IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

EWG3D VIA GETTY IMAGES Εμείς και τα σκουπίδια μας - 2 δισ. τόνοι κάθε χρόνο  που χωράνε σε 822.000 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Οι πολίτες ποιων χωρών παράγουν τα περισσότερα απόβλητα  (και πόσα παράγουμε στην Ελλάδα). Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι παράγουμε σε παγκόσμιο επίπεδο 2δις τόνους Αστικών Στέρεων Αποβλήτων. Για να συλλάβετε πιο εύκολα τον όγκο για τον οποία μιλάμε, φανταστείτε πως για να χωρέσουν όλα αυτά τα απόβλητα χρειάζονται 822.000 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων.  Οι ΗΠΑ παράγουν την μεγαλύτερη ποσότητα αποβλήτων  σγυκριτικά με οποιαδήποτε άλλη ώρα στον κόσμο, βάσει των δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας. Συνολικά παράγουν 258 εκατ. τόνους Αστικών Στερεών Αποβλήτων ετησίως ενώ καθημερινά ένας Αμερικανός υπολογίζεται πως παράγει περί τα 2 κιλά απόβλητα.  Στο αντίποδα η Ισλανδία, μια πολύ μικρή χώρα συγκριτικά με τις ΗΠΑ εμφανίζεται να παράγει 525.000 τόνους αποβλήτων ετησίως. Αλλά την ίδια στιγμή ο μέσος Ισλανδός παράγει καθημερινά 4 κιλά απόβλητα. Τ

EMS-FORSTER-PRODUCTIONS VIA GETTY IMAGES Τα λάθη που κάνουμε κατά την ανακύκλωση στην Ελλάδα. Η χώρα μας ανακυκλώνει μόνο το 16% των απορριμάτων της. Αν και πάρα πολλοί από μας ανακυκλώνουμε σε καθημερινή βάση, εντούτοις ακολουθούμε λάθος βήματα, με αποτέλεσμα να πηγαίνει χαμένη η όλη προσπάθεια. Υπάρχουν υλικά, τα οποία ναι μεν προέρχονται από ανακυκλώσιμα υλικά, αλλά δεν ανακυκλώνονται και πρέπει να τα τοποθετούμε στους συμβατικούς κάδους σκουπιδιών. Να επισημάνουμε πως λόγω ελλιπούς ενημέρωσης, τα τοποθετούμε στους μπλε κάδους, με αποτέλεσμα να κάνουμε κακό στο περιβάλλον. Οπως το να πετάμε λερωμένες συσκευασίες ή σπασμένα γυαλιά , λάθη, που στην ουσία εμποδίζουν, την όλη διαδικασία. Η χώρα μας δυστυχώς δεν δείχνει και το καλύτερο της πρόσωπο όταν έχει να κάνει με το θέμα της ανακύκλωσης. Σύμφωνα με την έρευνα της Infobank Helestat (euractiv), μπορεί να έχουμε βελτιωθεί σαν χώρα τα τελευταία χρόνια στον συγκεκριμένο τομέα, παρ′ όλα αυτά, είμαστε ακόμα

DUTCHSCENERY VIA GETTY IMAGES Το παρόν άρθρο θα αναπτύξει προτάσεις για ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και προϊόντος του χρόνου, γιγαντώθηκε. Η ειδοποιός διαφορά όμως, είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα δυνητικό χρυσωρυχείο. Στο παρελθόν, τα πρόστιμα για τις παράνομες χωματερές αποτελούσαν καθημερινότητα και έχουν καταλογιστεί από το 2014, τουλάχιστον 50 εκατομμύρια για χωματερές, 17 για απουσία αποχέτευσης, 10 για κακοδιαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων, ενώ επειδή πολλά έργα δεν έχουν ολοκληρωθεί, αρκετά εξ αυτών θα τα πληρώνουμε τουλάχιστον μέχρι το 2020. Εκτός από τα άμεσα και μετρήσιμα κόστη, κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν άνωθεν, υπάρχουν και τα έμμεσα, όπως για παράδειγμα οι δαπάνες υγείας που σχετίζονται με τη μόλυνση. Αναλογιζόμενοι ότι το κόστος, μόνο της ρύπανσης του αέρα, ανέρχεται στο7-8% του ΑΕΠ για την Ελλάδα , ή ότι η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας στην Ελλάδα ξεπερνά τα 14 δις ευρώ, μπορούμε εύκολ

Στα 82 της χρόνια, η θρυλική ωκεανογράφος στέλνει το μήνυμά της ολοένα και πιο μακριά: «Τα πλαστικά πνίγουν τη θάλασσα, κόβουν την αναπνοή της, ο ωκεανός πεθαίνει». Εάν συνεχίσουμε έτσι, σημειώνει, θα καταλήξουμε ένας κόσμος χωρίς ωκεανούς, σαν τον πλανήτη Αρη... Είναι 82 ετών αλλά εξακολουθεί να συμπαρασύρει τους συνομιλητές της. Σαν ένα από τα κύματα μέσα στα οποία πέρασε σημαντικό μέρος της ζωής της. Παρότι διανύει την ένατη δεκαετία της, αυτή η « Γηραιά Κυρία» των ωκεανών όλου του κόσμου, εξακολουθεί να είναι τόσο ενεργητική γιατί επείγεται, γιατί πρέπει, όσο ακόμα υπάρχει χρόνος, να μεταδώσει το μήνυμά της σε όσους περισσότερους μπορεί: «Οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν, αλλά κόβεται η αναπνοή της θάλασσας, ο ωκεανός πεθαίνει. Σήμερα, ωστόσο, διαθέτουμε τις γνώσεις, μπορούμε ακόμα να επιλέξουμε! Και πρέπει να το κάνουμε σήμερα, όχι αύριο, αν θέλουμε να σώσουμε τους ωκεανούς όλοι μαζί».  Η Σίλβια Ερλ την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκε στη Ρώμη για να συμμετάσχ

Η χώρα των σκουπιδιών. Υπάρχουν δύο δρόμοι, δύο πιθανές εξελίξεις  για την ελληνική κοινωνία. Ο Τζών Κέννεθ Γκαλμπραίηθ προσπαθώντας, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, να αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίον ο λαός των Ινδιών έδειχνε να μην ενοχλείται ουδέ κατ’ ελάχιστον από τις απαθλιωτικές συνθήκες ένδειας και ρυπαρότητας μέσα στις οποίες διαβιούσε, δημιούργησε την έννοια του «εγκλιματισμού στη φτώχεια» (the accommodation of poverty): έχοντας συνηθίσει να ζουν σε τέτοιες συνθήκες οι άνθρωποι έτειναν να τις θεωρούν εντελώς φυσιολογικές και ως εκ τούτου δεν είχαν καμμία διάθεση να αναζητήσουν μία άλλη, διαφορετική ζωή. Είναι βέβαιο ότι ο ξένος επισκέπτης στην Ελλάδα, την ομολογουμένως –και ανεξαρτήτως των κατοίκων της– ωραιότερη χώρα του κόσμου, θα αναρωτιέται κάτι αντίστοιχο με τον μεγάλο οικονομολόγο. Όταν θα περιέρχεται τα τοπία της και θα αντικρίζει παντού πεταμένα σκουπίδια, θα προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι η Ελλάδα, μετά αρκετής