IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ       ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΑΛΑΞΟΥΝ  ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ,  ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ,  ΧΡΗΜΑ ΤΟΥΣ  ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ  ΠΛΟΥΤΟ  ΜΑΣ  ΕΠΙΒΑΛΟΝΤΑΣ  ΣΤΑ ΝΕΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΙΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ !!! Το “κούρεμα” θα γίνει η κηδεία της ελληνικής οικονομίας Του Γιώργου Χαρβαλιά Σε εξαιρετικά επισφαλή διαδικασία εξελίσσεται το πολυδιαφημισμένο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, που έσπευσε να χειριστεί προσωπικά ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, πριν καν αποκτήσει τυπική νομιμοποίηση στο αξίωμα του πρωθυπουργού. Ερμηνεύοντας σύμφωνα με τα δικά τους γούστα, την κατ΄αρχήν συμφωνία με την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, οι εκπρόσωποι των ιδιωτών ομολογιούχων, προσήλθαν με διαθέσεις αρπακτικών, καθιστώντας στην πράξη την ανταλλαγή ομολόγων, «δώρον-άδωρον». Οι υπερβολικές αξιώσεις των ξένων τραπεζιτών, συνοψίζονται σε τρία σημεία που αφορούν: (1)την εξασφάλιση ιδιαίτερα ευνοικών, για αυτούς, επιτοκίων(της τάξης του 8%!), (2) την αποκόμιση πρόσθετων αποδόσεω

Συνταγματική ακροβασία Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης στις 11.11.2011 έγινε με βάση όσα συμφωνήθηκαν στη σύσκεψη τριών αρχηγών κομμάτων το πρωί της προηγούμενης ημέρας, ενώ άλλοι δύο αρχηγοί κομμάτων είχαν αρνηθεί τη συμμετοχή τους. Το ερώτημα είναι κατά πόσο η διαδικασία αυτή βρίσκει έρεισμα στις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος. Το άρθρο 38 Συντ. διακρίνει δύο μορφές παραίτησης, δηλαδή αφενός την παραίτηση της κυβέρνησης συνολικά και αφετέρου την ατομική παραίτηση του πρωθυπουργού. Το αποτέλεσμα βέβαια και στις δύο περιπτώσεις είναι ταυτόσημο, δηλαδή η απαλλαγή της κυβέρνησης από τα καθήκοντά της, αφού η διάρκεια του βίου της ταυτίζεται ούτως ή άλλως με την πρωθυπουργική θητεία. Η διαφορά της παραίτησης της κυβέρνησης συνολικά (άρθρο 38 παρ. 1 Συντ.) από την ατομική παραίτηση του πρωθυπουργού (άρθρο 38 παρ. 2 Συντ.) εντοπίζεται αλλού και συγκεκριμένα στο τι επακολουθεί. Σε περίπτωση (συνολικής) παραίτησης της κυβέρνησης και εφόσον πρόκειται για κυβέρνηση κόμματ

Προσδοκίες και σύγχυση Φαρσοκωμωδία συνήθους τύπου κατάντησαν τελικά τη διαδικασία συγκρότησης της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και το αποτέλεσμα είναι αδιάφορο - για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερο χαρακτηρισμό. Ελάχιστα διαφέρει η κυβέρνηση αυτή στη σύνθεσή της από την προηγούμενη, παταγωδώς αποτυχημένη, κυβέρνηση Παπανδρέου. Εδώ που τα λέμε όμως, κανένας δεν περιμένει τίποτε είτε από τους μέχρι τώρα υπουργούς είτε από τους νέους υπουργούς της ΝΔ. Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να φαντάζεται π.χ. ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα χαράξει νέα αμυντική πολιτική ή ότι ο Σταύρος Δήμας θα ανοίξει νέους ορίζοντες στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και μόνο συγκεντρώνονται όλες οι προσδοκίες και οι ελπίδες. Εντελώς άλλα πράγματα αναμένει όμως ο καθένας από τον Λ. Παπαδήμο. Οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η αγορά και ο λαός ομονοούν μόνο στο ότι όλοι περιμένουν από τον πρωθυπουργό να φέρει τα λεφτά της έκτης δόσης του

Ο αστόχαστος στόχος της νέας κυβέρνησης   Η νέα κυβέρνηση συστάθηκε με έναν και μόνο έναν σκοπό: την επιβεβαίωση της Συμφωνίας των Βρυξελλών (της 26ης Οκτωβρίου) από μία ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ή τουλάχιστον των πολιτικών δυνάμεων που τον εκπροσωπούν) και την εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που αυτή η Συμφωνία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δεν αποτελεί ερμηνεία δική μου αλλά προγραμματικό στόχο της νέας κυβέρνησης και απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων μας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα). Δεν υπάρχουν ελληνίδες, έλληνες, ακόμα και απλοί φιλέλληνες που να μην εύχονται στην νέα κυβέρνηση να σταματήσει τον εκτροχιασμό της χώρας και να συνεισφέρει στην συγκράτηση της αντίστοιχης κατάρρευσης της ευρωζώνης. Πέραν βέβαια των ευχών, είναι φυσιολογικό όλοι μας να αγωνιούμε για το μέλλον. Κάπου εδώ όμως οι αγωνίες μας διίστανται. Οι περισσότεροι σχολιαστές του "σοβαρού" ελληνικού τύπου (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων συνδαιτυμόνων μου εδώ στο