IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Διάγνωση στατιστικά εδραιωμένη.  Στην άσκηση της ιατρικής και στην πράξη της πολιτικής η ξεχωριστή ικανότητα, το ταλέντο ή χάρισμα, αποκαλύπτεται στη διάγνωση: Στην ταχύτητα και ευστοχία εντοπισμού της αιτίας που γεννάει το νοσηρό σύμπτωμα. Ταχύτητα και ευστοχία προϋποθέτουν στέρεη γνώση, πλούσια εμπειρία, καθόλου προκατάληψη. Το ταλέντο της διάγνωσης τα εμπεριέχει αυτά και ταυτόχρονα, με τρόπο εκπληκτικό, τα ξεπερνάει: Ταλέντο είναι η εύστοχη και ταχύτατη αντιληπτικότητα, η γνώση και η εμπειρία συντονισμένες να λειτουργούν με τον αυτοματισμό της όρασης, σαν φωτισμός. Είναι δυσπροσδιόριστο χάρισμα και προσόν η διάγνωση, αλλά είναι αυτό που βεβαιώνει την έκπληξη ή και το θάμβος της ξαφνικής ανάδυσης ενός άγνωστου ώς χθες ταλέντου, τενίστα λ.χ. ή νεαρώτατου πιανίστα, στην κοινή αναγνώριση. Από το πεδίο της πολιτικής έχουν σήμερα αποκλειστεί «εξ ορισμού» οι ταλαντούχοι της διάγνωσης, οι διορατικοί και χαρισματικοί της οξυδέρκειας. Εχει μετασχηματιστεί το ίδιο το πεδίο

 O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής. Όταν το 1997 το ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) αποκτούσε το 34% των μετοχών της Τραπέζης Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο έκανε πάρτι. Οι πανηγυρισμοί, συνοδεύτηκαν με δηλώσεις όπως, «επιτέλους ο μηχανικοί θα έχουν την τράπεζα τους», «θα παίρνουμε χαμηλότοκα δάνεια», «έφτασε η στιγμή να παρέμβουμε στην οικονομία» και άλλες. Με αυτήν την υπερφίαλη φιλοσοφία, πορεύθηκε η τράπεζα τα τελευταία είκοσι χρόνια, προσφέροντας απλόχερα χρηματοδοτήσεις σε κατασκευαστές και εργολάβους, που δεν τηρούσαν τους αυστηρούς τραπεζικούς κανόνες ακόμα και μετά το ξέσπασμα της κρίσης του παγκόσμιου και εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και με αυτήν την φιλοσοφία, η τράπεζα έγινε «φύλλο – φτερό» και η επένδυση του ΤΣΜΕΔΕ εξαϋλώθηκε. Κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήτα

   Μάλλον εθελούσιος ο βιασμός.   Δύσκολο να πείσει η επιφυλλίδα, ή έστω να προβληματίσει τον αναγνώστη, αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι ικανό και ποιοτικά επαρκές για να αντιμετωπίσει την κρισιμότητα της καινούργιας τουρκικής απειλής. Προκαλεί η Τουρκία απροσχημάτιστα την ακεραιότητα του ελλαδικού κρατιδίου συνοδεύοντας τη θρασύτητα με επιδεικτική υπεροπλία. Και την ίδια ώρα στην Ελλάδα, οι δημόσιες λειτουργίες πληροφόρησης των πολιτών (κυβερνητικές και ιδιωτικές - εμπορικές) λειτουργούν μάλλον με τη λογική της διαφημιστικής προπαγάνδας και καθόλου ή παρεμπιπτόντως με τη λογική κοινωνικού λειτουργήματος. Μεταφέρεται η λογική της εμπορικής διαφήμισης στο πεδίο της πολιτικής, μεταγγίζοντας στον πολίτη τη νοοτροπία πελάτη. Τι σημαίνει «νοοτροπία πελάτη»: Να μετασχηματίζεται, στη συνείδηση του πολίτη, η πολιτική σε εμπόρευμα. Να μετέχουμε στα κοινά με κριτήρια χρηστικά, ωφελιμιστικά. Να είμαστε πελάτες των κομμάτων (που κυβερνούν ή αντιπολιτεύοντα

 Η Ελλάδα των μνημονίων, η φύση της μεταπολεμικής ανάπτυξης  και η διάσωση της μικρής ιδιοκτησίας. 1. Το διεθνές πλαίσιο Σήμερα η παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα: Ένας ελεγχόμενος προς το παρόν εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας που μπορεί όμως ανά πάσα στιγμή να καταστεί ανεξέλεγκτος. Μια ηπιότερη μεν εμπορική διένεξη ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης που κινδυνεύει όμως, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ – Κίνας, να ρίξει την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, τη γερμανική, σε ύφεση. Μια εντεινόμενη προσπάθεια αρκετών ευρωπαϊκών χωρών να σφραγίσουν τα σύνορά τους στους μετανάστες. Και τέλος, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης παραδέχονται ότι κάτι πρέπει να αλ λάξει. Πώς από τη χρυσή εποχή των πρώτων δεκαετιών μεταπολεμικής ανάπτυξης φθάσαμε στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και μετέπειτα στην κρίση της; Και πώς τοποθετείται η Ελλάδα σ’ αυτό το πλαίσιο; Το 1944 συνάφθηκε

