IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Αρκετές φορές, έχω αναφερθεί στο Πέπλο της Σιωπής (βλ.  εδώ  κι  εδώ ) που καλύπτει τη σκανδαλώδη πριμοδότηση των μεγαλο-ιδιοκτητών των ελληνικών τραπεζών εις βάρος των ίδιων των τραπεζών και, βέβαια, των εξουθενωμένων φορολογούμενων. Η προτελευταία(*) κουτοπονηριά, με την οποία ο εξαθλιωμένος φορολογούμενος πολίτης επωμίζεται το κόστος της συγκάλυψης της γύμνιας των τραπεζών, έχει ακρώνυμο: ΑΦΑ ή Αναβαλλόμενη Φορολογική Απαίτηση . Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Όταν κουρεύτηκαν τα ομόλογα του δημοσίου (με το PSI του 2012) το κόστος για τις τράπεζες που τα είχαν αγοράσει ανερχόταν στα 37,7 δισ.. Αντίθετα με τους μικρο-ομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία που αφέθηκαν στη μοίρα τους, οι τράπεζες, ως γνωστόν, ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 41 δισ.. που δανείστηκε ο φορολογούμενος από το 2ο Μνημόνιο. Σαν να μην έφτανε αυτό, μυστικά και χωρίς έγκριση της Βουλής, το δημόσιο τους εγγυήθηκε και επιπλέον, νέο, ιδιωτικό χρέος 41 δισ.. από το οποίο άντλησαν ρευστότητα από την ΕΚΤ

 «Όλοι πρέπει να κρινόμαστε από το έργο μας και την αποτελεσματικότητά μας». Αυτή δεν είναι η βασική αρχή της αξιολόγησης που με ενθουσιασμό προωθούν οι θιασώτες των μεταρρυθμίσεων στην χώρα μας; Η αρχή αυτή δεν πρέπει να ισχύει για τους άρτι διορισθέντες υπουργούς, ιδίως για τους « τεχνοκράτες » που χειρίζονται τα πιο λεπτά και καίρια ζητήματα – όπως, π.χ., την διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος; Στον πρόσφατο ανασχηματισμό, υπουργός οικονομικών ανέλαβε ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης . Από όλες του τις ιδιότητες επιτρέψτε μου να εστιάσω σε δύο: (Α) Εκείνη του Οικονομικού Σύμβουλου, και επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών, της τράπεζας Eurobank, την οποία κατείχε συνεχώς από το 2000 έως το 2014 – μια μακρά περίοδο που καλύπτει όλες της φάσεις της ελληνικής τραγωδίας: από την είσοδό μας στην Ευρωζώνη έως και την τετραετή εθνική μας μνημονιακή περιπέτεια. (Β) Του συμβούλου του κ. Παπαδήμου κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του τελευταίου, τότε που σχεδια

Η αιχμαλωσία μας από την διεθνή των καζινάδων...   Ο Μιχάλης Τούτζιαρης ασχολείται επαγγελματικά με τη χρηματιστηριακή αγορά και πιστεύει ότι ο επενδυτικός κόσμος βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο αδιέξοδο. Μιλάει για το μεγάλο Καζίνο, για το παράλογο της αγοράς παραγώγων και καυτηριάζει την πρακτική των Κεντρικών Τραπεζών. Ο νέος νόμος της αγοράς, κατά τον Μιχάλη, είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον κακά νέα! Είναι ένα άρθρο που το φιλοξενώ σήμερα στην στήλη, επειδή θα ήθελα ίσως να το έχω γράψει ο ίδιος... "Ως άνθρωπος της αγοράς, τα τελευταία 20 χρόνια, έχω ζήσει άπειρα σκαμπανεβάσματα στις αγορές.  Θα ήθελα να συμπληρώσω ένα σημαντικό στοιχείο που διαφεύγει από τους περισσότερους συναδέλφους: Το βασικό πρόβλημα των διαχειριστών είναι ότι καμία επένδυση δεν μπορεί να κάνει πλέον τη διαφορά. Θεωρώ ότι ο επενδυτικός κόσμος βρίσκεται στο μεγαλύτερο αδιέξοδο που γνώρισε ποτέ η επενδυτική κοινότητα.    Το βασικό αίτιο, η απεριόριστη παροχή ρευστότητας από την fed

 Όπως ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί, όσο και να το αρνείτο η νέα τραπεζο-κλεπτοκρατία που οικοδομήθηκε στη χώρα μας με δανεικά από την τρόικα (τα οποία βεβαίως φορτώθηκε το πτωχευμένο δημόσιο), φαίνεται πως ήρθε η ώρα να το φέρουν με το μαλακό στον εξουθενωμένο έλληνα φορολογούμενο: «Τα χρήματα που δανείστηκες εκ μέρους μας δεν έφτασαν. Χρειαζόμαστε άλλα 20 δισ., και βλέπουμε.» Πάνω από ένα χρόνο τώρα, κυβέρνηση και τραπεζίτες υπόσχονται πως, με το πέρας της ανακεφαλαιοποίησης (το τελευταίο σκέλος της οποίας κόστισε στον φορολογούμενο 41 δισ.), θα άρχιζε να ρέει η ρευστότητα στην αγορά. Πάνω από έναν χρόνο τώρα γίνομαι δυσάρεστος λέγοντας ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο καθώς οι τράπεζες θα παραμείνουν πτωχευμένες και μετά την ανακεφαλαιοποίηση.   Τώρα, λίγο-λίγο, δειλά-δειλά, έρχεται η επιβεβαίωση. Πρώτα διαρρέουν το «εύρημα» της Blackrock ότι δύο τράπεζες (Εθνική και Eurobank) έχουν ανάγκη 6 δις επί πλέον. Αμέσως μετά πηγές του ΔΝΤ και

