IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com 1. Οι εραστές μιας ξεπεσμένης σαραντάρας Όσο ο Πρωθυπουργός αγόρευε στο βήμα, εγώ έψαχνα στο ακροατήριο. Πάγωνα την εικόνα να τσεκάρω πρόσωπα που βρέθηκαν χθες στα γενέθλια. Και κάθε φορά που ο «αποφασιστικός» λόγος του Αντώνη έπιανε κορύφωση αυτοί χειροκροτούσαν. Κατέγραψα πρώην και νυν υπουργούς, κρατικοδίαιτους εκδότες, κομματάρχες, πρώην διοικητές οργανισμών, «θαμώνες» τηλεοπτικών εκπομπών και μέλη επιχειρηματικών οικογενειών, συνδεδεμένων δεκαετίες με τη μεγάλη «κεντροδεξιά» παράταξη. Ήθελα να ήξερα τι σκέφτεται ο καθένας τους σε κάθε ρίμα κενού λόγου που ο ομιλητής ξεστόμιζε στην ομιλία του. Πιστεύω ότι κυριαρχούσαν δύο σκέψεις στα μυαλά όλων. Μια πρώτη φυσιολογική και μια δεύτερη, τεχνηέντως αποδεκτή. Επειδή είχα κάποιες λίγες ευκαιρίες να ακούσω τις απόψεις κάποιων από αυτούς για τον Σαμαρά και την πολιτική του, ξέρω καλά ότι ούτε ένας από το ακροατήριο δεν συμμερίζεται την ελάχιστη ελπίδα προόδου για τ

Προσέξτε τον διάλογο που ακολουθεί και θα καταλάβετε πολλά για το προσωπικό που κυβερνά τη χώρα. Συμμετέχουν δύο δημοσιογράφοι από το «Βήμα fm» (Β. Χιώτης, Νότης Παπαδόπουλος) και ο πρώην γραμματέας συντονισμού της κυβέρνησης, Δ. Βαρτζόπουλος, ο οποίος παραιτήθηκε προ ημερών για να είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές.   Ερ.: Κύριε Βαρτζόπουλε, είστε ψυχίατρος, έτσι δεν είναι;   Απ.: Ημουν, είμαι και θα είμαι.   Ερ.: Με αυτή την ιδιότητά σας μπορείτε να μας πείτε ποιο κόμμα θα χρειαζόταν ψυχίατρο;   Απ.: Δεν έχω κανέναν δισταγμό να σας πω, ο ΣΥΡΙΖΑ.   Ερ.: Γιατί το λέτε;   Απ.: Κοιτάξτε, στο κόμμα αυτό έχουν μαζευτεί κομμουνιστές, στελέχη της Β' Πανελλαδικής, μαοϊκοί, τροτσκιστές και το Νεάντερταλ ΠΑΣΟΚ. Το μείγμα είναι εκρηκτικό. Η άποψή μου είναι ότι πάσχει από γνωσιακό ψυχικό διχασμό. Ερ.: Υπάρχει θεραπεία; Ποια φάρμακα θα προτείνατε; Πρόκειται για ανίατη ασθένεια; Απ.: (μικρή παύση) Νομίζω πως οι πιθανότητες θερ