ΔΕΚΟ με έξοδα 3,5 φορές τα έσοδα  και συσσωρευμένες ζημίες 11 δισ. Συνέχισαν και το 2018 να παρουσιάζουν ζημίες  μεγάλες ΔΕΚΟ, παρά τις γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις. Τα έξοδά τους που παραμένουν ανελαστικά, είναι ο βασικός παράγοντας που οδηγεί στις υπέρογκες ζημίες, παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια  ευρώ που συνεισφέρουν οι Ελληνες φορολογούμενοι. Η ακτινογραφία των μεγεθών τεσσάρων ΔΕΚΟ, οι οποίες λαμβάνουν κρατικές επιχορηγήσεις, δείχνει χονδρικά ότι για κάθε ένα ευρώ που εισπράττουν από τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους, επιδοτούνται με άλλα δύο ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ απαιτούνται για τη λειτουργία τους περίπου τέσσερα ευρώ. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι να δημιουργούν επιπλέον ένα ευρώ ζημία. Εξίσου σημαντικό είναι ότι στο διαχρονικό πέρασμά τους οι τέσσερις ΔΕΚΟ, με προεξάρχοντα τον ΟΣΕ, έχουν δημιουργήσει συσσωρευμένες ζημίες ύψους 11 δισ. ευρώ ή αν χρησιμοποιήσουμε το ισοδύναμο του ενός ευρώ έσοδα για το 2018, οι συσσωρευμένες ζημίες ανέρχοντα

Χωρίς τίτλο. Ξύλο, χώμα, χρώματα σκόνες, ρολόγια, πλέξιγκλας, 100x150 εκατ. Εργο (2004) του Δημήτρη Αληθεινού από την έκθεσή του στη Roma Gallery (Ρώμα 5, Αθήνα). Από τις 19/9 έως τις 19/10. Η έμμετρη, πλην αμετροεπής κολακεία. Με όποιο όνομα κι αν τα φέρουμε στο μυαλό μας, λιανοτράγουδα, μαντινάδες, στιχοπλάκια, κοτσάκια, μανέδες κ.τ.λ., τα δίστιχα της λαϊκής ποιητικής δημιουργίας αξίζουν την προσοχή και την αγάπη μας. Οχι σαν λείψανα ιερά. Αλλά σαν μια μορφή ανώνυμης ποιητικής τέχνης, η οποία, πρώτον, κατόρθωσε το καίριο με τον πλέον απλό και οικονομημένο τρόπο· και, δεύτερον, είναι ό,τι πιο κοντινό στο αυθεντικά λαϊκό. Στις εκτενείς και πολύπλοκες παραλογές, λ.χ., είναι πολύ πιο λογικό να υποθέσουμε την αρχική (τουλάχιστον) εμπλοκή γραμματισμένου ανθρώπου, που ίσως έχει και μερική έστω ή αποσπασματική γνώση κάποιων αρχαίων μύθων. Υπάρχει όμως και κάτι τρίτο, με το οποίο συμφωνούν σχεδόν όλοι οι μελετητές των δημοτικών: Το δίστιχο είναι πια το μοναδικό όχημα με το οπο

Δέκα χρόνια κρίσης και καμιά κυβέρνηση δεν σκοτίσθηκε για τα 67 ευρώ φόρους, σε κάθε 100 ευρώ καύσιμα. Αυτό δεν είναι αισχροκέρδεια; Τι είναι... Η αισχροκέρδεια του κράτους στα καύσιμα παραμένει!!  Δέκα χρόνια κρίσης και καμιά κυβέρνηση δεν σκοτίσθηκε για τα 67 ευρώ φόρους, σε κάθε 100 ευρώ καύσιμα. Αυτό δεν είναι αισχροκέρδεια; Τι είναι... Την πρόχειρη απάντηση την ξέρουμε. Υπάρχουν και άλλα κράτη - μέλη στην Ε.Ε. που πληρώνουν ίδιους φόρους. Η Μ. Βρετανία και η Ολλανδία είναι πάνω από την Ελλάδα, αφού οι καταναλωτές πληρώνουν 70-72 ευρώ στο κράτος για κάθε 100 ευρώ καυσίμων. Για την Ελλάδα όμως, που βρίσκεται αμέσως μετά, η τρίτη στην Ευρώπη σε κρατική αισχροκέρδεια, δεν λέει κανείς τίποτε. Και τι άλλο δεν μας λένε, για το αισχρό και εντελώς αδικαιολόγητο κρατικό χαράτσι του περιβόητου ειδικού φόρου. Ότι  σε όλους τους άλλους της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ισχύει αυτό που για εμάς είναι άγνωστο... Η ανταποδοτικότητα των φόρων. Είναι δε τέτοιας μορφής