          Το σύστημα με μοχλό την πολιτική εξουσία και πλάτες την ξένη τρόικα, στόχευσε εξαρχής στην μονόπλευρη λιτότητα και από εκεί στην άγρια ανακατανομή σε βάρος της πλειοψηφίας με σειρά μηχανισμών τους οποίους πρέπει να αποκαλύπτουμε. Τέτοιος μηχανισμός υπήρξε στο παρελθόν και το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου . Στη διάρκειά του, οι μεγαλοεισοδηματίες εφάρμοσαν όλους τους ληστρικούς κανόνες της πρωταρχικής συσσώρευσης. Ο πρώτος μηχανισμός ανακατανομής είναι  η μείωση των μισθών και συντάξεων, η υποτίμηση της μικρής και μεσαίας ακίνητης περιουσίας, οι φοροκλοπές και η μεγάλη φοροδιαφυγή, οι εισφοροκλοπές και οι μίζες που έχουν συσσωματωθεί στο σημερινό δημόσιο χρέος. Η δεύτερη ανακατανομή   γίνεται με το μηχανισμό λεηλασίας του δημόσιου πλούτου . Η λεηλασία αυτή έχει πολλαπλές μορφές. Αφενός άμεσες, όπως υπερβολικά μεγάλες εκπτώσεις κατά την αγορά δημόσιας περιουσίας Παραδείγματα δεκάδες: Στη Χαλκιδική (Σκουριές), μία από τις ακριβότερες περιοχές της ΕΕ, η δημόσια γη (

Υπόσχονται στο λαό σεισάχθεια. Ότι θα του χαρίσουν τα χρέη στις τράπεζες. Είναι ψεύτες. Λένε ψέματα και μάλιστα συνειδητά. Ξέρουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο είναι ανέφικτο. Μόνο σε περιβάλλον δραχμής θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, τυπώνοντας συνεχώς χρήμα. Με το ευρώ, αντίθετα, είναι υποχρεωμένοι να αναπληρώνουν κάθε μία νέα διαγραφή χρέους με αντίστοιχα κεφάλαια στις τράπεζες. Διακόσια είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ είναι τα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Ας πούμε, λοιπόν, ότι προχωράνε σε μία διαγραφή χρεών της τάξης του 10%. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει άμεσα να βρουν κεφάλαια ύψους 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μιλάμε, δηλαδή, για μία νέα μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Για να καταλάβουμε λίγο τα μεγέθη,  η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση ήταν της τάξης των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ίδρωσαν οι ιδιώτες μέτοχοι να βρουν ένα μικρό μέρος αυτών. Που θα βρουν πρόσθετα 22 δισεκατομμύρια ευρώ; Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι γι΄ αυτό το σκοπό θ

Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή με τράπεζες καταλαβαίνουν τον ψυχισμό αμερικανίδας δανειολήπτριας που θέλησε να πάρει «εκδίκηση» από μια τράπεζα, έστω και μέσω επιστολής. Έτσι, η δανειολήπτρια ενημέρωσε εγγράφως την τράπεζα ότι θα πρέπει στο εξής να χρησιμοποιεί έναν ανάλογα γραφειοκρατικό τρόπο για να επικοινωνεί μαζί της!  Η επιστολή της 96χρονης γυναίκας είναι απολαυστική.. . «Αγαπητέ κύριε, Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο! Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω και για το πρόστιμο των 30 δολαρίων που χρεώσατε το λογαριασμό μου ως πέναλτι για την ταλαιπωρία που προκάλεσα στην Τράπεζά σας. Η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει κυρίως γιατί με κάνατε να ξανασκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζω τα οικονομι

(...) Το τροπάρι πασίγνωστο και ευλογημένο από το σύστημα  το καπιταλιστικό.  Συμβαίνει διαρκώς. Ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πολυεθνικές και τράπεζες να   χρεοκοπούν και  να στέλνουν στα τάρταρα χιλιάδες πρόβατα προς σφαγή. Όμως τα αφεντικά να  λακάνε φορτωμένοι με μπόλικα  λεφτά. (...) Ανελέητοι,  ανάλγητοι, αχόρταγοι. Οσο εμείς  τους ανεχόμαστε  τόσο     η  όρεξή τους  θα  λειτουργεί   σαν   καλοκουρδισμένη  αλεστική μηχανή.  Οσο συμβιβαζόμαστε τόσο  θα ορμούν  στα  απροστάτευτα  και ανυποψίαστα  θύματά τους  όπως κάνουν οι   δολοφόνοι  καρχαρίες  του Ειρηνικού Τον δολοφόνο  τον  έχουμε.   Τα πτώματα  τα  βλέπουμε.  Τον τόπο  του  εγκλήματος  τον ξέρουμε.  Ομως ... (...) Ουδεμία εντύπωση μου προκάλεσε η Κυριακάτικη αποκάλυψη του «ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑτος» Οτι, δηλαδή, ο  αξιότιμος Γεώργιος   Δαυίδ που τοποθετήθηκε από την Τρόικα επικεφαλής της Eurobank χρωστάει ένα σκασμό εκατομμυρίων euros σε ελληνικές  τράπεζες . Το