Δεν σώζεται η κατάσταση μόνο με έναν ανασχηματισμό.  Κακώς πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι είναι αρκετό να  αλλάξουν τα πρόσωπα και ότι έτσι θα ξεθυμάνει ο κόσμος. Άλλη πολιτική χρειάζεται, την οποία και θα πρέπει τα νέα πρόσωπα να μπορούν να την υπηρετήσουν.  Ταυτόχρονα θα πρέπει η κυβέρνηση να αποδείξει ότι σέβεται τους πολίτες και εγκαταλείπει τη λογική του “Kalamata club". Ο κ. Ζαγορίτης, για παράδειγμα, κόστισε ψήφους. Όπως θα κοστίσει και η πιθανή «τακτοποίηση» του εμμονικού  Στουρνάρα.  Δεν πάνε περισσότεροι από έξι μήνες από όταν συνάντησα έναν κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης. Στις αιτιάσεις μου για την άδικη, καταστροφική και κυρίως αδιέξοδη πολιτική των φοροεπιδρομών, ο συνομιλητής μου απάντησε θυμωμένα και σημείωσε με νόημα: «Τα δύσκολα είναι πίσω. Τους φορολογήσαμε, πάει και τελείωσε. Θα γυρίσουν πίσω». Από τις εκλογές αυτές θα πρέπει ο κύριος υπουργός να έμαθε ότι έκανε λάθος.  Αυτός ανήκει σε εκείνους τους λίγους Έλληνες που έπεσαν από το κρεβάτι τους...

(...) Tο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού το συνέταξαν, ίσως, χρυσοπληρωμένοι «επικοινωνιολόγοι» της κομματικής καμαρίλας. Tην ευθύνη την έχει πάντως ο πρωθυπουργός που το υιοθέτησε. Aλλά και ο πολίτης, δέκτης του διαγγέλματος: ευθύνη για τη ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την ψήφο του.  (...) Το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού κ. Aντώνη Σαμαρά ήταν πρόκληση. H χρονική απόσταση βοηθάει να δεχθούμε την πρόκληση με ψυχραιμία. Aνεπηρέαστοι από συνειρμούς εόρτιων παραχωρήσεων σε κατά συνθήκην ψεύδη. Aλλά να μην προσπεράσουμε την πρόκληση. Δεν επρόκειτο για μια επιπλέον εόρτια ηλεκτρική φιοριτούρα στους δρόμους, που σβησμένη τώρα την αγνοούμε, αδιαφορούμε για την ύπαρξή της. Tο διάγγελμα του πρωθυπουργού αφορά τη ζωή μας, αν το αφήσουμε να λησμονηθεί παραιτούμαστε από τη διαχείρισή της, αφηνόμαστε παθητικά («δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι») στο ριζικό μας. Kαι η παθητικότητα είναι το «τελικό στάδιο» της παρακμής πριν τον ιστορικό αφανισμό. Kάποιοι βολεύοντ

Μπορεί οι Σαμαράς και Βενιζέλος να επιδίδονται σε επικοινωνιακές ασκή­σεις αισιοδοξίας, αλλά η πραγματικότητα δεν επιτρέπει ακόμα και στους δεδηλωμένους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να «αγορά­σουν» την κυβερνητική προπαγάνδα. Η κρίση έχει προσλάβει διαστάσεις οικο­νομικής και κοινωνικής καταστροφής. Οι στατιστικές μόνο εν μέρει καταγράφουν το μέγεθος της καταστροφής αυτής. Δίπλα στο ενάμισι εκατομμύριο ανέρ­γων που ωθείται στην εξαθλίωση είναι και το ενάμισι εκατομμύριο εργαζομένων που έχουν μήνες να πληρωθούν. Αλλά και όσοι έχουν ακόμα εισόδημα το βλέπουν συνεχώς να συρρικνώνεται Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι λόγω των αλλεπάλ­ληλων περικοπών, ενώ το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελεύ­θερων επαγγελματιών λόγω της κατακόρυφης πτώσης του τζίρου τους. Την ίδια περίοδο, οι φορολογικές υποχρεώσεις εκτοξεύονται, καθιστώντας το διαθέσιμο εισόδημα περισσότερο ή λιγότερο ανε­παρκές για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης. Όπως δείχνουν οι

