επρεπε να ακούγατε και να βλέπατε, κρυμμένοι σε μία γωνία της αίθουσας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Βρυξέλλες, την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, τους λόγους των Σοσιαλδημοκρατών και Σοσιαλιστών ηγετών των χωρών της Κοινοτικής Ευρώπης. Καλοζωισμένοι και ευχαριστημένοι από τη ζωή και τις πολιτικές επιδόσεις των κομμάτων τους, οι δεκάδες των ομιλητών -μεταξύ των οποίων και ο ημέτερος Γ. Παπανδρέου - εμφάνισαν για ακόμη μια φορά τα «σχέδιά» τους για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία. Ηταν εξαιρετικά σκανδαλώδης αυτή η σύναξη των προυχόντων του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, οι οποίοι μιλούσαν, έτρωγαν και χαριεντίζονταν μεταξύ τους, σαν να μη γνώριζαν τη φωτιά που έχουν πιάσει τα παρασκήνια της Ενωσης με τις κινήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας για τη σύσταση μιας νέας ολιγομελέστερης ευρωζώνης, προκειμένου να σώσουν όχι το ευρώ αλλά το δικό τους ευρώ. Μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων; Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη τα τελικά σχέδιά

Ο Παπανδρέου τους «τρώει» όλους! Φαινομενικά, επιφανειακά, η κατάσταση σχετικά με την αναζήτηση κάποιου πρωθυπουργού της κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μοιάζει με φαρσοκωμωδία κατωτάτης υποστάθμης, με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται ως απερίγραπτος πολιτικός απατεώνας που υπόσχεται τη μια στιγμή κάτι σε κάποιον και το αναιρεί χωρίς δεύτερη σκέψη λίγες ώρες αργότερα. Αφήνοντας όμως κατά μέρος τις εντυπώσεις, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μια βαθύτερη ανάλυση των κωμικοτραγικών γεγονότων που διαδραματίζονται αποκαλύπτει την ανελέητη ωμότητα της πάλης ζωής και θανάτου για την προσωπική εξουσία. Η προσπάθεια παραμονής στην εξουσία και απόλαυσης των καρπών της αποτελεί το μοναδικό κίνητρο του Γιώργου Παπανδρέου. Παρά τα περί του αντιθέτου φληναφήματή του, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι στη διάρκεια του μακρού δημοσιογραφικού μας βίου δεν έχουμε δει ποτέ κανέναν πρωθυπουργό να δίνει τόσο λυσσαλέα την προσωπική μάχη του για την εξουσία μέσα σε τόσο δυσμενείς γι' αυτ

Οι χαμένες... ζαριές του Γ. Παπανδρέου Η απόφαση του πρωθυπουργού να ανακοινώσει δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση της 26ης-27ης Οκτωβρίου ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της εμπιστοσύνης της διεθνούς κοινότητας προς το πρόσωπό του. Είναι ξεκάθαρο σε όσους έχουν τη δυνατότητα να μιλούν με πηγές στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες πως κατέστη μη αξιόπιστος συνομιλητής μόλις ανακοίνωσε την απόφασή του, χωρίς να ενημερώσει τους δανειστές που επέλεξε ο ίδιος για τον ελληνικό λαό. Και πρόκειται για τους ίδιους δανειστές που εκπλιπαρούσε τους τελευταίους μήνες να του "κουρέψουν" το χρέος και να τον στηρίξουν πολιτικά. Η ζαριά του κ. Παπανδρέου, που του επέβαλαν... συγγενείς και συνεργάτες του, ήταν η τρίτη πλέον λανθασμένη απόφαση που έλαβε στην πολιτική του καριέρα και στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας - η πρώτη και χειρότερη που θα καταγραφεί στην πολιτική του ιστορία ήταν η προσφυγή, χωρίς κανέναν σχεδιασμό,

  Να συλληφθεί ο πρωθυπουργός ως πολιτικός εγκληματίας Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία “συστημικός κίνδυνος” για την Ευρώπη και τον κόσμο   του Γεώργιου Κοντογιώργη (*) Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει. Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι “λεφτά υπάρχουν”, ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη. Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ’αυτήν το σύνολο των βαρών

Μέγιστη αφροσύνη   του Γιάνη Βαρουφάκη Ποτέ δεν πρέπει να λέμε όχι από αντίδραση. Όχι λέμε μόνο (ιδίως στους ισχυρούς) όταν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ένα ναι θα φέρει μεγαλύτερα δεινά. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Ελλάδα έπρεπε να πει όχι στην 'Συμφωνία' της Οκτωβριανής Συνόδου. Επειδή ήταν μια συμφωνία δήθεν που, αν και γιορτάστηκε εντός και εκτός ως 'λύση', στην πραγματικότητα σπρώχνει το ευρώ και την Ελλάδα πιο βαθειά στο τέλμα. Το όχι εκείνο, όπως έγραφα την ώρα που έκλεινε εκείνη η 'Συμφωνία', έπρεπε να ειπωθεί από το στόμα του πρωθυπουργού της χώρας. Στις Βρυξέλλες. Εντός της Συνόδου. Έτσι ώστε να μην υπάρξει κοινό ανακοινωθέν και οι συζητήσεις να συνεχίζονται έως ότου προκύψει μια πραγματική λύση της Κρίσης του ευρω-συστήματος. Σε ένα μήνα, σε δύο, σε όσο καιρό χρειαζόταν. Αντ' αυτού του όχι, ο πρωθυπουργός άλλη μια φορά υπερθεμάτισε για ένα πακέτο τριών ανόητων μέτρων που ζημιώνουν Ελλάδα και Ευρώπη (βλ. πιο κάτω το παράρτημα με