Βαγγέλης Παπαβασιλείου Η συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα καγκελάριο, σήμερα, είναι αναλόγου σημασίας με τη συνάντησή τους τον Αύγουστο του 2012. Με μια διαφορά: στο πρώτο του ταξίδι μετά τις εκλογές, ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε ένα στήριγμα, έναν τρόπο συνύπαρξης τέλος πάντων, αφού πρώτα δήλωσε μετανοημένος για την προτέρα του στάση. Η Αγκελα Μέρκελ τότε του είχε επισημάνει ότι θα πρέπει να κατανείμει δικαιότερα τα βάρη για να ανακουφίσει τους αδύναμους. Στην παρούσα συνάντηση, ο Ελληνας πρωθυπουργός προσέρχεται για να ζητήσει πάλι στήριγμα, αφού έχει ήδη εφαρμόσει όσα του είχαν ζητηθεί τότε, τουλάχιστον πολλά, αν όχι όλα. Είναι εξαντλημένος. Στους δεκαπέντε μήνες που μεσολάβησαν από την πρώτη συνάντηση το οριακό πολιτικό κεφάλαιο του κ. Σαμαρά έχει εξαντληθεί, μαζί με την αντοχή του ελληνικού λαού. Η κυβέρνησή του, με οριακή και εύθραυστη πλειοψηφία, στηριζόμενη στο καταρρέον ΠΑΣΟΚ και στον έμφοβο ηγέτη του, δεν δύναται πλέον να εφαρμόσει άλλα μέτρα λιτότ

Γιατί ο Σαμαράς εμφανίστηκε τόσο στυφός, τόσο νευρικός, και τόσο, ας μας επιτραπεί να πούμε, κουτσαβάκης, στη συζήτηση για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ; Πώς επέτρεψε στον εαυτό του, αυτός που θέλει να μας δείχνει πάντα την εικόνα του σοβαρού και του στιβαρού ηγέτη, να ευτελίζει τη συζήτηση με εξυπνάδες καφενείου; Να κουβαλάει στη Βουλή τον καραγκιόζ μπερντέ και το τζουράσικ παρκ, να χλευάζει τον Τσίπρα λέγοντας ότι δεν τον κοιτάζει για να μη γελάσει και άλλα παρόμοια; Και να αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του σε προσωπικές επιθέσεις, αγνοώντας ακόμα και την αρχή ότι αν χτυπάς τόσο πολύ έναν αντίπαλό σου, τελικά δείχνεις ότι τον φοβάσαι και άρα του κάνεις καλό αντί για τη ζημιά που επιδιώκεις; Προφανώς ο Σαμαράς φοβάται. Και δεν μιλάμε εδώ για τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας είναι ο βασικός του αντίπαλος στη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας και ξέρει ότι μ” αυτόν θα έχει να αναμετρηθεί στο ερχόμενο διάστημα. Άρα τίποτε το θολό δεν υπάρχει στη σύγκρουσή τους, όποια μορφή κι αν παί

                             ΠΗΓΗ:   Gerogriniaris Gerogriniaris "Από την άλλη πλευρά, όμως, οφείλουμε να πούμε πως, όταν υπάρχει αναλγησία και ανευθυνότητα από την πλευρά της εξουσίας, τότε πράγματι πυροδοτούνται φαινόμενα ανυπακοής και αυτοδικίας. Όταν διαρρηγνύεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα στην Κυβέρνηση και το λαό, τότε καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους και διαχέεται κάθε είδους αντικοινωνική προδιάθεση. -- Όταν διαλύεται η οικονομία από αλλεπάλληλες φορο-επιδρομές εκεί οδηγούμαστε. -- Όταν πληρώνουμε επί δεκαετίες για... μελλοντικά αγαθά και υπηρεσίες, εκεί οδηγούμαστε. -- Όταν αυξάνονται τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ πολύ πέρα από τα όρια ανοχής των ανθρώπων, εκεί οδηγούμαστε. Η ανυπακοή στους νόμους της Δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά ή οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά αυτό είναι μόνον η μισή αλήθεια... Η άλλη μισή -- και οφείλουμε να την πούμε -- είναι ότι η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδο